Broers, schoonzus en ik

[elle]

He Elle, ...het stellen van je kritische vragen...

Kritische vragen worden niet zo gewaardeerd in de reformatorische gezindte. Ik begrijp dat wel. Als je gelovig bent dwingt een kritische vraag je tot nadenken over een in mijn ogen terechte vraag over de volkerenmoord in opdracht van God. De gelovige zal nóóit God ongelijk geven en blijven vasthouden dat de bijbel van kaft tot kaft het woord van God is.
Mijn broer kwam met een uitleg over dat het volk wat in Kanaan woonde in zijn geheel was afgekeerd van God. En dat dus hun uitroeiing een straf was.
Maar hoe kun je kleine kinderen verantwoordelijk houden voor de ''misstap'' van hun ouders? Is dat rechtvaardig dan?
Dit was de (i.m.o terechte) kritische vraag.

[elle]

Al generaties is het bij verstandige volwassen Nederlanders de gewoonte om bij verjaardagsfeesten nooit over politiek of religie te discussiëren.
Zeker als het bekend is dat sommige gasten te fanatiek zijn.

Ach ja, misschien word ik ook nog eens ooit verstandig en volwassen
Waar discussieren ze dan zoal over?

[Fish]

Mijn broer kwam met een uitleg over dat het volk wat in Kanaan woonde in zijn geheel was afgekeerd van God. En dat dus hun uitroeiing een straf was.
Maar hoe kun je kleine kinderen verantwoordelijk houden voor de ''misstap'' van hun ouders? Is dat rechtvaardig dan?
Dit was de (i.m.o terechte) kritische vraag.

Je kan je hetzelfde afvragen over de grote vloed en Sodom en Gomorra, waarom moesten kinderen verdrinken en in zwavel en vuur omkomen

[Storm]

Ik houd niet zo van oppervlakkige gesprekken. Ik houd ervan om te peilen wat iemands gedachten en gevoelens zijn. Dus dan kom je al snel uit bij religie.
Er moet toch een mogelijkheid zijn om in alle eerlijkheid en oprechtheid van gedachten te wisselen zonder te verzanden in een sfeer van onbegrip en veroordeling?

Ik ga niet vaak de discussie aan met mijn oude schoonmoeder die reformatorisch is, ze zoekt deze ook niet op de meeste van haar kinderen zijn atheist.
Maar verder ontwijk ik de vragen over de dilemma's en twijfel m.b.t geloven niet, ik zoek ze juist meer op. Een verjaardagsvisite kan niet het geschikte moment zijn, maar om altijd het gesprek over geloven te ontwijken vind ik maar niks.
Als mensen het niet met je visie eens zijn is dat niet erg wel als daardoor veroordeling en het niet accepteren uit voort komt.

@Elle anderen vroegen het al; bejegenen mensen je anders nu je niet meer gelooft, en wat was voor jou het keerpunt?

[elle]

Wat dit aangaat valt er misschien toch nog wat te schrijven.

Wat voel je bij die stress?
Heeft dat met wel of geen religie te maken of heeft het een meer algemeen karakter?

Mag jij zijn, die je bent?
Mag je je uiten, zoals je bent?
Of heb je veel zelfkritiek en voel je je in feite nog die zondaar.
Ben je daarom misschien gevoelig voor verschillen van meningen met mensen, die dicht bij je staan?

Die stress komt voort uit de tijd toen ik nog een evangelisch gelovige was. Mijn echtgenoot verafschuw(t)-de dit ''valse geloof'' zoals hij het benoem(t)de. Met bedreigingen en scheldpartijen probeerde hij mij te dwingen om weer een refo te worden, wat uiteindelijk totaal mislukt is.

Ik voel me geen zondaar maar ik ben veel meer mezelf geworden. Dit is een proces wat nog steeds gaande is. Het is niet erg om van mening te verschillen met je familieleden, ik vind het juist boeiend. Maar als ik bedenk hoe zij mij nu zien (een afvallige en een verlorene) dan vind ik dat pijnlijk, wetende dat die ''wetenschap'' ook voor hen pijnlijk is.

[elle]

Sterkte iig bij de volgende verjaardag !

Eind van deze week weer twee verjaardagen biemer .

[Maria]

Maar als ik bedenk hoe zij mij nu zien (een afvallige en een verlorene) dan vind ik dat pijnlijk, wetende dat die ''wetenschap'' ook voor hen pijnlijk is.

Mag ik dan deze conclusie trekken?
Je vind het dus niet alleen pijnlijk hoe ze zo over je denken, maar ook dat zij zo over je denken.
En dat voor jezelf, maar ook nog voor hen.

Maar waarom zou je dat erg moeten vinden voor hen?
Ben jij daar verantwoordelijk voor?
Ingewikkeld hoor

Hoe denkt je man er nu over, nu je zelfs helemaal niet meer gelooft?
Lijkt me toch ook geen gemakkelijke situatie.

Is dat, waarom je niet kunt slapen?

ik ben veel meer mezelf geworden.

Dan komt het vast nog wel goed.

[Destinesia]

Maar als ik bedenk hoe zij mij nu zien (een afvallige en een verlorene) dan vind ik dat pijnlijk, wetende dat die ''wetenschap'' ook voor hen pijnlijk is.

Het is vreselijk dat dit soort walgelijke indoctrinatie nog steeds blijft voortbestaan in Nederland. Ik zie het niet anders als een mentale storing in je bovenkamer die alles in de omgeving besmet. Een algemeen geaccepteerde schizofrenie. Want dat IS het. Want welk normáál mens geloofd er in een wonderbaarlijke spijziging, een maagdelijke geboorte, Jona in een walvis, een wolkolom in de woestijn met een sjokkend volk erachteraan, een pratende slang of ezel. Ik geef dan ook ruimhartig toe dat ik zelf gestoord was om te geloven dat er zoiets bestaat als een hemel of hel. Ik breek nog steeds m'n hoofd erover hoe ik dat toch ooit heb klaargespeeld. En wat is het toch uitermate vervelend dat ik dat geloof van de wet en uit 'goede sociale gewoonte' moet "respecteren" en altijd glimlachend net moet doen, alsof iemand die met een ernstig gezicht de meest idiote zaken beweerd, niet totaal stapelgek is.

[BadAssChick]

Maar als ik bedenk hoe zij mij nu zien (een afvallige en een verlorene) dan vind ik dat pijnlijk, wetende dat die ''wetenschap'' ook voor hen pijnlijk is.

Het is vreselijk dat dit soort walgelijke indoctrinatie nog steeds blijft voortbestaan in Nederland. Ik zie het niet anders als een mentale storing in je bovenkamer die alles in de omgeving besmet. Een algemeen geaccepteerde schizofrenie. Want dat IS het. Want welk normáál mens geloofd er in een wonderbaarlijke spijziging, een maagdelijke geboorte, Jona in een walvis, een wolkolom in de woestijn met een sjokkend volk erachteraan, een pratende slang of ezel. Ik geef dan ook ruimhartig toe dat ik zelf gestoord was om te geloven dat er zoiets bestaat als een hemel of hel. Ik breek nog steeds m'n hoofd erover hoe ik dat toch ooit heb klaargespeeld. En wat is het toch uitermate vervelend dat ik dat geloof van de wet en uit 'goede sociale gewoonte' moet "respecteren" en altijd glimlachend net moet doen, alsof iemand die met een ernstig gezicht de meest idiote zaken beweerd, niet totaal stapelgek is.

dat is niet alleen in nederland hoor ,dat is wereldwijd ,dat noemen ze nou hersenspoeling ,ben ik ff blij dat ik weer met beidde benen in de realiteit sta

[elle]

@Elle anderen vroegen het al; bejegenen mensen je anders nu je niet meer gelooft, en wat was voor jou het keerpunt?

De verstandhouding tussen mijn broers en zussen is gelukkig goed. Ik merk wel dat ze moeite hebben met mijn nieuwe levensstijl zoals reizen en winkelen op zondag, niet meer bidden en bijbellezen en het dragen van kleding die ik zélf leuk vind.
Maar goed, daar wennen ze maar aan .

Wat bedoel je precies met keerpunt? Welk keerpunt?

[elle]

Mag ik dan deze conclusie trekken?
Je vind het dus niet alleen pijnlijk hoe ze zo over je denken, maar ook dat zij zo over je denken.
En dat voor jezelf, maar ook nog voor hen.

Maar waarom zou je dat erg moeten vinden voor hen?
Ben jij daar verantwoordelijk voor?
Ingewikkeld hoor .

Hoe denkt je man er nu over, nu je zelfs helemaal niet meer gelooft?
Lijkt me toch ook geen gemakkelijke situatie.

Is dat, waarom je niet kunt slapen?

Ik vind het erg voor hen omdat ik weet hoe je psychisch helemaal stuk kunt zijn als je bedenkt dat geliefde familieleden voor eeuwig zullen moeten verkeren in de hel!
En nee, ik ben niet verantwoordelijk voor hun denken maar ik leef me in hun gedachtenleven in .

Mijn echtgenoot is een verhaal apart. Die gelooft en zegt openlijk dat ik een verlengstuk van de satan ben

In het algemeen slaap ik best goed hoor .

[elle]

Het is vreselijk dat dit soort walgelijke indoctrinatie nog steeds blijft voortbestaan in Nederland. Ik zie het niet anders als een mentale storing in je bovenkamer die alles in de omgeving besmet. Een algemeen geaccepteerde schizofrenie. Want dat IS het. Want welk normáál mens geloofd er in een wonderbaarlijke spijziging, een maagdelijke geboorte, Jona in een walvis, een wolkolom in de woestijn met een sjokkend volk erachteraan, een pratende slang of ezel. Ik geef dan ook ruimhartig toe dat ik zelf gestoord was om te geloven dat er zoiets bestaat als een hemel of hel. Ik breek nog steeds m'n hoofd erover hoe ik dat toch ooit heb klaargespeeld. En wat is het toch uitermate vervelend dat ik dat geloof van de wet en uit 'goede sociale gewoonte' moet "respecteren" en altijd glimlachend net moet doen, alsof iemand die met een ernstig gezicht de meest idiote zaken beweerd, niet totaal stapelgek is.

Amen!

[a.r.]

Die gelooft en zegt openlijk dat ik een verlengstuk van de satan ben

Ik kan er tegenwoordig behoorlijk nuchter onder blijven, maar de eerste keer dat ik dát te horen kreeg! Ik was werkelijk sprakeloos en stond met grote ogen en met opengevallen mond diegene aan te kijken....mijn hersens konden domweg niet bevatten dat iemand die ik zó diep liefhad dát zonder schaamte kon beweren. Het was voor mij een moment van grote ommekeer! Dat was HET moment waarop ik besloot eens uit te gaan zoeken wat christendom/religie nu werkelijk inhield! Het blijkt een rijk pallet aan grijs/zwarte kleuren te zijn. (Wellicht ben ik mede daardoor ook zo gehecht aan mijn kleurrijke avatar van Nietzsche door Edvard Munch)

[Storm]

@Elle,
Ik doe het even zo want ik kan niet quoten, weet niet waaraan het ligt.

Wat bedoel je precies met keerpunt? Welk keerpunt?

Het punt dat je dacht; nee dit kan ik echt niet meer geloven.

En je man is een verhaal apart inderdaad,dat moet afschuwelijk wezen als je man zo over je denkt.
Maar hij dacht waarschijnlijk al zo toen je evangelisch christen werd.

[elle]

Ik kan er tegenwoordig behoorlijk nuchter onder blijven, maar de eerste keer dat ik dát te horen kreeg! Ik was werkelijk sprakeloos en stond met grote ogen en met opengevallen mond diegene aan te kijken....mijn hersens konden domweg niet bevatten dat iemand die ik zó diep liefhad dát zonder schaamte kon beweren. Het was voor mij een moment van grote ommekeer! Dat was HET moment waarop ik besloot eens uit te gaan zoeken wat christendom/religie nu werkelijk inhield! Het blijkt een rijk pallet aan grijs/zwarte kleuren te zijn. (Wellicht ben ik mede daardoor ook zo gehecht aan mijn kleurrijke avatar van Nietzsche door Edvard Munch)

De eerste keer dat hij het tegen me zei is al weer jaren geleden. Maar ik vond het schokkend toen. Ik ben het nog steeds in zijn ogen maar het raakt me nu niet meer.