De bezem door de bovenkamer

[Giovedico delle Fate]

Haha, Giovidico, ik weet niet of je het al beseft, maar je bent met je neus in de boter gevallen op dit topic. Want je bent op je levenspad¨drie Gratieën tegengekomen die, helemaal toevallig, drie opeenvolgende levensfasen doorworsteld en overleefd hebben, en met frisse moed begonnen zijn aan de volgende: Petra, Storm, en tot slot mijn persoontje, dat met 'one foot in the grave' blijmoedig bezig is met de laatste losse eindjes af te hechten. In de hoop dat dit de laatste keer zal zijn, want ik heb het echt wel gehad, met al die reïncarnaties.

Maar goed, het enige wat op dit topic nog ontbrak was een mannelijke component, en dus ben je ook wat mij betreft van harte welkom, Giovidico. Zelfs al raken mijn onwennige vingers in de knoop bij het tikken van je naam.

PS: sorry dikkemik, jij was er a!, dus zijn er nu twéé mannelijke componenten!

Val ik even mooi met mijn neus in de boter! Drie Gratiën maar liefst! En dat bij leven en welzijn... Dat is nog beter dan 72 maagden in het hiernamaals. Al was het maar omdat dit forum wél bestaat...

[sofia]

Had een heel stuk geschreven, drukte op Submit en... Foetsie.
Verdorie, voortaan schrijf ik alles eerst op Word en kopieer het dan hierheen.

[Giovedico delle Fate]

Had een heel stuk geschreven, drukte op Submit en... Foetsie.
Verdorie, voortaan schrijf ik alles eerst op Word en kopieer het dan hierheen.

Maar... Weet je niet meer ongeveer wat je geschreven had? Ik ben nu natuurlijk nieuwsgierig

[dikkemick]

Meaning what, dikkemik? Bedoel je dat ene woord waar het hart vol van is, maar bij zovelen in de keel blijft steken?
Maar het is nu bedtijd, morgen verder.

Nee hoor. Niet 1 woord. Dit woord kan voor velen verschillend zijn.

[sofia]

Meaning what, dikkemik? Bedoel je dat ene woord waar het hart vol van is, maar bij zovelen in de keel blijft steken?
Maar het is nu bedtijd, morgen verder.

Nee hoor. Niet 1 woord. Dit woord kan voor velen verschillend zijn.

Juist, dat woord bedoel ik.

[sofia]

Had een heel stuk geschreven, drukte op Submit en... Foetsie.
Verdorie, voortaan schrijf ik alles eerst op Word en kopieer het dan hierheen.

Maar... Weet je niet meer ongeveer wat je geschreven had? Ik ben nu natuurlijk nieuwsgierig

Jawel, maar voor mijn gevoel is iets wat ik pas geschreven heb zo oud als de krant van gisteren. En om dat dan te gaan herkauwen... Maar ik weet nu wel wat ik fout had gedaan: ik had niet gezien dat er inmiddels een pagina 2 was, en dáár had ik moeten reageren. Maar waar het nu beland is... joost mag het weten. Bonjour, kan jij het misschien terugvinden, of is het gewoon de ruimte ingeschoten? (hoeft niet per se, hoor, zo belangrijk was het niet)

Maar goed, ik ga nu verder op Word, en het daar safen zodat ik het kan terugvinden als er weer iets misgaat.

[Maria]

Had een heel stuk geschreven, drukte op Submit en... Foetsie.

Was dat gisterochtend even voor 10.15 u.?
Als ik per ongeluk iets verkeert doe, dan kom ik meestal met de pijl terug links boven toch weer terug bij mijn nog niet geplaatst bericht.

Maar ik weet nu wel wat ik fout had gedaan: ik had niet gezien dat er inmiddels een pagina 2 was, en dáár had ik moeten reageren.

Een overgang naar een volgende pagina moet op zich geen probleem geven.
Maar ik denk wel aan de mogelijkheid, dat er een bericht is geplaatst in de tijd, dat jij bezig was te schrijven.
Als je op Verstuur klikt, krijg je dat geplaatste bericht met daaronder nog steeds jouw niet verstuurde bericht en het verzoek nogmaals te klikken.
Je hebt dan ook nog de mogelijkheid de gegevens in dat bericht mee te nemen in je reactie, als je dat wil.
Is het voor jou geplaatste bericht wat lang, dan zie je misschien jouw bericht niet en moet je naar beneden scrollen voordat je dat te zien krijgt.

[sofia]

Dank je Maria!!

[sofia]

Op een mooie zomerdag in kikkerland zit een kikker op een platte steen, zó opvallend stil dat het de aandacht trekt van een passerende soortgenoot.
“Wat kijk je somber,” zegt die, “is er iets?”
“Ja, al dat ge-spring hier. Alsmaar plompie-in, plompie-uit… Ik ben er doodmoe van.”
“Moe, hoezo, daar hoef jij toch niet moe van te worden?”
“Jawel. Ik ben Plompie.”
En zo zie je maar weer: zelfs in het kikkerparadijs is niet alles goud wat er blinkt… En daar hebben ze nog niet eens een Freud om het leven in fasen te verdelen.

Dat dit 'in fasen verdelen' een idee was van Freud en niet van mij, stond o.a. in het verdwenen stukje dat nu misschien onderweg is naar de Orion nevel.
Wat ik wél gedaan heb - en doe - is verder uitbouwen, met toevoegingen waar Freud dan weer niets mee te maken heeft. Want voor zover ik weet is hij niet verder gekomen (althans waar het de psycho-seksuele ontwikkeling betreft) dan 5: Vanaf de geboorte tot aan de volwassenheid. En daarna houdt alles op. Terwijl in werkelijkheid het lieve leven dan pas begint. Net als bij kikkers. Of niet soms?

[Petra]

Op een mooie zomerdag in kikkerland zit een kikker op een platte steen, zó opvallend stil dat het de aandacht trekt van een passerende soortgenoot.
“Wat kijk je somber,” zegt die, “is er iets?”
“Ja, al dat ge-spring hier. Alsmaar plompie-in, plompie-uit… Ik ben er doodmoe van.”
“Moe, hoezo, daar hoef jij toch niet moe van te worden?”
“Jawel. Ik ben Plompie.”
En zo zie je maar weer: zelfs in het kikkerparadijs is niet alles goud wat er blinkt… En daar hebben ze nog niet eens een Freud om het leven in fasen te verdelen.

Dat dit 'in fasen verdelen' een idee was van Freud en niet van mij, stond o.a. in het verdwenen stukje dat nu misschien onderweg is naar de Orion nevel.
Wat ik wél gedaan heb - en doe - is verder uitbouwen, met toevoegingen waar Freud dan weer niets mee te maken heeft. Want voor zover ik weet is hij niet verder gekomen (althans waar het de psycho-seksuele ontwikkeling betreft) dan 5: Vanaf de geboorte tot aan de volwassenheid. En daarna houdt alles op. Terwijl in werkelijkheid het lieve leven dan pas begint. Net als bij kikkers. Of niet soms?

Ehhh... wanneer ben je volwassen dan?
Ga je uit van de wettelijke leeftijd of?

Heb me altijd voorgenomen om met 50 echt volwassen te gaan proberen te zijn of in ieder geval goed genoeg te kunnen doen alsof.

[Maria]

Ehhh... wanneer ben je volwassen dan?
Ga je uit van de wettelijke leeftijd of?

Volwassen zijn is echt een etiketje wat je opgeplakt krijgt door anderen, omdat zij het handig vinden te weten wanneer zij je persoonlijk kunnen aanspreken op je fouten en kindergedrag of wanneer zij nog steeds met hun vinger naar de opvoeders kunnen of moeten wijzen, als hun iets niet aanstaat.

Naar mezelf toe zeg ik altijd:
"Ik hoop nooit vol wassen te worden, want dat zou betekenen dat ik vind dat ik niets meer hoef te leren, want al volgroeid en weet dus alles al of minstens voldoende."
Wat heel veel volwassenen dan ook denken.
Wat natuurlijk niet uitsluit, dat ik van mijn 21 jaar (toen nog) wel op mijn eigen persoon aangesproken wilde worden en niet op conto mijn ouders.

(Bankconto niet meegerekend, want tot mijn huwelijk een paar weken later, was het nog wel prima dat mijn vader mijn studie had betaald voor het nog lopende jaar )

Heb me altijd voorgenomen om met 50 echt volwassen te gaan proberen te zijn of in ieder geval goed genoeg te kunnen doen alsof.

Dan denk ik altijd aan "degelijk gedrag" wat van je wordt verwacht als je "oud en wijs genoeg" zou moeten zijn.
Niets is minder waar zolang je vol in het leven staat en steeds weer nieuwe dingen ontmoet.
En dat ook wil.
Ik blijf me steeds verbazen over wonderbaarlijke nieuwe zaken en me ook opwinden als het me niet zint.
Ik hoop tot mijn 96e jaar, heb ik al 30 jaar gezegd.
Maar 99 mag natuurlijk ook.

[Giovedico delle Fate]

Wat natuurlijk niet uitsluit, dat ik van mijn 21 jaar (toen nog) wel op mijn eigen persoon aangesproken wilde worden en niet op conto mijn ouders.

Ik weet het nog heel goed:
Toen ik jonger dan 16 was, wilde ik dat ik 16 was, zodat ik op een brommer mocht. --> Mijlpaal!
Toen ik eindelijk 16 was, wilde ik dat ik 18 was, zodat ik in een auto mocht. --> Mijlpaal!
Toen ik eindelijk 18 was, wilde ik dat ik 21 was, want dan was je 'overal vanaf'... --> Mijlpaal!
Toen ik eindelijk 21 was, wilde ik dat ik weer onder de 16 was, want toen was alles nog 'gemakkelijk'... --> En die mijlpalen hakken we om...

[sofia]

En dit is wat ik intussen op Word zat te schrijven.

Nee, èchte volwassenheid heeft niet zoveel met leeftijd te maken, en ik denk zelfs dat het voor ons mensen een onhaalbare zaak is.
“Alleen Allah is volmaakt”. En daarom heeft bijvoorbeeld ieder Perzisch tapijt opzettelijk aangebrachte fouten. Als bewijs van respect. Ik was negen toen mijn vader me dit vertelde, en nu zoek ik die fouten nog steeds. Overal waar ik een Perzisch tapijt tegenkom.

Maar goed, volwassenheid. Daar zijn uiteraard gradaties in, en het is zeker niet zo dat iedereen die de vijf fasen van Freud achter de rug heeft dan meteen volwassen is. Dat zal hij zelf ook niet gedacht hebben, neem ik aan.
Maar hij had het wèl specifiek over de psychoseksuele ontwikkeling, en laat die dan abrupt eindigen bij de wettelijke leeftijd van 21 jaar. En dat was natuurlijk al héél wat in die victoriaanse tijd, waarin zo’n simpel woord als ‘broek’ de dames al deed bezwijmen. Ik heb het laatste staartje daarvan nog meegemaakt, verschrikkelijk, die sfeer alleen al!
Maar gelukkig behoorden mijn ouders toen al tot de ’Gay Twenties’-generatie, waarin leuzen geproduceerd werden als “Wèg met die korsetten! en dergelijke. En die zoals bekend eindigde in de Krach. Een nieuwe verschrikkelijke periode. En midden in die periode stierf Freud. Dus wie zal het hem euvel duiden dat zijn 5 punten niet verder uit de verf zijn gekomen? Ik niet, hoor, integendeel zelfs, want het heeft me in staat gesteld om zèlf een mening te vormen.
Wat niet hetzelfde is als verkondigen, trouwens, want wat dat betreft is de kust nog lang niet veilig. Behalve op TV en internet, want dáár kan nu net weer alles – bijna alles.

[Petra]

Dan denk ik altijd aan "degelijk gedrag" wat van je wordt verwacht als je "oud en wijs genoeg" zou moeten zijn.
Niets is minder waar zolang je vol in het leven staat en steeds weer nieuwe dingen ontmoet.
En dat ook wil.
Ik blijf me steeds verbazen over wonderbaarlijke nieuwe zaken en me ook opwinden als het me niet zint.
Ik hoop tot mijn 96e jaar, heb ik al 30 jaar gezegd.
Maar 99 mag natuurlijk ook.

Volgens mij zit ik daarom zo tegen die 50 aan te hikken. Later als ik groot ben ... dán. Die 'groot' heb ik steeds een decennia opgeschoven. 40 worden was ook een helse toestand.

[Petra]

En dit is wat ik intussen op Word zat te schrijven.

Nee, èchte volwassenheid heeft niet zoveel met leeftijd te maken, en ik denk zelfs dat het voor ons mensen een onhaalbare zaak is.
“Alleen Allah is volmaakt”. En daarom heeft bijvoorbeeld ieder Perzisch tapijt opzettelijk aangebrachte fouten. Als bewijs van respect. Ik was negen toen mijn vader me dit vertelde, en nu zoek ik die fouten nog steeds. Overal waar ik een Perzisch tapijt tegenkom.

Maar goed, volwassenheid. Daar zijn uiteraard gradaties in, en het is zeker niet zo dat iedereen die de vijf fasen van Freud achter de rug heeft dan meteen volwassen is. Dat zal hij zelf ook niet gedacht hebben, neem ik aan.
Maar hij had het wèl specifiek over de psychoseksuele ontwikkeling, en laat die dan abrupt eindigen bij de wettelijke leeftijd van 21 jaar. En dat was natuurlijk al héél wat in die victoriaanse tijd, waarin zo’n simpel woord als ‘broek’ de dames al deed bezwijmen. Ik heb het laatste staartje daarvan nog meegemaakt, verschrikkelijk, die sfeer alleen al!
Maar gelukkig behoorden mijn ouders toen al tot de ’Gay Twenties’-generatie, waarin leuzen geproduceerd werden als “Wèg met die korsetten! en dergelijke. En die zoals bekend eindigde in de Krach. Een nieuwe verschrikkelijke periode. En midden in die periode stierf Freud. Dus wie zal het hem euvel duiden dat zijn 5 punten niet verder uit de verf zijn gekomen? Ik niet, hoor, integendeel zelfs, want het heeft me in staat gesteld om zèlf een mening te vormen.
Wat niet hetzelfde is als verkondigen, trouwens, want wat dat betreft is de kust nog lang niet veilig. Behalve op TV en internet, want dáár kan nu net weer alles – bijna alles.

Freud was enigszins getikt, maar dat terzijde want dat waren d'r zoveel destijds. Wat dat betreft heeft Jung er nog wat aardigs van gemaakt van dat pionierswerk van Freud.

Ik moet aan mijn oma denken. Zal een jaar of 12,13 geweest zijn. 'Je moet bij jongens uit de buurt blijven hoor meisje', zei ze. Nee, oma ik moet oefenen. 'Wat moet je oefenen dan? Nou ehh, tongen bijvoorbeeld.
Vroeg ze.. 'wat is dat dan, dat tongen?' Gingen m'n ouders het heel pontificaal voordoen. Ohhh wat was ze geschokt.

En toen zat ze in een Wehkamp te bladeren. Stond er een foto van een mevrouw met een vibrator die ze tegen haar wang hield. 'Zou dat tegen rimpels helpen?' vroeg oma. Ik lag helemaal dubbel, nee oma dat is een vibrator. Daar kun je dat en dat mee doen. Ze is er een week overstuur van geweest.