Regelmatig duikt er op dit forum wel een bewering op over uittreden en dat dit zou moeten aantonen dat er: leven is na de dood(contradictie), meer is tussen hemel en aarde en vooral dat er zoiets is als een geest die los van het lichaam kan opereren. Ik vind dit natuurlijk grote onzin maar verder dan deze nuance was ik niet echt gekomen. Ik was dan ook blij verrast met onderstaand artikel in de skepter. Het was even typen maar ik wil dit toch wel delen
Uittreden tussen de oren
Onderzoek naar autoscopische fenomenen (auteur Renske Bijl Skepsis herfst 2006)
Ja ja als het in Skepsis staat moet het waar zijn dat uitredingen tussen de oren zit al de mensen ten spijt die bewust uit hun lichaam kunnen treden.
Bij een uittredingservaring zweeft men boven het eigen lichaam, dat men gewoon ziet liggen. Is dit iets voor theologen of neurologen?
enz
Uitredingservaringen behelzen heel iets meer dan dat men boven zijn eigen lichaam zweeft, en men zijn eigen stoffelijk lichaam kan waarnemen.
Theologen nog neurologen kunnen tot op heden geen juiste verklaring geven voor het fenomeen.
Daar is kennis voor nodig die hen tot op heden ontbreekt.
De theoloog maakt een studie i.v.m. hetgeen men in de afgelopen eeuwen tot heden denkt over God en godsdienst te kunnen weten.
De neuroloog onderzoekt onder mee de bedrijvigheid van hersenen of te wel het brein. Van de werking van het brein kan men al veel verklaren echter in verband met bewustzijn is er amper onderzoek gedaan. Zelfs de Zwitserse neuroloog Olaf Blanke die zich sinds 2002 bezig houd met verklaringen te zoeken in vooral neuronpsychologische hoek, met andere woorden in de HERSENEN. Daar gebeurt het een en ander dat specifieke gevoelens opwekt, beweert hij, die de ervaarder dan opvat als ‘uit het lichaam treden’.
Het onderzoek heb ik gelezen en uiteraard kan men deze ervaring ook verkrijgen door opwekking van buitenaf, zelf door inname van binnenuit door gebruik van drugs en dergelijke. Volgens de Zwitserse neuroloog Olaf Blanke zou er dus niets zijn dat het lichaam verlaat. Verder veronderstelt schrijver van het artikel dat die geest , die door velen als gescheiden van het lichaam ZOU aanvoelen, een soort innerlijk onveranderlijk ‘zelf’ zou zijn. Dat volgens hem dat ‘zelf’ degene zou zijn die vrije keuzes maakt en vervolgens ook de handelingen zou uitvoeren, dat dat onveranderlijke zelf de baas zou zijn over ons lichaam en onze daden Dit idee zou door de jaren heen door de filosofie, psychologie en theologie verder zijn uitgewerkt, en ook allerlei esoterici en parapsychologen zouden deze gedachten huldigen eindigen met de cynische woorden ZE trachten zelfs de ziel te wegen ha ha ha (zie skepter zomer 2006). Maar natuurlijk de ontwikkelde LEEK zou het nodige weten van stralengang, beeldvorming, de staafjes en de kegeltjes op het netvlies en besef dus dat er bij ‘zie’ niet echt blikken worden geworpen of een soort stralen worden uitgezonden zoals de ongevormde intuïtie meent. En wat betreft het ‘zelf’ is het nog niet zo ver. Verreweg de meeste mensen hebben daar nog theologische gedachten over.
Ja ja die staafjes en die kegeltjes die doen het maar net , door die staafjes en die kegeltjes denkt de ONTWIKKELDE LEEK iets te zien wat er in werkelijkheid niet is en ook nooit kan zijn, zijn eigen ogen bedriegen zijn verstand , of moet ik zeggen zijn verstand laat hem dingen waarnemen(zien) die er niet zijn, en waarop hij zijn verklaringen stoelt. Misschien wel maken zijn ogen het verstand iets wijs, of zijn verstand laat hem iets zien ogen niet waarnemen. Iets wat niet bestaat, wat er niet is en derhalve hij met een verklaring komt die niet past in het door ENKELE wetenschappers van wie de ogen en het verstand wel iets waarnemen, en hij uiteraard met een verklaring moet komen die past in het huidige beeld van de werkelijkheid van de gevestigde orde. Hahahahah.
De intuïtie kan niet omgevormd worden daar de intuïtie een rechtstreeks weten is zonder tussenkomst van het menselijk verstand.
Hoe weinig kennis schrijver heeft van het onveranderlijk zelf is wel duidelijk. Iets wat onveranderlijk is kan niet veranderen is aan verandering niet onderhevig. Wat is er nu meer veranderlijk als het denkende mens. Wie verzint er nu meer smoesjes om zijn daden te rechtvaardigen als een mens dat nog in het veranderlijk wordingsproces of mijn part evolutie van dit zonnestelsel vastzit. Kan zijn dat verreweg de meeste mensen er een theologische gedachtegang over hebben net zoals de wetenschappers een zogenoemde wetenschappelijke gedachtegang hebben, zelfs klaar hebben liggen wat het fenomeen uitreding IS niet zou kunnen zijn , nee IS en waar net zo goed als bij de theologen het laatste woord nog niet over is gezegd en zij nog vele van hun gedachtegangen zullen gedwongen zijn te herroepen door betere en dan door juiste inzichten.
Wat een onzinnige benaming alleen al zelfkijk. Misschien dat men die zelfkijk beter kan gebruiken om naar zijn eigen motieven en verklaringen te onderzoeken. Men ziet zich zelf liggen terwijl men van bovenaf op zichzelf neerkijkt en zichzelf ook nog herkent. Misschien zijn de ogen wel uitgetreden. Helaas kunnen de zintuigen niets zonder bewustzijn op zich.
Aan uittredingen is niets geheimzinnigs
Zij die bewust uit hun lichaam kunnen treden, doordat men continuniteit van bewustzijn heeft ontwikkeld, is het niet dat men dat denk te weten, of het gevoel te hebben dat men zich buiten het lichaam bevond, het is voor hen net zo normaal als in het lichaam bewust te zijn op het grove stoffelijk gebied. Bovendien is het voor hun ook geen denken noch voelen dat er een uiterste scheiding zou zijn van geest en lichaam. Deze uiterste scheiding treed pas binnen als het stoffelijk lichaam de “geest” geeft, met andere woorden wanneer de verbinding tussen “geest” of “bewuste zijn” niet meer door het bewuste zijn in stand word gehouden. Het bewustzijn van de stof doet dan zijn werk ter vernietiging van het grove lichaam. Zolang men verbonden is met het stoffelijk lichaam is er geen scheiding van geest en lichaam wel van lichaam en bewuste zijn.
De ervaring van mensen die spontaan een uittredingservaring meemaakten zijn legio en deze zien dan meestal het bovengenoemde beschrevene. Elke avond gaat men uit zijn lichaam of men dit nu waar wil hebben of niet.
Er voltrekt zich eenzelfde proces als tijdens het sterven men laat de wereld van de grove zintuigen die men gebruikt in de grove stoffelijke wereld achter zich, doch de levensgeesten blijven verbonden met het lichaam van de grove stof, alleen het bewustzijn de persoonlijkheid en de ziel trekken zich terug. Als men in de ogen van een slapende kijkt ziet men een duidelijk verschil in de ogen tussen de mens die slaapt en de mens die wakker is. En kom niet met de flauwe kul aan ja hij heeft zijn ogen dicht.
Ja ja dat nader onderzoek door verstoorde zelfconcepten daar er gezegd is dat er meerdere aspecten aan het ‘zelf’, zouden zijn zoals het idee dat we de baas zijn over ons zelf, het zelf als bezit, het perspectief vanuit het zelf, het onderscheid tussen zelf en anderen en de locatie van het zelf in het lichaam. Wat een warboel. Het Zelf ( de Ziel) en het niet zelf de persoonlijkheid zijn twee aspecten. Het is de persoonlijkheid die denkt dat alles haar bezit is niet het ZELF. Het zaad van onderscheiding was juist zodat wij een onderscheid konden leren maken tussen onszelf en andere zelven. Al die aspecten zouden dan onafhankelijk van elkaar bestudeert kunnen worden, Welke meerdere aspecten van ons zelf volgens schrijver zou dit moeten zijn dat we het idee zouden hebben dat we baas zijn over ons zelf, het zelf als bezit zagen, het perspectief vanuit het zelf, het onderscheid tussen zelf en anderen en de locatie van dat zelf in het lichaam. Maar daar gaat het niet om volgens schrijver omdat gebleken zou zijn dat de ervaring van een apart ‘zelf’ los van het lichaam, een gevolg zou zijn van neurologische processen. De neurologische processen zijn slechts een gevolg van en geen oorzaak van.
Dat er volgens Blanke iets mis zou zijn met de waarneming van het zelf, zowel wat ruimte en tijd betreffend als men zich op afstand zou zien is een verklaring van iemand die zelf nooit met het fenomeen is worden geconfronteerd en derhalve zich niet als ervaringsdeskundige kan opwerpen zonder uit te leggen wat de oorzaak dan zou zijn van de mis waarneming.
Ja ja bij ruimtelijke waarnemingen voelt men zich abnormaal licht of juist heel zwaar, of men ervaart dat men dezelfde ruimte van verschillende hoeken kan bekijken. Spreekt hier de ervaringsdeskundige? Hoe krijg je het bij elkaar verzonnen, dan te bedenken dat mensen die deze ervaringen hebben gehad als fantasten die hallucineren worden afgestempeld. Je moet toch wel een erg mis waarneming hebben als men zou ervaren dat men dezelfde ruimte vanuit verschillende hoeken kan bekijken en tegelijk het gevoel heeft zich op afstand te zien en dan ook nog eens een gewone ruimtelijke waarneming heeft. Dat wordt dan volgens Blanke een tijdsgebonden illusie genoemd die zich ook nog eens kenmerkt door een gebrekkig tijdsbesef, waar de tijd soms stil lijkt te staan, en zelfs meerdere eigen lichamen waar neemt die er veel ouder en jonger uitzien dan men zelf is. Maar gelukkig maakt Blanke onderscheid tussen drie soorten autoscopische fenomenen, Te weten de buitenlichamelijke ervaring OBE het vaakst voor men zou dan plotseling het gevoel hebben dat het zelf loskomt van het lichaam. Men zou dan de illusie hebben het eigen lichaam het zou ook een wolk of een lichtbol kunnen zijn, of een enkel lichaamsdeel, vanuit een ander, meestal hoger, prespectief te zien. De ervaring zou meestal stoppen op het ogenblik dat de ervaarder goed zou kijken naar zijn lichaam en dan beseft dat hij uitgetreden is. Vaak zou een OBE gepaard gaan met een gevoel van tijdloosheid. Tevens zou tien procent van de gezonde bevolking, in meerdere culturen een of tweemaal OBE in zijn of haar leven meemaken, en men zou er ook vaak geluiden horen die er niet zijn, het zou lijken dat het evenwichtszintuig (de boosdoener nu van de mis waarneming bij gezonde mensen uiteraard) volslagen foute informatie geven en daardoor zou de waarneming van de lichaamspositie en lichaamsdelen zijn gestoord. Eureka we hebben de verklaring het evenwichtsorgaan is gestoord. We hebben al zoveel mythes naar het land der fabelen gewezen kan de mythe van de vijf zintuigen er ook nog wel bij
http://spitswww.uvt.nl/~vroomen/papers/ ... uratie.pdf
dan te bedenken dat het evenwichtszintuig ligt in het binnenste van onze oren. Maar dat het evenwichtsgevoel de informatie zou geven over hoe snel we vooruitgaan of draaien en of we rechtop staan of liggen.
Een Nederlandse ploeg onder leiding van prof. W.J. Oosterveld, hoogleraar in de fysiologie van het evenwichtsorgaan in het AMC in Amsterdam heeft onderzoek gedaan tijdens de gewichtsloosheid in de ruimte. Oosterveld onderzocht het wangedrag van het evenwichtszintuig tijdens de gewichtloosheid. Ons evenwichtsorgaan, te vinden in het inwendige oor, orienteert zich op de zwaartekracht: als we liggen met onze ogen dicht, weten we dat we liggen en dat we niet bijvoorbeeld met onze rug tegen een muur gedrukt staan. Het evenwichtsorgaan geeft die informatie. Het bevat onder andere kleine steentjes die op zenuwcellen rusten. In elke stand van het hoofd drukt zo'n steentje op een specifieke manier op die zenuwcellen. De hersenen leiden daaruit af hoe we erbij staan, of liggen. Als er geen zwaartekracht is, ontbreekt die informatie. Het enige wat het evenwichtsorgaan dan te melden heeft, is: IK VAL! (vandaar dat men bij enkele uitredingen het gevoel van te vallen denkt te hebben verklaard) En tijdens een paraboolvlucht is dat nog waar ook. Maar de als de eigenaar van het evenwichtsorgaan om zich heen kijkt, zal hij meestal iets heel anders waarnemen: het interieur van een vliegtuig of ruimteschip ziet er nou niet bepaald uit of het met donderende vaart omlaag suist. Deze tegenstrijdige ervaring kan tot ruimteziekte leiden. Dat is weinig anders dan wagenziekte, zeeziekte of luchtziekte en medici spreken dan ook liever over een algemeen probleem: bewegingsziekte. Bewegingsziekte is misselijkheid en andere ellende tengevolge van tegenstrijdige informatie door de zintuigen. Dat laatste klopt volkomen. Mensen die echter uit hun lichaam treden krijgen geen informatie van de stoffelijke zintuigen, Het gevoel te vallen wordt veroorzaakt door dat men nog niet geheel zijn bewustzijn uit het lichaam heeft teruggetrokken, Wanneer men echter geheel is uitgetreden is dat gevoel geheel verdwenen daar er geen enkel stoffelijk zintuig aan te pas komt. Men is dan ook niet misselijk daar er geen enkel gevoel van het stoffelijk zintuig een rol speelt en dus ook geen tegenstrijdige informatie van de stoffelijke zintuigen plaatsvind.
Er wordt door de wetenschappers beweerd dat alle nog te ontwikkelen zintuigen gekoppeld zouden zijn aan het evenwichtzintuig en kinderen derhalve dit zintuig het eerste zouden ontwikkelen. Maar buiten boven genoemd evenwichtszintuig zouden we ook onder meer een 'Spier- en Gewrichts'-zintuig hebben. Ben benieuwd met hoeveel zintuigen de wetenschap ons nog gaat opzadelen, om toch maar alles te kunnen verklaren terwijl er niet eens een juiste definitie van de zintuigen kan gegeven worden omdat men het daar nog niet over eens is.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zintuig
Ten tweede hallucinatie AH waarbij men zou beseffen dat men iets ziet wat niet kan, (natuurlijk vraagt men zich dan af hoe dat kan omdat kennis ontbreekt van hetgeen men waarneemt) namelijk een tweede lichaam vanuit zijn eigen gezichtspunt, een zogenaamd extracorporaal perspectief, voorwaar een dolle verklaring om het nog uit elkaar te kunnen houden. Waardoor men als het ware een kopie van zichzelf jonger en of ouder kan waarnemen dit natuurlijk, in tegenstelling tot de tijdloosheid bij een OBE.
Deze verklaring gaat alleen al mank door de uitreding een hallucinatie van een extracorporaal perspectief te benoemen iets wat niet kan volgens de huidige stand der wetenschap. Inderdaad bezit de mens verscheidene lichamen of voertuigen. Men zou het kunnen noemen het voertuig van het gevoel en het voertuig van het denkvermogen. En inderdaad kan men dan waarnemen(zien) niet met de grove stoffelijke zintuigen die spelen geen enkel rol dat men b.v. zijn oude moegestreden gevoel waarneemt en zijn jonge nog flexibel denkvermogen, gehuld in de daarvoor bestemde voertuigen. Maar ook daar kan men een gevoel van tijdloosheid ondergaan.
Ten derde hebben zij dan nog de zogeheten heautoscopie (HAS).
Heautoscopie het verschijnsel dat men meent zijn eigen lichaam voor zich te zien
synoniem: dubbelganger-belevenis
Men meent het niet te zien liggen, men ziet het daadwerkelijk liggen waar het ligt. En het is nog waar ook.
Dit zou eigenlijk een tussenvorm zijn van de AH en de OBE. Ook daarbij zou het evenwichtsgevoel zijn verstoord, en natuurlijk ook de waarneming van de eigen lichaamspositie. Hoe kan het anders. Men zou zijn ‘uitgetreden’ maar men zou twee personen zien., en ook nog eens vaak van ongelijke leeftijd, en men zou maar niet weten wie van de twee men in werkelijkheid is. Uiteraard kan men dat niet weten wie van de twee men is als men er geen kennis van heeft. En inderdaad door het ontbreken van die kennis kan het dan ook erg verwarrend zijn en ook doorgaans onaangenaam worden gevonden. Niets vreemds aan.
Echter de tijdloosheid van de gewone OBE zou zelden voor komen. Het opvallende verschil echter tussen de drie vormen zou zijn dat zowel de AH als de HAS kunnen voorkomen als de persoon zit of staat of beweegt., maar OBE zou vooral voorkomen bij mensen die liggen.
Wat een onzin dat er de beschreven opvallende verschillen zouden zijn.
Om de fenomenen die bij alle drie zich kunnen voordoen en nog veel meer, daar hoeft men zelfs heen OBD voor te hebben gehad ook al beleven de meeste mensen het op die manier.
En dat alles word verklaard doordat bij Blake het onderzoek dat hij in 2002 deed waar bepaalde hersendelen werden gestimuleerd bij dit bij de proefpersonen tot gevolg had dat men het gevoel kreeg uit bed te vallen, en dat heeft natuurlijk volgens hem te maken met het evenwichtszintuig. Hopla we hebben een 6de zintuig bij gekregen het evenwichtzintuig. Inderdaad wanneer men nog niet geheel uit zijn lichaam is kan men dit gevoel hebben daar is niets vreemds aan.
En uiteraard als men de proefpersonen vroeg naar hun eigen lichaam te kijken klopte daar van alles niet van, zoals de benen waren korter, of men zag bewegingen die er niet waren. Niets vreemd aan men is een gedeelte van de hersenen aan het stimuleren en uiteraard gebeurd hetgeen beschreven is. het ether lichaam wat zo wie zo niet erkend word door de wetenschap heeft het vermogen groter en of alles kleiner te laten zijn als het stoffelijk lichaam, daarbij is gezegd dat het ether lichaam een kopie is van het grofstoffelijke lichaam en waneeer men niet geheel en al uit zijn lichaam zich heeft teruggetrokken kan men die dingen waarnemen., en natuurlijk als er iets meer gestimuleerd werd in hetzelfde gebied kwam EUREKA er uiteindelijk een OBE, uiteraard men was dan geheel uitgetrden uit zijn grogstoffelijke lichaam. . Blanke bleef dan ook niets anders over dan hieruit te concluderen dat met name OBE te maken zou hebben met de activiteit van de hersengebieden die ook betrokken zijn bij verwerking van de indrukken van het evenwichtszintuig, het vestibulum bij het binnenoor, waardoor wellicht een OBE een gevolg zou zijn van een neurologische verstoring van vestibulaire verwerking. Een hersengebied dat tevens verantwoordelijk is voor de waarneming van het lichaam en delen ervan, ligt precies op de verbinding van de rechter temporale en pariëtale kwab. Dit gebied verwerkt de multisensorische informatie van het lichaam en meer speciaal de tijdsaspecten. Deze temporaal-pariëtale junctie (TPJ) speelt volgens Blanke en zijn collega’s een grote rol in autoscopische fenomenen.
Nee dat doet het niet.
Als de TPJ niet goed werkt, worden de waarnemingen van lichaamspositie, tastzin en de ogen niet goed met elkaar gecombineerd met een OBE als gevolg. Dit leidt tot een desintegratie van de persoonlijke ruimte (vestibulair) en extra-persoonlijke ruimte (visueel) . Er zijn meer redenen om te denken dat de TPJ een belangrijke rol speelt bij OBE’s . Men vroeg proefpersonen zich in te beelden dat ze een OBE hadden, waarna hun TPJ actief werd. Ja ja Er zijjn meer redenen om te denken dat het zo zou kunnen zijn. Er is niets bewezen er zijn alleen maar aannames hypotheses dat het zo zou kunnen zijn. We wachten geduldig af.
Met behulp van zogeheten transcraniale magnetische stimulatie kan men nauwkeurig een deel van de hersenen tijdelijk uitschakelen. Al men zo de TPJ in zijn werking belemmert, kunnen proefpersonen zich niet meer inbeelden dat hun lichaam draaide of anderszins transformeerde. Kan men ook met pillen.
Ze konden dan nog wel in gedachten andere objecten manipuleren. Dit duidt erop dat de TPJ te maken heeft met het bijeenbrengen van alle informatie over positie en bewegingen van het eigen lichaam. Nee daar duid het niet op het diuid er alleen op dat de hersenen door deze stimulatie niet meer naar behoren kon functioneren.
Het lijkt erop dat sommigen aanleg hebben om een OBE te krijgen. Blanke vond dat OBE’ers in het algemeen meer hallucinatoir en perceptueel verstoord waren. Dit kwam naar voren bij fysieke en mentale ontspanningsoefeningen. Ja ja om tot die conclusie te komen moest men OBD fysieke en mentale ontspanningsoefeningen laten doen. Laat me niet lachen zeg.
Ja natuurlijk hij kon niet tot en andere conclusie komen. Het past ja in de cirkelredenatie.
Blanke denkt ook dat bepaalde ziekten een OBE bevorderen. Hij noemt migraine, epilepsie, slecht functionerende bloedvaten en posttraumatische hersenschade. Hij denkt dat. Hij neemt aan dat het zo kan zijn.
Een OBE komt altijd voor tijdens een gedeeltelijke of minimale staat van bewustzijn. Klopt geen donder van. Deze mensen zijn helderder van bewustzijn als hun dagelijkse bewustzijn.
Volgens de neurocognitieve opvatting gaat er dus geen ‘zelf’ uit het lichaam tijdens een OBE, maar zijn er twee stukjes hersenen die dienst weigeren.
Ja natuurlijk volgens neurocognitieve opvatting bestaat er geen zelf dus kan het ook niet het lichaam verlaten maar de verklaring is:
Het ene stukje de TPJ zorgt er normaal voor dat men een goed model heeft van het eigen lichaam, waarin de informatie van de verschillende zintuigen met elkaar klopt. Het andere stukje verwerkt de informatie van het evenwichtszintuig, waardoor men als het ware niet meer weet welk deel van de ruimte men zelf inneemt.
Heel harde bewijzen over welke hersengebieden er precies betrokken zijn bij autoscopische fenomenen zijn er nog niet, maar we zijn aardig op weg. Het is bekend dat personen met een geamputeerd lichaamsdeel er toch gevoel in kunnen hebben. Ook dat vond men vroeger mysterieus, maar door neurologisch onderzoek snapt men nu wel hoe dat kan. We mogen optimistisch zijn over de toekomstige opheldering van autoscopie. Als het zover is, zullen we alweer meer weten over hoe de hersenen ons lichamelijk bewustzijn en ons zelfbewustzijn teweegbrengen. (Renske Bijl studeert binnenkort af als neuropsycholoog)
Harde bewijzen zijn er niet maar men neemt wel aan dat er geen deel is wat het lichaam kan verlaten los kan functioneren van het stoffelijk brein.
En zolang er geen harde bewijzen zijn is het net zo goed een geloven van en zelfs een ontkennen van een realiteit.
Natuurlijk hebben zij nog gevoel hebben daar het ether lichaam dat een kopie is van het stoffelijk lichaam nog intact is.
En om te weten wat ons zelfbewustzijn teweegbrengt zal men nog een lange lange weg hebben te gaan
Zie de zin in de onzin en de onzin in de zin.
Wat niet uitsluit dat deze en andere zaken in jouw beleving voor echt en waar doorgaan. 
Vandaar dat ik je succces wenste met het antiscience gebeuren. Dat doe ik bij deze nogmaals maar voel mij niet geroepen om hier verder voeding aan te geven.
