Earthheart schreef:een negatief effect, ja, maar geen intrinsiek. Het bestaan van een mens draagt positief bij aan biodiversiteit (een wereld met mensen is biodiverser dan een wereld zonder mensen, all else equal). Het gedrag van de mensen kan wel negatief zijn voor de biodiversiteit, maar dat negatieve effect hoeft niet erger te zijn dan de positieve bijdrage van het bestaan.
Hoe meet je dat?
Voor zover ik het kan bekijken, heeft het gebruik van eindige grondstoffen per definitie een negatief effect, (Je leeft dan immers niet van de oppervlakte, maar deels uit de diepte. En voor evenwicht moet je net aan de oppervlakte zijn.) en ik zie het ons nog niet zonder doen, eerlijk gezegd.
We blazen ze de lucht in, gooien ze na gebruik op een hoop, of we dumpen ze in de wateren.
Ook is het nog eens zo dat de eindige grondstoffen ie we nu gebruiken, niet meer door toekomstige generaties gebruikt kan worden.
In zijn lezing over (eco)humanisme heeft Floris vd Berg het zelfs over "stelen van toekomstige generaties".
Wel, als je het zo wil noemen, zijn we gedoemd te "stelen" zolang we nog eindige grondstoffen moeten gebruiken. Als we in de tussentijd iets van een beschaving overeind willen houden, tenminste.
En ook de "pool" aan recyclebare stoffen krimpt tot er uiteindelijk niets van over is.
Niets is namelijk voor 100% te recyclen door culturele systemen.
Dat lukt uitsluitend ecologische systemen, met behulp van de zon.
Hout => voedsel voor bodemorganismen => mest => +zon en zaad=boom => hout, etc.
Wij, daarentegen (en ons vee, en onze cultuurgewassen), zijn grotendeels gerevitaliseerde aardolie en kolen.
Het is begonnen met landbouw, en de eerste verbeteringen die dat op den duur bracht, ten aanzien van onze levensstandaard.
De enige tijd dat we min of meer in evenwicht hebben geleefd met de natuur, is de tijd voordat we aan landbouw gingen doen, en nog als jager-verzamelaars over de vlakten trokken.
(We werden echter al snel zulke slimme jagers dat we al vroeg begonnen met soorten over de kling jagen.)
Het is daarom dat ik je eerder al aangaf dat ik de moderne mens niet zie slagen in een "evenwicht met de natuur", zoals je hier suggereert.
Ik durf er wat onder te verwedden dat zelfs jij daar bij lange na niet in slaagt, als puntje bij paaltje komt.
Het gebruik van je computer alléén al, is in die zin voldoende om je "footprint" te overtreden.
Je kan die energie niet kweken op dat kleine vlakje aarde dat je volgens jezelf "rechtmatig toekomt".
Niet als je daarvan ook nog wil eten en drinken.
Om maar niet te spreken over het plastic en de halfgeleiders in je PC.
Ca 20 tot 50% (afhankelijk van de stoffen die het betreft) van je PC zal slechts nog opduiken op de afvalhoop, terwijl de rest nog één of twee keer hergebruikt kan worden, zij het steeds als wat laagwaardiger materiaal.
(De plastic behuizing van je laptop wordt hierna bijv. een autobumper, en verdwijnt daarna uit de kringloop)
Het feit dat je daarnaast als vrijwilliger dieren helpt, verandert niets aan het feit dat je niet-recyclebaar afval produceert, en zo per saldo toch een negatieve bijdrage levert.
Steeds als je het toilet doorspoelt, verdwijnen er weer fosfaten naar een omgeving waar deze niet nuttig zijn, maar wel als verloren moeten worden beschouwd. En het ergste is dat er voor fosfaten geen alternatieven bestaan.
Ik ben dan ook van mening, dat we niet zozeer moeten streven naar een zo klein mogelijke footprint, want dat streven zuigt bij vele anderen elk plezier weg uit het leven...allemaal maar ernst van A tot Z...maar naar een bevolkingsaantal waarbij mensen zich een plezierige en comfortabele footprint kunnen permitteren. Mensen qua levensstijl weer terug willen jagen naar de vroegere tijden waaraan we ons met pijn en moeite hebben ontworsteld (met uitzondering van dierlijke producten dan), vind ik mensonvriendelijk.
Lokaal produceren en verkopen is daarvan een voorbeeld.
Het is leuk als het kan, maar het is ook een manier van produceren en consumeren die in het pre-industriële tijdperk verantwoordelijk was voor vele hongerdoden, omdat we geen langeafstandsvervoer hadden teneinde de lokale grilligheid van het klimaat te dempen/omzeilen.
Als alle mensen zouden leven als ik (de morele regels zouden volgen die ik volg), zou het gedrag waarschijnlijk geen bedreiging zijn voor biodiversiteit, want dan zullen er minder mensen zijn en die mensen hebben een lagere voetafdruk.
Natuurlijk ben je wel een bedreiging voor de biodiversiteit.
Misschien een wat kleinere dan ik, dat zou natuurlijk kunnen.
Maar sinds mijn geboorte (1978) is het aantal mensen op de wereld bijna verdrievoudigd.
Was dat niet gebeurd, dan was ik, zonder iets aan mijn levensstijl te veranderen, al een veel kleinere bedreiging voor de biodiversiteit geweest.
Maar ik ben niet verantwoordelijk voor het voortplantingsgedrag van anderen.
Ik heb geen kinderen, ben niet van zins om ze te nemen, en zie zo niet in hoe ik een contract zou hebben met generaties na mij. Ik ben daar niet mee verbonden.
De beste besparing op het gebied van footprint, is niet "maar een klein beetje leven", maar voorlopig het achterwege laten van nakomelingen, of anders niet meer dan één.
(Nee, in een overbevolkte wereld is het krijgen van kinderen niet louter een privézaak.)
Ik gun namelijk iedereen een plezierig en comfortabel leven, met alle comfort en gemak die een moderne maatschappij te bieden heeft.
Her en der wat bezuinigen is natuurlijk nooit verkeerd, ook niet voor de portemonnee, maar veganisme is voor mij geen reden om zogezegd vrijwillig aan te modderen in een onverwarmde hut met een moestuintje, bij wijze van spreken.
Maar laat je daardoor niet van je ascetische genoegens afleiden.
Hebr 6: 
