https://www.advaitacentrum.nl/publicati ... ta-vedanta
Brahman. Sanskriet (niet te verwarren met Brahma). Zijnsgrond van de werkelijkheid, en als zodanig bij uitstek een werkelijkheid die meer fundamenteel is dan de dagelijkse, wereldlijke, die onafgebroken uit de zijnsgrond voortkomt, in die zin, dat voor zover iets is, het er deel aan heeft. Brahman wordt als goddelijk erkend, hoewel het geen op een mens lijkende, met attributen en eigenschappen uitgeruste godheid is, zoals men die kent in – bijvoorbeeld – het Christendom; het is een negatieve godheid, wat betekent dat het niet in begrippen kan worden gevat, niet kan worden geïdentificeerd met enig ding of verschijnsel, en ook niet op enige andere wijze kan worden beperkt of gerepresenteerd. Vanouds wordt daarom naar Brahman verwezen met de frase neti neti (noch dit, noch dat), die het toekennen van enige eigenschap aan Brahman, of het identificeren van Brahman met een begrip of verschijnsel, diskwalificeert. Uiteindelijk kan Brahman in het geheel niet in de vorm van een woord, idee of gedachte worden gevat, omdat woorden etc. tot het rijk van de schijn, de verschillen, de verandering en de vergankelijkheid behoren, en als zodanig niet aan het volkomen ongedifferentieerde, onvergankelijke zijn recht kunnen doen.
Dit is mss wel het centrale leerstuk van de A.V. filosofie. Zijnsgrond van de werkelijkheid is een mooie term, want tot het 'zijn' behoren we allemaal.
Dan valt er ook direct op dat zijn is verdeeld in 'ik' en alles en iedereen wat 'ik' niet ben. Daar dienen we dan ook te zoeken, in de ik-jij deling. Op zoek naar het onwerkelijke ik: de gedachte/bedachte ik.
Dvaita Vedanta. Vedantaschool die een duidelijke tweeheid tussen God en mens stelt. De belangrijkste filosoof is Madhva
Ook interessant ter bestudering. Is er een tweeheid tussen God en mens? Of is God dezelfde ik als ik? (Ik als niet-ego)
Er zijn mensen die beweren dat als men verlost is van de bedachte ik, dat we dan allemaal 'God' zijn.
Zelf hang ik die filosofie niet aan. Indien verlost van de bedachte ik, is er het
zien wat de 'ik' maakt. (Hoe de ik gemaakt wordt c.q. ontstaat)
Dat impliceert tevens een hoger principe wat tegelijkertijd gezien wordt. Want hoewel "leegte=vorm en vorm=leegte" geldend blijft, is tijdens het
zien ook het zien van de deling welke je opgegeven hebt.
Uiteraard komen we weer het begrip 'maya' tegen, dat betekent letterlijk: ‘dat wat gemeten kan worden'. Ik en jij, zelf en niet-zelf, dát kan gemeten worden. Wie dus zichzelf wil ontdoen van maya, zal zich op een of andere manier moeten ontdoen van het verschil tussen ik en jij.
Dat verwijst weer terug naar de Zijnsgrond van de werkelijkheid.
Zien dat er niks te bereiken valt is zien.