Mijn Filosofie verslag

[TIBERIUS CLAUDIUS]

No 3: Waarom merkwaardig? Is het mbv. de moderne wetenschap juist niet begrijpelijker gemaakt? Wanneer je alle levende wezens bij langs gaat kun je toch juist een hoop kleine tussenstappen in toename van bewustzijn ontdekken? Van virussen, die de definitie van wat 'leven' is bijna onmogelijk maakt, naar bacteriën en planten, via over steeds meer bewustzijn beschikkende diersoorten, tot aan zoogdieren en vogels die we soms al als "intelligent" kunnen betitelen, naar mensapen die wat bewustzijn betreft nauwelijks van een menselijk kind te onderscheiden zijn.

Ok, even met terugwerkende kracht... Bij punt 3 is datgene wat jij beschrijft volgens mij autonomie en niet bewustzijn.
Ik snap dat autonomie steeds verder kan verbeteren en dat het heel veel kan lijken op bewustzijn.
Mijn stelling is: Je bent je bewust of je bent je niet bewust. Je ervaart of je ervaart niet. Er is geen tussenstap die als "een beetje" bewustzijn bestempeld kan worden lijkt mij.

Sorry voor laat reageren.
Het lijkt me dat je stelling niet goed en lang overdacht is. Er zijn juist talloze tussenstappen die zelfs voor een leek aan te wijzen zijn. Bijvoorbeeld dieren die tot op zekere hoogte zelfs zelfbewustheid hebben. Tussenstappen die je zelfs puur in het menszijn kunt opmerken. Voor een baby duurt het twee jaar om tot op genoemde dierlijke hoogte van zelfbewustzijn te komen. Of neem de intelligentie van een Bordercollie. Die kan, zo zegt men, tenminste 200 menselijke woorden verbinden aan wat de mens ermee bedoelt, oftewel beschikt over wat wij "begrijpen" noemen. Ook dit komt overeen met wat bij een mensenkind pas na twee jaar ontwikkeling aanwezig is.
Hebben baby's vóór dat tijdstip geen bewustzijn, maar beschikken ze in die fase slechts over autonomie? En denk je dat er geen tussenstappen zijn om tot het nieuwe niveau van bewustzijn te komen, maar bewustzijn pardoes als een bovennatuurlijk wonder op een bepaald moment wordt ingeplant op die leeftijd? Gaat de ontwikkeling van dat bewustzijn niet nog veel langer door, oftewel is niet een groot deel van het leven een aaneenschakeling van tussenstappen naar steeds meer bewustzijn, dat met tussenstappen in hoge ouderdom ook weer kan versmallen?
Sommige mensen worden bijvoorbeeld zwaar gehandicapt geboren met totale afwezigheid van zelfbewustzijn, of raken hun zelfbewustzijn geheel kwijt wanneer men dement wordt. Zijn zij dan geen mens meer maar enkel een machine? Ook als het antwoord hierop "ja" is blijft het overduidelijk dat er talloze tussenstappen moeten zijn om van de ene situatie naar de andere te komen.

Er is nog iets wat misschien moet worden meegenomen.
Op een bepaalde leeftijd treed een soort geheugen verlies op bij jonge kinderen.
(Meestal geen vaardigheden maar wel de herinnering aan gebeurtenissen)
Het is onduidelijk wat de rede (noodzaak?) daarvan is.
Misschien begint dan pas het echte zelfbewustzijn?????
Dit is iets wat ik zeker niet zeker weet hoor.

[Rereformed]

Misschien begint dan pas het echte zelfbewustzijn?????

Maar het exacte punt waarop het begint is in deze overdenking om het even. Het punt van overdenking is dat het voor nlsander moeilijk is om aan te nemen dat vanuit DNA de hoge ontwikkeling van menselijk bewustzijn is ontstaan. Hij ziet een onoverbrugbare kloof tussen alle mogelijke vormen niet-menselijk bewustzijn en het menselijke bewustzijn.

(Iets waar ik me over verbaas, maar misschien komt dat omdat ik sinds de coronatijd begon meer met honden en aquariumvissen omga dan met mensen, en sinds ik met pensioen ben opmerk dat ze niet erg verschillen van de lagere school kinderen met wie ik altijd omging. )