Freethinker.nl

Poëzie ter lering ende vermaeck
Er is op FT geen enkel topic over gedichten of poëzie.
Mij lijkt het wel leuk.
Om te lezen en bespreken of alleen maar over na te denken.
Ik trap af, ben reuze benieuwd naar wat er bij anderen opwelt.


Wandelende kwebbeldozen, onstuimig rollende ballen, onvrije willige leerbeesten; wat we ook moge zijn er kriebelde ergens vaag iets in mijn achterhoofd. Meestal komt er dan een liedje, gedichtje, of andere kunstzinnige uitlating naar boven rollen.
Vanmorgen welde het dan toch spontaan op; Portia Nelson, sluimerde bij mij op de achtergrond mee. Haar idee over vrije wil en keuzes maken.

I WALK DOWN THE STREET IN FIVE CHAPTERS.

I

I walk down the street.
There is a deep hole in the sidewalk
I fall in.
I am lost...
I am hopeless.
It isn't my fault.
It takes forever to find a way out.

II

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I pretend I don't see it.
I fall in again.
I can't believe I'm in the same place.
But it isn't my fault.
It still takes a long time to get out.

III

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I see it is there.
I still fall in...it's a habit
My eyes are open; I know where I am;
It is my fault.
I get out immediately.

IV

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I walk around it.

V

I walk down another street.

Ik ben de blauwbilgorgel.
Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind'ren van.
Raban! Raban! Raban!

Ik ben een blauwbilgorgel
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben een blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben een blauwbilgorgel
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!

Cees Buddingh

en niet te vergeten Querulijn Xaverius Markies de Canteclaer van Barneveldt
Weedom, kwijn, smartgedachten: Dichtbundel
https://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Bom ... undel.html" onclick="window.open(this.href);return false;

doctorwho schreef:en niet te vergeten Querulijn Xaverius Markies de Canteclaer van Barneveldt
Weedom, kwijn, smartgedachten: Dichtbundel
https://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Bom ... undel.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Leuk om te lezen, wat een woordkunstenaar.
Had nog nooit van de beste man gehoord.

'Het woeden van het grauw kent geen limiet;
zonder zin is thans mijn rozenperk gemaltraiteerd',

Noteerde de markies in zijn 'Protestzang'.

VERLIEFDE OLIFANTEN

Een hels lawaai bespringt me dominant:
Een kettingzaag op volle sterkte loeiend.
Misschien een tuinman, denk ik, bomen snoeiend.
Het is een amoureuze olifant.

Hij duwt zijn kop tegen haar zachtste zijde.
Zij zet zich schrap tegen haar muzikant
en houdt zo tegen al die hartstocht stand,
of tracht ze slechts om vallen te vermijden?

Ze staan nu boekensteunend kop aan kop
en vlechten liefelijk hun slurven samen
alsof twee slangen 't minnen overnamen.
Dan meet zijn slurf haar schedelbulten op.

Wie dierenliefde voor instinkt verslijt,
zag nooit die grote zakken tederheid.


Patty Scholten (2000)

Aha! Tijd voor een triolet, een van Drs. P:

Een trage, lauwe regen
Een troebel ochenduur
Een vreugdeloze zegen
Een trage, lauwe regen
De mannen stonden tegen
De veelbesproken muur
Een trage, lauwe regen
Een troebel ochtenduur

De Encyclopedist schreef: ↑18 aug 2017 12:01 Aha! Tijd voor een triolet, een van Drs. P:

Nice!
Geniaal die man.

Dirk van Bastelaere (Sint-Niklaas, 23 oktober 1960) is een Vlaams postmodern dichter, essayist en vertaler.
Uit de bundel: Hartswedervaren.

Onder dioxine hemelen


Hannah, klein hart,
in de transparantie van je ribbenkast
beweegt het nog na als een klaproos
toegewaaid in de berm,
je bent het helemaal,
dat verfomfaaide bloemblad
tussen longen als theebuiltjes in een
naar adem happende wereld.

Uit doorschijnendheid ben je afkomstig
maar nu, in de rusteloosheid van wat niemand nog slaap
zou noemen, herleid tot enkel afwachting,
verwelkomend wat ons toevalt,
het leven dat zich onthult terwijl het zich terugtrekt.

Als dan later een slagschaduw mij
over het voorhoofd valt, onder de dioxine hemelen
van een tijdperk dat, vooralsnog,
buiten ons
staat, ontvouwt zich
uit de knop van een vergeleken klaproos
je hart, gekneusd
door een naderend afscheid, maar neemt
voor mijn korstige, wegijlende lippen
de vorm aan van een kus uit de toekomst

Dit las ik net ergens.
Het raakte diep.
Doet me denken aan mijn moeder jaren gelden.

De moeder het water
Ik ging naar moeder om haar terug te zien
Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en
leeg, als keek zij naar de verre overzijde
van een water, niet naar mij. Ik dacht: misschien

- toen ik daar stond op het gazon, pilsje gedronken
in de kantine van het verpleegtehuis, de tijd
ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid -
misschien zou 't goed zijn als nu Psalmen klonken.

Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roer-
loos stond in 't gras, alleen haar dunne haren
bewogen nog een beetje in de wind, als voer

zij over stille waatren naar een oneindig daar en
later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer
Hem Zijn belofte na te komen, haar te bewaren.

Rutger Kopland
Uit: Tot het ons loslaat
Amsterdam, Van Oorschot, 1997

Mooi Maria!

Ik heb 's een topic gemaakt voor Poëzie: viewtopic.php?f=50&t=16986&p=532370&hil ... ia#p532370
Lijkt het je niet wat om dit ook daar onder te brengen? En dat er maar vele vele mogen volgen.

Maria schreef: ↑20 jun 2018 05:47

Klopt. Was ik weer vergeten. Alsnog gedaan.

Toch wel handig hè die mod functies
al was 't maar voor interpuncties.

Petra schreef: ↑20 jun 2018 07:15

Maria schreef: ↑20 jun 2018 05:47

Klopt. Was ik weer vergeten. Alsnog gedaan.

Toch wel handig hè die mod functies
al was 't maar voor interpuncties.

Wat je hierboven beweert,
wekt de indruk
- slechts een indruk -
dat je soliciteert.

Peter van Velzen schreef: ↑21 jun 2018 04:18 Wat je hierboven beweert,
wekt de indruk
- slechts een indruk -
dat je soliciteert.

Oh lieve hemel help
als ik je overstelp
ik wilde niemands taak verlichten
doch poogde slechts te dichten

Haal mijn weg
Niet weg
Onder mijn voeten
Ook al is mijn weg
Volgens jouw weg
Een omweg

Bruno Paul de Roeck: "Gras onder mijn voeten"