Dag Mar,
Als Kalebas niet op 8 juni zijn bijdrage had geschreven had ik nooit geweten dat ik nog antwoorden schuldig was.
Mar schreef:Even helemaal off-topic is mijn vraag hoe het met jou gaat? Is de operatie goed verlopen?
Zoals het heet: technisch geslaagd, beoogde effect niet gehaald. Ik ben dus een tijdje uit de running geweest en heb daardoor een en ander gemist. En mogelijk lees je deze reactie niet eens meer. Nou ja…
Aardige predikante heb jij! Zo iemand noem ik niet ‘vrij zinnig’ maar ‘zéér zinnig’.
Vanaf mijn geboorte is mij vertéld wie/wat ik ben.
En zo zal het wel bij ieder mensenkind gaan. Lijkt me niet eens anders mogelijk, dus de vertellers achteraf iets verwijten heeft ook al weinig zin.
Bezie het als een gewone erfenis die je wordt nagelaten. Niemand kan je verplichten om alle spullen uit de erfenis ergens in je huis (je leven) een plaats te geven. Je hebt het volste recht, misschien wel de plicht, om te ‘schiften’: wat rommel voor je is doe je weg, wat waardevol is behoud je. En wát is er nu waardevoller dan het leven dat je nu bezit? Maak er een feest van en laat je niet door de ideeën van anderen of van jezelf in de put helpen. En als ‘geloven’ daarbij een hulp is, waarom dan niet geloven?
Groeten.
Fons.
Dag Lanier,
Lanier schreef:Ik ben het met je eens dat 'Wie of wat ben ik zelf?' de belangrijkste vraag voor jezelf is.
Dan zijn we het daarover eens!
Lanier schreef:Echter je hebt er geen religie of godsbeeld voor nodig (tenminste niet in mijn geval).
Ik denk dan: het is maar nét wat je onder religie en godsbeeld verstaat. Dat jij de bestaande religies en godsbeelden niet nodig hebt, oké, wat is daarop aan te merken? Dan anderen dat blijkbaar wel nodig hebben is hunzaak. Het is dan alleen te hopen dat ze geen nonsens nodig hebben. Maar ook dat is weer hún verantwoording.
Ik heb in mijn kennissenkring aan aantal atheïsten (godlozen) van wie ik vind dat zij een voorbeeldig ‘menswaardig’ leven leiden. Eén van hen (rustend huisarts) zei eens in een wat diepergaand gesprek dat hij zich tot zijn manier van leven ‘verplicht’ voelde. Ik vroeg toen: ‘Door wie of wat? Door jezélf’? Antwoord: “Zeker weten doe ik het niet. Zal ik het ‘geweten’ noemen? Ik voel of weet me verantwoordelijk voor mijn doen en laten. Verantwoordelijk aan mezelf? Het lijkt wel van niet”. Ik: “Zouden ‘ze’ daar god mee bedoelen”? Hij: “Dat moet je die ‘ze’ vragen. Zoals ik al zei: ik weet het niet”.
Lanier schreef:Ik zou kunnen zeggen dat die energie nog aanwezig is in alles om ons heen; alleen het roept bij mij geen beelden van wat dan ook op, laat staan dat ik het associeer met een aardse religie.
Die manier van denken staat mij ook aan. Beweringen als ‘Al dat is is een verschijningsvorm van één en dezelfde energie’ en: ‘Energie gaat nooit verloren kan alleen in een andere verschijningsvorm overgaan’ en: ‘Energie gaat altijd samen met informatie’ en: ‘Energie is an sich niet waarneembaar, alleen aan zijn effecten’, dat soort beweringen ‘doen’ me wel wat. En ik heb geen behoefte om daar menselijke beelden bij te maken. Lekker ‘mysterieus’ houden.
Groeten.
Fons.
Dag Kalebas,
Jij haakt nog eens laat in op deze draad. Wel goed, want ik was hem helemaal uit het oog verloren.
Kalebas schreef:Soms gebruikt de wetenschap denkbeelden, maar als die het denkbeeldige vlak niet ontstijgen dan verdwijnen ze de vuilnisbak in (zoals b.v. met de aether theorie). Dat zou ook met het denkbeeld van bovennatuurlijke wezens moeten gebeuren.
Je komt er als mens niet onderuit om woorden te gebruiken en woorden zijn symbolen voor gedachten en gevoelens. We beweren zelfs: ‘Niets is iets dat er niet is’. Krankzinnige bewering als je hem niet begrijpt.
Dat we voortdurend staan te stotteren als we een of ander onder woorden willen brengen, dan is dat – volgens mij – all in the game. Als het maar geen aperte nonsens is. En daarover kan dan altijd nog gediscussieerd worden.
Groeten.
Fons.
Een theoloog die naar exactheid streeft, heeft de eerste stap gezet naar het atheïsme. Een atheïst is geen naïeveling, maar iemand die god nauwkeurig 'kent', voor wie dus veel zo niet alle godsvoorstellingen hun betekenis hebben verloren.
Dat dit idee niet strookt met de werkelijkheid blijkt keer op keer, je kunt dan tot de conclusie komen dat die god niet bestaat (en ik denk dat je daarin gelijk hebt) maar je kunt ook tot de conclusie komen dat die definitie en opvatting over God niet juist is en dus niet zò bestaat. Het zal geen verrassing zijn dat ik de laatste mogelikheid opteer 
