Solipsisme

[Tsjok45]

schop jezelf maar een geweten

[LordDragon]

variform

Het geeft vrede, bevrediging en rust. Het is dat moment dat een dichter beschrijft als hij uitkijkt over het meer en de zon op de golfjes reflecteert, de flikkeringen de oneindigheid, de patronen daarin, de oneindige veranderlijkheid, elke schittering anders dan al die andere voorgaande en de voortdurende verrassing van de chaos.

schittering op het water is een verrassing van chaos?

leesvoer

http://books.google.be/books?id=77xDnid ... &q&f=false

Daarom is solipsisme zo mooi kerel. We hebben allemaal gelijk in onze eigen realiteit.

dus die man die in een psychiatrische instelling zit omdat hij meent de reincarnatie van napoleon te zijn, heeft gelijk in zijn eigen realiteit. Ik wist niet dat er zo iets was als jouw of mijn realiteit. De realiteit is de realiteit, wat wij doen is deze ervaren, aanschouwen, en dat doen mensen wel met een andere bril op soms. Maar ondanks je verschillende visies heb van de realiteit blijft de realiteit op zich gewoon de realiteit; als jij morgen sterft vergaat de wereld niet, en de man is er niet "niet" omdat ik er "niet" naar kijk.

Als deze twijfelaar aan de rondheid van de aarde genoeg massa achter zijn overtuiging krijgt, dan blijft de aarde plat.
Nu zijn er mensen als Hawking die van mening verschillen met hun collega's. Als zij de ogen sluiten en het heelal beschouwen zien ze andere formules en concepten rondgaan dan die vand e concurrent zogezegd. De aarde wordt rond als er genoeg kritische amssa aan overtuiging is bereikt.

of de aarde rond of plat is heeft niks met het aantal mensen te maken die erin geloven. Het heeft te maken met de vorm van de aarde als planeet an sich, zelf als zouden hier geen mensen wonen dan nog blijft de aarde mooi rond.

Het feit dat ik hier ben bewijst wat mij betreft dat er een externe realiteit moet bestaan om in te ervaren.

maar die externe realiteit was toch je eigen droombeeld, droom de maan eens vierkant aub?

MVG, LD.

[Variform]

leesvoer

http://books.google.be/books?id=77xDnid ... &q&f=false

Dank je voor de leestip.

Daarom is solipsisme zo mooi kerel. We hebben allemaal gelijk in onze eigen realiteit.

dus die man die in een psychiatrische instelling zit omdat hij meent de reincarnatie van napoleon te zijn, heeft gelijk in zijn eigen realiteit. Ik wist niet dat er zo iets was als jouw of mijn realiteit. De realiteit is de realiteit, wat wij doen is deze ervaren, aanschouwen, en dat doen mensen wel met een andere bril op soms. Maar ondanks je verschillende visies heb van de realiteit blijft de realiteit op zich gewoon de realiteit; als jij morgen sterft vergaat de wereld niet, en de man is er niet "niet" omdat ik er "niet" naar kijk.

Wel, ik denk dat ik me houd aan Don Juan's zienswijze met je welnemen.

Op een zeker moment gebruikt Castaneda onder begeleiding een of andere psychotropisch middel. Hij voelt zichv eranderen in een kraai. En hij vliegt weg.

Later vraagt Castaneda of ie echt gevlogen heeft. Don Juan beaamt dat. Castaneda vragt of hij letterlijk vloog. Don Juan vind het in feite een fout vraag. Het gaat er om wat Castaneda ervaarde, voelde, wat zijn perceptie was tijdens het hele gebeuren. DAT is wat leidend is.

Het is eigenlijk heel raar om aan te nemen dat de gestoorde man niet oprecht ervaart dat hij Napoleon is. Als die man dat zo ervaart, wie ben ik dan om dat te ontkennen?

Het punt is dat alles wat we meemaken een kwestie is van ervaring. Alles is subjectief.

Zelfs wetenschap. Je hebt me zien zeggen dat wetenschap een beschrijving is van de werkelijkheid en niet de werkelijkheid zelf is. Wanneer we dus wetenschappelijke feiten bekijken dan is dat een zaka vand e derde hand. De wetenschap is een beschrijving en wij filteren zelf ook nog eens deze feiten door onze psychologische filters. Dat maakt ook de beschouwing van wetenschap subjectief.

Als alles wat we ervaren subjectief is, dan zal ik niet snel de realiteitsbevindingen van de 'gek' onderuit halen. Immers, vanuit elk van ons gezien, zien wij een ander standpunt.

Echter zal ik in de praktijk er in meegaan dat de deze 'gestoorde man' de realiteit als zodanig ervaart dat hij niet logisch syncroon loopt met de onze. Wij weten dat Napoleon al stierf, lang geleden. Maar vloog Castaneda nu echt of niet?

Ik vind de vraag irrelevant. Er is alleen de ervaring die telt. Het is de geest die bepaalt wat echt is.

De realiteit die jij zo adamant om je heen ervaart is voor mij niets meer en minder dan de consensus,de gemiddelde deler van al de mensheid s' percepties.

Ik heb vastgesteld dat we alles subjectief ervaren. Dus al onze kennisvergaring via de zintuigen berust ophet waarnemen van een realiteit die allen subjectief kan worden ervaren.

Daaruit volgt logischerwijs dat alles wat zo rotsvast lijkt, in feite het gevolg moet zijn van een stapeling van subjectieve waarnemingen. Daarom is de 'harde' realiteit, die we als zo stabiel en onveranderlijk en daarom onafhankelijk van onszelf ervaren slechts een consensus. De enige reden dat die stabiel is is omdat we er een belang bij hebben dat er betrouwbaarheid heerst opdat wij met enige voorspelbaarheid kunnen handelen in deze omgeving die we realiteit noemen.

Dus is het ook logisch dat als ik sterf, de wereld stopt te bestaan. Ik draag niet langer bij aan de consensus en mijn noodzaak om een stabiele wereld te ervaren valt weg. Daarom ploft de realiteit voor mij uit elkaar. Mijn voertuig, het lichaam is niet langer nodig of bruikbaar. Dat stoffelijke lichaam had ik nodig om te functioneren in de externe realiteit. Het was een object in een wereld van objecten. Ik had het nodig voor interactie met anderen, om materie mee te kunnen manipuleren. Mijn geest was er aan verbonden.

Dus als ik sterf, dan stopt de wereld voor mij. Het feit dat anderen er nog in bestaan is niet relevant voor mij.

Env erder, ik denk altijd even aan Jules Deelder

In een interview zij hij ooit over zijn sterfelijkheid "Ik moet het nog zien". (Of hij ooit zou sterven.)

Geniaal. Wat een geweldige...defiance.

Als deze twijfelaar aan de rondheid van de aarde genoeg massa achter zijn overtuiging krijgt, dan blijft de aarde plat.
Nu zijn er mensen als Hawking die van mening verschillen met hun collega's. Als zij de ogen sluiten en het heelal beschouwen zien ze andere formules en concepten rondgaan dan die vand e concurrent zogezegd. De aarde wordt rond als er genoeg kritische amssa aan overtuiging is bereikt.

of de aarde rond of plat is heeft niks met het aantal mensen te maken die erin geloven. Het heeft te maken met de vorm van de aarde als planeet an sich, zelf als zouden hier geen mensen wonen dan nog blijft de aarde mooi rond.

Als solipsist moet ik het met je oneens zijn. Zonde mensen was er geen realiteit. Want mensen zijn een uitdrukking van mijn eigen geest, allemaal onderdeel van mij zelf, schepsels van noodzaak, ontstaan uit fragmentatie van bewustzijn. Allemaal uniek, met de volle verantwoordelijkheid voor de realiteit.

Voor mij is de vorm van het heelal willekeurig. Omdat de natuurwetten en de constanten en zo behoren tot deze vormfactor, zijn ze geen bewijs voor de vorm zelf dan wel de onveranderlijkheid er van.

Maar daarover valt weinig te discussieren, dat is het gevolg van mijn visie.

Het feit dat ik hier ben bewijst wat mij betreft dat er een externe realiteit moet bestaan om in te ervaren.

maar die externe realiteit was toch je eigen droombeeld, droom de maan eens vierkant aub?

MVG, LD.

Ja, de realiteit is een manifestatie van mijn eigen geest, mijn bewustzijn schept elke deelbare tijdsmoment tot in het oneindige dit universum. De vorm van de maan, zoals ik hierboven al zei, de vormfactor is willekeurig. De consensus houdt de maan verder rond. Dat doet ze door ons constante bevestiging van de natuurwetten. Bij elke stap die we doen trainen we onszelf voor waar aan te nemen dat er zwaartekracht bestaat.
Wetenschap, het vergaren van kennis en feiten om er een verklaring mee te schildren wat de realiteit is, is een mooie manier om de realiteit vast te zetten.

Een ronde maan beschouwen is een subjectieve impressie van de willekeurige vormfactor van de realiteit, gefixeerd door de consensus der mensheid, die een gefractioneerd ondeelbaar bewustzijn is, waarbij eenieder dat bewustzijn kan claimen.

[Ali]

Variform, allemaal goed en wel, maar hoe schep jij je realiteit dan?
Heb jij daar macht over?

[reposteeltje]

Welaan Farivorm,
als je dood bent gegaan heb je gelijk gekregen.

[Variform]

Variform, allemaal goed en wel, maar hoe schep jij je realiteit dan?
Heb jij daar macht over?

Ja. Wij beide hebben dat.

Als jij een schilderij maakt, dan voeg je toe aan de realiteit. Je schept iets, iets dat er niet eerder was. Je gebruikt elementen, verf, doek, hout, haren. Je gebruikt je geest, je handvaardigheid, je persoonlijkheid, het summum van al wat je bent, op dat ogenblik in tijd en ruimte om je doek te maken.

Als het af is, dan is de realiteit anders. Er is n u iets dat er niet eerder was. De realiteit zal nooit meer hetzelfde zijn.

Elke seconde schep jij de realiteit. Elke seconde heb jij een gedachte, eren gevoel, een beleving, herken je een feit, voel je een emotie, die er nooit eerder waren. Ze verglijden meetal ongezien, niet erkent door anderen, maar ze zijn echt, je kunt je ze later herinneren, vooral de belangrijke.

Elk object dat je manipuleert, vast pakt, verschuigt, voelt, dat zijn ervaringen die toevoegen aan jouw realiteistbeeld. Ze zijn subjectief maar daarom niet minder reeel voor anderen.

tenzij je scepticus bent en dan is het anekdotisch en dus onwaar. Desalmiettemin, veranderd jouw realiteit en voegt jouw reactie op wat je voelt toe aan d e consensus. Net zoals een cijfer op een tentamen of proefwwerk een deel was van je gemiddelde aan het eind van het jaar.

Elke keer dat jij in contact komt met anderen, beïnvloed je heb, de situatie. Als je in een volle trein zit dan neem je plaats in tijd en ruimte in. Op die plek kan geen ander zitten, of zijn. Je bent dan onderdeel van het geheel, de groep treinreizigers op dat moment.

Mensen zien jouw, jij ziet anderen.

Onze innerlijke dialoog gaat door, stopt zeer zelden. Die bestaat uit allerlei dingen, gevoelens, analyses, interpretaties, ervaringen, die helpen je te maken wie je bent, de optelsom van alles wat je meemaakt, in een soort verhaal in je hoofd, je zelfbeschouwing, zelf perspectief, visies, dromen, verlangens, je bent een universum an sich. En dat universum en hoe jij dat beleft, dus hoe jij jezelf beleeft, dat breng je mee in de interactie emt de externe omgeving. je raakt haar en ze reageert.

Jij schept door je bestaan de realiteit. Je bent er niet geïsoleerd van. Jouw bewustzijn aanschouwt en raakt alles. Er is een verbinding tussen alles wat je waarneemt. Een soort onzichtbare tentakel waar je je ogen op laat rusten, wat je zintuigen opmerken, je hebt er een mening of gevoel bij, of juist niet, maar je neemt waar, de tentakels van je bewustzijn raken alles wat er in je bewustzijn opkomt.

Je bent als een vis in het water, altijd geraakt door het water en er altijd in bevindend.

En je wil is de kern, jouw magische, door filosofen besproken wil, dat jouw handelend doet optreden in de realiteit. Wat het is? Dat doet er niet toe nu. Jij maakt keuzes en die beinvloeden de consensus.

Het is schier onmogelijk om NIET de realiteit te veranderen.

Elke oneindig deelbare seconde is er jouw stroom van bewustzijn dat bijdraagt aan het geheel.

Wij zijn opmerkelijke wezens, zoals sommigen zeggen, het universum dat zichzelf beschouwt. Zelfs als je sterft ene r nog mensen zijn die hun handelingen doen, mede bepaald door jouw ivloed op hen, heb je nog invloed op de consesnsus. Je schilderij wordt nog honderden jaren tentoon gesteld. En als het in een magazijn verstoft, tot het vernietigd wordt, dan nog ben je aanwezig. HEt duurt vreselijk lang voordat de consensus zo constant vernieuwd is dat jouw bestaan als praktisch nihil kan worden gezien.

Gelovigen zoeken in god een overdrachtssymbool. Ik heb dat niet nodig, want ik weet dat ik hier en nu de realiteit beïnvloed, de realiteit die we delen en die we consensus noemen. Het archief van 1V, 9000 berichten is vernietigd, maar hier zijn mensen die zich mij herinneren, en sommige van mijn posts of de teneur van mijn posts, hoe algemeen ook. Ik besta in hun bewustzijn, ze hebben kennis genomen van mij.

Het is praktisch onmogelijk niet de realiteit te beinvloeden en hoe anderen van je denken is ook realiteit zelfs al is die subjectief en alleen zichtbaar voor de waarnemer, maar dat is bij alles zo. Alles bestaat in de geest van de waarnemer, van wetenschappelijk feit to subjectief gevoel.

En dan is er nog een andere manier om de realiteit te beinvloeden. Je kunt met behulp van je wil, dat vreemde ongezien doch reële ding in je, de realiteit veranderen. Je kunt kiezen waarin je gelooft, wat je schildert, in welkie mensen's bewustzijn je kruipt, wie je otnmoet en waar je je bevindt in tijdruimte.

En je kunt de consesnsus beinvloeden, je kunt met nieuw ideen komen, anderen overtuigen en eenz aag strooien. En het pakt zwarte op en meer en meer mensen zien er iets in. En dan gebeurt het vreemde, de consensus verandert, de arad eis niet meer plat, maar rond, we zijn niet meer het centrum van de externe omgeving maar een klein kosmisch deeltje van het geheel.

En daartoe droeg jouw idee bij of was er de oorzaak van.

Wij zijn constante realiteitsscheppers, we zijn daarom als goden, met absolute macht over wat we beleven, denken, voelen, mee in aanraking komen. Allen de consensus stabiliseert onze perceptie.

Sommigen durven zelfs meer, die hebben paranormale ervaringen, aberraties of fluctuaties in de consensus, onmeetbaar omdat de realiteit zelf onmeetbaar is met haar natuurwetten en constanten. Een klein chaos-theoretisch oprisping en informatie komt in het bewustzijn terecht en men snapt niet hoe en de opening is ook meteen weer weg, dus niet reproduceerbaar.

Er is ruimte in de consensus voor die dingen. Ze kunnen voorkomen omwille van chaos theorie, statistiek, de wet der gemiddelden en omdat ze niet de consensus in gevaar brengen. Tussen twee mensen,a lelen in een huis, die elkaar paranormaal behandelen, wat niemand zintuigrlijk of anderszins ervaart, daar kunnen wonderen ontstaan, nooit verklaarbaar behalve in de subjectieve beleving. Niettemin echt. En waar de situatie daarvan toch uitlekt, via anekdotes of niet, de consensus en zij die daarin houvast vinden, die minimaliseert de effecten op de realiteit.

Er is ruimte voor wonderen. Voor veranderen van de realiteit. noem het een lokale anomalie van de tijdruimte of een fluctuatie in de consensus of god, het doet er niet toe. In die explicite momenten verdwijnen tumoren, worden mensen genezen, worden er percepties opgedaan die niet via zintuigen binnenkomen. De deuren gaan open en sluiten zich. Meten kun je het niet want de meetapparatuur buigt mee op de fluctuatie. De aanschouwers perceptie buigt mee met de waarneming van de consensus. Er is geen buitenstaander, want alles wat wordt waargenomen bevindt zich in de geest.

Het is via het paranormale dat de aard van de werkelijkheid duidelijker wordt.

Tijdens het schrijven van dit bericht is de werkelijkheid op oneindig veel manieren gewijzigd. Een onderzoeker publiceerde in The Lancet, een student kreeg een bul, iemand maakte een schilderij, schreef een boek, iemand urineerde in een steeg, ongezien, maar de muur werd wel nat.

De realiteit is in constante flux en de consensus is niets dan een staande golf, een soort bell curve zoals je die kunt voorstellen op een scoop van een electromonteur. Hij fluctueert, licht, de consensus blijft stabiel, de fluctuaties zijn zo vele ervaringen van mensen die toevoegen.

Sommige new agers hebben het over trillingen, Monroe had het over trillingstoestanden, amerikaanse indianen, de Sioux meen ik, hebben een taal gebaseerd op beweging. Het is die flux, dezelfde ritmes als de elektronen rond een kern, dat is waar materie en de bewustzijn elkaar ontmoeten. Die zaken zijn de raakvlakken tussen onze realiteit scheppenende vermogens van ons bewustzijn en de aard der materie.

Pak een pen, knijp er in en maak de moleculen warmer met je hand, dit is je wil, dit is je invloed op de realiteit. Hoe kun je niet zeggen dat jij de realiteit beinvloed, dat je materie beinvloed, dat de staat waarin de opgewarmde ge-exciteerde electronen niets met je bewustzijn te maken hebben?

De realiteit is het constant ge-herdefinieerde resultaat van al de mensen's invloed op elkaar, een tot in het oneindige gereflecteerde interactie die een consensus vormt over wat de realiteit is.

[Variform]

Welaan Farivorm,
als je dood bent gegaan heb je gelijk gekregen.

Eindelijk snap je het!

[Ali]

Variform, allemaal goed en wel, maar hoe schep jij je realiteit dan?
Heb jij daar macht over?

Ja. Wij beide hebben dat.

OK, maar hebben wij ook macht over natuurrampen, onvoorziene belastingaanslagen, bad luck en vreselijke ziektes en zo?

[Variform]

Variform, allemaal goed en wel, maar hoe schep jij je realiteit dan?
Heb jij daar macht over?

Ja. Wij beide hebben dat.

OK, maar hebben wij ook macht over natuurrampen, onvoorziene belastingaanslagen, bad luck en vreselijke ziektes en zo?

Die zaken zijn onderdeel van de krachten die vallen binnen de natuurwetten. De natuurwetten zijn onderdeel van de vormfactor, dus de uiterlijkheid van de realiteit zoals we die waarnemen.

Dat heeft tot gevolg dat we een wereld hebben en een klimaat en dat dit klimaat allerlei patronen vormt dat het weer tot gevolg heeft.

Aangezien de consesnsus het gemiddelde is van de percepties van de mensheid en als die percepties constant bevestiging krijgen aan de hand van de ervaring dat er een klimaat is, dat er weer is, dan verankeren wij de consensus als zodanig.

Het is dus een realiteit waar we niet onderuit kunnen komen.

Ziektes, precies hetzelfde. We hebben een biochemie die beschrijft hoe een mens fysiek in elkaar steekt. Daar horen gevoeligheden voor ziektes bij.

Wil je die genezen dan dien je in te gaan tegen de consensus. De consensus is een gemiddelde, er is dus ruimte voor anomalieën. Een slim iemand weet daar gebruik te maken. Het kan, zo lang je niet indruist tegen de consesnsus en die 'uitdaagt'. Je moet haar ontwijken. Dat kan op het moment dat je van jezelf weet dat de realiteit niet rotsvast is, dat de realiteit een consensus is en je vertrouwt in je eigen visie. Als je dan aprt bent met iemand die ziek is, dan kun je veel bereiken, vooral als de gene die behandeld wordt er net zo over denkt. Je kunt dan als het ware een feedback loop creëren waarin behandelaar en patient elkaars vertrouwen versterken en de client zichzelf genezen kan, al dan niet m.b.v. een therapeut.

De essentie is dat de consensus niet geschaad wordt en zich gaat verdedigen. Daarom zijn onderzoeken naar paranormaliteit gedoemd te mislukken. Het gebeurt in het openbaar, de resultaten worden in het aangezicht gegooid van de consensus. De consensus heeft massa, massa is traag. De realiteit verandert niet omwille van een enkele onderzoeken waarin niemand geïnteresseerd is of zelfs kennis van neemt.

Je kunt dus de consensus ontwijken en wonderen bereiken, als je de schaal klein houdt. Die wonderen blijven subjectief, schier onmogelijk te onderzoeken of bewijzen en daarom altijd anekdotisch.

Dat maakt ze niet feitelijk waar, het maakt ze alleen niet onderzoekbaar. Daar gaat het ook niet om, het resultaat telt, de genezing d.m.v. het handig gebruik maken van de aard van de realiteit. En dat is bewustzijn.

[Ali]

[
Aangezien de consesnsus het gemiddelde is van de percepties van de mensheid en als die percepties constant bevestiging krijgen aan de hand van de ervaring dat er een klimaat is, dat er weer is, dan verankeren wij de consensus als zodanig.

Het is dus een realiteit waar we niet onderuit kunnen komen.

Variform,

Dus de talloze ziektes waaraan ook dieren onderhevig zijn, zijn een gevolg van menselijke concensus?

En het feit dat prooidieren verscheurd worden door roofdieren is het gevolg van onze concensus?

[Variform]

[
Aangezien de consesnsus het gemiddelde is van de percepties van de mensheid en als die percepties constant bevestiging krijgen aan de hand van de ervaring dat er een klimaat is, dat er weer is, dan verankeren wij de consensus als zodanig.

Het is dus een realiteit waar we niet onderuit kunnen komen.

Variform,

Dus de talloze ziektes waaraan ook dieren onderhevig zijn, zijn een gevolg van menselijke concensus?

En het feit dat prooidieren verscheurd worden door roofdieren is het gevolg van onze concensus?

Zelfs een scepticus zal moeten erkennen dat het leven mooi kan zijn, dat het leuk is, dat het variatie biedt, een legio aan ervaringen. Deze wereld waarin we leven is biedt een zee van mogelijkheden.

De dierenwereld is onderdeel van de vormfacor. Deze vormfactor is onderworpen aan natuurwetten. En van de natuurwetten is dat ons lichaam, en het lichaam van alles wta leeft, energie nodig heeft.

Sommige dieren doen dat via chemische bestanddelen, in black smokers die in zee. Anderen gebruiken zonlicht om suikers te produceren. En anderen eten planten en soms vlees en soms beide. De natuurwetten bepalen hoe dit werkt.

Daarom kun je prima naar de wetenschap gaan om te vragen hoe en waarom dit zo is. Daartoe is ze best geschikt.

Zolang de consensus is dat je niet via je bewustzijn direct energie kunt tappen om je lichaam in deze materiele wereld te ondersteunen, ongeacht of er die kerel is die al 60 jaar lang niets at blijkbaar, hoe vreemd het verhaal ook is, zolang zal je je lichaam indirect moeten voeden met eten.

De natuurwetten liggen vast in de consensus en de natuurwetten zijn de beschrijving van die toestand.

Dus de ziekte van mens en dier, dat ligt besloten in de consensus, dus ook de genezing. Daarover heb ik het al gehad. De reden dat dit zo werkt is door een bevestiging van onze sterfelijkheid. De natuurwetten en de biochemie waaruit ons lichaam bestaat is imperfect. We zien mensen sterven en worden geindoctrineerd met het feit dat mensen dood gaan. Je moet wel zot zijn dat te ontkennen. Toch?
De uitleg van de wetenschap is er. Slijtage, de teleomeren, ziekten... Allemaal onderdeel van de consensus en beschreven door de wetenschap.

En wetenschap is een van de twee belangrijke fixaties of verankeringen van de realiteit. Geloof is het andere.

Je zou kunnen zeggen dat de grote natuurlijke variatie die we erkennen op zichzelf een teken aan de wand is van de consensus zelf: een gemiddelde van alle menselijke percepties betekent een variatie an sich.