Dag Mar,Heb jij wel eens met God geworsteld? Hem bestormd met je vragen? Nachten wakker gelegen, gedraaid in je bed, en volledig verkrampt opgestaan? Zoals Jacob gebult onder een loden last van schuld?
Heb jij wel eens gevraagd waar Hij was? Waarom Hij niet ingreep? Waarom de hemel van koper leek als je Hem het hardst nodig had?
Zo en niet anders heb ik het verhaal van Jacob aan de Jabbok opgevat en ja, dan word je door Hem geraakt en ga je anders door het leven, geraakt, gewond en toch geheeld.
Voor mij zelfs zeer letterlijk (al geloof ik niet dat het bij mij van God kwam): ik heb twee heupprothesen...
Of moet ik dit allemaal letterlijk opvatten? Omdat ik de boel anders verdraai?
Je moet natuurlijk niets. Snappen doe ik je niet. Waarom laat je die prachtige verhalen niet zoals ze zijn? En waarom neem je het ene Bijbelverhaal wel letterlijk en het andere weer niet? Is dit alleen maar omdat het anders niet bij je Godsbeeld past?
Ik begrijp trouwens wel dat je weg kunt dromen bij de verhalen en dat je op andere gedachten komt. Ik ben zo’n dromer.
Je gaat nog steeds voorbij aan de vraag van Kalebas. Hij vroeg om een zintuiglijke waarneming van God, zodat hij er een foto van kan maken.En kom nou eens met fotografeerbare tekenen van Gods aanwezigheid? Ik kan ze zó noemen, uit mijn eigen leven.
M.b.t. jouw vraag: Lees Romeinen 1:19-20
Nou, nou. Rustig maar hoor. Ik heb niets over jouw geloof geschreven.Want ik heb zo het gevoel dat jij geoordeeld hebt over mijn geloof: gewogen en te licht bevonden. Maar ik laat dat soort dingen maar aan God over...
Groet,
Stan
P.S. Ik heb in de zevende week van dit jaar me voorgenomen om gedurende veertig maanden niet over mijn geloof te discussiëren op forums. Het lukt me tot nu toe redelijk.