De kinderen van Amalek.
Moderator: Moderators
Lanier, is dat nu niet juist hèt probleem met God. Zou deze echt bestaan dan moet het toch -zo als jij terecht stelt - mogelijk zijn geweest dat Israel anders gehandeld zou hebben dan in de bijbel beschreven? Is het niet eerder zo dat de schrijvers van de bijbel God tot leven hebben gewekt? Ook gelet op het feit dat het bijbelvolk Israel met een niets en -niemandontziende meedogenloosheid zijn vijand Amalek tot de laatste mam, vrouw en kind en al het vee over de kling moest jagen? Zijn de geschiedenis van Amalek en de geschiedenis van het in bezit nemen door bruut geweld, met bloedvergieten en met een nietsontziende medogenloosheid en wreedheid van het 'beloofde land' Kanaan, niet juist een anklacht tegen het bestaan van een almachtige, liefhebbende en barmhartige God? Hoe kan een in realiteit bestaande God zijn ene schepsel het andere door Hem geschapen schepsel, op zo'n wrede en medogenloze wijze laten doden? Had een in de realiteit bestaande God als Jahweh, dan Amalek niet op een andere manier tot vrede, dan wel tot een andere mentaliteit en gedrag kunnen manen? Toont de bijbel niet juist de onmacht aan van Jahweh? Is de hele bijbel, oude en nieuwe testament, niet met bloed tot stand gekomen? Bloed van offers, bloed van vijanden, bloed van Gods eigen Zoon? Wat voor een voorbeeld halan we uit de bijbel? In Hebreeen: zonder bloedstorting geen vergeving. Is dat niet eerder een menselijke handelswijze? Gods optreden in o.a. de geschiedenis van Amalek in de bijbel, maakt juist zijn bestaan onwaarschijnlijk. Hoe kan een God die liefdevol en vergevingsgezind en barmhartig is, Saul nu veroordelen voor het sparen van koning Agag. Samuel hakt uiteindelijk ipv Saul deze koning voor Gods aangezicht met een zwaard in stukken en wat zegt of doet God? Niets!
Laatst gewijzigd door Kochimodo op 21 mar 2008 17:57, 1 keer totaal gewijzigd.
Er bestaat kwaad, dus God is ofwel niet in staat, ofwel niet van zins het op te heffen. Als God het kwaad niet kán opheffen is hij niet almachtig. Als hij het niet wíl opheffen is hij kwaadaardig. Als hij het niet kán of niet wíl opheffen, waarom zou je hem God noemen? (Epicurus)
We vragen ons iedere keer weer af hoe een rationeel gewetensvol mens verhalen als deze in een door een god geïnspireerd/gedicteerd boek kan verdedigen.
Het waarom is simpelweg de angst voor (aangeprate) repurcusies (hel etc.) en het verlies van de sociale contacten om nog maar niet te spreken van de roes die de religieuze trip geeft.
Het hoe verschilt van gelovige tot gelovige, de 1 heeft een nog fantastischer uitleg dan de ander.
Heilige geesten zijn nodig en diepgaande theologische studies.
Atheïsten zijn hiermee op voorhand al niet geschikt om de verhalen te begrijpen en/of uit te leggen.
Het is HET antwoord op hoe gelovigen de verhalen van een status van aannemelijkheid kunnen voorzien (vooral voor zichzelf) en tegelijkertijd atheïsten aan de kant kunnen schuiven als niet voorzien van de juiste geestelijke bagage om e.e.a. überhaupt te snappen of uit te kunnen leggen.
Geconfronteerd met de onmenselijkheid van de daden en daarmee de gewetenloosheid van hun god onstaat bij de gelovige een tweestrijd.
Enerzijds zegt hun geweten hen dat zij de beschreven daden moeten verwerpen, anderzijds beseffen zij zich dat indien ze dat doen er een sneeuwbaleffect op zal treden.
Om dat te voorkomen (lees: om het geloof te behouden) MOET er een uitleg zijn die de beschreven daden terugbrengt tot een gerechtvaardigde daad.
Zoals ik al vaak gezien heb resulteert deze houding in een aantal mogelijke uitkomsten.
1. Men vlucht weg, terug naar het veilige thuisfront met gelijkdenkende zielen en overspoeld zichzelf met gebed en andere "reinigende" maatregelen.
2. Men vlucht weg maar te laat, de twijfel is door de rede/ratio is gezaaid.
In geval 2 glijd de gelovige via een aantal tussenfases af naar een uiteindelijk onontkombaar atheïsme.
Zij die onder geval 1 vallen maken dat de geschiedenis zich keer op keer kan herhalen als het gaat om praktijken als genocide.
Hiermee wil ik NIET zeggen dat niet gelovigen zich niet schuldig kunnen maken en gemaakt hebben aan mensonterende handelingen.
Het is altijd weer de vraag hoe je het geweten en de ratio bereikt van de gelovige die religieuze barbaarse verhalen meent te moeten verdedigen.
Dat het moet blijkt ook zeker uit de reacties die in dit topic door Dies zijn gegeven.
De aanvallend/evangeliserend reagerende fundi's wekken over het algemeen slechts afschuw op en een bevestiging van het gevaar wat de verhalen en de fundi's opleveren.
Maar het zijn vooral de zogenaamd nette, doordachte, schijnbaar onderbouwde reacties van personen als Dies die zorgen dat dit soort verhalen de schijn ophouden de moeite van discussie waard te zijn.
Hoe dan ook, de verhalen zijn en blijven een gevaar voor wat rechtvaardig en normaal is.
Het is belangrijk dat zeker de atheïsten zich dat beseffen en opkomen voor zichzelf.
Vooral nu (naar mijn mening) de discussies de laatste jaren bijna alleen nog maar gaan over tolerantie voor wat men gelooft waarbij er totaal GEEN tolerantie blijkt te kunnen zijn voor wat men NIET gelooft!
Ik kan alleen maar hopen dat dit een laatste stuiptrekking is van de monotheistische geloven.
Het waarom is simpelweg de angst voor (aangeprate) repurcusies (hel etc.) en het verlies van de sociale contacten om nog maar niet te spreken van de roes die de religieuze trip geeft.
Het hoe verschilt van gelovige tot gelovige, de 1 heeft een nog fantastischer uitleg dan de ander.
Heilige geesten zijn nodig en diepgaande theologische studies.
Atheïsten zijn hiermee op voorhand al niet geschikt om de verhalen te begrijpen en/of uit te leggen.
Het is HET antwoord op hoe gelovigen de verhalen van een status van aannemelijkheid kunnen voorzien (vooral voor zichzelf) en tegelijkertijd atheïsten aan de kant kunnen schuiven als niet voorzien van de juiste geestelijke bagage om e.e.a. überhaupt te snappen of uit te kunnen leggen.
Geconfronteerd met de onmenselijkheid van de daden en daarmee de gewetenloosheid van hun god onstaat bij de gelovige een tweestrijd.
Enerzijds zegt hun geweten hen dat zij de beschreven daden moeten verwerpen, anderzijds beseffen zij zich dat indien ze dat doen er een sneeuwbaleffect op zal treden.
Om dat te voorkomen (lees: om het geloof te behouden) MOET er een uitleg zijn die de beschreven daden terugbrengt tot een gerechtvaardigde daad.
Zoals ik al vaak gezien heb resulteert deze houding in een aantal mogelijke uitkomsten.
1. Men vlucht weg, terug naar het veilige thuisfront met gelijkdenkende zielen en overspoeld zichzelf met gebed en andere "reinigende" maatregelen.
2. Men vlucht weg maar te laat, de twijfel is door de rede/ratio is gezaaid.
In geval 2 glijd de gelovige via een aantal tussenfases af naar een uiteindelijk onontkombaar atheïsme.
Zij die onder geval 1 vallen maken dat de geschiedenis zich keer op keer kan herhalen als het gaat om praktijken als genocide.
Hiermee wil ik NIET zeggen dat niet gelovigen zich niet schuldig kunnen maken en gemaakt hebben aan mensonterende handelingen.
Het is altijd weer de vraag hoe je het geweten en de ratio bereikt van de gelovige die religieuze barbaarse verhalen meent te moeten verdedigen.
Dat het moet blijkt ook zeker uit de reacties die in dit topic door Dies zijn gegeven.
De aanvallend/evangeliserend reagerende fundi's wekken over het algemeen slechts afschuw op en een bevestiging van het gevaar wat de verhalen en de fundi's opleveren.
Maar het zijn vooral de zogenaamd nette, doordachte, schijnbaar onderbouwde reacties van personen als Dies die zorgen dat dit soort verhalen de schijn ophouden de moeite van discussie waard te zijn.
Hoe dan ook, de verhalen zijn en blijven een gevaar voor wat rechtvaardig en normaal is.
Het is belangrijk dat zeker de atheïsten zich dat beseffen en opkomen voor zichzelf.
Vooral nu (naar mijn mening) de discussies de laatste jaren bijna alleen nog maar gaan over tolerantie voor wat men gelooft waarbij er totaal GEEN tolerantie blijkt te kunnen zijn voor wat men NIET gelooft!
Ik kan alleen maar hopen dat dit een laatste stuiptrekking is van de monotheistische geloven.
Laatst gewijzigd door Erik op 21 mar 2008 17:48, 1 keer totaal gewijzigd.
De achtste hemel is het atheïstische inzicht dat de werkelijkheid weliswaar hard is maar wel de werkelijkheid en die is zoveel waardevoller dan alle mooie, verzachtende sprookjes bij elkaar. (Gerard)
Geleid wordt enkel hij die zichzelf niet gevonden heeft. (Rereformed)
Geleid wordt enkel hij die zichzelf niet gevonden heeft. (Rereformed)
-
Theoloog
En dan is er nog geval 3 waarin men dat lang genoeg rekt om het geloof zichzelf te laten overleven. Men blijft dan in een tussenfase hangen, soms schuift men er nog een op om daarin te blijven hangen.2. Men vlucht weg maar te laat, de twijfel is door de rede/ratio is gezaaid.
In geval 2 glijd de gelovige via een aantal tussenfases af naar een uiteindelijk onontkombaar atheïsme.
Dit zijn de gelovigen waarvan Klaas Hendrikse zegt: gelovigen geloven allang niet meer zo, zoals de karikaturen van de atheist het voorstelt.
-
collegavanerik
- Superposter
- Berichten: 6347
- Lid geworden op: 31 mar 2005 22:59
- Locatie: Zuid Holland
"Wat in de bijbel staat is niet het ware christendom"?Theoloog schreef:
En dan is er nog geval 3 waarin men dat lang genoeg rekt om het geloof zichzelf te laten overleven. Men blijft dan in een tussenfase hangen, soms schuift men er nog een op om daarin te blijven hangen.
Dit zijn de gelovigen waarvan Klaas Hendrikse zegt: gelovigen geloven allang niet meer zo, zoals de karikaturen van de atheist het voorstelt.
Hebr 6: 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd.
Als er een almachtige god bestaat, dan is hij een sadist.
-
Theoloog
Wat in de bijbel staat wordt altijd ook geinterpreteerd. Bepuzzled. Gerangschikt. Sommige stukjes komen op andere te liggen.collegavanerik schreef:"Wat in de bijbel staat is niet het ware christendom"?Theoloog schreef:
En dan is er nog geval 3 waarin men dat lang genoeg rekt om het geloof zichzelf te laten overleven. Men blijft dan in een tussenfase hangen, soms schuift men er nog een op om daarin te blijven hangen.
Dit zijn de gelovigen waarvan Klaas Hendrikse zegt: gelovigen geloven allang niet meer zo, zoals de karikaturen van de atheist het voorstelt.
Het opschrijven van de verhalen in de Bijbel is de enige keer dat er geen sprake is geweest van interpretatie, want interpretatie waarvan dan?Theoloog schreef:Wat in de bijbel staat wordt altijd ook geinterpreteerd. Bepuzzled. Gerangschikt. Sommige stukjes komen op andere te liggen.
Alle gebondenheid kan vrijheid heten, zolang de mens de banden niet voelt knellen. (naar Erasmus)
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
En de mens schiep God en dacht dat dat goed was.
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
En de mens schiep God en dacht dat dat goed was.
-
Theoloog
Van collectieve beleving?Kitty schreef:Het opschrijven van de verhalen in de Bijbel is de enige keer dat er geen sprake is geweest van interpretatie, want interpretatie waarvan dan?Theoloog schreef:Wat in de bijbel staat wordt altijd ook geinterpreteerd. Bepuzzled. Gerangschikt. Sommige stukjes komen op andere te liggen.
Beleving? Als de verhalen berusten op onwaarheid, wat voor beleving dan?Theoloog schreef:Van collectieve beleving?Kitty schreef:Het opschrijven van de verhalen in de Bijbel is de enige keer dat er geen sprake is geweest van interpretatie, want interpretatie waarvan dan?Theoloog schreef:Wat in de bijbel staat wordt altijd ook geinterpreteerd. Bepuzzled. Gerangschikt. Sommige stukjes komen op andere te liggen.
Alle gebondenheid kan vrijheid heten, zolang de mens de banden niet voelt knellen. (naar Erasmus)
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
En de mens schiep God en dacht dat dat goed was.
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
En de mens schiep God en dacht dat dat goed was.
Kitty,
Ik denk niet dat het er bij de schrijvers om ging wat waarheid of onwaarheid was, maar meer de manier waarop ze eeuwenoude sprookjes in een nieuw jasje konden stoppen. Van de saga van gilgamesh tot het christendom wordt er altijd wel iets anders verteld. Uiteindelijk komen ze allemaal terug op het aanbidden van de 'zon (van god)', de drie koningen die er langs de ster Sirius naartoe wijzen, het overnemen/onderhouden van wat het beeld van 'de mens' is in een bepaalde cultuur, en wat daar weer allemaal gevoelsmatig vanaf hangt.
Ik denk niet dat het er bij de schrijvers om ging wat waarheid of onwaarheid was, maar meer de manier waarop ze eeuwenoude sprookjes in een nieuw jasje konden stoppen. Van de saga van gilgamesh tot het christendom wordt er altijd wel iets anders verteld. Uiteindelijk komen ze allemaal terug op het aanbidden van de 'zon (van god)', de drie koningen die er langs de ster Sirius naartoe wijzen, het overnemen/onderhouden van wat het beeld van 'de mens' is in een bepaalde cultuur, en wat daar weer allemaal gevoelsmatig vanaf hangt.
-
Theoloog
De beleving van een volk in wording dat verhalen vertelde over Gods bijzondere band met dat volk, door het in verhalen te gieten over hoe ze dachten dat hun voorgeschiedenis moest zijn geweest.Kitty schreef:Beleving? Als de verhalen berusten op onwaarheid, wat voor beleving dan?Theoloog schreef:Van collectieve beleving?