Devious schreef:
De verwarring ontstaat doordat het sterk atheïstische standpunt verkeerd wordt verwoord. Een sterk atheïst zal nooit zeggen: 'Ik geloof dat god niet bestaat'. Hij zal zeggen: 'God bestaat niet!' (punt!).
maar dat is toch de essentie van een atheist? daarom noemen we hem toch atheist?
de manier hoe je de zaken formuleert kan van vriendelijk en diplomatisch naar hard, grof en schofferend gaan. maakt enkel dan de manier van formuleren het verschil tussen een sterk of zwakke atheist?
Devious schreef:
Zwak atheïsme houdt in dat men het standpunt van een theïst niet overneemt omdat goede argumenten of sterke bewijzen ontbreken. Dat wil zeggen; men gelooft het niet, maar dat is niet hetzelfde als zeggen dat god niet bestaat, of niet kan bestaan. Men laat de bewijslast waar die hoort; namelijk bij de theïst.
maar de bewijslast ligt toch altijd bij de theisten? zonder een theist in de buurt is er toch absoluut geen reden om de stelling " god bestaat niet" te poneren? net omdat die theïst, al dan niet impliciet, iets claimt op basis van aanname en fantasie kan ik toch onmiddelijk stellen dat zijn fantasie niet bestaat. de bijbelgod is een fantasie die al 2000J bestaat. hoe lang moet je nog wachten voor je kunt zeggen dat de geschiedenis uitgewezen heeft dat dit wezen niet bestaat?
Devious schreef:
Anderszijds kan ik het de aanhangers van sterk atheïsme toch niet kwalijk nemen dat ze zeggen: 'God bestaat niet!' Ik neem het iemand immers ook niet kwalijk wanneer deze stellig het bestaan van vampiers of weerwolven ontkent. Ik heb nog nooit een goed argument gehoord waardoor het bestaan van god waarschijnlijker is dan dat van vampiers of weerwolven.
hier sluit ik me aan bij Erik
Waarom krijgt god, in de ruimste zin van het woord en wat het ook moge betekenen, een ander statuut/positie dan onzichtbare draken en theepotten rond mars? het is toch net
hetzelfde?
ontken ik de theepot is iedereen het eens en is er geen probleem. ontken ik god dan moet ik plots opletten met formulering en zaken zoals bewijslast. dit houdt toch geen steek
sararje
agnost is toch iemand die het niet zeker weet? vanaf wanneer, dat moet hij zelf uitmaken, zou hij wel zekerheid hebben? als we kijken naar de bijbelgod
2000j zoeken, fundamentele tegenstrijdigheden in boek en rituelen...
of onze korangod. hij is altijd goed maar laat wel kindermiscruik toe. het is toch niet onlogisch om onmiddelijk de conclusie te trekken dat de korangod gewoon verzonnen is?
hoelang kun de bewering dat die misschien toch bestaat, volhouden?
uiteraard kunnen onze waarnemingen getruct worden maar in hoever maakt dat iets uit? waarom gebruik je deze argumenten enkel bij god? je kunt dat evengoed beweren dat Europa eveneens hobbitland (ring, orks, mordor) is maar dat onze zintuigen dit niet waarnemen.
zou jij daar ernstig rekening mee houden en stellen dat het wel zo zou kunnen zijn? en als het antwoord ja is in hoever ga jij daar dan rekening mee houden in je dagelijks leven?
menselijke waarnemingen kunnen getruct worden maar de menselijke fantasie kent geen grenzen en dat lijkt mij een veel doorslaggevender argument te zijn dan de vaststelling dat de theepot rond mars uit een speciale stof bestaat die door ons oog niet gezien kan worden.
