Frank C schreef:Rereformed schreef:
Precies, maar waarom zie je niet in dat dit geldt voor letterlijk alles wat in de bijbel staat over God.
Omdat in de bijbel talloze godsbeelden te vinden zijn die wél relevant zijn en aanspreken en niet-tijd en cultuurgebonden zijn. Iemand die denkt dat in de bijbel maar één godsbeeld te vinden is, heeft wel een héél rare bijzondere verkorte bijbeluitgave.
Dat er meerdere godsbeelden in de bijbel te vinden zijn is een vanzelfsprekendheid: de bijbel werd geschreven in zeer verschillende tijden. (Al is een uitdrukking als "literair universum" natuurlijk alle gekheid op een stokje; een frase van iemand die duidelijk geen flauw idee heeft van het universum! Het is zogezegd universumlastering
)
De moderne tijd heeft duidelijk
ieder godsbeeld uitgewist als hol en leeg. Het hele idee om over 'God' iets te zeggen is iets van het verleden, op en top cultuurgebonden, het equivalent van naieve menselijkheid.
Ik verbaas me dus zeer wanneer je zegt dat sommige zaken die gezegd worden over God niet cultuur- en tijdgebonden zijn. Kun je een opsomming van deze dingen geven?
Frank C schreef:Uit liefde voor zijn volk hanteert Hij zijn bliksemend zwaard of schiet Hij zijn dodelijke pijlen.
Dat is zonder meer de allergrootste verkrachting van het woord liefde.
Enkel een vrouw die muurvastzit in een gewelddadig huwelijk waarin ze af en toe afgetuigd wordt, heeft zo'n idee van liefde.
Frank C schreef:...van de bijbelse godsvoorstelling kunnen we moeilijk beweren dat hij levenloos of abstract is.
Klopt. Ik zou deze persoon met z'n dodelijke pijlen en bliksemend zwaard dat druipt van het bloed, die men God noemt, kenschetsen als onvolwassen, tienerachtig; niet rijp om vader te zijn of veel verantwoordelijkheid te hebben, en geen enkel verstand van opvoeden hebbend.
Frank C schreef:Tegelijkertijd bevat de Bijbel weer voldoende andersoortige teksten om een scheeftrekken van het godsbeeld van een uit liefde handelende God tot een 'geweldadige tiran' te voorkomen
Sorry, maar dat maakt hem nog gevaarlijker. Hij wordt dan volkomen onberekenbaar. Zowel de lieve vader als de wrede tyran. Exact zoals Stalin dus. Ik zag hem laatst nog in het Comeniusmuseum in Tsjechië. Er was daar een klaslokaal ingericht zoals die in de tijd van Stalin eruit zag, om er een goed idee van te krijgen. Zijn foto was te zien in ieder lokaal boven het bord, zo werd mij gezegd. Ik staarde een tijd naar die foto. Hij zag er zo lief uit op die foto. Zijn glimlach was zó innemend. Hij had van die guitige sterrenoogjes. De schoolkindertjes zullen allemaal gedacht hebben dat het de allerbeste opa op de wereld was.
Frank C schreef:Zo heeft de zogenaamde verovering van Jozua op de stad Ai helemaal niet plaatsgevonden. Is archeologisch aagetoond. Dus het boek heeft een totaal andere strekking: het is in feite liturgisch van opzet .
Het wordt steeds mooier. Aan liturgie hebben we allemaal zo'n behoefte ook!
Het boek Jozua is dus een beetje zoals De Goelag Archipel. Dat is ook maar een metafoor. Dat heeft allemaal niet echt bestaan en moet je beslist niet echt letterlijk nemen allemaal. Het is een
literair universum van Solzenitsin om je na het lezen van het boek heel gelukkig te voelen dat je gewoon je hond mag uitlaten en na terugkomst weer in een warm huis met een kopje koffie terug mag komen. Want dat moois is allemaal genade van Boven, en de nachtmerrie van het boek is waar het allermooiste (Vader Zon) allemaal in verborgen is. Met de juiste leeshouding zul je het beslist zien.
