Er is op FT geen enkel topic over gedichten of poëzie.
Mij lijkt het wel leuk.
Om te lezen en bespreken of alleen maar over na te denken.
Ik trap af, ben reuze benieuwd naar wat er bij anderen opwelt.
Wandelende kwebbeldozen, onstuimig rollende ballen, onvrije willige leerbeesten; wat we ook moge zijn er kriebelde ergens vaag iets in mijn achterhoofd. Meestal komt er dan een liedje, gedichtje, of andere kunstzinnige uitlating naar boven rollen.
Vanmorgen welde het dan toch spontaan op; Portia Nelson, sluimerde bij mij op de achtergrond mee. Haar idee over vrije wil en keuzes maken.
I WALK DOWN THE STREET IN FIVE CHAPTERS.
I
I walk down the street.
There is a deep hole in the sidewalk
I fall in.
I am lost...
I am hopeless.
It isn't my fault.
It takes forever to find a way out.
II
I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I pretend I don't see it.
I fall in again.
I can't believe I'm in the same place.
But it isn't my fault.
It still takes a long time to get out.
III
I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I see it is there.
I still fall in...it's a habit
My eyes are open; I know where I am;
It is my fault.
I get out immediately.
IV
I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I walk around it.
V
I walk down another street.
Oh lieve hemel help