We zullen moeten accepteren dat dit nooit zal gebeuren. De tijdsspannes voor een accurate meting zouden onpraktisch groot zijn, en bij de afstanden waarover significante metingen zouden kunnen worden gedaan loop je altijd het risico eigen-beweging van het gemeten object mee te nemen in je bevinding. We zullen dus moeten accepteren dat bevindingen op dit gebied altijd het resultaat zullen zijn door interpretatie van gemeten waarden aan de hand van een theoretisch model, net zoals dat inmiddels in elke andere tak van wetenschap het geval is.Peter van Velzen schreef:Waarnemingen die haar zouden kunnen falsificeren, zouden bijvoorbeeld kunnen bestaan, uit het - met andere middelen dan het meten van roodverschuiving, vaststellen van een groter wordende afstand tussen onszelf en ver verwijderde stelsels.
Nee, en ik heb al uitgelegd waarom niet. Ja, dat is een aanname binnen het theoretisch model. Ja, die aanname vormde de aanleiding voor het formuleren voor het huidige model. En nee, het hele model is niet afhankelijk van slechts die aanname, maar van de consilientie tussen alle aannames en alle data binnen dat model.Peter van Velzen schreef:Vooralsnog is de hele theorie gebouwd op de veronderstelling dat de universele roodverschuiving wordt veroorzaakt doordat de verre sterrenstelsels zich van ons verwijderen
Stel bijvoorbeeld dat morgen een stel astronomen een bevinding doet waaruit moet blijken dat roodverschoven sterrenstelsels zich niet van ons verwijderen: we hebben dan geen keuze dan ernstig aan die bevinding te twijfelen, omdat de consilientie tussen het gehele model en alle data te goed is om zonder meer te verwerpen. Er zou dus gezocht worden naar een alternatieve verklaring voor die bevinding, totdat zou blijken dat er ook andere discrepanties bestaan tussen data en model. Pas als meerdere aannames binnen het model op basis van bevindingen ontkracht worden kunnen we concluderen dat het model waarschijnlijk niet het juiste is.
Je moet natuurlijk ook rekening houden met wat op dit moment wordt geinterpreteerd als gravitationele invloed van DM op galactisch niveau, en weak gravitational lensing distribution; dingen die binnen LCDM verklaard worden, maar die ik binnen jouw model niet kan plaatsen. Extrapoleer dat even naar alle andere fenomenen die door LCDM verklaard worden maar nog door ad-hoc ingrepen geplaatst moeten worden in een alternatief model (eg. baryon acoustic oscillation), en je snapt wat ik bedoel.Peter van Velzen schreef:in elk geval een deel - van de waarnemingen verklaard zou kunnen worden, die men nu volledig toeschrijft aan donkere materie
Je model heeft trouwens teveel andere fundamentele problemen: je moet bijvoorbeeld aannemen dat er buiten de Schwarzschild radius niets is, dat alle materie en straling die bestaat in het universum zich binnen deze radius bevindt - anders zou je directionele vertekeningen van het spectrum zien in verre objecten, eg. straling en materie die van voorbij de waarnemingsgrens het zwarte gat binnen valt; je moet het gebrek aan directionele vertekening van het spectrum van objecten binnen de radius verklaren die het gevolg zou zijn van anisotropische gravitationele aantrekking; enzovoort.
Ik denk niet dat dat opgaat. Sowieso ga je dan uit van een extern referentiekader binnen de ruimte/tijd, een lege ruimte om het massacentrum, of een onevenredige verdeling van massa over de ruimtetijd - maar dat is niet waar LCDM van uit gaat: in de eerste momenten van het universum was alle massa gelijkelijk verdeeld over alle ruimte. Een geldige vraag blijft: waar komt de energie vandaan die inflatie dreef in die eerste momenten, en die expansie vandaag de dag drijft?Peter van Velzen schreef:Hoe ik het ook wend of keer, als je in een uitdijend heelal terugrekent in de tijd, kom je altijd op een punt waarop het nu zichtbare heelal een zwart gat moet zijn geweest.
Helemaal niet. Kosmologen hebben zich vanaf het eerste moment gebogen over deze vragen. Het resultaat is het model dat we vandaag de dag hanteren. Een aantal vragen blijven in dit model onbeantwoord, of slechts deels beantwoord, of beantwoord met hypotheses die op dit moment nog niet goed testbaar zijn, maar het geheel vormt een coherent model dat consistent is met zichzelf en alle waarnemingen.Peter van Velzen schreef:Kosmologen stappen hier nogal luchtig overheen