Re: Een ex-gelovige of een verdwaalde?
Geplaatst: 03 jan 2022 22:04
Sorry maar tegen zoveel onzin kan niemand op. Je bizarre opmerking over het seksleven van de gelovige spant wel de kroon. Ben jij soms een ex-gelovige die zijn ellendige seksleven projecteert op alle gelovigen? Geen aanval, maar letterlijk een oprechte vraagGeorgie schreef: ↑01 jan 2022 23:03 [
Ik heb niet zozeer een negatieve kijk op relogieuzen, maar wel heel erg op religie. De analogie met drugsverslaafden zit hem erin dat beide groepen vluchten voor de werkelijkheid. Drugsverslaafden gebruiken chemische middelen om de grauwe werkelijkheid van het dagelijkse bestaan draaglijk te maken. Gelovigen gebruiken hun geloof om de angstaanjagende werkelijkheid van de eindigheid van het leven te ontvluchten.
De heroïnespuiter zet een shot en ziet de wereld door de roze bril van zijn euforie. De cocaïnesnuiver kijkt in een vergrotende spiegel en voelt zich sterk genoeg om de werkelijkheid aan te kunnen.
De gelovige volgt de regels en voorschriften van zijn sekte en waant zich op weg naar zijn hemel na de dood.
De drugsverslaafde heeft er alles voor over om zijn dagelijkse portie middelen te bemachtigen. Leugens en bedrog, diefstal, fraude en roof, prostitutie. Alles als het maar geld voor zijn middelen oplevert. Voor de gelovige is er een levenslange intensieve (zelf)indoctrinatie gaande, beginnend met de doop een paar dagen na zijn geboorte. Of eerder al. Het seksleven van de gelovige heeft weinig of niets te maken met liefde, intimiteit of genot. Het is een bijbelse opdracht. “gaat heen en vermenigvuldigt u”. Dan zijn er de dagelijkse gebeden, zang en bijbellezing, de kinderopvang/school-met-den-bijbel, zondagsschool, wekelijkse kerkdiensten, bijbelclubs, jaarlijkse feesten (kerst en pasen zijn trouwens gestolen van oudere Germaanse culturen) en herdenkingen plus de nodige gelegenheidsrituelen zoals de al eerder genoemde doop, huwelijksinzegening tot en met de sacramenten der stervendenaan het einde van het leven en de rituelen daarna bij de begrafenis. Dit alles heeft weliswaar niets met de chemische middelen van drugsverslaafden te maken, maar het is een zeer effectieve manier om het geloof van de gelovige in stand te houden en de onthoudingsverschijnselen in de vorm van schuldgevoel tegenover de “alziende, alwetende, almachtige” externe autoriteit die hij “god”noemt en angst voor straf in de vorm van eeuwige verdoemenis, tot en met RTS (Religieus TraumaSyndroom, een soort PTSS) zijn zeer ernstig en moeilijk te genezen.
Maar terwijl de schade die de drugsverslaafde aanricht relatief klein en vrijwel uitsluitend van economische aard is, is de morele en mentale schade en vooral het leed en de pijn die het geloof aanricht door de eeuwen heen en tot op de dag van vandaag immens. En net zoals kinderen van verslaafden vaak verslaafd worden geboren zijn kinderen van gelovigen bij hun geboorte al met het geloof besmet. En dat al vele, vele generaties.
Zoals ik hierboven al schreef: de geschiedenis van de mensheid is bloedrood gekleurd door het geloof.