Uiteraard spelen in het leven talrijke factoren mee, maar dat doet toch helemaal niets van de stelling af dat het christelijk geloof de aartsvijand, agressieve vijand en intolerante tegenstander is geweest, en nog steeds is, van alle wetenschap en rationeel denken?Sararje schreef:Invallen Vikingen, Feodale samenleving, Gebrek aan natuuronderzoekend onderwijs, onbekendheid met antiekers etc etc.
De Vikingen sloegen alles kort en klein en dus kwam monnik Ambrosius niet toe aan wetenschappelijk denken? Welnee, hij zou even dom gebleven zijn en in zijn bijgeloof zijn blijven steken als de Vikingen thuis gebleven waren. Hij had slechts één boek in zijn leven waar hij zich mee bezighield.
De feodale samenleving bleef bestaan of werd zelfs geschapen met het beroep op de 'scheppingsorde' van slaaf en meester die God zogenaamd gegeven had.
Gebrek aan natuuronderzoekend onderwijs was het gevolg van de christelijke prediking: het werd aktief gepredikt als zondig, en als een volstrekt overbodige bezigheid. Zie Andrew D. White voor vele voorbeelden, of neem bijvoorbeeld de woorden van Luther. Luther staat bekend om zijn scheldwoorden jegens Aristoteles (in zijn tijd het synoniem voor 'de wetenschap'). Hij was van mening dat mensen die het met Aristoteles eens zijn geen bladzijde van de bijbel goed kunnen verstaan. "Het is een vergissing als men zegt, zonder Aristoteles wordt men geen theoloog. Het tegenovergestelde is waar, men wordt slechts theoloog als men het zonder Aristoteles wordt. Aristoteles [lees: de wetenschap] verhoudt zich tot de theologie als duisternis tot het licht." (uitgesproken in 1517).
Onbekendheid met Griekse denkers? Men had enkele van hen geannexeerd voor het christendom en stond extreem vijandig tegenover al het andere heidense denken, het agressieve monotheïsme had zijn best gedaan een hoop geschriften te verbranden en de heidense filosofische scholen te sluiten.
Dus indirekt kom je steeds weer terug op de extremiteit en agressiviteit van de monotheïstische godsdiensten.