Mijns inziens een zeer informatieve EN actuele[!] video,
actueel maar tevens wel MET,
gezien de wereldwijde geopolitieke belangen
die deze oorlog hebben [mede]veroorzaakt,
met OOK summier samengevatte historie die één en ander duiden
in breder doch zeer actueel[!] geopolitiek perspectief:
NOS op 3 21 okt 2023 schreef:
Oorlog in Gaza: wie steunt wie?
Om het nieuws over de oorlog tussen Israël en Hamas beter te kunnen volgen, moet je veel verder kijken dan alleen naar het gebied waar het zich afspeelt. De hele wereld kijkt mee en bemoeit zich met deze oorlog. En dat is niet zonder reden, er spelen talloze belangen. In deze video lichten we een paar landen toe die wel erg vaak voorbijkomen in het nieuws over de oorlog in de Gazastrook. Wie steunt nou wie?
We bedanken Midden-Oosten deskundige Gertjan Hoetjes en Midden-Oosten expert Paul Aarts voor het tegenlezen met ons script. Daarnaast danken we onze eigen correspondenten Marieke de Vries en Daisy Mohr voor hun expertise en NOS-collega Miral de Bruijne voor het tegenlezen van ons script.
Er kan eventueel door middel van klikken [op YouTube side]
in de VIDEO naar onderdelen worden gejumped:
00:00 Intro
02:40 Verenigde Staten
06:11 Arabische wereld
07:27 Egypte
09:21 Jordanië
10:03 Qatar
10:37 Saudi-Arabië
12:00 Iran
14:23 Outro
VIDEO duurt 15 minuten
Antisemitische uitingen stoppen helpt bestrijding antisemitisme. .
Ik vind jou zelf verantwoordelijk voor jouw interpretatie.
.
Israël en zijn aanhangers voeren hun inspanningen op om solidariteit met Palestijnen te verbieden in naam van de strijd tegen antisemitisme. Maar deze autoritaire manoeuvres kunnen het feit niet verhullen dat Israël vanwege de ontzegging van rechten aan de Palestijnen de strijd om de publieke opinie aan het verliezen is.
Het is natuurlijk niet makkelijk. Iedere historicus die beweert volledig objectief te zijn, die liegt. Bij mijn onderzoek heb het zelfbeschikkingsrecht als maatstaf genomen om het Nederlandse beleid jegens Israël en de Palestijnen te beoordelen, in mijn boek laat ik die internationaal erkende maatstaf steeds terugkomen. Zowel het Israëlische als het Palestijnse volk maakt met recht aanspraak op zelfbeschikking.
“Maar blijkbaar vindt politiek Den Haag het zelfbeschikkingsrecht van het ene volk belangrijker dan van het andere. Dat vind ik opvallend, zeker voor een land dat zich erop voorstaat de zaak van de mensenrechten te willen bevorderen, en daar staan we toch om bekend. Dat verschil signaleer ik en probeer ik te verklaren.”
U hebt al het verwijt gekregen dat u zich voor het karretje van de Palestijnen hebt laten spannen.
“Wat bij mijn critici misschien wrevel wekt, is dat ik mijn boek niet laat beginnen bij de stichting van de staat Israël in 1948; als je daar de klok op nul zet, heb je vanuit Israëlische kant gezien een mooi en geloofwaardig verhaal. Ik begin in 1917 met de Balfour-verklaring, waarin de Britse regering zich welwillend opstelde jegens een nationaal tehuis voor het Joodse volk in Palestina - zonder dat de rechten van niet-Joodse gemeenschappen aangetast mochten worden. Als je daar niet begint, snap je de heftigheid van het conflict niet.”
“Het verwijt van eenzijdigheid werp ik van mij. Ik heb inderdaad kritiek op Israël en bevriende landen zoals Nederland. Maar die heb ik ook op de Palestijnse Autoriteit die een beleid van repressie voert. Want als je als bewoner op de Westoever maar even kritiek op ze hebt, moet je je de volgende dag meteen melden op het politiebureau. Dat is pure intimidatie. Ik vind ook dat mensen als Gretta Duisenberg veel te subjectief zijn, die zien de Palestijnen alleen maar als zielepoten die niets fout doen. Er gaat daar juist van alles verkeerd. Er is corruptie op grote schaal. De Palestijnse Autoriteit, de PLO, Fatah, Hamas: al die groeperingen hebben tonnen boter op het hoofd. Ik wens het Palestijnse volk veel betere leiders toe dan de huidige.”
Hamas zou de opstand van vorige maand in Gaza hebben georkestreerd, is het verwijt van onder andere Israël.
“Dat is natuurlijk flauwekul. Alsof daardoor Israël het volste recht had zestig mensen met scherp dood te schieten. Dat Hamas dat bloedbad vervolgens gebruikt ter meerdere glorie van zichzelf, tja, dat is een aloude tactiek. En natuurlijk gebruiken ze geweld, het zijn geen lieverdjes.”
“Wat mij altijd opvalt in het pro-Israëlische kamp is dat nooit de vraag wordt gesteld waarom de Palestijnen dat doen. Soms rijst bij sommigen het beeld op dat geweld Palestijnen in het bloed zit. Misschien ga ik nu wel een beetje door de bocht, maar dan kom je toch gevaarlijk dicht bij connotaties die in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw werden gebruikt: die Palestijnen, dat zijn emotionele figuren die snel hun mes trekken, die een beetje primitief leven en die van nature geweld gebruiken. Dat zijn heel kwalijke vooroordelen.”
Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere. Zulks is evident!
Einstein/Mick
Mijns inziens een zeer informatieve EN actuele[!] video,
waarbij 'Gaza experts' focussen op:
De organisatie, tactieken en belangen van Hamas:
NOS NTR Nieuwsuur 21 okt 2023 schreef:
De organisatie, tactieken en belangen van Hamas
"We gaan Hamas vernietigen", zei de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een dag na de bloedige terreuraanvallen van Hamas op Israël.
Maar kan dat wel? Met experts zoomen we in op de militante Palestijnse beweging. Hoe sterk is Hamas, welke ideologie heeft de beweging? En is er nog een uitweg mogelijk in het conflict, nu Hamas en Israël ongekende middelen in de strijd lijken te gooien?
VIDEO duurt 16 minuten
Antisemitische uitingen stoppen helpt bestrijding antisemitisme. .
Ik vind jou zelf verantwoordelijk voor jouw interpretatie.
.
GEWELD NEEMT NIET UIT ZICHZELF TOE; HET HEEFT EEN DADER
...
De landonteigening van Palestijnen wordt gepresenteerd als een conflict tussen twee gelijke partijen. Maar dat ‘conflict’ moeten we noemen wat het is: een bezetting. Er is geen Palestijnse politie in Jeruzalem; Israëlische politieagenten hebben alle vrijheid om gewelddadig op te treden in geannexeerd Oost-Jeruzalem, waar zij de dienst uitmaken. Palestijnse inwoners van Jeruzalem kunnen ondertussen amper de stad uit, krijgen nauwelijks middelen om een leven op te bouwen en hebben regelmatig te maken met de politie als bezettingsmacht.
Ter vergelijking: extreemrechtse Israëli’s kunnen door Palestijnse wijken marcheren terwijl ze ‘Dood aan de Arabieren’ scanderen, zonder dat de Israëlische politie hen tegenhoudt.
Peter van Velzen schreef: ↑21 okt 2023 02:04
Toch maar een poging. want ik zocht naar een antwoord op de bewering dat er geen Palestijnen waren voor de 18e eeuw (dus vóór 1701). De mensen toen in het gebied - dat in 1920 het protectoraat Palestina zou worden - woonden, noemden zichzelf toen inderdaad geen Palestijnen (niemand noemde zich toen ook Israeli). Maar hier de complete mythe-debunking die Vox er (zo ontdekte ik) aan heeft gewijd. Misschien heeft iemand anders het al eerder gedaan, maar dan heb ik dat niet gezien.
1915 is 108 jaar geleden, dus die info zou erg gedateerd zijn,
maar ik begrijp inmiddels dat je daarmee 2015 bedoelde.
Voor wat het waard is en ik spreek voor mezelf:
ik heb hier en nu geen enkele behoefte om tijd en/of energie te besteden aan zogenaamde'complete mythe-debunking'
die moeten leiden tot:
"Wij veroordelen 'Operatie al-Aqsa Storm', maar ...
... [vul zelf maar in! Bijvoorbeeld: "... maar het is Israëls eigen schuld, want ..."]
De reden dat ik daar hier en nu geen enkele behoefte aan heb luidt als volgt:
Dit topic gaat over de oorlog die is veroorzaakt door 'Operatie al-Aqsa Storm'.
Het debunken van dat zogenaamde'complete mythe-debunking'
vergt veel tijd en energie en hoort mijns inziens ook niet thuis in dit topic.
Disclaimer:
Het bovenstaande gezegd en geschreven hebbende:
het lijkt me wel degelijk een bere interessante klus om, voor zover mogelijk,
dat zogenaamde'complete mythe-debunking' te debunken en
het lijkt me bovendien wel degelijk een interessante bijdrage aan de discussie
wat betreft het Israël-Palestina conflict in breder opzicht dan deze oorlog.
Het moge duidelijk zijn dat en waarom ik er hier en nu verder niet op in zal gaan.
Antisemitische uitingen stoppen helpt bestrijding antisemitisme. .
Ik vind jou zelf verantwoordelijk voor jouw interpretatie.
.
Dit topic gaat over de oorlog die is veroorzaakt door 'Operatie al-Aqsa Storm'.
Klopt als een zwerende vinger. Maar aan ieder conflict gaat nu eenmaal een geschiedenis vooraf! Mijn vorige bijdragen laten zien hoe t zover heeft kunnen komen.
En dan maakt t niet uit of je pro-de-1 of pro-de-ander bent.
Historie laat zich niet verloochenen.
Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere. Zulks is evident!
Einstein/Mick
HierEnNu schreef: ↑21 okt 2023 12:52
Voor degenen die zich afvragen
"Hoe komt het dat de onvoorwaardelijk steun voor Israël
die er vlak na 'Operatie al-Aqsa Storm' was aan het afnemen is,
ondanks hetgeen Hamas gedaan heeft?"
breng ik volgende in:
Realiseer je op de eerste plaats
dat die afname begon NADAT de Gazaanse terroristen vanwege PR dat ziekenhuis EN Palestijen lieten ontploffen en er vervolgens oorlogspropaganda losbarstte die dit massaal zo framede ALSOF er minstens 500 doden
opzettelijk waren veroorzaakt door Israël.
Toch ziet Aslan ook een positieve ontwikkeling. "Sinds de explosie bij het ziekenhuis in Gaza is het onveiligheidsgevoel iets minder geworden. Ik heb het idee dat mensen ons nu minder scheef aankijken en meer met ons meeleven. Maar toch is het jammer dat er een explosie bij een ziekenhuis moet plaatsvinden om dat voor elkaar te krijgen."
Kennelijk is Aslan een Hamaslover die de explosie bij het ziekenhuis in Gaza beschouwt als een een positieve ontwikkeling omdat zulks hem hier in Nederland een iets minder onveiligheidsgevoel verschaft. Dat er een explosie bij een ziekenhuis moest[?] plaatsvinden vindt hij jammer ... JAMMER?
GVD! Toen hij het kon framen alsof Israël zulks deed was het zelfde feit genocide,
maar nou inmiddels duidelijk is dat Gazanen zulks zelf op hun geweten hebben,
nou is het JAMMER?
Ongelofeloos hoe veel Nederlanders zich in het ooitje laten nemen ...
Antisemitische uitingen stoppen helpt bestrijding antisemitisme. .
Ik vind jou zelf verantwoordelijk voor jouw interpretatie.
.
Menig hangoudere, je weet wel, 'de jeugd van vroeger', zanikt en zeurt over de 'jeugd van tegenwoordig''. Waar ik dan vervolgens mateloos veel respect voor heb is pogingen van diezelfde 'jeugd van tegenwoordig'' om te komen tot solidariteit en vreedzaam en tolerant samenleven in gezamenlijke coëxistentie hier in Nederland.
Zouden meer hangouderen hier in Nederland moeten doen:
proactief en preventief zorgen dat het hier in Nederland weer[?] een SAMENleving wordt die solidair, vreedzaam en in gezamenlijke coëxistentie SAMEN leeft ...
Deze vier joodse en islamitische jongeren zijn een actie gestart op sociale media: #deeldeduif. Sinds het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas, merken de jongeren dat de discussies op internet steeds feller worden.
VIDEO duurt 1 minuut
Antisemitische uitingen stoppen helpt bestrijding antisemitisme. .
Ik vind jou zelf verantwoordelijk voor jouw interpretatie.
.
Als ik alle video 's moet kijken ben ik een paar uur verder en word ik eenzijdig geïnformeerd. Ik pas ervoor.
Dat jeugd samen optrekt kan ik alleen maar aanmoedigen. En dan hoop ik dat beide kanten evenveel mogelijkheden en kansen krijgen.
Wie weet is er nog hoop voor de toekomst waarbij ruimte en middelen eerlijk verdeeld worden en de jeugd over duifjes kan blijven praten.
Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere. Zulks is evident!
Einstein/Mick
Een cameraploeg bezocht kibboets Be'eri waar de verwoesting door Hamas nog goed te zien is. Een hulpverlener vertelt gruwelijke details over wat hij aantrof in de kibboets.
VIDEO duurt 1 minuut en bevat afgezien van verbaal, geen schokkende beelden.
Antisemitische uitingen stoppen helpt bestrijding antisemitisme. .
Ik vind jou zelf verantwoordelijk voor jouw interpretatie.
.
Als ik alle video 's moet kijken ben ik een paar uur verder en word ik eenzijdig geïnformeerd. Ik pas ervoor.
Nog maar eens een Volkskrant samenvatting van het probleem met de enig mogelijke oplossing.
Aan wie behoort het land tussen de Middellandse Zee en de Jordaan? Dat is de vraag waar Joden en Arabieren al anderhalve eeuw over vechten. Er heeft altijd een Joodse minderheid in Palestina gewoond, maar aan het einde van de 19de eeuw werd het zionisme geboren, het idee van een eigen Joodse staat, en trokken Joden (vooral Russen en andere Oost-Europeanen op de vlucht voor pogroms) naar het gebied.
Deze zionistische immigratie is altijd diep geworteld geweest in het koloniale tijdperk: Europeanen beschouwden de rest van de wereld als ‘leeg’ gebied, waar ze recht op hadden omdat ze ‘beschaafder’ waren dan de lokale bevolking.
Naarmate de zionistische immigratie toenam, groeiden de spanningen tussen Joden en Arabieren. In 1929 kwamen 67 Joden om het leven bij een slachtpartij in Hebron. David Ben-Goerion, later de eerste premier van Israël, verwelkomde de ‘haat’ van de Arabieren, die Joden dwong hun eigen samenleving op te bouwen, zonder zich te verliezen in illusies over vreedzaam samenleven. Er was maar één optie: een bittere strijd om het land.
Zo waren de bouwstenen van het conflict van meet af aan aanwezig. De koloniale mentaliteit van de zionisten die naar een Joodse staat streefden waarin Arabieren hooguit tweederangsburgers kondenzijn; de zwakte van de Palestijnen die armer en slechter georganiseerd waren; de internationale gemeenschap die op de hand van de Joden was – in 1917 beloofden de Britten de Joden een ‘nationaal tehuis’ in Palestina.
Vanaf 1918 bestuurden de Britten Palestina. Na een reeks gewelddadigheden kwamen ze in 1937 tot de conclusie dat er maar één oplossing was: de opdeling in een Joods en een Palestijns deel. De Palestijnen wilden er niets van weten. Waarom zouden ze hun land weggeven aan de Europese nieuwkomers? Wat hadden zij te maken met de Jodenvervolging en het antisemitisme in Europa dat Joden naar Palestina dreef?
Winnen of sterven
In 1947 bepaalden de Verenigde Naties dat Palestina moest worden opgedeeld. De Joden kregen 55 procent, de Palestijnen 44 procent en Jeruzalem bleef onder internationaal bestuur. De Palestijnen gingen hier niet mee akkoord, maar de Joden lieten zich de droom niet afpakken.
Zodra de Britten zich op 14 mei 1948 officieel terugtrokken, riep Israël zichzelf uit tot onafhankelijke staat. De volgende dag vielen Arabische troepen uit Egypte, Jordanië, Syrië en Irak het land binnen. Ondanks de enorme overmacht, verloren de Arabieren deze oorlog. Israël kreeg ermee een veel groter gebied in handen dan hen door de VN was toebedeeld. De Gazastrook werd vanaf dit moment door Egypte bestuurd en de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem door Jordanië. De Palestijnen hadden niets.
Tijdens de oorlog vertrokken meer dan 700 duizend Palestijnen, op de vlucht voor het geweld of verdreven door Israël in etnische zuiveringen. Toen zij terug wilden, weigerde Israël hen op te nemen. In de nieuwe Joodse staat was geen plaats voor deze Arabieren.
De grondleggers van Israël geloofden in geweld. ‘Zonder stalen helm en de muil van het kanon zullen we geen boom planten of een huis kunnen bouwen. Onze kinderen zullen geen levens kunnen leven als we geen schuilkelders bouwen en zonder prikkeldraad en machinegeweren, kunnen we geen wegen aanleggen of waterputten slaan’, zei Moshe Dayan, de befaamde legerleider met het ooglapje, in 1956 op de begrafenis van een militair die bij Gaza was vermoord door Palestijnse strijders. Maar hij kon de moordenaars niets kwalijk nemen, zei hij. Vanuit een vluchtelingenkamp keken zij toe ‘hoe wij een thuisland bouwen op de grond waar zij en hun voorouders leefden’.
Het was een harde, maar noodzakelijke boodschap, vond Dayan. De Holocaust sterkte de Israëliërs in het idee dat de Joden een eigen staat nodig hadden om veilig te zijn; het was winnen of sterven.
Een nieuw gezicht
In de Zesdaagse Oorlog van 1967 boekte Israël een verpletterende overwinning op zijn Arabische buurlanden. De Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook werden door het Israëlische leger bezet.
De Veiligheidsraad riep Israël op de bezette gebieden terug te geven, maar daar voelde het niet voor. ‘Thuis is nu iets nieuws, veiliger, groter, sterker en gelukkiger’, schreef een euforische Yael Dayan, dochter van de generaal met het ooglapje.
Maar toen de filosoof Avishai Margalit als jonge soldaat met de triomferende troepen het bezette Hebron binnenreed, bekroop hem het gevoel dat Israël in een val was gelopen. De underdog Israël, aan alle kanten belaagd door zijn vijanden, werd nu opeens een bezetter die zijn superieure militaire macht inzette tegen een zwakke Palestijnse bevolking.
Ondertussen kregen de Palestijnen een nieuw gezicht. In december 1968 stond Yasser Arafat op de cover van het Amerikaanse weekblad Time. Ook de leider van de Palestine Liberation Organisation (PLO) geloofde in geweld. De PLO pleegde vele aanslagen, die alom werden veroordeeld, maar de Palestijnse kwestie wél onder de aandacht brachten. Gaandeweg werd Arafat een serieuze gesprekspartner aan de internationale vergadertafels.
Vrede krijgt geen kans
Begin jaren negentig waren de Israëliërs en de Palestijnen dichter bij vrede dan ooit. Op 13 september 1993 tekenden Arafat en de Israëlische premier Yitzhak Rabin het eerste Oslo-akkoord. Op het gras van het Witte Huis in Washington schudden ze elkaar de hand, Rabin met zichtbare tegenzin.
Beide mannen waren van ver gekomen. Arafat zei bereid te zijn zich neer te leggen bij het bestaan van de staat Israël, die door de Palestijnen altijd als een indringer was gezien. Rabin was een havik, die in 1948 nog leiding had gegeven aan etnische zuiveringen. Tijdens de Eerste Intifada (1987-1993) was hij keihard opgetreden en had hij zelfs opdracht gegeven de botten van demonstranten te breken. Maar hij was ook tot de conclusie gekomen dat de Intifada niet met militaire middelen kon worden neergeslagen. Ook vreesde hij dat de Palestijnen zouden radicaliseren als Israël geen concessies deed.
Hij vertrouwde Arafat niet, maar besloot het risico te nemen. De Oslo-akkoorden van 1993 en 1995 gaven de Palestijnen een beperkte vorm van zelfbestuur, die ooit wellicht zou uitmonden in een eigen staat – al werd die term nergens gebruikt. ‘Genoeg tranen’, zei Rabin na ondertekening. ‘Vandaag geven we de vrede een kans.’
De Oslo-akkoorden waren fragiel, niet alleen vanwege hun vage inhoud, maar ook omdat zo veel Israëliërs en Palestijnen er niets van wilden weten. In het Israëlische parlement, de Knesset, werden de akkoorden met een krappe meerderheid aangenomen. Rechts begon een haatcampagne tegen Rabin. Betogers verweten hem dat hij Israël ‘naar de poorten van Auschwitz’ leidde. Op 5 november 1995 werd hij doodgeschoten door de extreem-rechtse student Yigal Amir.
Radicale Palestijnen vonden ondertussen dat Arafat hun land had verkwanseld. De vernietiging van Israël moest het doel zijn, beperkt zelfbestuur was niets waard. In 1987 was de radicaal-islamitische beweging Hamas voor het eerst verschenen. Zij wilde ‘nog geen korrel stof van Palestijnse bodem’ aan ‘de Joden’ afstaan. Hamas ondermijnde het vredesproces met een reeks aanslagen. Begin 1996 vielen er in acht dagen zestig doden, vooral in Tel Aviv.
Het vredesproces kan alleen slagen als de Israëliërs zich veilig voelen, had Rabin gezegd. Dat was nu duidelijk niet meer het geval. Het vredesproces was bedoeld om het onderlinge vertrouwen te versterken, in kleine stapjes. Nu werd een heel ander proces ingezet, een spiraal van geweld die de haat alleen maar groter maakte.
Van 280 duizend kolonisten naar 700 duizend
De tweestatenoplossing verdween uit beeld. In de 21ste eeuw behandelde Israël de Palestijnse kwestie als een veiligheidsprobleem. In 2002 werd een grote betonnen muur om de Westelijke Jordaanoever gebouwd, soms dwars door Palestijnse dorpen. Veel Israëliërs waren er blij mee: zolang er weinig tot geen aanslagen werden gepleegd, konden zij rustig leven.
Voor de Palestijnen lag dat anders. Als zij vanaf de Westelijke Jordaanoever naar Israël moeten voor school of werk, hebben zij een pasje nodig om de controleposten te passeren – wat soms uren kan duren. De mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch noemt Israël een ‘apartheidsstaat’ waarin niet-Joodse burgers systematisch worden gediscrimineerd.
Palestijnen krijgen bijvoorbeeld zelden toestemming om een huis te bouwen. Daarentegen stimuleert Israël de bouw van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Begin jaren negentig woonden er 280 duizend kolonisten in bezet gebied, tegenwoordig 700 duizend. Palestijnse grond wordt onteigend en aan kolonisten gegeven.
Het leven voor de Palestijnen in Gaza is nog zwaarder. Israël heeft zich in 2005 uit dit gebied teruggetrokken en sinds 2007 zwaait Hamas hier de scepter. De 2,2 miljoen inwoners kunnen geen kant op vanwege de blokkade die Israël in 2007 invoerde om Hamas van de buitenwereld af te snijden. De helft van de inwoners is werkloos, onder jongeren heeft maar liefst 70 procent geen baan. Er komt geen schoon water uit de kraan, er is nauwelijks gezondheidszorg en de bevolking heeft maximaal vier uur stroom per dag.
Het geweld op de Westelijke Jordaanoever is toegenomen sinds Netanyahu vorig jaar een regering vormde met racistische en extremistische politici. Tot vorige week zijn er in 2023 in het gebied al meer dan 200 Palestijnen en 35 Israëliërs om het leven gekomen. De nederzettingen zijn een bewuste poging van Israël om een tweestatenoplossing onmogelijk te maken. Hoe meer kolonisten, hoe moeilijker het wordt om de Westelijke Jordaanoever ooit terug te geven.
Slechts één sprankje hoop
Nu de oorlog tussen Israël en Hamas is uitgebroken, lijkt de situatie somberder dan ooit. De aanslagen en de bombardementen op Gaza zullen de onderlinge haat alleen maar verder aanwakkeren. Een terugkeer naar de relatief hoopvolle jaren negentig is nauwelijks voor te stellen. Israël is verrechtst, de linkse vredesbeweging vrijwel verdwenen. De Palestijnen zijn geradicaliseerd. Mede doordat het vredesproces niets heeft opgeleverd, is de positie van Hamas versterkt.
Er is slechts één sprankje hoop. De gebeurtenissen van de afgelopen week hebben duidelijk gemaakt dat het negeren van de Palestijnse kwestie onhoudbaar is. De aanval op Israël ‘is een reminder dat de Palestijnen bestaan en nooit hun recht zullen opgeven als een vrij en soeverein volk op hun land te leven’, schreef de Palestijnse socioloog Muhannad Ayyash in een opiniestuk voor Al Jazeera.
De hoogmoed van de Israëlische premier Benyamin Netanyahu is afgestraft. Hij dacht de Palestijnen onder de duim te kunnen houden met hekken, muren en keiharde repressie. Maar ‘het is absurd om te hopen dat Israël tot in het oneindige miljoenen Palestijnen kan tegenhouden, die recht op zelfbeschikking eisen en een vrij, normaal leven willen leiden’, schreef de Israëlische brigadegeneraal b.d. Shlomo Brom deze week in The Economist.
De Israëliërs beschouwden de Palestijnse kwestie als een veiligheidsprobleem. Maar ze blijft levensgevaarlijk, voor de regio en de wereld, zolang er geen oplossing is gevonden voor het land tussen de Middellandse Zee en de Jordaan.
HET ISRAËLISCH-PALESTIJNS CONFLICT VANAF 1948
14 MEI 1948
Israël roept zichzelf uit tot onafhankelijke staat. Meer dan 700 duizend Palestijnse Arabieren slaan na een oorlog tussen Israël en Arabische landen op de vlucht of worden uit hun huizen verjaagd, een ramp die in Palestina bekend komt te staan als Nakba.
5 JUNI 1967
Zesdaagse oorlog tussen Israël en Egypte, Syrië en Jordanië. Israël verovert de Gazastrook, de Sinaï-woestijn, de Golanhoogte, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. Eind jaren zestig verrijzen de eerste Joodse nederzettingen in bezet gebied.
6 OKTOBER 1973
Terwijl Israël Jom Kippoer viert, voeren Syrië en Egypte een verrassingsaanval uit. Israël slaat de aanval af.
1982
Israël trekt Libanon binnen omdat de Palestijnse verzetsorganisatie PLO hiervandaan aanvallen uitvoert. In Sabra en Shatila vermoorden Libanese falangisten, gesteund door het Israëlische leger, 2.000 tot 3.500 Palestijnen en Libanezen.
1987
De Eerste Intifada (‘eerste opstand’) breekt uit in de bezette gebieden.
13 SEPTEMBER 1993
Israël en de PLO van Yasser Arafat tekenen de Oslo-akkoorden: Palestijnen krijgen zelfbestuur en er moet een vredesproces op gang komen dat zal leiden tot een soevereine Palestijnse staat.
4 NOVEMBER 1995
Premier Yitzhak Rabin wordt vermoord door een Joodse extremist, en er worden verschillende Palestijnse aanslagen in Israël gepleegd. De publieke opinie in Israël slaat om, en het vredesproces loopt vast.
JULI 2000
Pogingen om de Oslo-akkoorden nieuw leven in te blazen mislukken. Er breekt een tweede intifada uit en het vredesproces bloedt dood.
2005
Israël trekt zich terug uit de Gazastrook en de nederzettingen in het gebied worden ontruimd. Hamas komt in 2007 aan de macht in het gebied.
8 JULI 2014
Het Israëlische leger begint een militaire operatie in de Gazastrook om het door Hamas gebouwde tunnelsysteem te ontmantelen. Ruim 2.100 Palestijnen en 73 Israëliërs komen om in de oorlog die volgt.
JULI 2018
Israël neemt een wet aan die de identiteit en het karakter van het land definieert als een Joodse staat. Arabisch, dat door 20 procent van de bevolking wordt gesproken, is niet langer een officiële taal.
15 SEPTEMBER 2021
De Verenigde Arabische Emiraten en Israël kondigen plotseling aan dat zij hun relatie normaliseren; een forse ommezwaai, want formeel heeft het land Israël nooit erkend vanwege de bezetting van de Palestijnse gebieden. Korte tijd later knopen ook Bahrein, Soedan en Marokko diplomatieke banden aan met Israël.
Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere. Zulks is evident!
Einstein/Mick
Voortdurend de tijd nemen om afwisselend oneliners en
lappen tekst te plaatsen die off-topic zijn,
want thuishoren in een ander topic:
betreffende de historie van het Israël-Palestina conflict,
en tevens eisen dat zulks gelezen moet worden en reacties verlangen, met daarbij in één adem verzuchten dat men ervoor past om naar een VIDEO te kijken die 1 minuut duurt omdat zulks voor hen een paar uur zou kosten en men stelt dat men eenzijdig geïnformeerd zou worden door korte VIDEO's van hooguit 15 minuten die zich expliciet focussen op de oorlog die veroorzaakt is door 'Operatie al-Aqsa Storm' ...
Het barst hier van de antisemieten, dat wordt duidelijker en duidelijker, of ze dat nou willen toegeven of niet.
Men kan niet zomaar dingen roepen als 'Israël is een totaal mislukte staat' zonder eliminationistische intenties. (Nog los van dat het aperte onzin is - het is een modern goed functionerend land ondanks alles.). Het is aperte haat.
Alle Israël delegitimerende tendenties worden met grote gretigheid naar voren gebracht.
Zoals Tiberius Claudius, het een van allerbondst makend 'onze Bloedschuld (sic) voor de Tweede Wereldoorlog is wel over' - WAAR ZIT U MET UW HOOFD!!!?!
Bij velen heerst een ziekelijke fixatie op Palestijnen(=Israëlhaat en is elementaire kennis abominabel. Hoe vele zogenaamde 'Vrijdenkers' hier als aperte haters door de mand vallen. Dit gaat niet meer goedkomen.
B.S. schreef: ↑21 okt 2023 17:58
Het barst hier van de antisemieten, dat wordt duidelijker en duidelijker, of ze dat nou willen toegeven of niet.
Men kan niet zomaar dingen roepen als 'Israël is een totaal mislukte staat' zonder eliminationistische intenties. (Nog los van dat het aperte onzin is - het is een modern goed functionerend land ondanks alles.). Het is aperte haat.
Alle Israël delegitimerende tendenties worden met grote gretigheid naar voren gebracht.
Zoals Tiberius Claudius, het een van allerbondst makend 'onze Bloedschuld (sic) voor de Tweede Wereldoorlog is wel over' - WAAR ZIT U MET UW HOOFD!!!?!
Bij velen heerst een ziekelijke fixatie op Palestijnen(=Israëlhaat en is elementaire kennis abominabel. Hoe vele zogenaamde 'Vrijdenkers' hier als aperte haters door de mand vallen. Dit gaat niet meer goedkomen.
Hoe kun je het heden los zien van het verleden? Alles hetgeen ik hier postbus derhalve on topic.
Tenzij het verleden los staat van wat er nu gaande is.
Ik ben dan ook alles behalve een antisemiet!
De anti die ik wel heb, is anti- Netanyahu! Ik ben anti rechts-nationalistisch. Dat verwijt mag je me maken.
Ook ben ik anti-annexeren.
Maar antisemiet nooit!
Logic will get you from A to B. Imagination will take you everywhere. Zulks is evident!
Einstein/Mick
omdat zulks hem hier in Nederland een iets minder onveiligheidsgevoel verschaft. Dat er een explosie bij een ziekenhuis moest[?] plaatsvinden vindt hij jammer ... JAMMER?
