Het leren van de Nederlandse geschreven taal

[Petra]

Ik ben benieuwd of hier iemand is die wat beter thuis is in het vrouwelijke en mannelijke gebeuren (regels) wat de Nederlandse taal betreft. Ik denk dat ik het verzuimd heb te vragen tijdens mijn lessen en op internet heb ik het ook nog niet op gezocht.

Waar het geschreven taal betreft is Renkema Neerlands oppermeester.
Leerzame site en dito boek ook.
https://www.schrijfwijzer.nl

[De Encyclopedist]

Zinnen als "Het bestuur van de club vindt dat haar leden zich meer moeten inspannen voor ledenwerving." laat ik daarentegen in een Wikipedia-artikel niet staan, ik verander dat 'haar' in 'zijn' met als bewerkingssamenvatting 'onthaard'.

Voor het opzoeken van het geslacht van een zelfstandig naamwoord kan ik de woordenlijst van de Taalunie aanbevelen.

Ik vind deze zin nogal twiijfelachtig. Vindt het bestuur dat de leden van bestuur zich meer moeten inspannnen of dat de leden van de club dat moeten doen? Taalkundig zouden het de leden van het bestuur moeten moeten zijn, maar ik vermoed dat hier een taalfout wordt gemaakt.

Nee, een taalfout is het niet, maar bij teruglezen viel me ook al op dat de zin niet eenduidig is. Als voorbeeld voor het verkeerde bezittelijk voornaamwoord maakt dat niet uit, maar een lidwoord zou beter geweest zijn: "Het bestuur van de club vindt dat de leden zich meer moeten inspannen voor ledenwerving.

Nu we toch aan het muggenziften zijn: volgens de hierboven gelinkte woordenlijstpagina over het woord club is dat woord m/v, dus dat 'haar' is niet fout. Helemaal juiste voorbeelden van taalfouten verzinnen is moeilijker dan je denkt.

[Peter van Velzen]

Nee, een taalfout is het niet, maar bij teruglezen viel me ook al op dat de zin niet eenduidig is. Als voorbeeld voor het verkeerde bezittelijk voornaamwoord maakt dat niet uit, maar een lidwoord zou beter geweest zijn: "Het bestuur van de club vindt dat de leden zich meer moeten inspannen voor ledenwerving.

Nu we toch aan het muggenziften zijn: volgens de hierboven gelinkte woordenlijstpagina over het woord club is dat woord m/v, dus dat 'haar' is niet fout. Helemaal juiste voorbeelden van taalfouten verzinnen is moeilijker dan je denkt.

Aangezien de zin "het bestuur vindt dat haar leden iets zouden moeten" eenduidig op leden van het bestuur slaat, zou het m.i. wel een taalfout zijn als dat niet wordt bedoeld. Men beweert dan immers iets anders dan men wil zeggen! Maar ik ben benieuwd wat Wim_1946 hiervan vindt.

[De Encyclopedist]

Aangezien de zin "het bestuur vindt dat haar leden iets zouden moeten" eenduidig op leden van het bestuur slaat, zou het m.i. wel een taalfout zijn als dat niet wordt bedoeld. Men beweert dan immers iets anders dan men wil zeggen! Maar ik ben benieuwd wat Wim_1946 hiervan vindt.

Hmm. De fout is semantisch van aard, niet syntactisch. Het is te vergelijken met de korporaal die de soldaat instrueert: "Hier, een moker. Ik houd de paal vast en als ik met mijn hoofd knik geef je er met de moker een klap op."

[Bonjour]

Is er een overzicht hoeveel procent van de bevolking van een bepaalde hoeveelheid woorden weet of het mannelijk/vrouwelijk is?
In welke spellingscheckers het weten?

[Ingi]

Bij "het" dus onzijdige woorden weten wij het volgens mij wel altijd. Het hoofd, het kruis, het kind maar ook het gebeuren maar het meten..enz.
Petra en iedereen bedankt voor de tips/linken. Ik houd ervan om goed met taal om te gaan. En dan maakt het mij niet uit in welke taal dat gebeurt.

[Petra]

Aangezien de zin "het bestuur vindt dat haar leden iets zouden moeten" eenduidig op leden van het bestuur slaat, zou het m.i. wel een taalfout zijn als dat niet wordt bedoeld. Men beweert dan immers iets anders dan men wil zeggen! Maar ik ben benieuwd wat Wim_1946 hiervan vindt.

Hmm. De fout is semantisch van aard, niet syntactisch. Het is te vergelijken met de korporaal die de soldaat instrueert: "Hier, een moker. Ik houd de paal vast en als ik met mijn hoofd knik geef je er met de moker een klap op."

Zolang het maar als een paal boven water staat dat we het hoofd kunnen bieden aan mokerklappen die aan het knikkende hoofd van het hoofd ontsproten. Dan wil ik wel klappen ja.

[Bonjour]

Ik had gisteren op het werk een wat moeilijk mail contact met een collega die ik niet verder nog niet ken. Hij deed niet wat ik graag wou wat hij zou moeten doen.
zegt een andere collega:
Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.

En dat allemaal omdat we het hier zo over het Nederlands hebben, waardoor allerlei oude lessen weer bovenkomen.

[Peter van Velzen]

Ik had gisteren op het werk een wat moeilijk mail contact met een collega die ik niet verder nog niet ken. Hij deed niet wat ik graag wou wat hij zou moeten doen.
zegt een andere collega:
Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.

En dat allemaal omdat we het hier zo over het Nederlands hebben, waardoor allerlei oude lessen weer bovenkomen.

"Je" is het onderwerp, als het lijdend voorwepr zou zijn dan zou er "jou" moeten staan.
Overigens is het recept voor medewerking krijgen, Respect tonen en vriendelijk op hulp vragen.

[Bonjour]

Het ging in de trand van (na de gebruikelijke begroeting):
-Kan je me vertellen wat ik moet gebruiken?
-Ja, maar Piet gebruikt het al.
-Maar die gebruikt het ergens anders voor. Ik moet het daar-en-daar- inbouwen
-Heb je het daar wel nodig?

En vervolgens nog zo'n ontwijking. Toen was ik het zat.
-Ik zit in dat team en ons team heeft een opdracht gekregen dat in te bouwen en daar heb ik jou informatie voor nodig.

Ik kan best wel aardige berichtjes schrijven. Al dat forumwerk heeft me dat wel geleerd, maar ik kan ook omschakelen naar een wat andere toon.
Uiteindelijk kreeg ik wat ik moest weten.
Het was gisteren ook thuiswerk dag. Dan gaat alles wat anders. Op kantoor was ik naar hem toe gelopen.

Je en jou worden volgens mij al vaak niet zo exact toegepast.

Een andere collega heeft de gewoonte het woord "doen" overal overbodig bij te plakken. "Ik doe even werken." Ik dacht eerst dat het een dialect was, maar ik hoor het steeds meer. Ik doe me eraan irriteren.

[Wim_1946]

Ik had gisteren op het werk een wat moeilijk mail contact met een collega die ik niet verder nog niet ken. Hij deed niet wat ik graag wou wat hij zou moeten doen.
zegt een andere collega:
Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.

En dat allemaal omdat we het hier zo over het Nederlands hebben, waardoor allerlei oude lessen weer bovenkomen.

"Je" is het onderwerp, als het lijdend voorwerp zou zijn dan zou er "jou" moeten staan.

Nee. Het persoonlijk voornaamwoord "je" kan in het Nederlands zowel in de eerste naamval (onderwerp) als in de vierde naamval (b.v. lijdend voorwerp) worden gebruikt.
https://www.jufmelis.nl/woordsoorten/Pe ... ord/uitleg

[Rereformed]

Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.

Kijk, daar hebben ze in het Fins nou nooit een probleem mee.

[Peter van Velzen]

Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.

Kijk, daar hebben ze in het Fins nou nooit een probleem mee.

In het Thai's is het ook geen probleem. Het onderwerp komt altijd vooraan (of ontbreekt!) dat is ook wel zo verstandig als je geen verbuigingen kent.

[De Encyclopedist]

Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.

Kijk, daar hebben ze in het Fins nou nooit een probleem mee.

In het Thai's is het ook geen probleem. Het onderwerp komt altijd vooraan (of ontbreekt!) dat is ook wel zo verstandig als je geen verbuigingen kent.

Het is een eigenaardigheid van het Nederlands, dat het deelt met andere Indo-europese talen, (Engels, Duits, Frans) dat de woordvolgorde de belangrijkste betekenisrol heeft, maar dat die betekenis ook vormeisen stelt. Dus "Ik bijt de hond" tegenover "De hond bijt mij". Wanneer die vormverschillen niet bestaan blijft alleen de woordvolgorde over om duidelijk te maken wat onderwerp en lijdend voorwerp zijn: "Jan bijt Piet" tegenover "Piet bijt Jan". Waar je de eerste twee zinnen met inversie kunt uitdrukken ("De hond bijt ik", "Mij bijt de hond"), faalt dat bij de laatste twee.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

In het Thai's is het ook geen probleem. Het onderwerp komt altijd vooraan (of ontbreekt!) dat is ook wel zo verstandig als je geen verbuigingen kent.

Er zijn ook synthetische talen die geen verbuigingen kennen en toch de volgorde geen rol speelt.