ingeprente moreel

[Demosthenes]

OH! Over kinderen hebben we het wel gehad! Dat is nog een discussiepunt... ik opperde het idee van selectie op basis van goede sterke genen, en die geselecteerden worden dan broedmachines... maar dat leek uiteindelijk nogal inhumaan. Dus toen bedachten we dat je van je sekspartner een kind kan krijgen die je opvoedt met je platonische partner. Maar daar was ook een probleem. Het onderwerp kinderen is dus nog niet helemaal uitgewerkt...

@Sytze: 'waarde' is denk ik... uh... iets gevoelsmatig? Ik kan het niet echt uitleggen... Ik bedoel alleen, als moraal, volgens de voorgaande uitleg, iets van de samenleving is, ik weet niet, hoe pas je daar als individu dan in of zo? Als die moraal niet de jouwe is? Ik bedoel, ik voel me vaak compleet misplaatst omdat ik heel veel moraal van de samenleving me niet eigen heb gemaakt of zo? En ik denk dat er heel veel mensen zijn die eigenlijk anders denken en voelen dan ze uiten, en dat ze uiten wat ze uiten omdat het maatschappelijk geaccepteerd is. Of zo. Formuleren is moeilijk.

[siger]

Dat wederom leidde tot een gesprek met een ouderejaars met wie ik filosofeerde over een soort polyamoreuze samenleving waarin je een platonische relatie hebt met wie je alles deelt, en een seksuele relatie voor de lusten, eentje die je af kan wisselen naar behoeve (dit naar aanleiding van de opmerking dat relaties veel te complex zijn, en het niet eerlijk is je op één persoon vast te moeten pinnen als er zoveel leuke mensen zijn)

Dit vind ik een leuke om over te filosoferen en na te denken!

Is zo’n samenleving gewenst? Ik kan me voorstellen dat er genoeg mensen zijn die een monogame relatie willen aangaan. Dus misschien moet je het ook eerder persoonlijk opstellen of binnen een bepaalde culturele groepering.

Je vraagt of zo'n samenleving gewenst is, maar is de vraag niet eerst of dit wel een zaak is waar de samenleving zich mee moet bemoeien? Ik denk dat in de moderne tijd de samenleving evolueert naar een die meer vrijheid en verantwoordelijkheid aan individuen toekent, en enkel ingrijpt in het leven van mensen waar nodig. Dus niet bij relaties tussen individuen.

als moraal, volgens de voorgaande uitleg, iets van de samenleving is, ik weet niet, hoe pas je daar als individu dan in of zo? Als die moraal niet de jouwe is? Ik bedoel, ik voel me vaak compleet misplaatst omdat ik heel veel moraal van de samenleving me niet eigen heb gemaakt of zo? En ik denk dat er heel veel mensen zijn die eigenlijk anders denken en voelen dan ze uiten, en dat ze uiten wat ze uiten omdat het maatschappelijk geaccepteerd is. Of zo. Formuleren is moeilijk.

De reden dat deze samenleving evolueert,is dat individuen er over nadenken.

Wanneer passen je ideeën als individu niet in een samenleving, en wanneer wel?
Ik zou niet volwaardig in een communistische, theocratische of technocratische samenleving passen. Maar wel in een moderne samenleving, waar een gemeenschappelijk denken ontstaat door toenemende politieke vrijheid én door groeiende vrijheid van ontwikkeling, van kennis en van communicatie.