Waarom? schreef:Een beetje offtopic , maar wel belangrijk. Het kan uiteraard ook niet de bedoeling dat er een gevoel van angst onstaat onder moslims >
http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/11/2 ... nd-1557930" onclick="window.open(this.href);return false;
Link voldoet niet als argument, vooral niet als die alleen te lezen is door betaalde abonnees. Graag korte omschrijving of andere bron voor wat je bedoelt te zeggen. Maria
Volgens mij is deze link niet betaald want ik ben geen lid van NRC
Hier een kort stukje:
Na de aanslagen in Parijs zat Filiz Islekter (45) samen met twee moslima’s zonder hoofddoek koffie te drinken toen een kennis langskwam. Wat zij nou van de aanslagen vindt, wilde de kennis weten. Afschuwelijk, afschuwelijk, zei ze, maar waarom vroeg zij dat aan haar? Gewoon, zei de kennis, ik wil het graag van joú weten.
„Van mij”, zegt Filiz Islekter. „Omdat ik een hoofddoek draag? Een paar idioten doen iets, gooien er een religieus sausje overheen, en opeens ben ik ook verdacht.”
Er valt Filiz Islekter, die werkt bij een Rotterdamse welzijnsorganisatie, nog iets op. Zij krijgt dit soort vragen na iedere terreuraanslag in Europa. En niet nadat er slachtoffers zijn gevallen door terreur in Beiroet, of in Syrië. „De aanslagen daar zijn óók verschrikkelijk. Het is frustrerend dat daar niemand bij stilstaat.”
En verderop:
Bouchra (41) wil niet met haar achternaam in de krant omdat ze bang is. Niet zomaar bang, doodsbang. „Direct na de aanslagen in Parijs wilde ik bij alle buren een kaartje in de bus stoppen. ‘Ik ben niet zo.’ Natuurlijk ben ik niet zo. Mensen die zo iets doen, zijn gestoord, ontworteld, haatdragend en onthecht. Maar anderen zien dat niet zo. Dat is totaal verlammend.”
Na de aanslag op Charlie Hebdo begin dit jaar werd ze in de supermarkt hard geduwd zodat ze op de grond viel. ‘Daar horen moslims thuis’, kreeg ze toegesist. Toen ze met haar twee kinderen op het zebrapad overstak, werden ze bijna aangereden. Het autoraampje ging open. ‘Teringmoslims, rot op naar je eigen land.’ Vooral haar toen achtjarige zoontje had daar nog maandenlang last van.
Nu bleef ze het hele weekend thuis. Haar kinderen hield ze ook binnen. Ramen en deuren gesloten. „Ik was bang dat iemand iets naar binnen zou gooien.”
Mijn wortels liggen hier, zegt Bouchra. „Niet in Marokko. Het liefst zou ik hier thuishoren.” Dan komen de tranen.
God is dood! God blijft dood! En wij hebben hem gedood! Hoe zullen wij ons troosten, wij moordenaars?
Zoek je troost? Bach! ( Waarom? 1:1)