mij even voorstellen?

[wilfred degens]

PB naar Wilfred:

Beste Wilfred,

Helaas heeft u niet meer gereageerd en heb zo goed als ik het kan in respect naar alle partijen toe mijn best gedaan om tot een vruchtbare samenwerking te komen.

Graag zou ik u nogmaals willen vragen om toch weer te reageren in de hoop dat ik iets van u mag leren.

Vriendelijke groet,

U heeft mij overtuigd met uw ontwapende kwetsbaarheid te tonen, dat met mensen als o.a. u dit forum wel de moeite waard is. Ik leer ook van u en van iedereen, zolang ik/we elkaar niet bij voorbaat uitsluiten waartoe ik ook nogal snel de neiging heb. Wat we lezen, horen en zien heeft hoe dat bij ons overkomt alles te maken met associaties uit ons verleden. Zoals ik Maria onmiddellijk beu was omdat zij mij aan jeugdfrustraties herinnerde, zal ik bij mijn zinloze verbale aanvaller binnen dit topic ook wel ergens bij hem met mindere mensen in zijn beleving herinneringen bewust of onbewust oproepen. Zo werkt het met al onze sympathieën en weerstanden tegen mensen die wij feitelijk helemaal niet anders kennen dan via enkele uitingen, of hoe zij eruit zien, of hoe ze spreken of whatever voor andere details.
Prikkels bepalen onze gemoederen naarmate we fijner besnaard zijn. Hoe minder gevoelig je voor prikkels bent, hoe hoger je meestal op de maatschappelijke ladder kunt komen. Bijt je vast in een ideaal en kijk niet om naar de lijken die je niet wil weten die je gemaakt hebt om je ideaal te bereiken. Deze regel gaat natuurlijk niet altijd op wanneer iemand opvallend begaafd ergens in is en daarmee naar de top gezeild is.

[wilfred degens]

Mijn oprechte verontschuldigingen aan Wilfred die mijn schertsend bedoelde reactie veel te serieus heeft opgepakt.

Wel is deze reactie en het bijzondere soort deelnemers wat de laatste tijd op dit forum verschijnt en zijn/haar breininhoud compleet dumpt, voor mij aanleiding me te gaan richten op andere dingen.
Ik heb geen zin om op eieren te lopen en ieder woord wat ik schrijf zorgvuldig te wegen teneinde niemand voor het hoofd te stoten.
Ik heb hier vele jaren met veel plezier rondgezwalkt, veel geleerd en vele interessante discussies gevoerd.
Maar de discussies worden meer en meer vervangen door kansels waar het publiek overspoeld wordt door een waarheid waarover niet gediscussieerd gaat worden.
In mijn visie is dit forum afgedreven van zijn oorspronkelijke bedoeling.

Ik zal vast nog zo af en toe hier een blik werpen, dus geheel verdwijnen zal ik niet.
Het ga jullie goed en bedankt voor jullie lessen.
Vooral ook de oudgedienden welke ik over de jaren ben gaan beschouwen als mijn internetfamilie.
Ik ga nu lekker van het zonnetje genieten samen met mijn hond ..... tot in de pruimentijd.

Ps.
Verplaats/verwijder deze reactie gerust, het geeft niet.
Het gaat er om dat ik het even heb kunnen zeggen.

Erik,

Zowaar ik weet niet meer wie wie was. Dus, uw verontschuldigingen waren aan mij echt niet besteed volgens mijn verwachtingen!
Het dumpen van breininhoud zou wel eens de groeiende behoefte kunnen zijn van veel mensen die dat in hun leven niet hebben kunnen doen in de wetenschap dat niemand daarnaar wilde luisteren of weet van wilde hebben. Want wie wil dat van de buurman of de bakker of de staljongen wel? Ik bedoel dan niet pro forma wel even luisteren, maar alles even tot je laten doordringen wat wie dan ook je aan kwetsbaarheden wil laten weten. We hebben en nemen toch geen tijd meer voor elkaar in onze dagelijkse struggle for live? Dat is nu eenmaal niet anders. Maar juist hier is het uniek dat met enigszins respect en begrip naar elkaar ge"luisterd" wordt?
Ik begrijp niet dat u dat niet zo weet te waarderen.
Was het niet misschien gewoon genoeg voor u na al die jaren hier rondzwalken in 'uw' vijver? Dat valt voor de achterblijvers toch beter te pruimen dan dat u wijkt voor de evolutie van dit forum en haar nieuwe leden? Niettemin, veel plezier in de zon, die ook een illusie is wat die allemaal voor goeds voor ons kan betekenen. En vergeet niet de neus van uw hond ook te beschermen tegen de brandende zon waarvoor wij zo gewaarschuwd worden en waar ik mij ook nooit iets van aangetrokken heb.
Jammer, u weg en ik terug! Wat zat zit u nu werkelijk dwars in mij? Of misschien wel in uzelf via mij?

[wilfred degens]

@Maria

Ik dacht hier toch duidelijk geschreven te hebben, dat niet jij het was die gecensureerd werd, maar degene die in eerste instantie de opmerking gemaakt had, die tot deze situatie leidde.

Ik vond het verwijderen van mijn zorgvuldig gekozen weerwoord respectloos tegenover mijn bedoeling. Ik wilde effectief op een beschaafde manier met weloverwogen woorden een aanval op mij persoonlijk op mijn manier afweren. En dan speelt voor mij niet doorslaggevend of u dat nu deed om welke reden dan ook. Ik blijf het verwijderen van een of meerdere teksten minachtend voor de schrijvers en zelfs voor de lezers vinden zolang die verwijderde teksten geen buitenproportionele grofheden á la de diverse 'geen stijl' forums bevatten. En daar was hier van beide zijden nu juist geen sprake van. U bent fijngevoelig genoeg om dat wat mij stoorde aan te voelen.
Waarom zou alles mierzoet moeten blijven wat we hier te lezen krijgen? Ik heb geen enkel bezwaar tegen een confrontatie met fatsoenlijke 'wapens'. Lees ik graag van anderen zolang het binnen mijn subculturele omgangsnormen blijft. Leerzaam en vaak humoristisch gegoochel met woorden zie ik als het zout en peper op het ei. Jammer voor de prullenbak, want die heeft daar niets aan.

[dikkemick]

@Wilfred
Zonder laagje vernis: Hoe onderhoudt u (vriendschappelijke) contacten in het dagelijks leven?

[wilfred degens]

@Wilfred
Zonder laagje vernis: Hoe onderhoudt u (vriendschappelijke) contacten in het dagelijks leven?

Daar ligt nu precies mijn dagelijkse en levenslange dilemma. Dat onderhoud hangt van persoon tot persoon af wie ik moet afwegen belangrijk genoeg te vinden om hen te verblijden met een van mijn cocktailparty vriendelijkheden en babbeltjes.
Ik verafschuw dat laagje vernis/toneelspelletje omwille van God weet wat! Geen reden belangrijk voor mij genoeg om mezelf te verloochenen, dus mijn contacten vallen doorlopend als nu de baadjes van de bomen in het bos. Gewoon geen behoefte aan want, hoe beter ik mezelf heb leren kennen hoe meer ik mij schaam ook een homo sapiens te zijn.
En vergeet niet dat iedereen die je aardig vindt valt onder de categorie nog niet kennende hoe zij zonder dat laagje vernis werkelijk zijn. De meeste mensen hebben geen idee hoe en wie zij zelf zijn zonder al de ons aangeleerde fratsjes om leuk en aardig gevonden te worden. Op 1 been staan houden we ook niet lang vol!
En diegene die door iedereen heel aardig gevonden wordt, zal minstens familie van een kameleon moeten zijn.
Die komen al helemaal niet op mijn verjaardagskalender.

[Dat beloof ik]

En de mensen die er niet op willen staan.
Waarom willen die dat niet ?

[dikkemick]

De bleke is een android (robot) en heeft een extra subroutine gekregen (een laagje vernis)



Toch herken ik dit soort mensen. En zij zijn dus alles behalve prettig in de omgang (omdat er helemaal geen sprake van sociale omgang is). Maar mensen aan het einde einde van het spectrum zijn ook niet de ideale gesprekspartners. Beiden schrikken af. Het blijft derhalve een samenspel en je moet elkaar aftasten en hier en daar misschien een beetje aanpassen. Niks mis mee denk ik. Anders wordt je wereldje wel erg klein denk ik. Soms is een laagje vernis dus wel handig.

[wilfred degens]

En de mensen die er niet op willen staan.
Waarom willen die dat niet ?

Daar maak ik mij niet druk om want meestal is dat wederzijds.

[wilfred degens]

@dikkemick

Anders wordt je wereldje wel erg klein denk ik.

Daar heb je gelijk in. Rijst de vraag hoe erg je dat vindt.
Mijn devies is, "liever alleen dan onbetaald komedie spelen in mij tegenstaande gezelschappen."
Daarbij komt dat ik nooit alleen ben. Ik heb altijd nog mijn hond en mijn schaduw om mij heen. En mijn ongeremde gedachten zijn over de hele wereld bij en op alle plaatsen van de mensen die ik fragmentarisch geweldig tegen mij gevonden heb. En zij vonden dat van mij onder mijn dikke laag vernis.
De keus is toch eenvoudig? Ga je voor jezelf zijn, en blijven, of ga je voor veel quasi vriendschappen, balancerend op het slappe koord van de onthulling van hoe jij en die ander werkelijk OOK zijn, of hoe zij en jij moeten blijven denken dat je samen bent om zo 'aardig' gevonden te worden? Vul zelf maar in.
Gelukkig heb ik wel enkele vrienden vanuit mijn jeugd met wie ik zo vertrouwd ben gebleven dat ik hun fiemels en griezels maar voor lief blijf nemen omwille van mijn ondefinieerbare behoefte om hen nooit te laten vallen. En zij hebben dat naar mij. Bij hen kan ik mezelf gewoon zijn en zij bij mij zonder afscheidsrituelen. Best wel eens gelazer, maar in staat altijd weer opnieuw om ons te verplaatsen in elkaars standpunten, hetwelk de vraag van wie er nu gelijk of ongelijk heeft doen verwelken en tot klein burgerlijk afval is verworden. Wij gaan ervanuit dat iedereen in een emotionele confrontaties altijd gelijk heeft vanuit zijn/haar point of vue. Wat de mensen in hun conflicten nauwelijks tot helemaal niet meer schijnen te kunnen is zichzelf bij betrokken emoties even weg te cijferen en heel even te denken die ander te zijn en te kijken of te luisteren hoe dat op hen is overgekomen al of niet zo bedoeld.
Wanneer iedereen daar eens wat meer van zou toepassen in hun onvermijdelijke conflicten dan zouden die steeds minder lang duren en minder negatief wrokkig gewicht in de schaal achterlaten.

[dikkemick]

Ingewikkeld Wilfred, hoe ik met zo'n instelling omgang kan hebben met vrienden, patiënten (wat betreft mijn werk) en collega's. het klinkt een beetje als "schijt aan alles en iedereen" en vooral je eigen ding doen. Lijkt mij meer iets voor een kluizenaar/monnik.
Hoe kun je op de jouw voorgestelde manier omgaan met mensen waar je dagelijks mee te maken krijgt?
Ook ik ben voor eerlijkheid en oprechtheid, maar soms kun je beter iets inslikken (onbetaald toneel spelen) om een ander niet te kwetsen b.v.
Toch lees ik 2 kanten. Aan de ene kant wil je je eigen ding doen zonder toneel te spelen, aan de andere kant wil je je inleven in emoties van anderen terwijl je dan eigen emoties uitschakelt. Is dat ook geen bewuste manier van toneelspelen?
Wat is jouw ideale wereldbeeld? Heb je überhaupt idealen?

[doctorwho]

De meeste mensen hebben geen idee hoe en wie zij zelf zijn zonder al de ons aangeleerde fratsjes om leuk en aardig gevonden te worden. Op 1 been staan houden we ook niet lang vol!

We raken in dit voorstel draadje wat van het pad maar ik moest denken aan wat ik van de week las.
http://www.hnwb.nl/gelukkig-eenzaam-maakt-integer/" onclick="window.open(this.href);return false;

[wilfred degens]

In het rood mijn reacties:

Ingewikkeld Wilfred, hoe ik met zo'n instelling omgang kan hebben met vrienden, patiënten (wat betreft mijn werk) en collega's. het klinkt een beetje als "schijt aan alles en iedereen" en vooral je eigen ding doen. Lijkt mij meer iets voor een kluizenaar/monnik of voor mensen die naar niemands pijpen hoeven te dansen omdat zij onafhankelijk van bazen en klanten zijn.

Hoe kun je op de jouw voorgestelde manier omgaan met mensen waar je dagelijks mee te maken krijgt? Niet
Ook ik ben voor eerlijkheid en oprechtheid, maar soms kun je beter iets inslikken (onbetaald toneel spelen) om een ander niet te kwetsen b.v. Je zal als werknemer of belanghebbende daartoe wel verplicht zijn!

Toch lees ik 2 kanten. Aan de ene kant wil je je eigen ding doen zonder toneel te spelen, aan de andere kant wil je je inleven in emoties van anderen terwijl je dan eigen emoties uitschakelt. Is dat ook geen bewuste manier van toneelspelen?
Wat is jouw ideale wereldbeeld? Heb je überhaupt idealen?
Juist bij echte vrienden gunnen we elkaar onszelf te kunnen zijn. Inherent daaraan het even bij een wrijving in elkaar te verplaatsen staat onze vriendschap juist daarom nooit in de weg. Daar zijn we nu waarachtige vrienden voor. Wij weten dat niemand er ooit van ons op uit is om elkaar uitsluitend te kwetsen.
Ofschoon ik kwetsen een te soft woord vind wat niet bij onze vriendschappen past. Wij zijn voor elkaar niet zo van suikergoed. Onze vriendinnen moeten altijd lachen om onze soms beschaafde ruige manier van omgaan met elkaar. Veel zelfspot en ironie naar elkaar maar altijd mét een glimlach. Vertrouwen is het sleutelwoord!
Idealen zijn niets meer dan wishful(l) illusions. Mijn en ieders leven is een illusie, alleen ben ik mij daar bewust van.

Een ideaal wereldbeeld was de ons ooit wijsgemaakte hemel in de toekomst, die ook een illusie bleek.

Religion is a system of wishful illusions together with a disavowal of reality, such as we find nowhere else but in a state of blissful hallucinatory confusion. Religion's eleventh commandment is "Thou shalt not question.
Sigmund Freud
http://www.azquotes.com/picture-quotes/ ... 1-0134.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;

Rode tekst paars gemaakt
Rood is voorbehouden aan moderatoren
Peter van Velzen

[dikkemick]

En toch verbaast het mij dat je vrienden en vriendinnen hebt. Of ze moeten je uitermate goed begrijpen. Want aan de oppervlakte (in relaties) lijk jij iemand (tenminste...als amateur"psycholoog" komt dit zo op mij over) die schijt aan alles en iedereen hebt en helemaal zijn eigen leven leidt (dat dus nergens toe leidt...)?
Maar misschien ben ik acuut gezakt voor mijn amateur psychologie examen...

[wilfred degens]

Maar misschien ben ik acuut gezakt voor mijn amateur psychologie examen...

Nog steeds binnen het voorstellen vind ik dat jij met je diagnose als amateur psycholoog hiermee een 8 verdiend hebt, naar mijn beste oordeel.
Ik ga vanaf nu ook over op de gebruikelijke stijl op dit forum om elkaar altijd met jij en jou aan te 'spreken'.
En in antwoord op je vraag ben ik inderdaad onverschillig tegenover wat iedereen van mij vindt zolang ik hen niet belangrijk genoeg vind om mij door hen positief of negatief te laten aanspreken. Ik denk dat dit voor iedereen wie daartoe in de gelegenheid verkeert de beste houding is om zonder kleerscheuren fluitend door de jungle vol roofdieren en dodelijke insecten heen te marcheren. Zodra ik mij aan iemand emotioneel gebonden voel, raakt hun vuurwerk mij wel degelijk in onze omgang.
Ik zorg: dat ik nooit boven mijn atleten gewicht kom, eet alleen vegetarisch en in de illusie dat ik alleen bio producten voor 2x de prijs koop en eet, verzorg mijn uiterlijk normaal en geniet van iedere minuut van mijn leven allemaal omdat en zoals ik dat wil. Deel mijn wil ook met de wil van de vriendin waarmee ik en zij van het leven samen een onbestendig tijdje willen genieten. Daarin geef en neem ik uit vriendschap, wat ik al beschreven heb. Geniet dan zolang we elkaar nog als genieten van elkaar beleven. Beide hebben we een vooraf afgesproken vetorecht in alles wat ik of zij voorstel(t) te gaan doen. Zo moeilijk en toch zo eenvoudig op weg inderdaad naar de afgrond van mijn of ons bestaan. Bij wie zou dat anders kunnen zijn? Niets opmerkelijks dus aan. Ik zou volgens de mainstream normen kunnen zeggen dat ik heel veel 'vrienden en vriendinnen' heb, echter volgens mijn maatstaven beschouw ik slechts daarvan een heel klein aantal tot mijn vrienden die uit onze geschiedenis geen illusie bleken te zijn. En dat is wederzijds.
Hiermee sluit ik mijn introductie af, want wanneer iemand, als amateur psycholoog, al een 8 weet te scoren voor zijn psychoanalyse aan de hand van mijn gegevens, lijkt dit mij een geslaagd "mij 'even' voorstellen".

[doctorwho]

Een non conformist dus. Op zich kan ik mij daar wel in verplaatsen maar in werk en dagelijks leven is dit helaas niet houdbaar gebleken.