Wat ik niet kan begrijpen!

[HJW]

En het Christendom is niet groot geworden door ervaringen, maar door kerstening.
Dus zachte en harde dwang in de loop van -tig eeuwen.

Dat is niet correct. Kerstening is pas van latere datum, nadat het christendom de officiële religie was geworden in het romeinse rijk.
Voor die tijd waren het juist vervolgingen wat de christenen overkwam.
De eerste 3 eeuwen n.Chr. is kerstening (zacht of harde dwang) niet de reden van de groei van het christendom.

Het is toen groot geworden door andere oorzaken.

[axxyanus]

Ik ben geen agnost ten aanzien van Jupiter. Ik denk dat Jupiter bestaat.

Maar denk je dat Jupiter een god is? Want dit is allemaal begonnen met een definitie waarvan jij beweerde dat jij volgens die definitie geen atheïst bent. Voor zover ik kan volgen zou dat betekenen dat jij Jupiter als een god ziet.

[Maria]

En het Christendom is niet groot geworden door ervaringen, maar door kerstening.
Dus zachte en harde dwang in de loop van -tig eeuwen.

Dat is niet correct.

Wat is hier niet correct aan?

Wie had het over de eerste eeuwen?
En hoe groot was het Christendom dan in de eerste tijd al geworden?

[Aton]

En het Christendom is niet groot geworden door ervaringen, maar door kerstening.
Dus zachte en harde dwang in de loop van -tig eeuwen.

Dat is niet correct. Kerstening is pas van latere datum, nadat het christendom de officiële religie was geworden in het romeinse rijk.
Voor die tijd waren het juist vervolgingen wat de christenen overkwam.

Dat is niet zo. Lees mijn argumenten op topic ' Jezus, historisch of mythisch '.

De eerste 3 eeuwen n.Chr. is kerstening (zacht of harde dwang) niet de reden van de groei van het christendom.
Het is toen groot geworden door andere oorzaken.

Zoals ?

[Peter van Velzen]

Ik ben geen agnost ten aanzien van Jupiter. Ik denk dat Jupiter bestaat.

Maar denk je dat Jupiter een god is? Want dit is allemaal begonnen met een definitie waarvan jij beweerde dat jij volgens die definitie geen atheïst bent. Voor zover ik kan volgen zou dat betekenen dat jij Jupiter als een god ziet.

Ik denk dat de Romeinen Jupiter als een god beschouwden. En in lijsten met godennamen kom je hem altijd tegen. Ik beschouw Jupiter niet als een persoon, en acht de gevolgen van Jupiter op het leven op aarde zeer beperkt. Hoevwl als op de lange termijn denkt, dan is de invloed van Jupiter op andere hemellicamen wellicht essentiëel voor de inslag die een eind maakte aan de tijd van e dinosaurussen en voor een andere inslag die nooit heeft plaatsgevonden (dankzij het bestaan van Jupiter)

Het belangrijkste verschil is dat ik niet denk dat het brengen van ofers in de temple van Jupiter ook maar het minste bijdraagt aan de zaken waar Jupiter invloed op heeft. Jupiter ontbeert daartoe een eigen wil. Andere "Goden" die werkelijk bestonden waren de Romeinse Keizers, die zich als zodanig lieten vereren. In dit geval hebben ze wel een eigen wil, maar waren feitelijk gewoon over het paard getilde mensen.

De vraag is utieraard, of je zo'n werkelijk bestaande god, god wilt noemen. Maar in de oudheid deden de mensen dat wel. Dus reken is ze gewoon bij de verzameling. Anders zou het bestaan van een god uitsluitend afhankelijk zijn van wie er op een bepaald moment in geloofd. Dat is niet was de gelovigen geloven. Ze denken at hun god net zo écht zou zijn, als ze er niet in zouden geloven. Dat is de enige reden om er in te geloven.

Vandaar dat ik meestal zeg dat ik de theorie aanhang, dat er - in werkelijkeheid - geen god bestaat waarin ook werkelijk geloofd wordt, MAar dat zou prompt veranderen as er weer iemand zou geloven in de god Jupiter.

[dikkemick]

Nou, ik vind de vraag inderdaad te ingewikkeld om er een zinnig antwoord op te kunnen geven. Iedereen geeft zijn eigen leven invulling/zin, maar uiteindelijk als we heel eerlijk zijn, heeft jouw leven geen zin, mijn leven geen zin. De mensheid heeft geen zin, de aarde niet. Het heelal niet. Alles IS gewoon, bestaat een tijdje en wacht lang genoeg en alles is weer verdwenen.

Mag ik dit een slecht argument vinden ?
Dus als ik denk dat het leven wel zin heeft, dan ben ik dus niet eerlijk ?
Dit doet me denken aan argumenten die je vaak op gelovige sites tegenkomt:
als je het evangelie goed leest, dan zul je zien dat......
Met andere woorden: als ik niet tot dezelfde conclusie kom als de steller van dit, dan lees IK dus niet goed.

Zo bedoelde ik dat niet. Natuurlijk ben jij ook eerlijk. Ik zie liever nut en schoonheid en zin aan dit bestaan, maar uiteindelijk op kosmisch niveau gezien is dat bullshit. En dan bekijk ik het liever op een eerlijke (objectieve) manier.
Want als iemand gaat beweren dat het leven objectief zin heeft, dan spreek ik dat tegen. En dat wil dus niet zeggen dat ik vind dat het leven voor mij geen zin heeft. Anders zou ik er net zo goed een eind aan kunnen maken (voor mezelf).
Maar stel dat ik er een einde aan maak. Wie weet dat over 100 jaar nog?
Zo duidelijker?