Om met Descartes te spreken: ik denk, dus ik bestaPeter van Velzen schreef:
Hoe lang ik ook de tijd heb, Ik zal nooit in een universum leven waarin ikzelf niet besta.
There you go. . . . .
(nu zijn er lieden die niet denken
)Niettemin: grappig van dit topic, Peter. Ik liep al een aantal dagen te denken over De Oerknal en daarvoor.
Tijd is niets anders dan wat verloopt tussen twee, of meer, opéénvolgende gebeurtenissen. Als er niets gebeurt, is er (dus) geen tijd.
Maar laten we nu eens pogen om in massa en tijd te denken.
Gegeven: we hebben niets
Natuurwetten bestaan (natuurlijk) wel, maar zijn niet te traceren,omdat er niets gebeurt.
Op het moment van de eerste gebeurtenis begint er tijd te verstrijken. Wat zou dat geweest kunnen zijn?
Nu zijn er twee mogelijkheden:(en ik weet dat mijn idee absoluut geen wetenschappelijke basis hebben)
1. positieve massa en negatieve massa heffen elkaar op (qua massa, maar niet qua gebeurtenissen: als er massa is, zijn er elementen (aan het werk) - dus gebeurt er iets. Dit haalt het moment van de allereerste gebeurtenis onderuit. Op gegeven moment zal één van de twee de overhand krijgen, en daarmee een gigantische massa (en natuurwetten?) in werking stelt.
Natuurwetten die, gegeven genoeg tijd, er voor kunnen zorgen dat er (ergens) leven ontstaat. Organismen.
En dat in minstens 1 geval ook gedaan hebben. Evolutie deed de rest.
2. Het heelal, waar de Melkweg een onderdeel van is, heeft gewoon altijd bestaan.
Nu zag ik onlangs een plaatje in een boek van Dawkins: De fantastische werkelijkheid (over fabels en werkelijke wetenschap), waarin een opname wordt getoond van het heelal met, naar verluidt, miljarden "Melkwegstelsels". Het aantal betwist ik wel, want geen hond die ze ooit heeft geteld, want er is ook nog een, niet onbelangrijk, onzichtbaar gedeelte. Zowel in materie als in voor ons niet zichtbaar.
Niettemin, als je in ogenschouw neemt de niet onaanzienlijke gezamenlijke massa, de afstanden, de snelheden waarmee deze stelsels zich verplaatsen (wat direct bij mij de vraag opwerpt of deze stelsels nooit botsen, en zo ja (wat m.i. onontkoombaar is), wat er dan gebeurt?
De volgende vraag: is de leeftijd van elk van die stelsels hetzelfde,of komen er geregeld nieuwe bij? En vallen er ook af ? (botsingen, of anderszins).
Tot slot, Peter,
jij zegt, en niet voor het eerst: alleen wat je waarneemt bestaat.
Dat kun je toch niet volhouden?
Dat hangt maar helemaal af van de stand van de wetenschap, en/of de evolutionaire ontwikkeling van onszelf.
bv. het meten van afstanden van miljarden lichtjaren kunnen we pas vrij kort. Het detecteren van deeltjes idem. DNA, genen, evolutie: bestonden altijd al, maar werden heel lang niet onderkend.
Het Higgs-Boson deeltje werd van aangenomen, berekend, dat het bestond, maar pas heel onlangs werd er een glimpse van opgevangen. En er zijn meerdere van die deeltjes waarvan het bestaan wel wordt berekend, maar nog niet zijn waargenomen.
Hebr 6: 
