Kennis alleen zet helemaal niets om. En aangezien de periodic table eindig is, is het aantal hulpbronnen dat dus ook.
Nee, het leven was vaak vrij bruut en kort voordat we de weg van industrialisering insloegen.Degrowth aanhangers romantiseren een pre-industrieel verleden en wijzen technologie aan als de oorzaak van ecologische en sociale problemen. de mens heeft nooit "vredig" met de natuur samengeleefd, het waren geen harmonieuze Ede-scenario's. de enige reden dat hun natuurschade beperkt bleef is omdat ze met zo weinig waren.
Maar misschien gaat het niet om wat we willen. Wensdenken en ad consequentiams zijn drogredenen.
Voor degrowthers, maar zeker ook voor "growthers". Het is niet dat omdat collapse niet gezellig is, het dus onzin is.
Vreemd, mijn beleving is dat niet diepgroene degrowthers, maar lichtgroene "sustainable growth" types het debat hebben gewonnen.Degrowth heeft het culturele debat gewonnen en dringt een beleid op dat innovatie en economische veerkracht ondermijnt. het slechtste risicobeleid dat je kan hebben, ipv van antifragilitie dat je wenst te bekomen. Antifragilitie niet fragiele, top-down geplande structuren. Degrowth fragiele , rigide, risicomijdende visie breekt onder druk.
"We kunnen precies alles doen wat we nu doen, maar dan groen, zonder als superorganisme externaliteiten te poepen."
Dat terwijl omzetting zonder verlies of afval natuurkundig bezien fundamenteel onmogelijk is.
We zijn sleutelaars. Geen tovenaars.
En verotting is een gevolg van dood, iets dat volgt op voortdurende groei, zie "tumorweefsel".een zelfvervullende profetie: door technologie en kapitalisme te haten creëren ze stagnatie en verval. leven, organismen evolueren, ecosystemen shiften of ze storten in elkaar. stagnatie is geen evenwicht, het is een voorbode van verrotten.