Ipv direct bewijs te eisen, indicaties kunnen waarderen omdat dat duidelijk verschilt van helemaal geen indicaties

[TIBERIUS CLAUDIUS]

De rede[n?] is wel duidelijk:
Theologen en Filosofen willen dolgraag de wetenschap voorbij en gebruiken (nog) bestaande leemtes om dit te rechtvaardigen.

Tjonge, hoewel enige vorm van argumentatie in je reactie volkomen ontbreekt, ben je wel goed in het zoeken naar de motieven van je gesprekspartners. Niet bepaald een wetenschappelijke houding in een discussie!

Nou, er zit wel een grote kern van waarheid in. Goden en geesten als verklaringsmodel. Waar zijn ze gebleven? De aether als noodzakelijke onmeetbare "substantie"? En nu dan dus het bovennatuurlijke met bde's of hersenen die bewustzijn vanuit heelal filteren....

Daar kunnen hele rijen van worden gemaakt.

1. De naderende planeet die de wereld zou vernietigen. (Hoor je niet meer van)
2. 'Het Gezicht op Mars' lijkt te zijn verdwenen.
3. De graan cirkels telt nog maar weinig gelovigen.
4. De Maya Kalender die het einde van de wereld zou voorspellen. De wereld is er nog steeds.
5. .........................

Allemaal figuren uit de pseudowetenschap die tijdelijk volop gehoor kregen.

[dikkemick]

Tsja, dit lijkt mij motivatie genoeg om heel voorzichtig te zijn met (bovennatuurlijke) conclusies aan indicaties te verbinden.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Tsja, dit lijkt mij motivatie genoeg om heel voorzichtig te zijn met (bovennatuurlijke) conclusies aan indicaties te verbinden.

Persoonlijk prefereer ik het woord buitennatuurlijk.
Het woord boven lijkt te wijzen op een hiërarchie die er echter niet is.

[Peter van Velzen]

Ik heb zat argumenten, maar die lijken voor jou niet te gelden.

Dat is dan geheel wederzijds, met dit verschil, dat ik mijn argumenten ingebracht heb en jij niet, waardoor ik geen inhoudelijke reactie heb gekregen.

Overigens neem ik aan dat David Hume op dit forum wel een gevierde filosoof zal zijn. Welnu, men leze zijn 'An enquiry concerning human understanding' om te begrijpen waarom de werking van inductie niet wetenschappelijk vaststelbaar is. (Je kunt overigens ook een willekeurige inleiding op de wetenschapsfilosofie lezen, bijvoorbeeld 'Understanding Philosophy of Science' van Ladyman.)

Hoewel de wetenschapsfilosofie veruit de meest interessante is. Blijft het filosofie (wijsheid liefhebben). Een goede manier om de waarde van inductie in te schatten (als men niet met 0 of met 1 begint), maar ergens er tussen in lijkte mij Bayes theorema. Dat theorema impliceert dat je nooit 100% zekerheid kunt bereiken, maar er wel dicht bij kunt komen. Dat lijkt me veelzeggend.

[holog]

Dat is dan geheel wederzijds, met dit verschil, dat ik mijn argumenten ingebracht heb en jij niet, waardoor ik geen inhoudelijke reactie heb gekregen.

Overigens neem ik aan dat David Hume op dit forum wel een gevierde filosoof zal zijn. Welnu, men leze zijn 'An enquiry concerning human understanding' om te begrijpen waarom de werking van inductie niet wetenschappelijk vaststelbaar is. (Je kunt overigens ook een willekeurige inleiding op de wetenschapsfilosofie lezen, bijvoorbeeld 'Understanding Philosophy of Science' van Ladyman.)

Hoewel de wetenschapsfilosofie veruit de meest interessante is. Blijft het filosofie (wijsheid liefhebben).

Geen verbazende opmerking van een profeet van het instrumentalisme.

[Ammonius]

Dat is dan geheel wederzijds, met dit verschil, dat ik mijn argumenten ingebracht heb en jij niet, waardoor ik geen inhoudelijke reactie heb gekregen.

Overigens neem ik aan dat David Hume op dit forum wel een gevierde filosoof zal zijn. Welnu, men leze zijn 'An enquiry concerning human understanding' om te begrijpen waarom de werking van inductie niet wetenschappelijk vaststelbaar is. (Je kunt overigens ook een willekeurige inleiding op de wetenschapsfilosofie lezen, bijvoorbeeld 'Understanding Philosophy of Science' van Ladyman.)

Hoewel de wetenschapsfilosofie veruit de meest interessante is. Blijft het filosofie (wijsheid liefhebben). Een goede manier om de waarde van inductie in te schatten (als men niet met 0 of met 1 begint), maar ergens er tussen in lijkte mij Bayes theorema. Dat theorema impliceert dat je nooit 100% zekerheid kunt bereiken, maar er wel dicht bij kunt komen. Dat lijkt me veelzeggend.

Ook met (bayesiaanse) kansrekening kun je niets beginnen zonder het principe van inductie te vooronderstellen. (Ook dat wordt in dergelijke inleidingen tot de wetenschapsfilosofie besproken.)

[Peter van Velzen]

Overigens neem ik aan dat David Hume op dit forum wel een gevierde filosoof zal zijn. Welnu, men leze zijn 'An enquiry concerning human understanding' om te begrijpen waarom de werking van inductie niet wetenschappelijk vaststelbaar is. (Je kunt overigens ook een willekeurige inleiding op de wetenschapsfilosofie lezen, bijvoorbeeld 'Understanding Philosophy of Science' van Ladyman.)

Hoewel de wetenschapsfilosofie veruit de meest interessante is. Blijft het filosofie (wijsheid liefhebben). Een goede manier om de waarde van inductie in te schatten (als men niet met 0 of met 1 begint), maar ergens er tussen in lijkte mij Bayes theorema. Dat theorema impliceert dat je nooit 100% zekerheid kunt bereiken, maar er wel dicht bij kunt komen. Dat lijkt me veelzeggend.

Ook met (bayesiaanse) kansrekening kun je niets beginnen zonder het principe van inductie te vooronderstellen. (Ook dat wordt in dergelijke inleidingen tot de wetenschapsfilosofie besproken.)

Inductie is de meest normale manier van kennis vergaren. Het is echter van groot belang dat men beseft dat het slechts een waarschijnlijkheid oplevert. Elke waarneming is "evidence" maar ook allen tesamen vormen ze geen "proof".

[Ammonius]

Ook met (bayesiaanse) kansrekening kun je niets beginnen zonder het principe van inductie te vooronderstellen. (Ook dat wordt in dergelijke inleidingen tot de wetenschapsfilosofie besproken.)

Inductie is de meest normale manier van kennis vergaren. Het is echter van groot belang dat men beseft dat het slechts een waarschijnlijkheid oplevert. Elke waarneming is "evidence" maar ook allen tesamen vormen ze geen "proof".

Het klopt dat inductie geen zekerheid, maar waarschijnlijkheid oplevert. Maar wat niet zo is, is dat je met behulp van kansrekening inductie zelf waarschijnlijk kunt maken. Als je duizend keer hebt waargenomen dat een appel naar beneden valt als je hem loslaat, dan zegt dat niets over de waarschijnlijkheid dat de appel de volgende keer weer naar beneden zal vallen, tenzij je het principe van inductie aanvaardt dat stelt dat resultaten uit het verleden iets zeggen over de toekomst.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Ook met (bayesiaanse) kansrekening kun je niets beginnen zonder het principe van inductie te vooronderstellen. (Ook dat wordt in dergelijke inleidingen tot de wetenschapsfilosofie besproken.)

Inductie is de meest normale manier van kennis vergaren. Het is echter van groot belang dat men beseft dat het slechts een waarschijnlijkheid oplevert. Elke waarneming is "evidence" maar ook allen tesamen vormen ze geen "proof".

Het klopt dat inductie geen zekerheid, maar waarschijnlijkheid oplevert. Maar wat niet zo is, is dat je met behulp van kansrekening inductie zelf waarschijnlijk kunt maken. Als je duizend keer hebt waargenomen dat een appel naar beneden valt als je hem loslaat, dan zegt dat niets over de waarschijnlijkheid dat de appel de volgende keer weer naar beneden zal vallen, tenzij je het principe van inductie aanvaardt dat stelt dat resultaten uit het verleden iets zeggen over de toekomst.

Dat van die appel klopt statistisch van geen kant.
Ook heeft het niets met inductie te maken.

[Ammonius]

Dat van die appel klopt statistisch van geen kant.

Niemand had het over statistiek.

Ook heeft het niets met inductie te maken.

Wat is, volgens jou, inductie?

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Dat van die appel klopt statistisch van geen kant.

Niemand had het over statistiek.

Ook heeft het niets met inductie te maken.

Wat is, volgens jou, inductie?

Een soort rij van besmetting van eigenschappen.
Bewijzen met met behulp van volledige inductie (en van uit het ongerijmde) worden dan ook als tweederangs bewijzen gezien.

[Peter van Velzen]

Ook met (bayesiaanse) kansrekening kun je niets beginnen zonder het principe van inductie te vooronderstellen. (Ook dat wordt in dergelijke inleidingen tot de wetenschapsfilosofie besproken.)

Inductie is de meest normale manier van kennis vergaren. Het is echter van groot belang dat men beseft dat het slechts een waarschijnlijkheid oplevert. Elke waarneming is "evidence" maar ook allen tesamen vormen ze geen "proof".

Het klopt dat inductie geen zekerheid, maar waarschijnlijkheid oplevert. Maar wat niet zo is, is dat je met behulp van kansrekening inductie zelf waarschijnlijk kunt maken. Als je duizend keer hebt waargenomen dat een appel naar beneden valt als je hem loslaat, dan zegt dat niets over de waarschijnlijkheid dat de appel de volgende keer weer naar beneden zal vallen, tenzij je het principe van inductie aanvaardt dat stelt dat resultaten uit het verleden iets zeggen over de toekomst.

Ik durf te voorspellen dat nagenoeg elke appel naar beneden zal vallen en geen één appel omhoog.
Voor peren geldt overigens hetzelfde.
Je moet wel een heel wereldvreemde filosoof zijn om iets anders te verwachten!

[Ammonius]

Dat van die appel klopt statistisch van geen kant.

Niemand had het over statistiek.

Ook heeft het niets met inductie te maken.

Wat is, volgens jou, inductie?

Een soort rij van besmetting van eigenschappen.
Bewijzen met met behulp van volledige inductie (en van uit het ongerijmde) worden dan ook als tweederangs bewijzen gezien.

Wat je beschrijft, is mathematische inductie. Dat is een vorm van wiskundige bewijsvoering die verder weinig met de methode van de experimentele wetenschappen te maken heeft. In de experimentele wetenschappen wordt gebruikgemaakt van wat je inferentiële inductie of filosofische inductie kunt noemen, een redeneerwijze die onderscheiden wordt van deductie (en soms abductie). Mathematische inductie is in feite een vorm van deductie.

[Ammonius]

Inductie is de meest normale manier van kennis vergaren. Het is echter van groot belang dat men beseft dat het slechts een waarschijnlijkheid oplevert. Elke waarneming is "evidence" maar ook allen tesamen vormen ze geen "proof".

Het klopt dat inductie geen zekerheid, maar waarschijnlijkheid oplevert. Maar wat niet zo is, is dat je met behulp van kansrekening inductie zelf waarschijnlijk kunt maken. Als je duizend keer hebt waargenomen dat een appel naar beneden valt als je hem loslaat, dan zegt dat niets over de waarschijnlijkheid dat de appel de volgende keer weer naar beneden zal vallen, tenzij je het principe van inductie aanvaardt dat stelt dat resultaten uit het verleden iets zeggen over de toekomst.

Ik durf te voorspellen dat nagenoeg elke appel naar beneden zal vallen en geen één appel omhoog.
Voor peren geldt overigens hetzelfde.
Je moet wel een heel wereldvreemde filosoof zijn om iets anders te verwachten!

Ik durf dat ook wel te voorspellen. Maar het principe van inductie dat je gebruikt in die voorspelling is niet wetenschappelijke verifieerbaar. Dat is het punt.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Niemand had het over statistiek.



Wat is, volgens jou, inductie?

Een soort rij van besmetting van eigenschappen.
Bewijzen met met behulp van volledige inductie (en van uit het ongerijmde) worden dan ook als tweederangs bewijzen gezien.

Wat je beschrijft, is mathematische inductie. Dat is een vorm van wiskundige bewijsvoering die verder weinig met de methode van de experimentele wetenschappen te maken heeft. In de experimentele wetenschappen wordt gebruikgemaakt van wat je inferentiële inductie of filosofische inductie kunt noemen, een redeneerwijze die onderscheiden wordt van deductie (en soms abductie). Mathematische inductie is in feite een vorm van deductie.

Filosofie is geen wetenschap, dat blijkt maar weer.

Kansrekening waar het over ging is statistiek en geen filosofie.