Jagang schreef:Wat voegt een vooronderstelling aangaande het immateriële toe aan kennis/wijsheid wanneer elke aanwijzing voor dat immateriële ontbreekt?
Het is iig niet zo dat iedere aanwijzing ontbreekt. In filosofisch opzicht blijft het helderste argument dat alles 'gedacht' wordt.
De materie komt zo in filosofische zin voort uit de gedachte, net zoals in wetenschappelijke/empirische (extern perspectief) zin de gedachte voortkomt uit de materie.
Maar ook op wetenschappelijk gebied zijn er volgens sommige denkers aanwijzingen tegen het materialisme. We dalen dan af naar de deeltjes en ik ga me daar (nog) niet aan wagen, maar op wiki staat een en ander beschreven onder lemma materialisme. Het is wel interessant om te noemen omdat het betekent dat een idealistisch standpunt dus niet persé inhoudt dat de externe werkelijkheid niet gekend kan worden.
Jagang schreef:Ik geloof dat ik die stelling niet helemaal kan vatten.
Als filosofie wijsheid nastreeft, en wijsheid niet kan bestaan zonder kennis, dan komt het me voor als evident dat je empirisch verkregen evidence nodig hebt om tot meer wijsheid te komen?
Ik ga nu (misschien) iets heel doms zeggen.
Heb je empirisch verkregen kennis nodig om de logica in te gronden? Het antwoord lijkt mij 'nee'.
Betekent dit dat het niet bij kan dragen aan kennis/wijsheid? Het antwoord lijkt mij 'nee' .
Een deel van de wetenschapsfilosofie gaat met deze logica vooraf aan de empirie. Dit betekent dat minstens een deel van de wetenschap gegrond is in een niet aan de empirie verbonden denken. Wat dan betekent dat wijsheid leidt tot een mogelijkheid tot kennis en dat die kennis weer leidt tot meer wijsheid?
Jagang schreef:Dat hangt denk ik af van het perspectief waarmee je de relatie tussen empirie en filosofie benadert.
Empirische waarnemingen zijn inderdaad nooit 100% "proof" voor een materialistische filosofie.
Wel denk ik dat het, de formele toepassing van bewijslast volgende, "evidence" is voor een materialistische filosofie.
En hiermee komen we denk ik uit op het onderscheid tussen zijnsleer en kenleer. Om op het materialistische (kenleer) standpunt uit te komen dat de fysieke werkelijkheid buiten ons gekend kan worden, moet je het (zijnsleer) standpunt innemen dat die fysieke werkelijkheid bestaat. De kenleer toepassen om de zijnsleer aan te nemen, kan gewoon niet kloppen, hier blijf ik bij. En daarmee ga ik niet mee in je gedachte dat empirische waarnemingen 'evidence' vormen voor het materialisme.
Er schuilt links- of rechtsom een onbewijsbare aanname in de materialistische zijnsleer. Dit is niet 'erg', het geldt evengoed voor het idealisme. Maar het moet wel erkend worden, om de uiteindelijke positie van kennis (en van de materialist!) te kunnen bepalen in wetenschapsfilosofisch opzicht.
Jagang schreef:Is het onder die omstandigheden niet gerechtvaardigd om gewoon uit te gaan van een materialistische werkelijkheid?
Ja! Vanuit het idee dat het onmogelijk is wetenschap te bedrijven als je eerst moet bewijzen dat er een materiële werkelijkheid bestaat (omdat dit onmogelijk is), zie ik ook weinig heil in een blijven hangen in deze discussie. Je komt dan uit op pragmatisme, dat de vraag omtrent bewijsbaarheid loslaat en gewoon omgaat met de werkelijkheid zoals die zich aan ons voordoet. De zijnsstatus wordt als het ware overgeslagen. Dit is m.i. de meest kritische en eerlijke positie die kan worden ingenomen, zonder aan praktische mogelijkheden te hoeven inboeten.
Naar beste vermogen, Jagang, maar ongetwijfeld wat abstract en onduidelijk hier en daar, ik voel zelf nog enige verwarring, die ik ook teruglees in mijn uitleg maar ik denk (uiteraard) dat de kern van mijn redenering wel klopt.
