Ten tijde van het schrijven van het vorige topic studeerde ik nog theologie, daar ben ik ongeveer een half jaar geleden definitief mee gestopt, ik heb inmiddels een boekhouddiploma gehaald en ben druk bezig met solliciteren. De laatste keer dat ik een kerkdienst meemaakte als gevolg van een persoonlijke keuze is inmiddels anderhalf jaar geleden, dat was met kerst. Waarom ik gestopt ben met de studie? Tegelijkertijd met het eroderen van mijn geloof verdween ook mijn interesse in het geloof, ook voelde het wat gênant om me daar mee bezig houden middels het theologische "binnenperspectief". Daarnaast heb ik sterke twijfels bij het niveau van de Vrije Universiteit waar ik studeerde, ik zal niet zeggen dat het te eenvoudig was, het was echter wel duidelijk onjuist. Ik geloof dat Rereformed het had over gebrekkige intellectuele eerlijkheid? Bij veel intelligente professoren kon ik me niet voorstellen dat ze zich zo lieten bedotten door een boek waar ze zoveel vanaf wisten. De afstand tot mijn medestudenten werd ook steeds groter, helaas gaat bij zo'n opleiding de smalltalk vaak gepaard met liefkozende opmerkingen over God, dat wekt bij mij slechts weerzin op. (als je theologie studeert weet je toch beter dan die kinderlijke beelden van god?)
Er is bij mij geen geloof in de plaats gekomen voor het christendom, ik ben geen sterk aanhanger van het atheïsme geworden die daar graag over vertelt en mensen meent te moeten bekeren. Laat er overigens geen twijfel over bestaan dat ik wel atheïst ben en niemand veroordeel die dat sterk uitdraagt, ik heb dat echter niet. Het is meer dat ik vervreemd ben van het christendom, het staat een eind van me weg en dat vind ik wel best. Af en toe gooi ik een religieus boek bij het oud papier om de kast op te ruimen.
