Vrijzinnig bijbelgeloof verdedigd door Job

[Job]

@Job
De vergelijking met de creationisten ontgaat je volkomen. Vandaar je sneer naar mijn adres.

Dan nog slaat het nergens op. De vergelijking gaat niet op.
Ik hoef geen uitvlucht te zoeken voor mijn interpretaties.
Want mij visie op juiste verstaan van de teksten is geheel anders dan die van de creationisten.

Want, nogmaals (voor de zoveelste keer) gaat de bijbel over geheel andere zaken.nm,over diep- diep menselijke ervaringen in RELATIE tot de mens (mede- mens) en de wereld om ons heen in verhouding met God.

Wat betekent het begrip "God" nu nog in jouw visie. Jij hebt van God een nudist gemaakt! het heeft niets meer om het lijf.
Waarom het dan nog "G"od blijven noemen is me een raadsel.

Dat heb ik al uitgelegd.
De Godsnaam = JHWH. Een godsbegrip niet aan plaats en tijdgebonden.

Zie Mattheüs:
"IK BEN MET JULLIE, ALLE DAGEN, TOT AAN DE VOLEINDING VAN DE WERELD"

(MT 28,20)

De godsnaam is een dynamisch relationeel begrip: "Ik ben er voor jou" . Dat is mijn God.
Een rabbijn heeft eens een keer aangegeven dat deze godsnaam een 'werkwoord'(zoals alle Hebreeuwse woorden) is.
Deze NAAM (Hebr.: 'Ha-Sjem' = De NAAM) drukt een relatie uit. Hij staat naast de weerlozen staat, de weduwe, de melaatsen, de vervolgde.....Hij roept mensen elkaar te ontzien en lief te hebben.

Zo gauw de mens in Genesis verschijnt (Tweede Scheppingsverhaal), dan verschijnt ook DE NAAM.

De NAAM is eigenlijk onuitsprekelijk. Hij is niet in woorden te vatten.
Hij is niet te beredeneren, niet in een filosofisch systeem te 'pakken' en ook niet in een kerkelijke leer.
Dat is de God van Jezus van Nazareth.

Job

[dikkemick]

Ergo: God is nog slechts een begrip....een woord....zoals hatseflats..... spaghettimonster....

Dank voor je uitleg Job.

[Job]

Ergo: God is nog slechts een begrip....een woord....zoals hatseflats..... spaghettimonster....

Jij begrijpt het nog steeds niet.
Want je maakt weer dezelfde fout...(zie schuin/onderstreping)

Job

[dikkemick]

Ik begrijp het nog steeds niet. Dat moet aan mij liggen want jouw uitleg is geen speld tussen te krijgen.

De Godsnaam = JHWH. Een godsbegrip niet aan plaats en tijdgebonden.

Een BEGRIP dus. Wat is zei. En leg mij eens uit wat het betekent: Niet aan plaats en tijd gebonden. Je hebt geen benul wat deze begrippen betekenen.

Zie Mattheüs:
"IK BEN MET JULLIE, ALLE DAGEN, TOT AAN DE VOLEINDING VAN DE WERELD"

Mattheus neem ik niet serieus. Zou jij ook niet moeten doen. Wie is Mattheus helemaal?? Van Dawkins weet ik tenminste wie het is. Zijn er externe bronnen bekend over Mattheus?

De godsnaam is een dynamisch relationeel begrip: "Ik ben er voor jou" . Dat is mijn God.

Dynamisch rationeel? M.a.w. Het verandert iedere keer weer mee met de tijd. Zoals ook de creationisten een dynamisch rationeel wereldbeeld er op na houden?

Een rabbijn heeft eens een keer aangegeven dat deze godsnaam een 'werkwoord'(zoals alle Hebreeuwse woorden) is.
Deze NAAM (Hebr.: 'Ha-Sjem' = De NAAM) drukt een relatie uit. Hij staat naast de weerlozen staat, de weduwe, de melaatsen, de vervolgde.....Hij roept mensen elkaar te ontzien en lief te hebben.

Dus nu gelooft Job in een werkwoord. Het wordt al duidelijker

De NAAM is eigenlijk onuitsprekelijk. Hij is niet in woorden te vatten.
Hij is niet te beredeneren, niet in een filosofisch systeem te 'pakken' en ook niet in een kerkelijke leer.
Dat is de God van Jezus van Nazareth.

Niets dus. Leeg. Hol. Inhoudloos. Hatseflats. Je maakt m.a.w. zelfs geen karikatuur van je God. Jouw God is:

[EJ_81]

Vijftig pagina's aan materiaal... en ik schuif net aan. Leuke discussies over de Godsnaam, en ook over vrijzinnigheid.

Mag ik hier even tussendoor fietsen als verse ex-christen? Excuus als ik niet helemaal aansluit bij het draadje, maar wellicht kan een frisse (on topic) stelling weer iets mooi nieuws teweeg brengen.

Ik kom uit de meer orthodoxe christelijke hoek (evangelish/gereformeerd), en ben eigenlijk in één klap een agnost geworden. In de tussentijd ben ik wel meer vrijzinnig geworden, maar heb daar nooit echt aan toegegeven. Mijn grove stelling zou dan ook zijn dat vrijzinnigen zich geen 'christenen' zouden moeten noemen, maar eerder 'spiritueel met christelijke invloeden' of iets dergelijks. Ben benieuwd hoe de vrijzinnigen hier daar tegen aan kijken, vandaar even een wat prikkelend begin. Ik heb het gewoon nog nooit zo goed begrepen, en ik begrijp ook niet zo heel veel van mijn vrijzinnige vrienden soms.

Wat verheldering van mijn stelling:

• De Bijbel is weliswaar niet altijd eenvoudig te begrijpen, het is ook bepaald geen vaag mysterieus boek met enkel dubbelzinnige filosofische uitspraken. Neem bijvoorbeeld Jezus uitspraken over de noodzaak van bekering en geloof anders volgt er een eeuwig oordeel. Neem bijvoorbeeld Paulus die zegt dat als er iemand een ander evangelie komt brengen, hij vervloekt is. Neem bijvoorbeeld de opstanding uit de dood, waarvan Paulus zegt dat Christenen de meest betreurenswaardige mensen zijn als dat niet echt gebeurd is. Dat zijn geen bepaald geen vage, gnostische teksten.
• Omdat de Bijbel bij tijd en wijle eigenlijk best helder is (ook in de heldere teksten kunnen diepere lagen zitten, maar dat neemt de bovenliggende betekenis niet weg!), kun je moeilijk die heldere betekenis naast je neer leggen, en nog steeds te zeggen dat je een volgeling van de God van de Bijbel bent. Als je bijvoorbeeld de opstanding van de doden ontkent, dan ontken je daarmee kernovertuigingen van Jezus en van Paulus.
• Als je daarmee jezelf tot beoordeler van de Bijbel verheft (hier kan ik wel wat mee, hier niet), dan trek je daarmee de belangrijkste pijler van het christelijk geloof onderuit: God heeft zich geopenbaard in zijn volk en in Jezus. Als die openbaring vervolgens onbetrouwbaar is, of onbetrouwbaar is overleverd, waar ben je dan nog mee bezig? Ik zou zeggen, een soort spiritualiteit gebaseerd op christelijke teksten. Maar het label 'christen' past daar gewoon niet bij. Dat veronderstelt dat je je identificeert met de 'Christus' zoals die algemeen bekend is (uit de Bijbel) en niet zoals jij 'm bij elkaar hebt geplakt uit teksten waar je 'wel iets mee kan' en waar je 'niet iets mee kan'.

Bottom line is dat als je zegt te geloven dat Jezus Christus echt de zoon van God is, dat zijn uitspraken dan ook van veel meer waarde zijn dan waar jij wel of niet iets mee kan. Dan is ook Jezus absolute overtuiging van de inspiratie van de Tenach (Oude Testament) belangrijker dan wat jij daar van vindt. Of je moet de conclusie trekken dat Jezus wellicht niet de openbaring van God is, en dan blijft er ineens heel weinig meer over.

Een tussenweg zie ik geen heil in (pun intended). Dan blijf je over in een moeras van een buiksprekende Bijbel die je al naar gelang wat jou aanstaat vanalles kan laten zeggen, overgoten met een goddelijk sausje. Of je gaat de historisch kritische kant op, waarbij je oneindig kunt twijfelen aan wat er nu precies is gebeurd 2000 jaar geleden; en je jezelf toch af moet vragen waarom een almachtige God geen getuigenis achter kon laten wat iets eenduidiger was.

[Job]

Dynamisch rationeel? M.a.w. Het verandert iedere keer weer mee met de tijd. Zoals ook de creationisten een dynamisch rationeel wereldbeeld er op na houden?

Dick,

Niet rationeel, maar relationeel.

Een rabbijn heeft eens een keer aangegeven dat deze godsnaam een 'werkwoord'(zoals alle Hebreeuwse woorden) is.
Deze NAAM (Hebr.: 'Ha-Sjem' = De NAAM) drukt een relatie uit. Hij staat naast de weerlozen staat, de weduwe, de melaatsen, de vervolgde.....Hij roept mensen elkaar te ontzien en lief te hebben.

Dus nu gelooft Job in een werkwoord. Het wordt al duidelijker

http://www.godsnaam.be/uitleg.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

En hier iets over het bijzondere van de Hebreeuwse taal:

http://wol.jw.org/nl/wol/d/r18/lp-o/1001060087" onclick="window.open(this.href);return false;


Job

[dikkemick]

Relationeel is nog triester Job.

[Job]

Relationeel is nog triester Job.

Leg uit ?

Job

[dikkemick]

Relationeel is nog triester Job.

Leg uit ?

Job

Een relatie met een werkwoord...

[Job]

Relationeel is nog triester Job.

Leg uit ?

Job

Een relatie met een werkwoord...

Het gaat om ervaring wat achter de woorden (dit woord) schuil gaat. Wat acher het werkwoord schuil gaat.
Wat niet in woorden te vangen is....
God is oorspronkelijk een ervaringswoord en alle gevoel wat daarmee verbonden was.

Dat is iets geheel anders dan wat later de theologen er van hebben gemaakt, namelijk een onbegrijpelijke,
onveranderlijke, steenkoude God, waar alle gevoel dat ooit met die ervaring verbonden was geweest, werd losgeknipt.
Dat werd aanleiding voor veel misverstanden en waar nog veel later de Verlichting op reageerde.
Zo ontstond het beeld van de AL-machtige filosofische AAA-god. Een "alles-kunner". Veel abstracter en
ver, héél ver verwijderd van het beeld van de oorspronkelijk bijbelse God van de bijbelschrijvers.
Zo is de in de kerkelijke leer het godsbeeld gaan overheersen die meer filosofisch is dan bijbels.
God werd steeds on-bijbelser.
Want termen als bijv. 'onveranderlijk' en óneindig' komen in de bijbel zelf niet voor.
Kotom, het woord AL-macht is zo onbijbels als iets. En erger, het gaf in de loop der eeuwen
ook aanleiding tot diverse theologische misvattingen, zoals de opvatting dat God het kwaad zou kunnen verhinderen. Waarom grijpt God dan niet in ? Als God alles kan wat Hij wil, waarom sterven zo jong zoveel mensen ?
En dat gaf (geeft nog steeds) de aanleiding van zoveel misverstanden...zoals als God het kwaad niet kan voorkomen, is Hij niet almachtig. En als Hij het wel kan, dan is hij een sadist...

De bijbelschrijvers spraken juist niet in abstracte termen, maar in menselijke beelden: God is als een vader,
als een herder, als een Koning,

Job

[dikkemick]

Waarom het dan de beladen term "god" of zelfs "God" meegeven? Staat dit niet gelijk aan al die mystieke zweverige termen, die mensen het idee geven onderdeel te zijn van iets groters?

[Job]

Waarom het dan de beladen term "god" of zelfs "God" meegeven? Staat dit niet gelijk aan al die mystieke zweverige termen, die mensen het idee geven onderdeel te zijn van iets groters?

Het woord god is een soortnaam. In de bijbel is god geen soortnaam, maar een eigen naam: God.
Daarmee wordt JHWH mee bedoeld. Of de Christelijke God. Dat is JHWH. De VADER van Jezus van Nazareth.

Job

[dikkemick]

god = tumok = aspak = glin = etc etc.

Niets dus.

[Job]

god = tumok = aspak = glin = etc etc.

Niets dus.

Reageer serieus of niet.
Hier heb ik niets aan.
Zo'n reactie zegt meer over jezelf.

Job

[dikkemick]

Nee Job, jij maakt van het begrip/werkwoord "god" niets meer. Ik kan me bij God al niets voorstellen, laat staan bij de god van Job.