Het is natuurlijk altijd mogelijk dat men psychisch zo in de knoop raakt dat men het leven niet meer ziet zitten. Maar kun je natuurlijke eigenschappen van mensen vergelijken met geestesgesteldheden van sommigen die psychisch niet meer functioneren als wat wij psychisch gezond noemen? Indien je je drang tot overleven bent verloren doet dat geen afbreuk aan de drang tot overleven van de gezonde mens, dan geeft dat alleen maar aan dat je je gezonde levensdrang door mentale stoornis bent verloren. Dit kan nooit een voorbeeld zijn dat je kunt gebruiken om aan te tonen wat de mens als eigenschappen in zich heeft. Tot zover de zelfmoordenaar die het leven niet meer ziet zitten. Hier gaat het om een individuele keuze.Yoyo schreef:@ Kitty
Oeh..die zat! Maar wat dan als een zelfmoordenaar niet religieus is? En er zijn ook mensen gestorven omdat zij bij hun standpunt bleven dat God niet bestaat. Is er dan ook sprake van overlevingsdrang?
Wat het tweede voorbeeld betreft, mensen die sterven voor de goede zaak. Die offeren zich daar in ieder geval voor op. De drang tot overleven in een situatie waar zo iemand het leven niet waardig vindt kan dan zorgen voor het willen veranderen van de omstandigheden met het doel het leven wel waardig te maken. Ze offeren zich als het ware op voor de groep, het overleven van de groep is dan het doel, waarbij het individu daaraan ondergeschikt raakt. Wat de mentale geestesgesteldheid van een mens is, op het moment dat hij niet meer voor zijn eigen individuele overleven kiest, maar ervoor kiest om het voor de groep op te nemen ten koste van zichzelf is best interessant. Ook hier tilt men zichzelf boven de normale eigenschappen van de mens heen. Het blijven uitzonderingen in ieder geval. Gelukkig zijn er zulke uitzonderingen want zonder deze uitzonderingen, noem het helden, had de verlichting nooit plaatsgevonden.
Toch zit hier ook een drang tot overleven achter, alleen niet meer op individueel niveau maar ter overleving van de groep, die het onder de heersende omstandigheden niet zou redden.