Over heilige en onschuldige lichtwezentjes en nazi ego's

[Kochimodo]

Ik denk dat de irritatie over Lodewijk Langeweg's reacties zit in het feit dat het een oud verhaal in een nieuw jasje is en dat concrete vragen ontwijkend worden beantwoord of niet beantwoord. M.n. de omgekeerde-psychologie-trucjes op bepaalde reacties vond ik nog het meest irritant.

[Kevin]

De denkfout die vele volgens mij maken is dat je daden altijd je ware aard bekendmaken.

Ik ben even de posts aan het doornemen om een goed overzicht te krijgen van de ervaringen van L.L. en daarbij wou ik toch nog even reageren. Kheb ooit eens ergens gelezen "Vraag een man nooit wie hij dient, zijn handelingen zullen voor hem spreken". Ik ben alleen vergeten wie.

[virtuarchi]

Ondanks de metaforen die mr. Langeweg gebruikt acht ik de gedachte van de “zichzelf ontdekkende” godheid in elk van ons niet absurd.
Aan het item “bewustzijn”, dat mij nauw aan het hart ligt; wordt veelal een neurologische betekenis gegeven. De relatie tussen bewustzijnsinhouden en neurologische processen valt natuurlijk moeilijk te betwisten maar ik heb de indruk dat daarbij “waarneming”; “gewaarwording” en ”waarnemer” verward worden. Ik meen te begrijpen dat vanuit de gangbare visie op evolutie tijdens een proces van toenemende complexiteit een soort “gewaarwording” als emergentie is verschenen en ervoor heeft gezorgd dat in toenemende mate een vorm van autonomie ontstond, een "waarnemer" waardoor uit een in aanvang toevallige samenloop een zekere doelgerichtheid is ontstaan. Bewustzijn is in die visie in aanvang een “gevolg” van een toevallige evolutie om vervolgens de oorzaak te vormen voor een doelgerichte evolutie. Ik sluit de mogelijkheid niet uit maar vraag me af of er wel dergelijk keerpunt is geweest. Ik heb het beeld voor ogen van een wereld waarin de scheiding materieel/ mentaal op fundamenteel niveau afwezig is. Een “niveau” waaraan alles zijn bestaan ontleent. Om het (voor betwisting vatbare) big-bang model te gebruiken (maar dan eerder als metafoor) , een dimensieloze of alle dimensies omvattende singulariteit. Net zoals de singulariteit, het denkbeeldige punt waaruit de big-bang voortkwam, niet ergens in de ruimte kan geduid worden, omdat de singulariteit niet in de ruimte ontstond maar wel de ruimte in de singulariteit , is dit “oer-gegeven” “non-locaal” of met andere woorden “overal aanwezig”, een soort universeel zenuwcentrum, maar niet lokaliseerbaar. Een “oorzakelijkheid” die in alles aanwezig is en ahw aanleiding geeft tot een “expansief proces”. Een “beweegreden” die elkeen deelt, in wezen ook “één” is en daarom alles met alles verbindt, maar onmogelijk duidbaar of “objectief” waarneembaar. Een soort “bewustzijn”, al is die term misschien niet correct, zonder zintuigelijke betekenis. Zintuigelijke gewaarwordingen zijn er slechts een uiting van. Met andere woorden, een “ondefinieerbare bron” die als het ware zichzelf in diverse gedaanten manifesteert en ervaart. Bewustzijn verschijnt daarbij niet als toevallige emergentie van een toenemende complexiteit maar als een toenemende “gewaarwording” van een ondefinieerbaar potentieel dat in alles aanwezig is. Een bronnatuur of .. om het woord nog maar eens te gebruiken in weerwil van de talloze inhouden die eraan worden toegekend;”God”.
Ook ik heb een “mystieke” ervaring gehad en verwante ervaringen nadien, een toestand van non-dualiteit met alle implicaties die dit heeft maar heb afgeleerd mij te geven aan de verkondiging van de consequenties die het voor mezelf heeft gehad omdat ik daarmee een net ontkrachtte illusie verving door een andere illusie, en daarmee de godheid die ik zopas uit een niet passend keurslijf had bevrijd in een nieuw vakje probeerde te wringen. Ik heb ook de ongelofelijke creativiteit van de menselijke geest leren ontdekken, verdien er trouwens mijn brood mee, maar besef dat de psychose nooit veraf is. Ik deel volledig de mening van Ovaal in zijn bericht dd 26/8, 11.57am. De ontdekking van andere werkelijkheden is bijzonder fascinerend, maar het kunnen lossen ervan is minstens zo vruchtbaar om te vermijden van de ene mentale gevangenis in de andere te komen. Dezelfde redenering acht ik toepasselijk op de antwoorden die de “exacte” wetenschappen bieden, hoe boeiend ook. Het besef fundamenteel niets te weten, in een wereld te leven met een onnoemelijk potentieel, een wereld waarin geen zekerheden bestaan, maakt me gelukkiger dan welke “waarheid” ook.
Daarmee heb ik mijn eerste berichtje gepost

[Think]

Virtuarchi,

Ik heb je post met belangstelling gelezen. Ik heb jaren geleden een tijdlang meditatie beoefend en werd daarbij gevoelig voor een soort besef van een soort non-dualiteit, een ervaring die ik destijds omschreef als het ervaren van een ruimte-waarin-alles-kan-bestaan. Ik heb anderen horen praten over het ervaren van een bron, met of zonder hoofdletter b (Bron), met bewoordingen waar ik mijn eigen ervaring in terug herkende.

Meditatie heb ik opgegeven omdat het me moeite kostte de discipline op te brengen het vol te houden, maar ook het teleurgesteld zijn in religie (de overtuiging dat er geen God bestaat die het goed met ons voorheeft), deed mij stoppen met meditatie. Daarmee verdween ook de gevoeligheid voor dat gevoel van ruimte. Ervoor in de plaats kwam de overtuiging dat bewustzijn een emergente eigenschap is van een evoluerend neuraal informatieverwerkingssysteem (onze hersenen).

Maar ik ben daardoor wel meer 'in m'n hoofd' gaan leven, ofwel mijn bewustzijn is nu veel meer gevuld met allerlei gedachten (Think is ook de nick die ik gekozen heb). Maar dat is niet altijd fijn. Soms voelt m'n hoofd zo zwaar van het denken. Ik wil eigenlijk het mediteren wel weer oppakken om dat gevoel van non-dualiteit weer gewaar te worden. Af en toe te ontstijgen aan dat eeuwige denken.

Laatst had ik met een collega die zichzelf als wel religieus (de ervaring), maar niet godsdienstig (de dogma's) omschrijft, een inspirerend gesprek over wat zij het ervaren van de Bron (hoofdletter B) noemt. Een van de dingen die me bracht op het idee meditatie weer op te pakken. Niet om religieus te worden, maar om dat besef van ruimte-waarin-alles-mag-zijn weer terug te krijgen.

Andere invloed op die gedachte was het slothoofdstuk van 'The End of Faith' van Sam Harris, waarin hij religie met de grond gelijk maakt, maar een uitzondering maakt voor het Boeddhisme, waarin geen God centraal staat, maar het beoefenen van meditatie en daardoor gewaarworden van een staat van non-dualiteit.

Maar ik weet niet goed hoe ik in mijn hoofd dat non-dualistische moet rijmen met mijn fysicalistische wereldbeeld. Soms lijkt dat wel een dogma op zich: er is geen geest. Ik wíl niet dat er een geestelijke werkelijkheid is, want die is zo ontoetsbaar dat er helemaal een wildgroei aan mogelijke visies ontstaat. Ik ben een groot fan van wetenschap, omdat daar hypothesen tenminste volgens stricte normen getoetst worden. Het geeft je houvast.

Maar soms, als ik erg veel nadenk over de werkelijkheid, raak ik ervan overtuigd dat ook het fysicalistische wereldbeeld slechts een beargumenteerde (geloofs) keuze is, geen zekerheid.

In een beeld: volgens mij leven we als mens in een grijze mist, waar we niet doorheen kunnen kijken, betreffende de vraag wat nu echt waar is. Jij schreef:

Het besef fundamenteel niets te weten, in een wereld te leven met een onnoemelijk potentieel, een wereld waarin geen zekerheden bestaan, maakt me gelukkiger dan welke “waarheid” dan ook.

Ik heb de overtuiging dat we fundamenteel niets weten, maar het maakt me niet gelukkig. Het beklemt me. Maakt me in de war als ik er teveel aan denk. Randpsychose en depressie is dan niet veraf.

[doemaarwat]

Het lijkt er toch steeds meer op dat Langeweg een ervaring heeft gehad, die we hier op zich geen van allen zullen ontkennen, die hij daarna op grond van al gelezen literatuur en erna gelezen literatuur verder heeft ingevuld. Dus hier is wel degelijk sprake van invulkunde achteraf. Het zijn zeker geen puur, alleen op de ervaring gebaseerde gevoelens. Ook het waarheidsgehalte had kennelijk bevestiging nodig vanuit literatuur, dus ook dit waarheidsgevoel werd kennelijk niet alleen maar gevonden in de ervaring zelf. Het meeste wat we konden lezen is overgenomen uit literatuur, websites enz. en wordt dus van anderen nagepraat en gaat helemaal niet meer over de pure ervaring zelf. Die was dus kennelijk niet duidelijk en overtuigend genoeg om het zonder invulling van anderen te kunnen stellen.

Ik heb anders vergelijkbare -ik noem het zelf existentieele zijns- ervaringen gehad als L. Langweg zo te lezen, heel lang geleden.
Waarbij voor mij totaal onbekende woorden opkwamen als 'ZIJN', één in AL e.d..
Nooit ook maar ergens iets over gelezen.

Gepaard gaande met ondermeer een ongelofelijk diep innerlijk 'weten, niet te weten', m/i de kern van het agnosticisme..Ook nooit ergens gelezen.

Lees onderstaande link eens...JAWEH
Het gaat in wezen over hetzelfde. Het is m/i een universeel religistische (spirituele) bron in ieder wezen. Verklaar d at maar eens...Kitty

Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/JHWH
Herkomst en mogelijke betekenis

Het Tetragrammaton in het Oud Hebreeuws (1100 v. Chr. tot AD 300), Aramees (10e eeuw v. Chr. tot 1 v. Chr.) en in modern HebreeuwsQua etymologie houdt de naam waarschijnlijk verband met een oud Hebreeuws werkwoord 'zijn' (HWH); de betekenis is dan: 'hij is' of 'hij zal zijn' (derde persoon mannelijk enkelvoud, onvoltooide tijd). Vormen van dit werkwoord zijn verder betrekkelijk zeldzaam, in tegenstelling tot de (modernere?) stam HJH die hetzelfde betekent maar juist veel voorkomt. JHWH kan ook een verbuiging zijn van de causatieve vorm van HWH, 'hi·wah' (vormen, veroorzaken te zijn); de naam betekent dan 'hij veroorzaakt (zal veroorzaken) te worden'.

In de Thora (Exodus hoofdstuk 3) wordt beschreven dat Mozes aan God vroeg met welke naam Hij aangeduid wilde worden, voor het geval de menigte die naam wilde weten. In deze passage vinden we een regel met zowel de werkwoordstam היה als הוה. Opmerkelijk is dat de verbuiging אהיה van de eerste stam traditioneel is vertaald met 'Ik zal zijn', en de verbuiging יהוה van de tweede stam niet met 'Hij zal zijn' maar met 'HEERE' (JHWH):

[15] En God zei tegen Mozes: "Ik zal zijn (אהיה) die ik was (אהיה)", en Hij zei: "Het volgende zul je zeggen tegen de zonen van Israël: 'Ik zal zijn (אהיה) heeft mij naar jullie gestuurd.'"
[16] En God zei verder tegen Mozes: "Het volgende zul je zeggen tegen de zonen van Israël: 'JHWH (יהוה), God van jullie vaders, God van Abraham, God van Izaak en God van Jakob, Hij heeft mij naar jullie gestuurd'; dit is Mijn Naam voor eeuwig, en dit is Mijn aandenken voor generatie (en) generatie!"

[Rereformed]

Think: Geweldig stukje wat je schreef. Ik geniet altijd wanneer je weer eens een epistel schrijft.
Je mag dan denken dicht bij de rand van de cliff te lopen, en in gevaar te zijn, volgens mij boor je veel van de diepste waarheden aan in het leven en doe je het juist met uiterst helder denken, hetgeen je juist behoedt voor fatale misstappen.

[Sararje]

Het gaat in wezen over hetzelfde. Het is m/i een universeel religistische (spirituele) bron in ieder wezen. Verklaar d at maar eens...Kitty

Waarom moet Kitty jouw opvattingen gaan verklaren? De bewijslast daarvoor bij jou. Wat betreft de vertaling v.h. Hebreeuws: dat het werkwoord zeldzaam is, me dunkt: het Hebreeuws kent geen "zijn" in de tegenwoordige tijd. Dit kan je dus ook niet aanduiden.
Daarnaast heeft een extern personage het over: "ik ben jahweh" en niet zoals Langeweg pretendeert met zijn god-zit-in-ons-binnenste "jahweh zit in mij". Dit proberen hard te maken aan de ahnd van bijbelteksten lijkt me invulkunde.

[doemaarwat]

De 'moderne' wetenschap is enkel gebaseerd op onderzoeksmethodes, gericht op de fysiek, materialistisch waarneembare manifestaties van levende organismes.
Immateriële, metafysische aspecten *) worden door deze wetenschapsmethodiek derhalve niet gedetecteerd (en daarom doorgaans dan kennelijk afgedaan als 'niet bestaand'), doch slechts opgemerkt, verklaarbaar gemaakt (niet verklaard) en samengevat als zijnde fysiek en volgens fysieke wetenschappelijke uitleg, volgens de maatstaven vàn die methodiek.

Curieus genoeg schijnt deze wetenschap incl. haar onderzoeksmethodes, te stellen, dat zij geen uitspraak doet over het immateriële.
Als dit waar is...een nogal kronkelige en gespleten pose:
enerzijds je over al het levende (incl. de voor velen aanwezige immateriéle componenten) uitspreken door allerlei zaken hierover (zonder de immateriele factoren te kunnen detecteren, laat staan juist interpreteren) verklaarbaar te maken volgens de eigen bovengenoemde eenzijdige onderzoeksmethodes (en anders bestaat het kennelijk niet of 'hoeven we er geen rekening mee te houden'), anderszijds roepen dat je je er niet over uitspreekt!

Een onbetwist betrouwbare wetenschappelijke onderzoeksmethode van het levende rond al het immateriële bestaat derhalve niet. De wetenschap, die als jongste schijnbaar claimt dat dit alles niet bestaat, én hun credo, dat zij geen uitspraak doet over het immateriële, zou in alle redelijkheid en billijkheid toch HUN wetenschappelijke plicht moeten hebben, deze kretologie eens afdoende en op alle gebieden aan te tonen.


*) Al datgene wat in honderden variëteiten door miljarden mensen sinds mensenheugenis, in of los van talrijke godsdiensten en religieuze/spirituele culturen is gebeurd, ervaren/wordt aangehangen, gelooft als zijnde voor hen waar, betreffende al het geestelijke in en om levende wezens, idem voor en na onze dood en alles aan godheden in en om levende wezens heen.

[virtuarchi]

Think,
Mijn ervaring van non-dualiteit heb ik niet opgedaan via meditatie, ik heb er niet bewust moeite voor gedaan. Het overkwam me na een intens “louteringsproces”. Niet iets waar je zomaar voor kiest, een soort stervensproces waarbij je alles verliest waarmee je jezelf en je omgeving identificeert.
Je vertelt :

Ervoor in de plaats kwam de overtuiging dat bewustzijn een emergente eigenschap is van een evoluerend neuraal informatieverwerkingssysteem (onze hersenen).

Naar mijn aanvoelen betreft dergelijk bewustzijn een “epifenomeen”, zoals men dat noemt , een randverschijnsel dat in relatie staat tot een diepere bestaandsgrond, met een enorm potentieel maar ook het risico ons aan de rand te houden, de plaats waar we veel prikkels opdoen, maar geen rust vinden indien we er “zekerheid” zoeken. De plaats waar we , met de ontwikkeling van onze motoriek en zintuiglijke ervaringen een bepaalde vorm van “zelfbewustzijn” ontwikkelen dat zichzelf ziet als een individu tegenover “de ander”. De plaats waar we, ons spiegelend” aan een “denkbeeldige” buitenwereld verdiepen in allerhande reflecties over onszelf, maar riskeren ons in de reflectie te verliezen. We worden dan een “buitenstaander” van wat ik onze bronnatuur noem, de fundamentele basis waaruit alles bestaat en allen bindt. We kijken dan naar ons zelf maar zijn ons zelf niet meer;
Ik heb zo het idee dat onze hersenen fysiek gestalte geven aan die specifieke vorm van zelfbewustzijn . Het beantwoordt aan de vaststelling dat met een afnemende activiteit in bepaalde delen van de hersenen ook dit gevoel van individualiteit verdwijnt.
Ergens is een klein kind aanwezig , een ‘insider’, voor wie geen “dualiteit” bestaat, voor wie waarnemer en waargenomene één zijn. Een kind dat geen boodschap heeft aan “zekerheid” . De angst van het “denkbeeldige individu” zichzelf te verliezen in het aanbod houdt het echter gevangen in een verstikkend keurslijf van ogenschijnlijke zekerheden oddv van kennis en/of materieel bezit. De angst “alleen” te staan is naar mijn ervaren de te overwinnen illusie.

Maar ik weet niet goed hoe ik in mijn hoofd dat non-dualistische moet rijmen met mijn fysicalistische wereldbeeld. Soms lijkt dat wel een dogma op zich: er is geen geest.

Naar mijn mening is er ook geen “geest” noch “fysische wereld” indien we aan die begrippen een specifieke inhoud toekennen. Het zijn maar “benoemingen” waarmee we de indruk creëren beter greep te krijgen op onze realiteit, wat op zeker niveau in onze zintuigelijk waargenomen wereld ook waar is, maar fundamenteel is het maar een illusionaire houvast. Tijdens mijn eenheidservaring zag ik mensen dwalen in gordijnen van mist. Mentaal was ik in die toestand niet van deze aarde en kon het wel uitschreeuwen, “mens van de aarde, durf u te verliezen, want u heeft niets te verliezen”. Angst is wat ons blokkeert, angst is de te overwinnen tegenstander. Wat valt er immers te verliezen buiten een zware last aan schijnzekerheden ?

[doctorwho]

Het besef fundamenteel niets te weten, in een wereld te leven met een onnoemelijk potentieel, een wereld waarin geen zekerheden bestaan, maakt me gelukkiger dan welke “waarheid” dan ook.
Daarmee heb ik mijn eerste berichtje gepost

virtuarchi,

Allereerst welkom. Ik wil je nog wijzen op het onderdeel "even voorstellen" waar je je indien je daar behoefte aan hebt je kan introduceren.

Ik heb je eerste bericht met interesse gelezen. Ik wordt vooral gelukkig van het idee dat het leven geen zin heeft. Dit maakt meteen allerlei onvermoede sturende diepere bestaansgronden overbodig.

[L. Langeweg]

Mogelijk is het allemaal wat duidelijker als we zien dat het Tetragram "Ik zal zijn Die Ik zijn zal" gaat over het begin en groei van Gods Zelfbewustzijn in ons, dat zich verder zal ontwikkelen. Maar het wordt ook vertaald als "Ik ben Die Ik ben", omdat het in wezen al een gegeven is.

Verder is het interessant dat Mozes eerst vraagt: "Wie ben ik...enz" om tegen de "farao" -symbool voor de heerser op aarde (het ego)- te zeggen dat hij de kinderen van Israël -onze met God verbonden bewustzijnen- vrij moet laten om naar het "beloofde land" -de hemelse staat van bewustzijn- te laten gaan.
En ook vraagt wat hij tegen de "kinderen van Israël" zal zeggen Wie het is die tot hun spreekt als Mozes

Met andere woorden: "Wie ben ik? Ik ben toch maar een sterveling?"

Waarop God hem openbaart Wie het is Die tot de farao en de kinderen van Israël zal spreken als Mozes. En voegt daar aan toe dat Zijn Naam voor eeuwig is.

Als u mij u naam bekendmaakt, deelt u uw zelfbewustzijn van uw identiteit met mij.

De "Naam van God" betekent: "Het Zelfbewustzijn van Identiteit van God". Dus spreken in de Naam van God, of geloven in de Naam van God, is dat doen in het bewustzijn dat het God is Die dat doet in Zijn Zelfbewustzijn als u.

Overigens is het niets om je voor te schamen een bijzondere bewustzijn ervaring te hebben. Integendeel. Komt God het niet toe Zich op z'n minst iets van Zichzelf te herinneren en te ervaren ook als wij?

De gewoonte van de Joden om de Naam van God niet uit te spreken komt waarschijnlijk om niet te zeggen tegen anderen "Ik ben God". Want alhoewel dat in essentie waar is, is God niet echt een mens, en daarom wij ook niet. En bovendien zou iemand kunnen denken dat diegene die dat zegt in wezen wel God is, maar dat hij die dat die ander hoort zeggen niet...

Voor wie het nog niet weet en er in geïnteresseerd mocht zijn; Ik ben over dit onderwerp ook een draad begonnen onder "Evolutie en creationisme"; "Heeft iets niet-intelligents ons intelligentie gegeven?"

[Prodigy]

Meneer Langeweg, waarom blijft u flirten met het Christelijke geloof? Want dat is uiteindelijk wat u blijft doen, zoeken naar een alternatieve kijk op de bijbel en de daarin omschreven God.

[Sararje]

Overigens is het niets om je voor te schamen een bijzondere bewustzijn ervaring te hebben. Integendeel. Komt God het niet toe Zich op z'n minst iets van Zichzelf te herinneren en te ervaren van ook als wij?

Doet me denken aan dat citaat van Herman Finkers: "Als u eenzaam bent, en u ziet het niet meer zitten, juist dan kan god u tegenmoet rijden. Haal niet in, blijf rechts rijden en probeer hem met lichtsignalen te alarmeren." Wat jouw vertaling van de tetragrammaton betreft: zou je kunnen aangeven op basis waarvan u vermoeden tot feit verheft?

[L. Langeweg]

@Prodigy

Zoals ik al schreef ben ik volkomen atheïstisch opgevoed. Na m'n 2e ervaring ging ik in de bergen van Mexico wonen om de zaak eens rustig te overdenken. Toen kwamen er twee Jehova getuigen naar me toe. Hun interpretatie was -en is- niet de mijne, maar ze boden me een Bijbel aan, en uit nieuwsgierigheid kocht ik die. Toen zag ik steeds meer "geheime" boodschappen die met mijn ervaringen overeenkwamen. Daarna kocht ik ook andere Protestantse en Katholieke Bijbels. In het Spaans, Engels, en Nederlands.
Ik neem de Bijbel symbolisch. Ik zie ook vergelijkbare symbolen in andere heilige boeken, maar dit boek is het duidelijkste voor mij. Waarom dat zo is, en waarom ik steeds op die symbolen terugkom weet ik niet. Al was het in dit geval een reactie op het Tertragrammaton.

[Rereformed]

@Prodigy

Zoals ik al schreef ben ik volkomen atheïstisch opgevoed. Na m'n 2e ervaring ging ik in de bergen van Mexico wonen om de zaak eens rustig te overdenken.

Wie weet is een poosje Finland aan te bevelen om weer wat af te koelen.