De grote tragedie hier in het Westen

[bonifacius]

Youtube Karl Renz isn´t it amazing ...not the last conversation.

Karl Renz...Misschien is dit wel een man die de vrijdenker-forumganger kan aanspreken. Mij inspireert en spreekt ie alvast al jaren zeer sterk aan! One of my favorites and inspirators.

Op 8 min in het filmke zegt hij:

how long do i talk about it? Just for fun!...
There is nothing to talk about. If it's not by talking, something will happen.
Why not?
the sport of existence. inspite of not needing it, it has to happen any way, so you have to do your duty anyway, even if there is nothing in for you. That's called meditation. Cause moment from moment there is some action without expectation. There is no intention in it. It's just a total neutral action. And then reaction tot that reaction, reaction tot reaction to reaction.
So what? That will never end.

De sport van het bestaan op een forum.

"My intuition tells me i better shut up now".
(begin van de conversatie met Karl Renz in de url die ik geplaatst heb)

[heeck]

Bonifacius,

Leer van Renz en houdt het kort:
http://www.youtube.com/watch?v=UOPqoZniLU4" onclick="window.open(this.href);return false;

R.

[bonifacius]

Bonifacius,
Leer van Renz en houdt het kort: http://www.youtube.com/watch?v=UOPqoZniLU4" onclick="window.open(this.href);return false;

Zo zo Heeck, Karl Renz is een bekende voor je waar je wat aan hebt en ook van geleerd hebt?
Niet dat hij het kort houdt want ben 8 jaar geleden 14 dagen, elke dag naar live 'satsangs's met Karl Renz geweest in India. En satsang's geeft hij al jaren en hij doet er nog steeds mee voort.
Geen man voor doetjes. Voor mij wel één van de beste > http://www.karlrenz.com" onclick="window.open(this.href);return false;
Waarom zou hij het kort houden, het is allemaal deel van the sport of existence.
De link die je post is trouwens voor mij een klassieker die ik jaren geleden op mijn Facebook geplaatst heb.

http://www.amazon.com/you-Wake-Dont-Tak ... 446&sr=8-2" onclick="window.open(this.href);return false;
"Vorsicht! Watch out! Karl Renz is as sure to madden as he is to delight-but people keep coming back anyway, because he is so right, or perhaps only because he is so entertaining. With Karl, every idea, every theory, every sacred idol of the mind, is fair game. Sooner or later, he will turn his attack to one of your most cherished beliefs, and his bite is sure to sting, but then, amidst all the fun and laughter and the relaxed atmosphere of acceptance that he generates, you will start to laugh at yourself, and the hardened misconceptions with which you perpetuate your suffering will begin to fall away. Karl is a teacher of non-duality; he recommends no specific technique and advocates no method. His talk will contradict itself, or run in circles, or simply converge into indecipherable paradoxes. The room is full of people determined to understand his system-struggling to figure it out, once and for all, write it down, memorize it, and then walk away "enlightened"-but there can be no figuring out, because any enlightenment you could "figure out" would be a mere idea. Karl is always pointing to something beyond ideas and concepts, and he takes you there."

[bonifacius]

Je geeft voornamelijk citaten en ontwijkende antwoorden.
Hoezo zingevende alternatieven? Waarom moeten we zo zoeken naar een zingevend alternatief, zoals jij ook doet?

Nog een respons, natuurlijk alweer een ontwijkend antwoord voor jou (want: 'always pointing to something beyond ideas and concepts', zoals Karl Renz) maar wel een praktisch zinvol alternatief voor de vele mensen die anti-depressiva slikken en waarvan sommige zoekende zijn naar een andere manier (niet jij dus! of iemand van de andere vrijdenkers die genoeg hebben aan hun gezonde verstand en misschien een pil ooit - never say never) en daarom misschien dit topic lezen:

http://www.dehelderespiegel.nl/artikele ... -therapie/" onclick="window.open(this.href);return false;
citaat:
Mindfulness Based Cognitieve Therapie (MBCT). Deze training is, in navolging van de Mindfulness Based Stress Reductie training van Jon Kabat Zinn, door psychologen ontwikkeld. Ze hebben deze cursus als uitgangspunt genomen en aangepast voor mensen met terugkerende depressie.

[bonifacius]

'...Wel duidelijk is dat het precies die ‘te-veelheid’ aan keuzes is, die ervoor zorgt dat we allemaal vroeg of laat dreigen 'te crashen in het pretpark van ons leven...
Uittreksel van: Dirk De Wachter. 'Borderline Times'. iBooks.

Als ik mag wil ik bovenstaande nog wel even aanvullen want schitterend.

'"En dat slechts het maken van enkele eenduidige keuzes ons dan – of in het beste geval preventief – kan helpen. Of loskoppelen, dat is van deze tijd. Mindfulness bijvoorbeeld, emotie en feiten loskoppelen. Of via een zelfhulpprogramma online: MijnKwartier.be. Of rituelen die we op maat maken. Keus te over...
Kijken we alleen nog maar naar het verhaal van de exacte en de humane of de menswetenschappen. Een korte blik op de verloning van beide beroepssferen op de arbeidsmarkt en ook op de sociale status die daarmee wordt toegekend, is in dat opzicht veelzeggend. De huidige tendens (reeds begonnen in de 19de eeuw) is er een van verwetenschappelijking en objectivering ( ).
Tegelijk vermindert daardoor de spirituele dimensie, en dat is een probleem, zeker bij jongeren. Zij hebben immers een heel sterke behoefte aan zingeving. Te gemakkelijk echter wordt zingeving gekoppeld aan oppervlakkigheden op school, op het werk, in het hele leven. De commercie schreeuwt onze zingeving plat. Het zijn de volwassenen van nu die voor dat maatschappelijke deficit verantwoordelijk zijn. Zij hangen jongeren als vers consumptievoer op aan het model van oppervlakkigheden. Het lijkt erop dat de menselijke hersenen zo geëvolueerd zijn dat een nood aan zin onvermijdelijk wordt, zeker als het leven kantelt, tegengaat of verlies 'kent. Als mensen in hun jeugdjaren geen aanzet hebben gekregen tot zin-denken in de vorm van hechting, ‘modelling’ en dialoog, wordt het later erg moeilijk om dat vlug, ‘copy-'paste’, instant in te vullen.'

'De psychiater krijgt meer en meer jongeren over de vloer bij wie het aan de oppervlakte een keer slecht gaat. Hun klacht: een ‘betekenisloos leven’. Een huzarenstukje om daarmee om te gaan, in alle complexiteit in een samenleving die meer en meer wordt gemedicaliseerd. ‘Onze jongen is depressief’, zo diagnosticeert de begeleidende ouder op eigen houtje. De vraag aan de psychiater is dan: ‘Kun je hem een pil voorschrijven?’ Kinderen met ADHD (of iets wat daarop lijkt) krijgen al te vlug Rilatine te slikken, in het slechtste geval zonder verdere begeleiding, bespreking of gezinsoverleg. Waar is dan nog het nadenken, het praten, het stil zijn en – last but not least – het aanvaarden, en het een plaats geven? En toch is het belangrijk om elk van die klachten te blijven zien in de ruimere context van het systeem waarin de klacht tot uiting is gekomen. Systeem/contexttherapeuten hebben de belangrijke taak om een kind met dergelijke klachten te benaderen als deel van het gezin. Het kind en de ouders moeten samen worden aangesproken. Ouders moeten niet naar de therapeut toegaan en zeggen: hier is mijn kind, leg het op de bank en genees het. Dat werkt niet. Sommige jongeren moeten 'door hun rouwproces geholpen worden als ze bijvoorbeeld in de waterval van het onderwijs zijn terechtgekomen, tot ze met een beschadigd zelfbeeld in het beroepsonderwijs zijn beland en zich daar afvragen waar ze (niet eens meer in godsnaam) 'mee bezig zijn. Die jongeren en hun gezin moet men een spiegel voorhouden, maar evident is dat niet. Het liefst van al zoeken we een oplossing die buiten onszelf ligt. De biologische psychiatrie wint meer en meer terrein, niet alleen vanwege de wetenschappelijke vooruitgang in de vorm van meer efficiënte medicatie, maar vooral omdat de complexiteit en de verantwoordelijkheid erdoor gepasseerd kunnen worden. Psychische aandoeningen worden vaker verklaard aan de hand van ‘een foutje in de hersenen’ of ‘een tekort aan (of een teveel van) een bepaald stofje’. Het succes van boeken als Wij zijn ons brein (Dick Swaab) is illustratief. Mensen krijgen ook veel sneller dan vroeger een label toegekend: ASS, ADD, ODD, ADHD, OCD, BDP. En sommigen blijken daar nog blij mee te zijn ook. In die context is een boek als De man zonder ziekte van Arnon Grunberg (2012), over een man van wie de identiteit is dat hij géén ziekte heeft tekenend. Stilaan genoeg ‘fenomeen’, zo blijkt, om er het hoofdpersonage van een boek van te maken!"

Uittreksel van: Dirk De Wachter. 'Borderline Times'. iBooks (via torrent beschikbaar op http://proxykat.eu" onclick="window.open(this.href);return false;)
----------------------------------------

Ziezo, 'de vrijdenker als product van huidige tendens (reeds begonnen in de 19de eeuw) is er een van verwetenschappelijking en objectivering' maak ik ervan, tegenover mijnheer de psychiater hoogleraar aan de Katholieke universiteit van Leuven.

Of Psychiater Dirk de Wachter daarom zelf 'gelovig' of zich katholiek noemt weet ik niet.
De heer Rik Torfs kerkjurist en rector van diezelfde universiteit en tevens een zeer populair media figuur in België is dat wel. Hoewel hij zichzelf katholiek noemt, staat hij bekend om zijn kritiek op de Katholieke Kerk. http://nl.wikipedia.org/wiki/Rik_Torfs" onclick="window.open(this.href);return false;

[Peter van Velzen]

'Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik naartoe? Wie een antwoord heeft op die vragen, of wie er niet blijvend door gekweld of ‘ontregeld’ wordt, mag zich anno 2012 gelukkig prijzen. Wie in dat geval is, behoort misschien tot de (helaas) steeds kleiner wordende groep individuen die nog zijn grootgebracht in een liefdevolle, gehechte sfeer, waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend werden meegegeven in de opvoeding, met de nodige ethische bagage

Dus ik mag mij gelukkig prijzen? Gelukkig maar, want dat doe ik ook. Dat zou ik ook doen als het van jou niet mocht. Enerzijds kwellen deze vragen mij niet. anderzijds weet ik globaal ook waar de antwoorden uit bestaan.

Ik ben Peter van Velzen.

1. Een levend organisme dat voortdurend veranderd, maar toch door anderen als dezelfde persoon wordt beschouwd.
2. Een uniek stel genen die mij onderscheiden van alle andere levende organismen, want ik heb geen identieke tweelingbroer.
3. Iemand die in de unieke omstandigheden verkeert waaraan ik alleen kan verkeren, omdat niemand op dezelfde tijd op de zelfde plaats kan zijn en dezelfde interactie kan aangaan met dezelfde omgeving en met dezelfde andere levende organismen.
4. Een unieke verzameling ervaringen van zowel voornamelijk fysieke gebeurtenissen als van voornamelijk mentale processen die wij gedachten noemen.
5. Alle dingen die ik doe en denk, want anderen kunnen ze niet in ruimte en tijd gelijk doen en denken.
6. Alles wat anderen omtrent mij ervaren en denken en in zekere zin een deel van alles wat daaruit voortvloeid.

Alhoewel ik dus vrij goed inzicht heb omtrent de soort zaken waaruit ik besta.weet ik absoluut niet in detail wat ik precies ben. Dan zou ik ook de ervaringen van alle anderen omtrent mijzelf moeten kennen. Dat is onmogelijk. Het is zelfs onmogelijk om alles te weten wat ik over mijzelf denk, want dat zou ik moeten weten wat ik weet dat ik weet dat ik weet etcera. . . Maar ik weet uiteraard meer dan genoeg.
Het zelf zinloos zijn om te trachten overal achter te komen.

Ik kom uit de buik van mijn moeder. Mijn genen zijn grotendeels een mix van die van mijn vader en mijn moeder met een aantal meerendeels totaal onbelangrijke mutaties. Ik kom verder overal vandaan waar ik ooit geweest ben.

Ik ga overal naar toe waar ik ooit zal zijn, en uiteindelijk zal ik ophouden te functioneren en mijn lijk zal waarschijnlijk worden verbrand. Daarbij zal er waarschijnlijk minstens drie dagen feest voor mijn nabestaanden hier in Thailand. Niet dat ze geen verdriet zullen voelen maar er dient hier een feestje te worden gegeven voor iedereen die afscheid komt nemen, van de interactie die ze met mijn bestaan plachten aan te gaan.

Daarna ben ik hoogstens nog een herinnering in de ervaring van anderen. Als die herinneringen vervaagd zijn ben ik nergens meer, maar misschien hebben deze herinneringen voor die tijd de geschiedenis blijvend veranderd. Dat zal ik nooit weten. Zelfs mensen als Alexander de Grote en Siddharta Gautama konden daar tevoren niet zeker van zijn, dus ik al helemaal niet.

Ik weet dus waar de antwoorden zijn, maar ik weet ook dat ik ze nooit allemaal zal vinden. Ik heb daar vrede mee. Ik weet immers dat niemand dat kan, en daarmee weet ik al weer meer dan de meesten.

Terwijl ik steeds probeer mijn eigen gedachten weer te geven, lijkt ene Bonifacius zich voornamelijk te gedragen als een reflectie van andere personen. Jammer, ik zou graag – een deel van – de unieke Bonifacius willen kennen.

[axxyanus]

'Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik naartoe? Wie een antwoord heeft op die vragen, of wie er niet blijvend door gekweld of ‘ontregeld’ wordt, mag zich anno 2012 gelukkig prijzen. Wie in dat geval is, behoort misschien tot de (helaas) steeds kleiner wordende groep individuen die nog zijn grootgebracht in een liefdevolle, gehechte sfeer, waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend werden meegegeven in de opvoeding, met de nodige ethische bagage.'

Ik denk niet dat dit klopt. Psychiaters en andere hulpverleners moeten altijd opletten dat ze hun praktijk niet verwarren met de wereld buiten de praktijk. Ik wil best aannemen dat een groeiend aantal patiënten van Dirk De Wachter en misschien de meerderheid met dit soort vragen worstelt en dat dat er redelijk recent fenomeen is. Maar om zo te veralgemenen naar de hele bevolking lijkt me een stap te ver.

Maar laten we aannemen dat dit op een probleem in onze maatschappij wijst. Dan lijkt het me eerder te gaan om een probleem van gezond psychologisch op te groeien dat weinig te maken heeft met het kind van de godsdiensten dat we met het water zouden weggegooid hebben. Ik denk niet dat we moeten aannemen dat kinderen van gelovigen meer kans hebben in een liefdevolle, gehechte sfeer, op te groeien waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend worden meegegeven dan kinderen van ongelovigen.

[axxyanus]

Ziezo, 'de vrijdenker als product van huidige tendens (reeds begonnen in de 19de eeuw) is er een van verwetenschappelijking en objectivering' maak ik ervan, tegenover mijnheer de psychiater hoogleraar aan de Katholieke universiteit van Leuven.

Wel ik ben blij met de verwetenschappelijking en objectivering. Het lijkt me hier om drie verschillende zaken te gaan die door elkaar behandeld worden en daardoor de oorzaak van de problemen helemaal verkeerd leggen. We hebben:

1. Het wetenschappelijk onderzoek
2. De manier waarop in het veld met de patiënten wordt omgegaan
3. De verwachtingen van de patiënt en zijn omgegeving

Patiënten en hun omgeving hebben altijd onrealistische verwachtingen gehad. Nu diagnostiseren ouders hun kind als ADHD en verwachten ze dat een pil hun probleem kan oplossen maar vroeger dachten ze misschien dat hun kind een wisselkind was of bezeten en verwachtten ze dat een duivelsuitdrijving wel kon helpen. Dus wat mij betreft is dit vooruitgang.

Dan heb je het probleem dat de hulpverleners soms te snel naar medicijnen grijpen i.p.v. de situatie aan te pakken. Maar ook dat is niet nieuw. Ook vroeger werden situaties niet aangepakt maar dacht men de zaak op te kunnen lossen door te bidden, een duivelsuitdrijving of een bedevaart. Ook allemaal zaken die niets veranderden aan de thuis-, school- of werkdynamiek. Trouwens waarom zouden ze toen. De notie dat de omgeving, de structuur waarin mensen leven een danige invloed op mensen kan hebben was toen nog helemaal niet doorgedrongen, dat is het resultaat van wetenschappelijk onderzoek.

Dus ja soms worden zaken te symptomatisch aangepakt, misschien zelfs veel te veel. Maar dat heeft op zich niets te maken met een verwetenschappelijking of objectivering maar met te weing tijd hebben/nemen om naar de grond van de zaak te kijken. Dat gebeurt trouwens niet alleen met psychologische klachten maar ook met lichaamlijke klachten maar ik heb nog niemand weten klagen dat de behandelingen van lichaamlijke klachten verwetenschappelijkt en geobjectiveerd zijn.

Ten slotte wil ik aangeven heel blij te zijn met de verwetenschappelijking, objectivering en biologische benadering. Mijn dochter heeft namelijk minstens twee jaren geworsteld met depressie-achtige symptomen. Toen mijn vrouw haar eindelijk heeft gesuggereerd om naar de dokter te gaan, bleek dat ze een schildklier probleem had: De ziekte van Hashimoto. Sinds haar definitieve dosis van medicijnen is vastgesteld heeft ze weer energie en is het leven heel wat draagbaarder voor haar.

[bonifacius]

...Ik denk niet dat we moeten aannemen dat kinderen van gelovigen meer kans hebben in een liefdevolle, gehechte sfeer, op te groeien waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend worden meegegeven dan kinderen van ongelovigen.

Dat beweren ik en de anderen die ik aangehaald heb ook niet!
Noch zegt iemand dat we terugmoeten naar vroeger, dat gelovig zijn beter was.
Het zou getuigen van een zeer hoog gehalte naïviteit om dat te beweren.

Ten slotte wil ik aangeven heel blij te zijn met de verwetenschappelijking, objectivering en biologische benadering. Mijn dochter heeft namelijk minstens twee jaren geworsteld met depressie-achtige symptomen. Toen mijn vrouw haar eindelijk heeft gesuggereerd om naar de dokter te gaan, bleek dat ze een schildklier probleem had: De ziekte van Hashimoto. Sinds haar definitieve dosis van medicijnen is vastgesteld heeft ze weer energie en is het leven heel wat draagbaarder voor haar.

Dirk de Wachter - psychiater en dus ook arts- geneesheer - noch ik, beweren niet van niet blij te zijn met de wetenschappelijke vooruitgang in de vorm van meer efficiënte medicatie.
Hij noch ik zijn zwart-wit denkers. Het is niet het éne of het andere.
In mijn openingspost had ik een link naar een uitzenden geplaatst over Selah Sue die openhartig praat over haar strijd tegen depressie en hoe medicatie haar haar geholpen heeft en nog doet. Dirk de Wachter geeft haar groot gelijk.
Die link is intussen verlopen zie ik zojuist.

...
Terwijl ik steeds probeer mijn eigen gedachten weer te geven, lijkt ene Bonifacius zich voornamelijk te gedragen als een reflectie van andere personen. Jammer, ik zou graag – een deel van – de unieke Bonifacius willen kennen.

Zo zo, jij denkt als ik mijn gedachten hier weergeef, een deel van de unieke Bonifacius te kunnen kennen.
Ik zou zeggen, neem het hele topic nog is door dan.

Paar opmerkingen daarbij:
1) ik ben de denker niet.
2) aldus ben ik evenmin mijn gedachten niet.
3) En vooral: Ken jezelf waarlijk en je kent de wereld. Zelfkennis leid tot wijsheid.

[axxyanus]

...Ik denk niet dat we moeten aannemen dat kinderen van gelovigen meer kans hebben in een liefdevolle, gehechte sfeer, op te groeien waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend worden meegegeven dan kinderen van ongelovigen.

Dat beweren ik en de anderen die ik aangehaald heb ook niet!

Maar dat zouden we wel enigzins mogen verwachten als wat jij beweert juist is en er een verband is met wat je van Dirk de Wachter aanhaalt.

Als er een hoop psychologisch leed veroorzaakt wordt omdat het spiritueel kind met het badwater werd weggegooid toen de maatschappij de godsdienst achter zich liet dan kan je verwachten dat gelovigen daar minder door beïnvloed zouden zijn juist omdat zij het badwater niet weggegooid hebben en dus ook het spiritueel kind niet.

Als het vermijden van dat pyschologisch leed dan blijkbaar te maken heeft met opgroeien in een liefdevolle, gehechte sfeer waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend worden meegegeven, dan geef je daarmee toch de indruk dat dat spirituele de liefdevolle, gehechte sfeer is, die de ongelovigen mee hebben weggegooid toen ze de religie achter zich laten.

Anders zie ik niet goed hoe Dirk de Wachter relevant is, t.o.v. jou bewering dat er nu een te kort is aan spiritualiteit.

Ten slotte wil ik aangeven heel blij te zijn met de verwetenschappelijking, objectivering en biologische benadering. Mijn dochter heeft namelijk minstens twee jaren geworsteld met depressie-achtige symptomen. Toen mijn vrouw haar eindelijk heeft gesuggereerd om naar de dokter te gaan, bleek dat ze een schildklier probleem had: De ziekte van Hashimoto. Sinds haar definitieve dosis van medicijnen is vastgesteld heeft ze weer energie en is het leven heel wat draagbaarder voor haar.

Dirk de Wachter - psychiater en dus ook arts- geneesheer - noch ik, beweren niet van niet blij te zijn met de wetenschappelijke vooruitgang in de vorm van meer efficiënte medicatie.
Hij noch ik zijn zwart-wit denkers. Het is niet het éne of het andere.

Dan moet Dirk de Wachter zijn woorden maar beter kiezen, en jij welke woorden je citeert. Zo'n algemene verwoording van de verwetenschappelijking en objectivering die tot allerlei problemen leid, zonder verdere nuancering geeft gemakkelijk de indruk dat de spreker zich aan zwart-wit denken bezondigt. Uit het stuk dat jij net geciteerd had, valt op geen enkele manier af te leiden dat er omstandigheden zijn waarin er inderdaad iets mis kan zijn met de hersenen en dat medicatie dan aangewezen is.

[bonifacius]

...Ik denk niet dat we moeten aannemen dat kinderen van gelovigen meer kans hebben in een liefdevolle, gehechte sfeer, op te groeien waarin begrenzing en eindigheid als vanzelfsprekend worden meegegeven dan kinderen van ongelovigen.

Dat beweren ik en de anderen die ik aangehaald heb ook niet!

Maar dat zouden we wel enigzins mogen verwachten als wat jij beweert juist is en er een verband is met wat je van Dirk de Wachter aanhaalt.

Zie je een verband met het interview waarmee ik dit topic gestart ben?
Ik niet.

Interessante citaat uit een interview met een Belgische zen-leraar op http://boeddhistischdagblad.nl/29612-he" onclick="window.open(this.href);return false; ... elf-zazen/?

citaat:
vraag: Zien veel mensen zenboeddhisme als een religie?
zenmeester: ‘Ik hoop van niet.
De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

zowat elke vrijdenker hier ziet daar net als forumnaar / moderator Jagang het volgende in: Het is een beetje een post in de vorm van "geloven is gezond". Het getuigt van "geloven in geloven".

Exact hetzelfde wordt gedacht van Psychiater Dirk de Wachter die ik erbij haalde omdat wat hij schrijft in zijn boek onder "criterium 9: ZINLOOSHEID EN LEEGTE - 1. de ontkerkelijking" aansluit bij de Zenmeester.
Ook ik sluit mij daar bij aan, als selfmade psycholoog stel ik dat ook al 25 jaar vast (@Peter van Velzen: mijn gedachten zie je, geen reflectie van andere personen).

Zeggen ik, zij beiden en G. Backx dat we terug naar de kerk moeten? Getuigen wij van 'geloven in geloven'? NEE.
De wachter zegt het onomwonden: 'We willen / kunnen uiteraard niet terug naar deze tijden.
Zo denk ik er ook over (@Peter van Velzen: weeral nog is geprobeerd mijn gedachten weer te geven).
Maar zo worden we hier wel niet begrepen op een (vrijdenkers) forum.

Dirk de Wachter - psychiater en dus ook arts- geneesheer - noch ik, beweren niet van niet blij te zijn met de wetenschappelijke vooruitgang in de vorm van meer efficiënte medicatie.
Hij noch ik zijn zwart-wit denkers. Het is niet het éne of het andere.

Dan moet Dirk de Wachter zijn woorden maar beter kiezen, en jij welke woorden je citeert. Zo'n algemene verwoording van de verwetenschappelijking en objectivering die tot allerlei problemen leid, zonder verdere nuancering geeft gemakkelijk de indruk dat de spreker zich aan zwart-wit denken bezondigt.

Ach wat, is dit niet het grote nadeel van een forum?
Ik citeerde een eerste keer een stuk uit zijn boek dat aansluit op een stuk dat ik citeerde uit het interview met de Zen-meester. Op het forum leid dat enkel tot misverstanden. Het thema op zich zeker op een vrijdenkersforum.

Uit het stuk dat jij net geciteerd had, valt op geen enkele manier af te leiden dat er omstandigheden zijn waarin er inderdaad iets mis kan zijn met de hersenen en dat medicatie dan aangewezen is.

Als ik aan een psychiater en de psychiatrie denk ga ik er sowieso vanuit dat er iets mis kan zijn met de hersenen van de patient en vanzelfsprekend medicatie is aangewezen.
Er zal geen één psychiater zijn die dit ontkend.

Wat wel een aantal psychiaters daarnaast doen is niet alle Psychische aandoeningen verklaren aan de hand van ‘een foutje in de hersenen’ of ‘een tekort aan (of een teveel van) een bepaald stofje’.
Ik heb zo al twee psychiaters aangehaald, Dirk de Wachter, Stanislav Grov en nu nog een derde: Jan Foudraine.
Deze houd zich al lange tijd bezig met een heroriëntatie op de psychiatrie en psychotherapie, die hij niet langer enkel vanuit medisch-ziektekundige maar veeleer vanuit mystiek-filosofische invalshoek benadert. Deze verandering van zienswijze culmineert met name in het boek Metanoia uit 2004, waarin hij pleit voor een opheffing van het dualisme dat het Westerse denken domineert.

Terwijl ik steeds probeer mijn eigen gedachten weer te geven, lijkt ene Bonifacius zich voornamelijk te gedragen als een reflectie van andere personen. Jammer, ik zou graag – een deel van – de unieke Bonifacius willen kennen.

@Peter van Velzen: met deze nog is mijn gedachten die ik probeer weer te geven.
De Nederlandse Psychiater Jan Foudraine http://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Foudraine" onclick="window.open(this.href);return false; verbleef lange tijd bij Bhagwan Sri Rajneesh in Poona, India. Zie mijn eerdere posts hier openbaar en mijn antwoord op jouw PM naar mij toe.

Het is geweten of men vraagt het zich wel is af in de volksmond, 'Zijn Psychiaters en Psychologen zelf eigenlijk wel Normaal?' Reken mij er ook maar bij.

Citaat uit de Jan Foudraine wiki:

"De kennis en ervaring die Foudraine vanaf zijn vertrek naar India opdoet over boeddhistische en hindoeïstische mystiek, culmineren met name in het boek Metanoia (klassiek Grieks, lett.: verandering van gedachte, en daarvandaan ook: berouw, verkrijgen van beter inzicht, inkeer, wedergeboorte) uit 2004.
Het (psychisch) lijden van mensen, zo wordt in dit boek uiteengezet, ontstaat door een idee van afgescheidenheid en kan worden opgeheven door het loslaten van het ego-begrip (Freuds Ich) en het ontdekken van non-dualisme of advaita (lett.: niet-tweeheid, een begrip uit de hindoeïstische filosofie). Non-dualiteit impliceert dat het onderscheid Ik vs. de Ander/het Andere slechts kunstmatig in stand wordt gehouden, maar in feite niet bestaat. Wanneer dit wordt ontdekt, is al wat overblijft, niets, of een gevoel van verlies ("a sense of bereavement"). Dit sterven van het ego binnen het psychosomatisch organisme is een ingrijpende gebeurtenis (het is tegelijkertijd "to be and not to be"). Het kan gepaard gaan met angst, aangezien de persoonlijkheid van jongs af aan is geconditioneerd, en het individu zich hiermee sterk identificeert. De fictie van de afgescheiden persoon (van persona, lett: masker) te ontdekken is als het ontwaken uit een droom. De ontwaakte persoon is als een druppel teruggevloeid in de oceaan van gewaarzijn ("awareness"), wat tegelijk een herinnering is van wat al was, namelijk een-zijn.
Technieken die mensen bij de overgang naar dit al-een-zijn kunnen (maar niet hoeven) ondersteunen, zijn respectievelijk psychotherapie en/of meditatie. Foudraine verwijst in dit boek regelmatig naar de mystici Jiddu Krishnamurti en Tony Parsons (onder anderen)."

Hupla, weeral een boek bij op mijn bestellijst. Allemaal dank zij dit forum.
Jullie hebben aan mijn posts dan weliswaar niets aan, ik wel. Ik ontdek pareltjes

[Peter van Velzen]

...
Terwijl ik steeds probeer mijn eigen gedachten weer te geven, lijkt ene Bonifacius zich voornamelijk te gedragen als een reflectie van andere personen. Jammer, ik zou graag – een deel van – de unieke Bonifacius willen kennen.

Zo zo, jij denkt als ik mijn gedachten hier weergeef, een deel van de unieke Bonifacius te kunnen kennen.
Ik zou zeggen, neem het hele topic nog is door dan.

Paar opmerkingen daarbij:
1) ik ben de denker niet.
2) aldus ben ik evenmin mijn gedachten niet.
3) En vooral: Ken jezelf waarlijk en je kent de wereld. Zelfkennis leid tot wijsheid.

Nee dat klopt! Jij bent inderdaad niet de be-denker van het meeste wat jij op dit forum laat zien, Dat zijn of gedachten van andere denkers - zelfs vaak de woorden van andere denkers – of verdraaiing van de woorden van andere deelnemers aan het forum.

Dat je je gedachten niet bent wil niet zeggen dat je gedachten geen deel zijn van wat je bent. Niet dat er wat toe doet, want enige originele gedachte heb je nog niet durven te onthullen. Je knipt en plakt - zo te zien - voornamelijk teksten van anderenm zonder er veel over na te denken
.
Maar dat ik de wereld zou kennen als ik mijzelf zou kennen is gewoonweg aantoonbaar onwaar. Er is in mij geen enkele kennis voorhanden omtrent sommige delen van de wereld. Welke delen dat zijnm kan ik je weliswaar niet vertellen, want ik weet niets een de naam van die gebieden. Wat niet in mij aanwezig is, kan er niet aan worden ontleend. Daartoe moet men daar zoeken waar die kennnis wel is te vinden. Maar jij debiteert dit als een wijsheid zonder er kritisch over na te denken. Wijsgerenvering zou ik dat willen noemen. Maar er is geen wijsgeer die nooit iets doms heeft gezegd. Die kwaliteit is alleen voorbehouden aan hen die enkel zwijgen.

[bonifacius]

Maar dat ik de wereld zou kennen als ik mijzelf zou kennen is gewoonweg aantoonbaar onwaar.

Natuurlijk is dat onwaar voor jou, Ik had niet anders verwacht. Dat maakte ik al op uit je antwoorden in je eerdere zes punten over wie je denkt te zijn.
Laat ik daar dan nu aan toevoegen dat alles wat je bedenkt als antwoord niet het juiste antwoord is. Maar zover ben je nog niet om tot dat inzicht te komen.
Ik denk dat je toch maar is naar een 'channeling' moet gaan, want je weet maar heel weinig over jezelf zo blijkt.
Kijk hier, psychiater nummer 3 die ik gisteren ontdekt heb met de uitspraak: ‘Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat sommige kanalen meer te bieden hebben dan doorgaans wordt aangenomen’.
Dubbel interview in Humo, een Belgisch maandblad - met een medium en een psychiater.
http://dokterdecuypere.be/Teksten_Nl/Ch ... iew%29.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

Mooi citaat uit het online pdf bestand.
HUMO U bent dus toch een believer?
Psychiater: J.-M. Decuypere “Zodra iets in de sfeer van het geloof terechtkomt, valt er weinig mee aan te vangen. Je gelooft het of je gelooft het niet. Punt. Ik bekijk het liever op een andere manier...”

Pyschiaters en psychologen toch hé, sommigen ervan zijn zelf zo gek om er open voor te staan. Ze moesten misschien maar is beter vrijdenker worden, hun gezond verstand leren gebruiken. Maar als artsen en psychologen zijn zij natuurlijk wel geleerd en getraind om hun gezond logisch verstand te gebruiken.
Daarom een laatste citaat:
HUMO Misschien toch een laatste advies voor wie het zelf wil uitzoeken?
J.-M. Decuypere (pretoogjes) “Een citaat van de filosoof Needleman: ‘Je moet een open geest hebben, maar niet zo open dat je hersens eruit vallen.’"

[Peter van Velzen]

Beste Bonifactius,

Waar haal jij de brutaliteit vandaan, om te beweren dat ik “zo ver” niet zou zijn. Wat weet jij helemaal over mij? Ongetwijfeld meer dan ik over jou, want jij hebt tot nu toe nog niets van jezelf getoond. Maar ik weet wel over jou dat jij nog helemaal niet “zover” bent dat je een originele uitspraak aandurft die je zelf hebt bedacht. Je durft slechts te citeren. Ik heb geen citaten nodig, want datgene wat ik van anderen heb vernomen heb ik overdacht, kritisch besturdeerd, en waar het nuttige kennis bleek te bevatten heb ik die mij eigen gemaakt. Ik kan dus nu uit eigen kennis putten, ook al is die kennis via anderen tot mij gekomen. Zo ver lijk jij nog lang niet te zijn.

Wat bazel je over “het juiste antwoord”. Of een antwoord juist is, hangt in de eerste plaats af van de vraag, maar die heb je niet gesteld. Dus er kan helemaal geen antwoord zijn. Het beste antwoord dat ik ken – dat is hetgene dat wel bestaat – op de talloze citaten waarmee jij strooit, is “denk er toch eens dieper over na”. Maar jij negeert dat beste antwoord, wellicht vanwege de veronderstelling dat er een “juist antwoord” zou zijn. Maar een absoluut juist antwoord is zeldzaam. Mogelijk bestaat ze maar ik zou niet weten welke dat zijn. En jij al helemaal niet. Jij weet slechts welke antwoorden anderen hebben gegeven, en ziet ze voor waardevol aan, zonder dat je er blijk van geeft je er veel van begrijpt. Je lijkt ze in elk geval niet met je eigen woorden te kunnen weergeven.

Ik weet wellicht maar weinig over mijzelf, maar ik vermoed dat het meer is dan jij over jezelf weet. Tot nu toe geef je weinig blijk van zelfreflectie, en ontzettend veel blijk van “anderen-reflectie”. Maar hoe kun je over anderen oordelen, zonder kritisch over jezelf te zijn?

Je verzuimt weer mede te delen wat je onder channeling verstaat. Mogelijkerwijs bedoel je het ontvangen van mededelingen van wezens uit “andere” dimensies. zie wikepedia In dat geval kan ik je vertellen dat niemand daar aantoonbaar toe in staat is. Er is niet eens aangetoond dat zoiets ook maar iets betekent. Wie dat soort dingen doet, heeft wellicht inderdaad behoefte aan de adviezen van een psychiater. Ik sta best open voor onverwachte feiten, maar niet voor ongefundeerde beweringen.

Jouw beweringen zijn helaas alemaal ongefundeerd, want ze bestaan slechts uit het klakkeloos debiteren van meningen van derden, zonder dat je ze zelf kunt of wilt onderbouwen. En je gaat er maar mee door. Als een automaat die niet beseft dat er een situatie is ontstaan waarin zijn programma niet voorziet. Als er iemand reageert als wat Heeck een “vleselijke robot” noemt, dan ben jij dat wel. Wanneer toon je nu eens aan zelfstandig te kunnen denken?he

Je bent tot nu toe gezakt voor de Turing-test!

[bonifacius]

Je verzuimt weer mede te delen wat je onder channeling verstaat.

Ow, niet duidelijk op te maken uit het interview dan wat ik versta onder channeling?

"Dubbel interview in Humo, een Belgisch maandblad - met een medium en een psychiater.
http://dokterdecuypere.be/Teksten_Nl/Ch ... iew%29.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;"

tsja, dan kan ik er ook niet aan doen.
Als het je uit dat interview nog niet duidelijk is wat channeling is, dan kan en heb ik er niets aan toe te voegen, buiten vast te stellen dat een neuro-psychiater eveneen voor jou niet-gefundeerde beweringen maakt.
Goed voor je dat je over zoveel kennis en inzicht beschikt en zo zelfstandig kan denken.