SGP en herinvoering doodstraf

[Maria]

Het is net waar je de lijn trekt. Je kunt de lijn trekken tussen gelovigen,in welke god dan ook en ongelovigen.

Maar de bijbel trekt de grens anders: enerzijds degenen, die geloven in de ene ware God, die zich in Jezus Christus bekendgemaakt heeft en anderzijds alle anderen, die niet in die God geloven.

Betekenissen van woorden doen niet aan onderscheid.
Die zijn juist bedoeld om onderscheid aan te geven.
Maar dan wel in eenzelfde betekenis binnen een onderwerp, want anders is het vragen om misverstanden.

Het grote misverstand hier is steeds weer, dat alle gelovigen op één hoop gegooid worden.

Heeft hier niets mee te maken.
Daarbij, ik weet dat het lastig is in deze discussies om de reacties uit elkaar te houden, maar ik ben niet "degene hier, die alles op een hoop gooit".

De Romeinse overheid (in de tijd van Paulus, vandaar het verband) was niet christelijk en dus seculier. Seculier is dus niet niet-gelovig, maar niet-christelijk.

We zijn wat afgedwaald misschien. Maar dit vloeide voort uit jouw opmerking, dat het Romeinse rijk niet seculier was

Door verkeert begrip is er weer een eindeloze hoeveelheid associaties, die niet relevant zijn voor het onderwerp.
Ik zou willen dat we één betekenis hadden voor een woord.

De term wordt gebruikt om de tegenstelling aan te geven tussen een werelds staatsbestel en de theocratische staatsinrichting en mildere vormen daarvan.
Dat wij als westerlingen dit meestal betrekking laten hebben op de tegenstelling tot het ons bekende eigen christelijke staatsbestel gedurende onze geschiedenis wil niet zeggen dat alleen het gebruik in christelijke relatie de enig juiste is.
http://www.encyclo.nl/begrip/seculier" onclick="window.open(this.href);return false;

seculier (wereldlijk)
N. van der Sijs (2001), Chronologisch Woordenboek
seculier wereldlijk 1350 [MNW] <Frans

P.A.F. van Veen en N. van der Sijs (1997), Van Dale Etymologisch woordenboek
seculier [wereldlijk] {1350} < frans séculier < latijn s(a)ecularis [wereldlijk, tijdelijk] (vgl. seculair).

http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/seculier" onclick="window.open(this.href);return false;

[Maria]

Een compromis tussen christendom en andere godsdiensten is niet mogelijk.

Lijkt me ook niet.
Dat is ook niet gezegd en ook niet hoe het is gegaan.

Het christendom zoals wij het nu kennen is zelf het compromis.
Het heeft het compromis in zich.

Gevormd uit het vroege christendom in de eerste eeuwen en de toen overal bestaande religies.
Ik neem aan dat jou toch wel iets bekend zal zijn van de geschiedenis van het vroege christendom in de eerste eeuwen en de ontelbare groepjes met eigen denkwerelden en geloofjes, totdat de Leer grotendeels is vast komen te liggen ten tijde van het concilie van Nicea.
Dat was niet voor niets een politieke noodzaak.
Bepaalde essenties in de leer zijn geforceerd doorgeduwd en vastgelegd in de belijdenis van het geloof en dat is nog steeds de universeel christelijke belijdenis.
Hele grote groepen christenen toen stonden hier absoluut niet achter.

Daarnaast zijn er stapels doctrines bijgekomen en veranderd in de loop der tijden.
Waarom?
Blijkbaar waren er steeds opnieuw compromissen nodig.

En niet in het minst in de moderne tijd.

[Peter van Velzen]

Jorge Mario Bergoglio (aka Paus Franciscus) heeft zich uitgesproken tegen de doodstraf. Dat zul je een aanhanger van een ander geloof, nog niet zo gauw zien doen. Hij maakte daarbij een aantekening die mij tot nadenken stemde.

In zijn opinie was levenslange gevangenisstraf in zekere zin óók een vorm van doodstraf. Ik vind dat geen raar idee. Tenslotte wordt in zo’n geval de veroordeelde voorgoed uit de samenleving verwijderd en aan zijn leven búíten de gevangenis komt voorgoed een eind. Hij leeft nog wel bínnen de gevangenis, maar dat is uiteraard geen volwaardig leven meer.

Mogelijkerwijs zullen we in de toekomst, inderdaad ook de levenslange opsluiting gaan afschaffen. of in elk geval beperken tot die gevallen, waarin recidive te waarschijnlijk is, dan dat het verantwoord is, om dat risico op herhaling van de daad (ik neem aan: moord) te lopen.

Ongetwijfeld is deze gedachte niet zozeer ingegeven door humanistische overwegingen. Maar eerder door de uitspraak in het Evangelie dat men zijn medemens 7 maal 70 keer moet vergeven, maar het is desalnietemin ook vanuit de vrijdenkersmoraal het overwegen waard: “Is het juist om een levenslang oordeel te fellen over een korststondige daad?”.

Alhoewel de dader zich met zijn daad tot op zekere hoogte heeft gedistanciëerd van de heersende moraal, is het maar de vraag of wij dat als een onomkeerbare breuk dienen te beschouwen. Wellicht is het mogelijk dat de dader alsnog terugkeert tot de status van moreel acteur. Uiteraard zijn er nog allerlei andere overwegingen, zoals de voorbeeldwerking ten opzichte van potentiële toekomstige misdadigers en het rechtvaardigheidsgevoel van de morele acteurs in onze samenleving. Maar wij zijn in Nederland bijvoorbeeld reeds gewend, om slechts zeer zelden het oordeel levenslang te fellen. En Nederland is allerminst een disfunctionele sameleving

Misschien ook een voorbeeld voor de SGP om eens diep over na te denken?

[Dat beloof ik]

Ik vind het uitvoeren van een abortus wel veel ernstiger dan het voltrekken van een homohuwelijk. Het één is zonde tegen het zesde gebod, het andere is het voltrekken van een huwelijk, waar je misschien niet zo blij mee bent. Maar dat kan ten aanzien van een heterohuwelijk ook het geval zijn, bijvoorbeeld als een man trouwt twee maanden nadat hij zijn eerste vrouw ( en kinderen) in de steek heeft gelaten.
Het gaat tenslotte altijd nog om TROUWen.

Jij hebt in deze discussie ook een gebod ovetreden : gij zult niet liegen.
Hoe verantwoord je tegenover jezelf dat je dit doet, maar ook nog anderen kunt verwijten dat zich aan een van die geboden niet houden ?