Karssenberg schreef:Maar hoe is het dan wel?
Er is hier ook een wetenschapsgedeelte. Leef je uit zou ik zeggen. Over evolutie is er veel te vinden. Genetica waarschijnlijk ook. Kosmologie ook. Dat zijn de zaken die voor jou interessant zijn omdat je vanaf bijna T=0 heel wat kan wéten.
Heel interessant allemaal. En het mooie is, als je vragen hebt, is er altijd wel iemand die er onderzoek naar heeft gedaan. "Het is nu eenmaal zo" zul je nóóit tegenkomen, hoogstens een "dat weten we nog niet". Er is altijd onderbouwing. De instelling die er heerst is ook héél anders: wanneer iemand ongelijk heeft, zeker iemand die al z'n hele leven met een bepaald onderwerp bezig is, heerst er een positief soort spanning want, wat is waar mis gegaan?? Dit is een kans voor groei en nieuw inzicht!
Ook hier weer hetzelfde: heel vaag, als het gaat om hoe het wel is. 'Absolute waarheid bestaat dan ook niet' (dat stel je nogal absoluut trouwens.
Dit is trouwens een prachtig stukje tekst. Ik weet nog goed dat ik 16 was en met een vriend naar de tweede matrix film ging. Die was toen net uit. Ik zat in die tijd veel bezig met absolutismen en zekerheden. Ik interesseerde me erg voor filosofie en zoog informatie op als een spons. Ik zat toen bezig met het nihilisme. Hoe weet je zéker dat er iets is wat zeker is? Als er geen absoluten zijn, is alles relatief. etc etc.
Absolutismen zijn een val voor het denken. Ze bestaan niet. Neem nou het woord "niets". Ik maakte met een vroegere vriend wel eens grappen dat "niets is een leugen". Hij zei dan "Ik heb heel veel geld! NIETS IS EEN LEUGEN!". Maar het woordje 'niets' is zo'n mooi voorbeeld, omdat het altijd wijst naar de afwezigheid van iets. Het ontleent zijn bestaan letterlijk aan iets. Zonder iets, geen niets. Maar niets kan niet op zichzelf bestaan. Zo is het ook met absolute waarheid. Het zijn concepten die zonder context nooit aan de werkelijkheid te spiegelen zijn: Almacht, ook zo'n mooie. Een alles verzettende kracht die inwerkt op een niet verzetbaar object.
Waarheid is ook zo'n mooi woordje. Het enige wat waarheid zegt is dat de context waarmee het wordt genoemd niet onwaar is en dus van belang voor een conclusie verderop. Alleen wanneer iemand van liegen wordt beticht is daar opeens "de waarheid" als de ridder op het witte paard, de redder in nood. Bij gevoelens is de waarheid soms ook belangrijk. Voel je dat wel echt zo? Hou je wel van mij? Vind je pasta wel écht lekker? Is het echt waar dat je geen cola lust?
Er is een reden waarom de waarheid in wetenschap zo nutteloos en niets betekenend is: Feiten. Er wordt alleen gewerkt met iets wat inhoud heeft. Inhoud is belangrijker dan "de waarheid". Zonder inhoud kan je het schudden, niets goeie bedoelingen, manieren of respect. En constant onderhevig aan de kritische blik en de tand des tijds.
Als wetenschapper behoor je eigenlijk een aangeboren afgunst te hebben voor religie... Niets is zo erg in de ogen van een kritisch mens als een grote groep andere mensen die al ja-knikkend met z'n allen over bepaalde dogma's, het oneens zijn met elkaar over diezelfde dogma's. Lachwekkend en tegelijk tergend en geestdodend.
Mijn twee centen. Weltrusten.
EDIT: Nu ik er zo over nadenk, misschien is taal wel het enige wat religie nog in stand houdt in de 21e eeuw... We moeten op taal net zo kritisch zijn als op wetenschappelijke theoriën. Niet qua spelling, maar wel wat woorden inherent betekenen. Hoe vaak komt het voor op dit forum dat iemand het heeft over "Intelligent Design" alsof dat iets van intrinsieke waarde heeft? Als iedereen tegelijk fel zou letten op de eigenlijke betekenis van woorden, zou een claim als intelligent design binnen 24 uur sterven.
