Dat klopt wel. De vraag is natuurlijk hoe zwaar je dat moet laten doorwegen. Stel je voor dat je iemand leert kennen maar dat je na een tijdje je je niet goed meer voelt in die relatie maar je partner wel, ga je dan in die relatie blijven enkel om je partner het leed van uiteengaan te besparen?worteltje schreef:Dank jullie wel. Ik snap dat ik niet verantwoordelijk ben voor het leed van mijn familie, maar dat het leed zou komen is wel een feit.
Het leven zit vol situaties waarin je je eigen belangen moet afwegen tegenover de belangen van mensen waarom je geeft. Dat kan soms een moeilijke evenwichtsoefening zijn. Je moet daarbij opletten dat je jezelf niet wegcijfert en de belangen van je naasten steeds eerst laat komen want dan laat je je leven bepalen door anderen. Stel dat je ooit iemand leert kennen die ongelovig is; ga je die dan aan de kant schuiven als blijkt dat je familie daar ongelukkig over is?
Ik stel voor dat je eerst eens een aantal zaken voor jezelf op een rijtje zet. Wat is voor jou belangrijk? Voor welke waarden en normen sta je? Wat voor doel stel je voor jezelf voor ogen? Waar kan je van genieten, waar heb je een hekel aan? Bij wat voor soort mensen voel jij je thuis, bij wat voor soort mensen voel je je ongemakkelijk? Wat geef jij prioriteit? Wat ben je bereid (tijdelijk) op een laag pitje te zetten om daardoor iets anders te kunnen bereiken? Wat geeft jou energie, wat slorpt energie op? Waar ben je bang voor, waar zie je tegenop?
Dit zijn enkele vragen die je wat kunnen inspireren op je zoektocht, laat wel toe dat je antwoord verandert. Als je nu antwoord dat de plaatselijke hobbykring zeer belangrijk voor je is, dan mag je daar als het ware morgen anders over denken.
