Sararje schreef:Devious: big crunch impliceert negatieve entropie, is tot nu toe niet aangetoond.
Ik ben het wel met je eens Sararje, maar ik wil ook
absoluut niet stellen dat datgene wat ik eerder beschreef ook bewezen is. Ik vind het echter de meest aannemlijke
filosofie, op basis van de wetenschappelijk feiten die er nu zijn:
De Engelse natuurkundige Stephen Hawking toonde in 1974 theoretisch aan dat zwarte gaten langzaam moeten verdampen. Volgens de onzekerheidswetten in de kwantumwereld ontstaan op de waarnemingshorizon voortdurend paren deeltjes en antideeltjes. Normaal heffen deze deeltjes zich bijna onmiddellijk weer op door onderlinge annihilatie zodat het energie effect weer nul is. Bij een zwart gat gebeurt het echter soms dat een deeltje in het zwarte gat valt en dat het andere ontsnapt in de ruimte. Met andere woorden: er komt straling uit. Dit wordt ook wel 'Hawkingstraling' genoemd. De energie hiervoor wordt onttrokken aan het zwarte gat. Dit wordt iets kleiner. Hoe kleiner het zwarte gat hoe sneller dit zal gaan. Na een tijd kan zo een zwart gat helemaal 'verdampen'. Aanvankelijk werd door sommige natuurkundigen gedacht dat de informatie die verloren ging doordat er bij het ontstaan van een zwart gat materie in viel, voorgoed verdwenen was. Hawking sloot samen met Kip Thorne een weddenschap over deze vraag af met John Preskill, die beweerde dat de informatie niet definitief verloren ging. In 2004 verloor Hawking deze weddenschap door zelf op een conferentie bekend te maken dat hij een mechanisme had gevonden waardoor de informatie die in het zwarte gat was verdwenen, weer vrij kon komen bij het verdampen van het zwarte gat.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat
Het vetgedrukte impliceert dat datgene wat ooit in een zwart gat gegaan is er ook weer uit kan komen. Wat als een klein zwart gat (wat geheel kan verdampen) een oerknal is van een tijdelijk universum. Dan impliceert het naar binnen gaan van materie, licht en tijd in dat zwarte gat de inrkimping van ons heelal, naar gelang dat nodig is om het tijdelijke heelal aan de andere kant te doen expanderen. Totdat dit heelal inkrimpt, waardoor datgene wat het ooit opgenomen heeft, weer terug laat keren in ons heelal. Dit betekent een "kleine, tijdelijke" expandering van ons universum, omdat datgene wat verdwenen was weer terugkeert. Dit is een miniatuur weergave van hoe het gaat bij een kleine singulariteit. Wellicht dat dit ook zo gaat bij een grote singulariteit. Echter er is wel een verschil tussen de grote singulariteiten en de kleine en in hoeverre dan dezelfde eigenschappen opgaan is ook de vraag. Want keert er ooit wel eens wat terug uit een zwart gat wat nooit geheel verdampt, maar geleidelijk een heel klein beetje verdampt (en wellicht wordt die verdamping weer gecompenseerd zodat die zwarte gaten nooit geheel verdampen). Er is slechts een aanwijzing (zie boven over de weddenschap tussen Hawking en John Preskill) dat dit wel bij kleine zwarte gaten gebeurd daarom neem ik aan dat dat ook zo zal zijn bij grote zwarte gaten, omdat ze tot de zelfde verzameling behoren. En logica zegt me dat een verzameling meestal dezelfde eigenschappen kent. Maar goed de aanwijzing dat grote zwarte gaten wel verdampen, maar ook weer eeuwig zullen blijven bestaan, omdat ze niet snel genoeg verdampen maar heel langzaam, staat hier onder vetgedrukt :
In 1975 maakte de fysicus Stephen Hawking berekeningen, waaruit bleek dat een zwart gat straling uit moet zenden. Deze straling staat bekend als Hawkingstraling.
Hawkingstraling wordt in het algemeen verklaard vanuit virtuele deeltjes. Als een paar van virtuele deeltjes nabij de waarnemingshorizon van het zwarte gat is gevormd, kan het zijn dat een van beide deeltjes in het gat valt, en daarbij voldoende energie opdoet om het paar reëel (niet-virtueel) te maken. Als dan het andere deeltje van de zwaartekracht van het zwarte gat weet te ontsnappen, lijkt het van buiten af gezien, dat het deeltje door het zwarte gat is uitgezonden, een deel van de energie met zich meedragend.
De Hawkingstraling van een zwart gat is gelijk aan dat van een zwart lichaam met een temperatuur die omgekeerd evenredig is aan de massa van het zwarte gat. De hoeveelheid straling is daardoor omgekeerd evenredig met het kwadraat van de massa, en voor een zwart gat van ster- of sterrenstelselgrootte is de hoeveelheid straling verwaarloosbaar; zelfs in de gehele tijd dat het universum bestaat, is slechts een zeer kleine hoeveelheid energie op deze manier uit het gat weggelekt. Maar bijvoorbeeld een zwart gat van 1011 kg dat bij de oerknal is ontstaan, zou nu ongeveer geheel 'verdampt' zijn.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hawkingstraling
Uit het feit dat er zaken terug kunnen keren uit zwarte gaten, wanneer er verdamping plaats vindt, beredeneer ik dat negatieve entropie wel mogelijk is. Daarbij ga ik ervanuit dat er achter elk klein zwart gat zich een tijdelijk universum uitvouwt (expandeert), doordat het uit ons universum materie, licht en tijd in zich opneemt en die aan de andere kant in dat tijdelijke heelal uitkomt. En dat wanneer het tijdelijke heelal later weer inkrimpt (en de logische filosofie die ik daarbij hanteer is dat zo´n moment samenvalt met verdamping van dat zwarte gat) het daarmee de elementen die het opgenomen heeft weer laat uitvouwen in dit heelal.
En natuurlijk er zijn vele maren en dingen die onbekend zijn rond zwarte gaten. Het is echter een logische filosofie, er is geen bewijs voor maar ik ga uit van de huidige wetenschappelijke aanwijzingen die deze filosofie voorlopig wel onderbouwen, hoewel er nog veel gaten zijn in deze logische filosofie (is het echt zo dat er achter elk zwart gat een tijdelijk universum expandeert en later inkrimpt) en het is gebaseerd op een voorlopige toekomstvisie (dat het expanderen ooit zal worden afgeremd en omgekeerd door de zwaartekracht), die een logische filosofie is zolang er geen wetenschappelijk bewijs het tegenspreekt.
En ik weet dat er veel giswerk in die logische filosofie zit, maar het ging er in de discussie waar dit topic door ontstaan is, om of ik een logischere theorie kon bedenken dan een eeuwige schepper. Bovendien ging mijn discussiepartner er daarbij vanuit dat het heelal alleen verklaard kon worden door onlogica. Ik was het daarmee oneens omdat ik vond dat er op dit moment aanwijzingen in de wetenschap zijn waarop een logische filosofie voor het ontstaan van het heelal beschreven kan worden. Let wel: een logische filosofie, want wetenschappelijk bewijs voor het moment voor de oerknal in de singulariteit en voor de singulariteit zijn er niet. Alleen aanwijzingen en daarmee wilde ik een logische filosofie opbouwen. Enkel om aan te tonen dat het ontstaan van het heelal wel degelijk vanuit een logische filosofie beredeneerd kan worden.
Groet,
Deadline
P.S.: het lijkt mij trouwens een slechte zaak wanneer we met zijn allen gaan vaststellen dat elke theorie over het ontstaan van het heelal onlogisch is. Dat betekent namelijk dat je godsdienstfanaten een voedingsbodem blijft geven voor hun toverrituelen, beperking van de vrijheid van meningsuiting en de beperking van de vrijheid van denken. Ik zeg niet dat de wetenschap zo ver is dat deze het ontstaan van het heelal kan verklaren. Echter het verzamelt wel degelijk de aanwijzingen voor het ontstaan van het heelal. Dat er daaruit al een logische filosofie op te bouwen is, levert de mensheid het inzicht op dat er bepaalde vaste waarden (zoals de eeuwige veroorzaker, schepper) buiten beschouwing kunnen worden gelaten, zodat we als mensheid blijven zoeken naar de werkelijke en logische manier van ontstaan van dit heelal. Wanneer alles onlogisch zou zijn, zal het zoeken naar de oorsprong van het heelal door middel van de wetenschap geen zin meer hebben en zal de onlogica van de godsdiensten gerechtvaardigd zijn. Lijkt me geen goede zaak, want het was ook de godsdienst die beredeneerde dat de aarde het middelpunt van ons sterrenstelsel was.... Blijkt dus ook niet zo te zijn.