LM schreef: Mijn eerste bezoekje hier.
Welkom.
Zowel christen als ongelovigen werken vanuit een vooronderstelling namelijk dat God wel of niet bestaat,
Fout! Ik ben ongelovig maar ga van een dergelijke vooronderstelling niet zonder meer uit. Het hangt er van af wat men verstaat onder 'God'. Wie of wat is dat? Ik geloof niet in Jahwe, Allah of Poseidon. Ik ben er vrijwel zeker van overtuigd dat deze niet bestaan, vanwege de absurditeit van de openbaringen, de tegenstrijdigheden er in. Maar wanneer men spreekt van een god, los van deze mythen en legenden, dan zou hij/zij/het best kunnen bestaan. Ik weet het niet.
terwijl beide ook drommels goed weten (als ze verstandig zijn dan) dat het al dan niet bestaan van God buiten het domein van de wetenschap valt.
Indien dat zo is, dan zouden de evangelisten beter ophouden steeds van 'Hem' te spreken. Indien zij daarmee ophouden, dan zal de ongelovige ook zwijgen, want er is voor hem/haar dan geen reden meer om het erover te hebben. De enige reden waarom ongelovigen over God spreken is omdat gelovigen er juist zoveel over spreken, en het ter berde brengen als absolute waarheid, waaraan men niet kan tornen. Het is dan natuurlijk niet verwonderlijk dat de ongelovige daar zo nu en dan weerwoord op geeft.
Het feit dat God niet begrepen wordt is in ieder geval geen argument tegen Zijn bestaan. Als dit wel de bedoeling was van de schrijver is hij/zij daarin mislukt. Als christen geloofde ik namelijk al in een God die door mij niet in Zijn volle omvang kan worden begrepen.
Ten eerste dient de christen goed bij zichzelf rade te gaan of hij/zij dit argument niet als middel gebruikt om lastige vragen maar al te gemakkelijk opzij te kunnen schuiven:
Broeder X:
'Beste Dominee. Waarom laat God zoveel kwaad toe in de wereld? Waarom riep de Heer op tot het slachten van Amalekietenkindertjes?'
Dominee: 'God is goed, en indien God iets doet wat kwaad is in de ogen der mensen, of onverschillig lijkt ten aanzien van menselijk leed, dan is God niet kwaad, maar begrijpen we Hem niet.'
Broeder X:
'Oh, dank u. Alles is nu opgeklaard. Ik kan weer rustig slapen.'
Ik kan moeilijk begrijpen waarom iemand zich tevreden kan stellen met zo'n antwoord.
Zelfs als God inderdaad een wrede God zou zijn, dan wordt Zijn bestaan niet meer of minder waar omdat wij als nietige mensjes moeite hebben met het karakter van God.
Dat is in principe correct. Het is dan ook niet het sterkste argument tegen het bestaan van God, maar wel tegen de claim dat de christelijke God (of die van de Koran) een liefdevolle Vader zou zijn.
Wie zijn wij dat wij Hem ter verantwoording roepen en als wij dat toch doen dan moeten we toch beseffen dat dit volstrekt zinloos en irrationeel is.
Daar kan men uiteraard verschillend over denken. Indien de mens ooit een androïde levensvorm zou creëren, met een zelfbewustzijn, denkvermogen en emoties, en wij zouden deze synthetische levensvorm misbruiken, mishandelen en vernederen, dan zou ik het die levensvorm niet kwalijk kunnen nemen dat hij zijn scheppers ter verantwoording roept.
Indien God onze Vader is, en die Vader verwaarloost zijn kinderen, laat ze met elkaar vechten , laat ze sterven aan de meest verschrikkelijke ziekten, laat zijn Kinderen spelen met nucleaire lucifers en giftige stoffen, zonder in te grijpen. Zo'n Vader dient ten allen tijde ter verantwoording te worden geroepen (even
hypothetiserend dat die Vader bestaat).
De pot die boos is op de pottenbakker, dat moet in de ogen van de pttenbakker toch lachwekkend zijn?
De Pottenbakker die niet in staat is om een pot te bakken die deugt, is toch een lachwekkende Pottenbakker? Een Prutser?
2/3/4/5 Dat is een aanname. Ik weet niet of het bijbelboek Job bekend is, maar hieruit blijkt dat God het kwaad kan toelaten. Het toelaten van kwaad bewijst niet dat God het kwaad goedkeurt, dan stel je de zaken te simpel voor. Christenen geloven niet alleen dat God bestaat maar ook zijn duistere tegenhanger de duivel die het kwaad organiseert.
Het enige beeld dat ik van de duivel krijg wanneer ik in de bijbel lees, is dat het meestal een heel beleefd en beschaafd personage is. Al lezende in de Bijbel hoor ik Satan, of de Slang, alleen maar praten. Ik zie hem niet moorden, of oproepen tot moorden, geselen, verkrachten en plunderen. Ik zie hem geen pestilentiën verspreiden, of dreigen met eeuwige poelen des vuurs, en geween en tandenknarsen.
In de Bijbel lezen we vooral veel over de ware Heer der duisternis. Dat is niet Satan, maar dat is Jahwe; de god die door het hele boek heen continu uitbarst in woede, en dan aardbevingen ontsteekt, wraakengelen en leugengeesten stuurt, gruwelijke pestilentiën verspreid, en zijn uitverkorenen oproept tot slachten, spietsen met de scherpte des zwaards, geselen, stenigen en levend verbranden.
Deze bijbelse woorden zeggen veel over Jahwe, die niets onderdoet voor de donkere Heer Sauron:
Job 12 vers 22: ‘
Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwen brengt Hij voort in het licht. Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze. Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is. Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.’
Amos 5 vers 18: ‘
Wee hun die uitzien naar de dag van Jahwe! Wat zal die dag van Jahwe voor u zijn? Een dag van duisternis en niet van licht, ja duisternis zal de dag van Jahwe zijn, geen licht. Nachtelijk donker, van alle licht verstoken.’
Alle voorbeelden gaan bij zulke ingewikkelde zaken mank dus val me daar niet op aan, maar als een moeder tegen haar kinderen zegt dat ze hun bord leeg moeten eten omdat ze anders honger krijgen dan kan het zijn dat moeder vervolgens toch toelaat dat haar kinderen niet genoeg eten in de hoop dat ze daar wat van leren. De moeder organiseert het kwaad niet maar kan dit met een bepaald doel wel toelaten.
Maar indien die moeder haar kinderen laat sterven van de honger, dan zal iedereen, inclusief jij, daar schande van spreken. Van sterven aan honger, leren kinderen doorgaans ook niet zoveel.
De Hemelse Vader keek
(hypothetisch...) neer hoe zijn kinderen stierven, en deed niets.
Hoe dit precies werkt weet ik niet, maar realiseer je wel dat als God bestaat je inmiddels tot duizelingwekkende hoogte bent gestegen en je dingen probeert te begrijpen die onbegriijpelijk zijn. Ik realiseer me dat dit niet echt wetenschappelijk klinkt, maar dat is het per slot van rekening ook niet.
Over de dingen die je niet begrijpt, kun je beter niet spreken. Toch doen veel gelovigen dat voortdurend, want zwijgen is immers in strijd met de oproep om het geloof te verbreiden. Zodra men dus toch spreekt, kan men verwachten dat er om uitleg gevraagd wordt, en dat er verweer komt.
Als ik jou zou vertellen dat Allah de schepper van de wereld is, en dat jij naar het eeuwige vuur gaat indien jij in Jezus blijft geloven (als zijnde God's zoon en zaligmaker der mensen), dan zou je ook geen genoegen nemen met antwoorden als:
'Allah bestaat, en de Koran is Zijn enige ware openbaring, maar Allah gaat ons verstand te boven, dus je moet vertrouwen hebben.'
Dat is een antwoord van niets; een flut-antwoord.
Gegroet.
Hebr 6: 
