Vanuit de beschouwing dat de mens het recht heeft om te zijn en kunnen zijn, kan ik slechts uitkomen bij een samenleving en wereld waarbij de mens de basis is tot hoe die samenleving of wereld is.
Ik denk dat we eigenlijk achteruit gaan. Dat we een richting uitgaan, weg van zulke samenleving of wereld.
Alhoewel die vaststelling natuurlijk onvolledig en mogelijk van tijdelijke aard is. Er zijn positieve ontwikkelingen en negatieve ontwikkelingen.
Ooit was er een cultuur die in grote mate haar oorsprong vond bij de mensen in de samenleving. Zij droegen het uit, elk op hun wijze. En hieruit kwam de cultuur voort. Er waren al die gedragingen van mensen waaruit men leerde hoe te leven of niet te leven.
Ik wens geen te romantisch beeld te schetsen van zulke cultuur. Er kunnen ook in zo'n cultuur ernstige gebreken zijn. Maar het fundament was er.
Wel, nu is zulke cultuur in vele 'ontwikkelde' landen, afgebroken. En vrij snel. Nu wordt cultuur in aanzienlijke mate ontworpen, gemaakt. Gemaakt om cultuur voor te stellen voor de doeleinden van marketing of 'algemeen nut' of politiek. En zo krijgt men een nieuwe omgeving, eentje waarin hoe te zijn, al is voorgekauwd.
Als ik wat overdrijf, dan kan ik zover gaan met te stellen dat assimilatie, in zulke cultuur, voldoende is. Doe dit en je kan gelukkig zijn. Doe dat en je kan succesvol zijn. Gebruik zulke lichaamstaal en er gaan deuren voor je open. Eet dat en je zal meer energie hebben.
Ik heb niets tegen die methodes op zich. Het probleem is, denk ik, hoe ze zich grootschalig, min of meer hebben geuit in de samenleving. Ze schetsen een wonderlijk beeld van mogelijkheden. En al die gedragingen die zo zijn uitgedragen zijn voor een stuk een culturele norm geworden. Ze hebben wel degelijk de samenleving veranderd. En ze vormen nu een stuk een culturele norm die wordt uitgedragen door de mensen. En zo heeft er een verschuiving plaatsgegrepen in de cultuur, van mensen naar 'systeem'. Van wil naar simulatie.
Ik denk dat er een crisis van de wil plaatsgrijpt in deze moderne tijd.
Dit is natuurlijk allemaal nog naast de kwestie van hoe mensen meer macht kunnen krijgen. Corporaties, supermachten gedragen zich, min of meer, als dictaturen met een enorme macht in het opeisen van de wereld.
Maar het lijkt mij dat verandering begint, bij niets minder, dan de wil van de mens. Wanneer de mens grootschalig weer over een sterke wil beschikt tot verandering, dan kan er een kantelpunt komen waarin mensen weer elk hun eigen cultuur gaan uitbouwen en doorgeven. En dan kan weer, die door de mens werkelijk gedragen cultuur, verschijnen. En een basis gaan vormen
Technologie had het al geruime tijd kunnen mogelijk maken om de mens een enorme vrijheid te geven. Maar die vrijheid is er niet. De mens is de controle verloren over de economie, alsook over de geopolitiek, over de media. En in redelijke mate, zelfs over de binnenlandse politiek.
Heel veel oorzaken te vinden. het schuldengebaseerde economische systeem, de versmeltingen van kleinere bedrijven tot grote corporaties. Gelobby en nog meer uitgesproken corruptie. Mediamonopolies. Allemaal beslissingen die genomen zijn, nogal boven het hoofd van de mensen in de samenleving Enz. En dan is er ook nog is een samenleving die de realiteit veel te rooskleurig afbeeldt.
Gelukkig is er het internet. Er lijkt wel een trend te zijn waarin mensen meer en meer bewust raken van hoe de realiteit is en alzo zich losmaken van de samenleving om weer, meer een onafhankelijke geest na te streven en kunnen nastreven. Aldus, om weer mogelijk de cultuur in eigen handen te gaan nemen.
Zo bekeek ik 'antropocentrisch'. Ik heb de term maar vrijelijk gebruikt, om te stellen: De mens als centrale component.
Ik had eigenlijk nog nooit gehoord van antroposofie, Peter.
Groetjes,
Dries
