Het antwoord daarop kun je vinden in hoofdstuk 6 van Carl Hempels uitstekende werkje Philosophy of Natural Science, 1966, Prentice-Hall. Feiten zijn feiten, lees: waarnemingen of onweerspreekbare uitkomsten van wiskundige berekeningen. Een theorie is, populair gezegd, een bondige samenvatting van die feiten, de rode draad die al die feiten met elkaar verbindt. Soms is de rode draad 'makkelijk' want snel te herkennen, soms moet je vreselijk diep graven voor je 'm te pakken hebt. Een goede theorie doet ook uitspraken over feiten die tot dan toe nog niet bekend waren. Wordt een feit aangetroffen dat niet kan worden bevestigd door de gangbare theorie voor die klasse van feiten, is de theorie dús niet geldig en heeft aanvulling nodig.Tamara schreef:En wanneer is dan een theorie een feit/wordt een theorie tot een feit verklaard.
Alhoewel strikt genomen een theorie nooit af is omdat wij nooit álle feiten zullen kennen, kunnen we wel op een gegeven moment besluiten om de theorie zelf tot feit te verheffen. Dat vereist een ongelofelijk grote hoeveelheid waarnemingen in tal van ogenschijnlijk gescheiden gebieden. Er zijn maar een handvol theorieën die een dergelijke status hebben bereikt: klassieke mechanica, quantummechanica, klassieke zwaartekracht, relativiteitstheorie, evolutie. Een paar gebieden bewegen zich stevig richting 'feit' (inflatietheorie, standaard model) maar daar gebeurt nog zoveel dat het nog wel even zal duren voordat we die als onbetwist startpunt kunnen gebruiken.
Denk niet dat feit-theorieën heilig zijn. De ontdekking van de langzame versnelling van de uitdijiing van het universum heeft een schare aan nieuwe ideeën geproduceerd die met groot gemak allerlei wijzingen aanbrengen in die theorieën. Punt is wel: er zit een constraint op die wijzigingen, want wat er nu bekend is, kan je niet zomaar negeren.
Hebr 6: 
