Freethinker.nl

pallieter schreef: ↑15 nov 2017 12:18
Astronaut Pallieter vertrekt in 2020 naar een ster die 1000 lichtjaar van ons verwijderd is tegen een een snelheid van 0.999999% van de lichtsnelheid.

En dat moet natuurlijk 0.999999 keer de lichtsnelheid zijn of 99.9999% van de lichtsnelheid.

pallieter schreef: ↑15 nov 2017 15:32

pallieter schreef: ↑15 nov 2017 12:18
Astronaut Pallieter vertrekt in 2020 naar een ster die 1000 lichtjaar van ons verwijderd is tegen een een snelheid van 0.999999% van de lichtsnelheid.

En dat moet natuurlijk 0.999999 keer de lichtsnelheid zijn of 99.9999% van de lichtsnelheid.

Een snelheid van 0.999999% van de lichtsnelheid is nog altijd bijna 3.000 km per seconde, een respectable snelheid zou ik zo zeggen . Maar inderdaad niet in de buurt van...

pallieter schreef: ↑15 nov 2017 12:18 Hoewel de tijd anders verloopt voor iemand op een andere plaats in het universum gaat dat tijdsverschil NOOIT de causaliteit verbreken. Dat wil zeggen dat welk verschil in tijd ook bestaat, je nooit zal veroordeeld worden voor je betrapt werd . Dit kan nooit bestaan anders maak je de ruimtetijd kapot. 8-

Het zou wel kunnen dat andere "wetten" van het universum dit niet zouden toelaten en je enkel een warp veld kan maken dat de causaliteit niet kan verbreken. Dat je dus wel sneller kan reizen dan het licht maar niet op zulke wijze dat je de ruimtetijd kapot maakt.

Ik kom uit de juridische sector, causaal verband is hét kernbegrip, dus die ken ik wel in alle facetten.

Nu ga ik vast weer iets heel geks zeggen.
Je zegt NOOIT. En qua causaliteit zie ik dat wel, maar qua ruimtetijd...
Wat als die wel verstoort is, ooit, of regelmatig, weet je veel. Zeg dat dat ik 80 was en terug in de tijd ben geslingerd, hoe weet ik dat dan? Mijn herinneringen zijn weer terug naar hoe ze waren toen op dat moment. Misschien wel met een deja vu gevoel.
Dus hoe onlogisch het ook moge klinken, echt aantonen dat het niet zo is kan ik niet. Alleen als je verder in de tijd wordt geslingerd dan zul je het merken denk ik, sta je een beetje appelig om je heen te kijken. Where the hell am i?

pallieter schreef: ↑15 nov 2017 12:18 Astronaut Pallieter vertrekt in 2020 naar een ster die 1000 lichtjaar van ons verwijderd is tegen een een snelheid van 0.999999% van de lichtsnelheid. Wel dan is Pallieter op zijn bestemming na 1.4 jaar solitair gespeeld te hebben in zijn ruimtetuig. Iedereen die pallieter kende op aarde is dan wel al 1000 jaar dood wanneer hij toekomt op zijn bestemming. Vertrekt hij direct terug tegen dezelfde snelheid komt hij dus opnieuw 1.4 jaar later toe op aarde en heeft hij dus in totaal net geen 3 jaar gereisd. Hoewel Pallieter maar 3 jaar ouder is, is de datum op aarde niet 2023 maar 4020.

Neuhhh, ik ga meeeeeee. In 3 jaar 4020 bereiken, hoe zou dat eruitzien.
Maar dan.. zeg dat onze zon tegen die tijd een zwart gat is geworden en ons hele zonnestelsel al heeft opgeslurpt... warp je zo dat zwarte gat binnen; einde oefening

Peter van Velzen schreef: ↑15 nov 2017 07:29

Petra schreef: ↑15 nov 2017 02:43
NL is zeespiegel en dus verouder je minder snel
Hanoi is 10m boven de zeespiegel; hoeveel kilo zou dat schelen?

185 gram volgens deze site

Zit er niet eens een extra pizza in.

FransP schreef: ↑13 nov 2017 06:12
Ik heb dit nog eens nagevraagd.
Lichtgolven houden dezelfde frequentie maar kunnen in modulatie verschillen.
Zwaartekrachtgolven verzwakken in frequentie en kunnen ook in modulatie verschillen.

De lichtgolven houden wel dezelfde frequentie maar wij als waarnemer hebben te maken met het Dopplereffect.
Hoe sneller de alien planeet van ons af beweegt hoe groter het effect. En dan ook nog hoe hard de alien fietst.
Dus voor mij als waarnemer is de frequentie wel anders.

Tenminste... zo heb ik het nu begrepen.

Petra schreef: ↑16 nov 2017 01:35 Neuhhh, ik ga meeeeeee. In 3 jaar 4020 bereiken, hoe zou dat eruitzien.
Maar dan.. zeg dat onze zon tegen die tijd een zwart gat is geworden en ons hele zonnestelsel al heeft opgeslurpt... warp je zo dat zwarte gat binnen; einde oefening

Maak je geen zorgen. De zon is veel te klein om in een zwart gat te veranderen. Ze zou wel door een zwart gat kunnen worden opggeslokt, maar dat zou ongetwijfeld de eerste paar duizend jaar niet gebeuren, eenvoudigweg omdat er geen zwarte gaten zijn die dichter bij zijn dan een paar duizend jaar. Dus zelfs met de lichtsnelheid halen ze ons niet binnen een paar duizend jaar in.

De zon verandert wel over zo'n vier miljard (4.000.000.000) jaar in een rode reus. DaarbIj slokt ze mogelijkerwijs de aarde op. Maar dat gaan wij aardbewoners niet meer meemaken. Over ongeveer twee miljard jaar, is ze namelijk al zoveel meer energie gaan uitstralen dat de aarde - op haar huidige afstand - onleefbaar wordt. NIet slechts 90% van de soorten zal dan uitsterven (zoals de komende driehonderd jaar wellicht begint te gebeuren als gevolg van de overbelasting door mensen. Maar het wordt eerder zo'n 99,99% procent, inclusief de mens, mocht die er dan nog zijn. Misschien dat je nog wat mensen vindt op Mars, of op een kunstmatige wereld. Alleen wat extremofielen houden het nog wat langer vol op aarde. In 4020 zul je wel kunnen vaststellen hoeveel soorten de mens in het totaal heeft weten uit te roeien. En of hij ook zichzelf heeft uitgeroeid, door een kernoorlog, killer-robots of wat je nog meer kan verzinnen. Als hij dat jaar haalt, dan zien de kansen er weer heel wat beter uit.

Maak je geen zorgen. De zon is veel te klein om in een zwart gat te veranderen. Ze zou wel door een zwart gat kunnen worden opggeslokt, maar dat zou ongetwijfeld de eerste paar duizend jaar niet gebeuren, eenvoudigweg omdat er geen zwarte gaten zijn die dichter bij zijn dan een paar duizend jaar. Dus zelfs met de lichtsnelheid halen ze ons niet binnen een paar duizend jaar in.

Niet onmogelijk, eerder onwaarschijnlijk.

Wat ik eerder zie gebeuren:
Als de zon aan zijn einde komt, blaast hij enorme energie en (stof)deeltjes en metalen de ruimte in.
Op een gegeven moment ontstaat een soort van wolk. Die wordt langzaam samengeperst en krijgt steeds meer massa en zwaartekracht.
Wat tot gevolg heeft dat hij nog meer stoffen etc aantrekt. Als dan op een gegeven moment de druk in de kern zodanig hoog wordt, zodat er weer een kernfusie optreed, dan ontstaat er een nieuwe ster.
Anderzijds, als de druk minder groot is zal er een soort van Jupiter of Saturnus ontstaan. Nog minder druk en er ontstaat een aardachtige planeet.
Dit proces duurt miljoenen, zo niet miljarden jaren.

Overigens staat het zwarte gat van onze melkweg ergens in het centrum. Niet een paar duizend jaar maar 200 lichtjaar.

https://www.nu.nl/wetenschap/4198691/mo ... lkweg.html

Zo is vermoedelijk ook onze zon ontstaan en ons zonnestelsel.

FransP schreef: ↑16 nov 2017 07:45Overigens staat het zwarte gat van onze melkweg ergens in het centrum. Niet een paar duizend jaar maar 200 lichtjaar.

Onder het zwarte gat van onze Melkweg wordt het enorme zwarte gat in het centrum van onze Melkweg bedoeld.
Daar zal Peter van Velzen op gedoeld hebben.

PS.
Het bestaan van zwarte gaten is nog steeds omstreden.

FransP schreef: ↑16 nov 2017 07:45Wat ik eerder zie gebeuren

De evolutie van de zon is vrij nauwkeurig uitgewerkt door de heren astronomen. We weten met grote zekerheid dat de zon over vijf miljard jaar een rode reus wordt, en vrij kort daarna een witte dwerg, en dat daarna nog vele miljarden jaren zal blijven, voordat zij tenslotte voldoende afkoelt om een zwarte dwerg te worden.

FransP schreef: ↑16 nov 2017 07:45Niet een paar duizend jaar maar 200 lichtjaar.

Het artikel heeft het over 200 lichtjaar van het centrum van de Melkweg, niet 200 lichtjaar vanaf Aarde.

TIBERIUS CLAUDIUS schreef: ↑16 nov 2017 09:10Het bestaan van zwarte gaten is nog steeds omstreden.

Ik zie een dergelijke discussie niet in de astronomische gemeenschap. Het lijkt me sterk dat er meer dan een handvol astronomen zijn die aan het bestaan van zwarte gaten twijfelen, of zelfs maar betwijfelen dat we er al vele hebben gevonden. Het is tenslotte middels natuurkundige wetten te bewijzen dat zwarte gaten onder bepaalde omstandigheden moeten ontstaan, en er zijn genoeg hemelkundige objecten die zich exact volgens de uit deze modellen volgende voorspellingen gedragen.

Maar om weer een beetje in de richting van ruimtetijd, gelijktijdigheid en FTL te gaan: Closed timelike curves, en wat gaan we daar aan doen?

Gralgrathor schreef: ↑16 nov 2017 09:24

TIBERIUS CLAUDIUS schreef: ↑16 nov 2017 09:10Het bestaan van zwarte gaten is nog steeds omstreden.

Ik zie een dergelijke discussie niet in de astronomische gemeenschap. Het lijkt me sterk dat er meer dan een handvol astronomen zijn die aan het bestaan van zwarte gaten twijfelen, of zelfs maar betwijfelen dat we er al vele hebben gevonden. Het is tenslotte middels natuurkundige wetten te bewijzen dat zwarte gaten onder bepaalde omstandigheden moeten ontstaan, en er zijn genoeg hemelkundige objecten die zich exact volgens de uit deze modellen volgende voorspellingen gedragen.

Zwarte gaten zonder volume zouden misschien niet bestaan. Maar gigantisch zware dingen die alles aantrekken bestaan natuurlijk wel, enkel zouden die wel een diameter kunnen hebben.

Maar om weer een beetje in de richting van ruimtetijd, gelijktijdigheid en FTL te gaan: Closed timelike curves, en wat gaan we daar aan doen?

Iemand heeft mijn linkje gelezen.

pallieter schreef: ↑16 nov 2017 12:50enkel zouden die wel een diameter kunnen hebben

Zwarte gaten hebben per definitie een diameter en een volume. Of geometrische gravitationele singulariteiten bestaan is dan misschien nog een vraagstuk, maar een zwart gat wordt gedefinieerd door de waarnemingshorizon, en die heeft altijd afmetingen.

pallieter schreef: ↑16 nov 2017 12:50Iemand heeft mijn linkje gelezen

Het was een valstrik!

Gralgrathor schreef: ↑16 nov 2017 13:15

pallieter schreef: ↑16 nov 2017 12:50enkel zouden die wel een diameter kunnen hebben

Zwarte gaten hebben per definitie een diameter en een volume. Of geometrische gravitationele singulariteiten bestaan is dan misschien nog een vraagstuk, maar een zwart gat wordt gedefinieerd door de waarnemingshorizon, en die heeft altijd afmetingen.

Die event horizon zou dan ook niet echt bestaan en het zwart gat zelf zou geen singulariteit zijn. Versta het zelf niet echt.

Het was een valstrik!

Petra schreef: ↑16 nov 2017 01:35

Nu ga ik vast weer iets heel geks zeggen.
Je zegt NOOIT. En qua causaliteit zie ik dat wel, maar qua ruimtetijd...
Wat als die wel verstoort is, ooit, of regelmatig, weet je veel. Zeg dat dat ik 80 was en terug in de tijd ben geslingerd, hoe weet ik dat dan? Mijn herinneringen zijn weer terug naar hoe ze waren toen op dat moment. Misschien wel met een deja vu gevoel.
Dus hoe onlogisch het ook moge klinken, echt aantonen dat het niet zo is kan ik niet. Alleen als je verder in de tijd wordt geslingerd dan zul je het merken denk ik, sta je een beetje appelig om je heen te kijken. Where the hell am i?

Moest de causaliteit niet bestaan dan zouden we bijvoorbeeld sterren zien ontploffen voor ze geboren zijn. Een universum zonder causaliteit zou betekenen dat planeten en sterren zich gedragen zoals elementaire deeltjes. En dat is iets dat wat niet wordt waargenomen. Maar absolute waarheden bestaan inderdaad niet.

Neuhhh, ik ga meeeeeee. In 3 jaar 4020 bereiken, hoe zou dat eruitzien.

Kan je manillen? Ander zoeken we nog twee erbij voor te kleurenwiezen.