van wedergeboren christen tot............

[Kitty]

O, nou snap ik het! Dáar komen die gevallen engelen vandaan! Satan is eigenlijjk een engel met karakter!

Dat is zo gek nog niet om dat zo te zien. Satan was iemand die voor zichzelf nadacht, daar zit wel wat in ja.

[Rereformed]

Ik ben eerlijk gezegd nog nooit een christen tegengekomen die deze dingen echt letterlijk neemt.

Ik wel!

Je zal het boekje: De hemel is zo echt! van Choo Thomas wel niet kennen. Het werdt toendertijd erg gepromoot door Jaap Dielemans, die gastspreker was bij ons. Het werd als zoete broodjes verkocht (waaronder door mij), en ik kreeg het later ook nog per post toegestuurd door een bevriend echtpaar. Was dus een erg belangrijk boek,wat ik zeker moest lezen. Er zijn mensen die door dat boekje tot geloof zijn gekomen.

Inderdaad, ik heb noch van Choo Thomas gehoord, noch van Dielemans.

Het gaat over een vrouw, die snachts lag te schudden in haar bed, en tig x door Jezus was meegenomen naar de hemel. Ze beschrijft erin hoe het er daar uit ziet, en wat ze er daar doet. Ook neemt Jezus haar mee naar de hel, en ziet ze haar ouders daar knarsend en weeklagend in de vlammen. Heel veel mensen waren wel kritisch over dat boek, maar heel veel ook niet.

Ik was een gelovige van het soort dat zulke verhalen en ook kringen waarin zulke verhalen serieus worden genomen op een grote afstand van mijn bed hield.

Ik heb zelf de conclusie getrokken dat ze last had van epileptische aanvallen, en daardoor die rare dingen zag. Heb ze alletwee ook weggegooid.

Het lijkt me toe dat je stevig met twee benen op de grond staat.

O, nou snap ik het! Dáar komen die gevallen engelen vandaan! Satan is eigenlijjk een engel met karakter!

Ja, maar je moet het nog dieper zien: Satan is wat God uit verveling ook moest worden om de saaiheid van zijn bestaan uit te houden. Alles is uit God. De hele schepping is het product van de frustratie van God met zichzelf. In eeuwige zaligheid en perfectie verkeren levert onvermijdelijk enkel frustratie op. Wat valt er lief te hebben indien er geen Tegenstander bestaat, geen zonde, geen duisternis, geen mislukking? Waar zou je behoefte aan kunnen hebben wanneer alles perfect is? Wat zou je voldoening kunnen geven wanneer er niets is waar je trots op kunt wezen, voor moet vechten, voor moet zwoegen, verdrietig om kunt zijn, niets bestaat om naar te kunnen streven?

Wanneer God licht schept, móet hij automatisch ook duisternis scheppen, want het licht kan nu eenmaal niet bestaan zonder de duisternis. Indien God een wezen is zit Hij opgesloten in de wetten van het bestaan.

Daarom is God gedacht als een Wezen ook zo'n lachwekkend denkbeeld: hoe groter je een wezen maakt, des te sterker maak je Hem een wezen dat men kan beschrijven als een gefrustreerde stumper, als een zieke verschijning. Vergelijk ons mensen met dieren. Wij zijn verreweg het ziekste dier, niet hoewel we ze allemaal te slim af zijn, maar juist vanwege onze slimheid, vanwege dat ons bewustzijn zoveel groter is.

[fbs33]

@ fbs33,

geweldige analyse!

Zo nu en dan heb ik van die uitschieters (maar ga me niet aanbidden!

Je hebt inderdaad de laatste tijd goeddoordachte bijdragen geleverd. Het is mij ook opgevalen. Een compliment is wel op z'n plaats.
En je weet dat er hier op dit forum niet veel voelen voor aanbidding, dus daar hoef je niet bang te zijn lijkt me. Ga dus maar even in het zonnetje zitten.

Wat ik eigenlijk bedoelde was, "Houd het applaus in reserve dan kun je het weer wegstrepen tegen de blunders en onduidelijke stukjes.
Maar ik geef toe dat zoiets best prettig is om te lezen

[fbs33]

Ja, maar je moet het nog dieper zien: Satan is wat God uit verveling ook moest worden om de saaiheid van zijn bestaan uit te houden. Alles is uit God. De hele schepping is het product van de frustratie van God met zichzelf. In eeuwige zaligheid en perfectie verkeren levert onvermijdelijk enkel frustratie op.

Ik kan het daar mee eens zijn als je i.p.v. het woord 'god'- - -het woord 'mens' gebruikt en dan wel in de betekenis van het dierlijk lichamelijke instinctieve gedeelte van die mens
Nml. precies dát gedeelte wat de mens in feite was vóórdat hij zich bewust was!
Verlopende via de lijn 'aap'- - -'mensaap'- - - aapmens- - -bingo!
De mens(en) die god en zijn schepping beschreven, gebruikten een fantasie om hoe dan ook een ontstaan van alles om hen heen van contouren te voorzien (onder het motto "Beter dan niks"!)
In mijn ogen schiep de mens een god naar zijn eigen menselijke evenbeeld, en wel naar het dierlijk lichamelijk instinctieve deel daarvan! (met zijn gevoel [alias 'instinct']
Besefloos (en dus geen schaamte want dat vereist besef!) als de rest der dieren die in het paradijs leven
NB!!! Het is de mens en niemand anders die e.e.a. bedenkt en op schrift stelt! (geen inspirator of het moet hemzelf zijn! m.i.)

En komt Satan als symbolische slang die de mens attendeert op zijn toegevoegde waarde "Het rationele gedeelte" dat de mens tot een bewust wezen maakt en aan hem 'kennis' aanbiedt!
Bewust worden van zijn naaktheid, bewust worden van zijn sterfelijkheid markeren het verlaten v.d. dierlijke onwetendheid die er in dat paradijs heerst en waar geleefd wordt langs de (in zekere zin) gedachteloze lijnen die door de instincten bepaald zijn en gestuurd door 'prikkels' (honger, dorst etc.)
"kennis leidt naar slimheid, naar afwegen van voor en nadelen op een snellere manier, op een genuanceerdere manier dan de andere dieren die nog steeds in het paradijs leven.
Het bracht zweet en arbeid maar de 7 vette jaren straalden hun beloning af op die 7 magere jaren die volgden.
Ze moesten daarvoor veel meer maaien, schoven zetten, schuren bouwen, bewaken, enz. enz. Ze konden een toekomst prognosticeren waar ze voorheen als dier 7 jaar volop hadden kunnen eten en daarna in grote getale afgestorven zouden zijn wegens voedselgebrek..
Satan was het beste dat de mens kon overkomen want hij beschermt de mensheid zo goed mogelijk tegen de strapatsen van god

Wij zijn verreweg het ziekste dier, niet hoewel we ze allemaal te slim af zijn, maar juist vanwege onze slimheid, vanwege dat ons bewustzijn zoveel groter is.

Ik ben het daarmee eens als "Rereformed bedoelt te zeggen, "Wij hebben de ratio om het dier dat we zijn(instincten) te sturen als een ruiter zijn paard, maar laten het paard lopen waar het instinctief wil.
En dan kom je uit op een plek die de ruiter niet wilde en is er 'iets' duidelijk 'niet helemaal gezond in die combinatie.

[Rereformed]

Ik kan het daar mee eens zijn als je i.p.v. het woord 'god'- - -het woord 'mens' gebruikt

Uiteraard. Alles is in religie van begin tot eind enkel antropologie; psychologie zo je wilt.

Wij zijn verreweg het ziekste dier, niet hoewel we ze allemaal te slim af zijn, maar juist vanwege onze slimheid, vanwege dat ons bewustzijn zoveel groter is.

Ik ben het daarmee eens als Rereformed bedoelt te zeggen, "Wij hebben de ratio om het dier dat we zijn(instincten) te sturen als een ruiter zijn paard, maar laten het paard lopen waar het instinctief wil.
En dan kom je uit op een plek die de ruiter niet wilde en is er 'iets' duidelijk 'niet helemaal gezond in die combinatie.

Welnee. Je maakt een scheiding alsof er een te verwerpen mens zou bestaan (instincten) en een gedeelte waar je wel tevreden mee bent (toegevoegde waarde, de ratio). Gevoel (of instinct, je lijkt ze als synoniemen van elkaar te gebruiken) en rede zijn echter één geheel, niet te scheiden van elkaar. Wij hebben geen ratio als een apart kamertje in ons wezen apart van ons 'ik', hetgeen we naar believen open en dicht kunnen doen. Er bestaat in ons geen ruiter en paard. Het is allemaal één enkel geheel. Een mens is gevoel en rede. Ontwikkelde gevoelens komen mét de ontwikkelde rede. Daarom is het beter in plaats van gevoelens/instincten en rationaliteit te spreken van enkel bewustzijn, één groot geheel.

Het is het grotere bewustzijn van de mens tov. de dieren dat de mens zoveel zieker maakt dan de dieren. Er bestaat geen dier dat levensmoe is, dat een eind wil maken aan zijn eigen leven, dat voor zijn plezier naar gladiatorgevechten kijkt, voor zijn plezier een Jezusfilm van Mel Gibson gaat bekijken, voor zijn plezier naar de markt gaat om te zien hoe iemand verbrand, opgehangen of gevierendeeld wordt. Het grotere bewustzijn heeft ons martelen geleerd. Het grotere bewustzijn heeft ons doodscultussen (religie, oorlog) aangeleerd. In al deze zaken zie je gevoel en ratio allebei samengaan.

Satan was het beste dat de mens kon overkomen want hij beschermt de mensheid zo goed mogelijk tegen de strapatsen van god

Onzin, want daarnet zei je nog dat God de mens zelf is.
Alles in de religie is de mens zelf. De strapatsen van God zijn wij ook. De mens is vanwege zijn grote bewustzijn een kluwe tegenstrijdigheden.

[fbs33]

Welnee. Je maakt een scheiding alsof er een te verwerpen mens zou bestaan (instincten) en een gedeelte waar je wel tevreden mee bent (toegevoegde waarde, de ratio). Gevoel (of instinct, je lijkt ze als synoniemen van elkaar te gebruiken) en rede zijn echter één geheel, niet te scheiden van elkaar.

Ik had jouw antwoord zélf kunnen schrijven, zó eens ben ik het met je!
Sterker nog, ik heb dat in diverse stukjes meermalen geschreven, maarrr- - ik was als verteller ahw in de huid gekropen van die eerste mensen die dat scheppingsverhaal bedachten en opschreven.
Natuurlijk ben ik mij bewust dat alles zich in mijn bolletje afspeelt hoewel er dilemma's ontstaan als ik mijn gevoelsneigingen wil volgen en mijn ratio tegen mij zegt "Ho ho, doe jij (ik) het eens even rustig aan"!
Maar is dat sterk genoeg om mij me om te draaien en te gaan slapen bv?
Welnee! (in de meeste gevallen) terwijl het duiveltje wanhopig probeerde om gehoor te krijgen voor de (bedachte) mogelijke gevolgen, werd hij bedolven in die hete waas die over mijn hersens was gelegd
Ik zie het als een binnenstad (met vernieuwde stukjes erin) en omringd met nieuwe wijken die dmv. straten aangesloten zitten aan die oude binnenstad als een geheel!
Maar in die nieuwe wijken zijn de straten verbreed, de woningen ruimer, lichter enz.

Het is het grotere bewustzijn van de mens tov. de dieren dat de mens zoveel zieker maakt dan de dieren. Er bestaat geen dier dat levensmoe is, dat een eind wil maken aan zijn eigen leven,- -

Een dier zou dat wel willen, maar wordt een speelbal tussen het gegeven dat hij niet snel/sterk etc. genoeg meer is om zijn lichaam aan te zetten tot vreten (als het een roofdier is probeert hij het eerst nog met makkelijker prooien maar als dat niet meer lukt gaat het liggen om v.d. honger te sterven.
De levensdrang stuurt hem om het 'heden' op te rekken totdat het zwart wordt.

De mens met ratio kan zijn toekomst zien (als prognose), en mét die prognose als onderdeel van het dilemma dat ontstaat tussen dat andere onderdeel 'levensdrang' de keus maken om aan die prognostische ellende een halt toe te roepen of gehoor te geven aan die laatste flakkeringen van die instinctieve levensdrang

dat voor zijn plezier naar gladiatorgevechten kijkt, voor zijn plezier een Jezusfilm van Mel Gibson gaat bekijken, voor zijn plezier naar de markt gaat om te zien hoe iemand verbrand, opgehangen of gevierendeeld wordt. Het grotere bewustzijn heeft ons martelen geleerd. Het grotere bewustzijn heeft ons doodscultussen (religie, oorlog) aangeleerd. In al deze zaken zie je gevoel en ratio allebei samengaan.

Ik moet weg en keer pas later terug, maar wil graag spitten in dat laatste gedeelte waar ik het min of meer wel met je eens denk te zijn maar nog wat dieper wil graven (als het je interesseert?)

[Rereformed]

Welnee. Je maakt een scheiding alsof er een te verwerpen mens zou bestaan (instincten) en een gedeelte waar je wel tevreden mee bent (toegevoegde waarde, de ratio). Gevoel (of instinct, je lijkt ze als synoniemen van elkaar te gebruiken) en rede zijn echter één geheel, niet te scheiden van elkaar.

Ik had jouw antwoord zélf kunnen schrijven, zó eens ben ik het met je!
Sterker nog, ik heb dat in diverse stukjes meermalen geschreven, maarrr- - ik was als verteller ahw in de huid gekropen van die eerste mensen die dat scheppingsverhaal bedachten en opschreven.

O, nu wordt het een stuk duidelijker.

Ik moet weg en keer pas later terug, maar wil graag spitten in dat laatste gedeelte waar ik het min of meer wel met je eens denk te zijn maar nog wat dieper wil graven (als het je interesseert?)

Diep graven heeft wat dit betreft Nietzsche al voor je gedaan! De uitdrukking de mens als het zieke dier is van hem. Je kunt daarover lezen in De Genealogie van de Moraal. Na een analyse van universele kenmerken van de mens die men op kan sommen met "de afkeer van het leven, levensmoeheid, verlangen naar anders zijn, verlangen naar ergens anders zijn, verlangen naar het 'einde'" schrijft hij:

Waar vandaan komt toch die ziekelijkheid? Want de mens is zieker, onzekerder, veranderlijker, minder vastgelegd dan welk ander dier dan ook, zoveel is zeker, -hij is het zieke dier. Hoe komt dat? We kunnen ook van hem zeggen dat hij meer geriskeerd heeft, meer vernieuwd heeft, getrotseerd heeft, het noodlot getart heeft dan alle overige dieren tesamen: hij, de grote experimentator met zichzelf, de onbevredigde, de onverzadigde, die met de dieren, de natuur en de goden om de uiteindelijke heerschappij vecht, -hij, de nog steeds niet bedwongene, de eeuwig toekomstige, die geen rust meer vindt van zijn eigen stuwende kracht, zodat zijn toekomst onverbiddelijk als een spoor in het vlees van elk heden woelt: -hoe zou zo'n moedig en rijk dier dan niet ook het meest bedreigde, het langst en diepst zieke dier van alle kunnen zijn?
De mens is het vaak genoeg 'zat'. Er zijn in de geschiedenis zelfs hele epidemieën van deze zatheid. Maar zelfs deze moeheid, deze ergernis over zichzelf -alles uit zich bij de mens met zo'n grote kracht, dat het meteen weer een nieuwe kluister wordt. Het nee dat hij tegen het leven zegt, brengt als bij toverslag een overvloed van tederer ja's aan het licht; ja, ook wanneer hij zichzelf verwondt, deze meester van de vernietiging, de zelfvernietiger, -achteraf is het dan de wond zelf die hem ertoe dwingt te leven...

Mooi hè, die bijna magische en toch altijd zo volstrekt heldere taal van Nietzsche. Ik heb altijd het gevoel dat jij veelal hetzelfde wil zeggen.
Zie ook http://209.85.135.104/search?q=cache:fq ... dieren.doc voor een interessant artikel hierover.

[Destinesia]

O, nou snap ik het! Dáar komen die gevallen engelen vandaan! Satan is eigenlijjk een engel met karakter!

Dat is zo gek nog niet om dat zo te zien. Satan was iemand die voor zichzelf nadacht, daar zit wel wat in ja.

Volgens het NT wel ja. Vanuit de Tenach is hij gewoon een dienstdoende engel die gewoon netjes naar God luistert en gewoon doet wat God hem opdraagt. Het christelijke beeld van satan is een complete verdraaiing daarvan. Het is helemaal geen gevallen engel. Satan is een "tegen stander" van mensen. Niet van God. Althans dat hoor ik maar steeds, en lees dat in bepaalde Joodse commentaren.

Ik snap alleen dit vers niet helemaal in dit verband.

Volmaakt zijt gij van gestalte, vol van wijsheid, volkomen schoon. In Eden waart gij, Gods hof; ...gij waart een beschuttende cherub...gij waart op de heilige berg der goden, wandelend te midden van vlammende stenen. Onberispelijk waart gij in uw wandel, vanaf de dag dat gij geschapen werdt, totdat er onrecht in u werd gevonden...Ezechiël 28.

Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, gij morgenster, zoon des dageraads; hoe zijt gij ter aarde geveld, overweldiger der volken! En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen, boven de sterren Gods mijn troon oprichten...ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste gelijkstellen. Jesaja 14.

Maar goed ...

[Devious]

Dat is zo gek nog niet om dat zo te zien. Satan was iemand die voor zichzelf nadacht, daar zit wel wat in ja.

Satan is gewoon een personificatie van ons gezonde verstand. Priesters, profeten, imams, apologeten, evangelisten, predikanten en oude geschriften vertellen ons dat we in hún god moeten geloven, en in de wonderlijke verhalen over dodenopwekkingen, splijtende manen, sterren die door engelen als projectielen gebruikt worden om demonen te verjagen, etc... Maar in ons is altijd dat knagende stemmetje dat zegt: 'Maar,, dat bestaat toch niet? Dat is toch flauwe kul?'
Toen de verdedigers des geloofs steeds vaker te maken kregen met die lastige vragen, die uit dat verstand des volks opborrelden, verklaarden ze: 'Dat zijn de influisteringen des duivels', en Satan was geboren. Lucifer, de lichtdrager, werd tot vorst der duisternis verklaard. Eén van de grootste tragedies uit de geschiedenis.

Gegroet.

[Rereformed]

Satan is gewoon een personificatie van ons gezonde verstand. Priesters, profeten, imams, apologeten, evangelisten, predikanten en oude geschriften vertellen ons dat we in hún god moeten geloven, en in de wonderlijke verhalen over dodenopwekkingen, splijtende manen, sterren die door engelen als projectielen gebruikt worden om demonen te verjagen, etc... Maar in ons is altijd dat knagende stemmetje dat zegt: 'Maar,, dat bestaat toch niet? Dat is toch flauwe kul?'

Dat het inderdaad flauwekul is kun je ook hieruit al opmaken dat het in de teksten in Ezechiël en Jesaja helemaal niet om een beschrijving van de Satan gaat. Ezechiël 28 is een oordeel en een klaaglied over de koning van Tyrus. Jesaja 13 en 14 is een tirade over de val van Babel.
Beide passages worden met een tour de force tot bronnen van informatie gemaakt over een zogenaamde Satan.

[fbs33]

Vergelijk ons mensen met dieren. Wij zijn verreweg het ziekste dier, niet hoewel we ze allemaal te slim af zijn, maar juist vanwege onze slimheid, vanwege dat ons bewustzijn zoveel groter is.

De erkenning dat we niet méér dan dieren zijn grijnst ons van alle kanten aan als wij onze daden beschouwen!
Wij lijken op lemmingen die net als wij hun mogelijkheden invullen met nakomelingen!
Wij verschillen er echter in zoverre van dat we rigoureus de aarde vermaken om dat nakomelingschap te verwezenlijken.
Wat de gevolgen op langere termijn voor dat nakroost te betekenen heeft kan goed, maar ook fout uitpakken
Gesteund door de diverse ideologieën mét of zonder god vanuit diverse invalshoeken
Amper of in het geheel niet wetende wat de gevolgen van dat 'vermaken' kunnen zijn en misschien wel de dood voor de gehele soort (of een flink gedeelte ervan) tot gevolg kan
hebben! (al experimenterend)
Wél bezig zijn de eventuele gevolgen dmv. wapentechnologie en machtsblokken vormend, elders te laten plaatsvinden dan de eigen invloedsfeer en machtsblok als de nood boven een bepaalde grens uitstijgt!
En opnieuw een ode aan de instincten met een gepropageerde 'goed' en 'fout' waarde per machtsgebied uitgedragen..
Het is de 'ruiter'(ratio), onverbrekelijk met het paard verbonden, die aan de wil v.h. paard gevolg moet geven omdat er een situatie gecreëerd is waarin het paard een geeuwhonger heeft, zó erg dat het niet meer luistert naar de bevelen van zijn ruiter maar rechtstreeks afkoerst op een volle ruif die het meent te weten, ergens.

Een toekomst vermoeden aan de hand van zijn legio mogelijkheden is iets anders dan hem te beheersen door er een goede mogelijkheid uit te pikken en vastberaden na te volgen ook al schreeuwt het(kortzichtige) lichaam iets anders.
Een invalide dier die een poot tekort komt om het hoofd te dragen (wat in de buurt van Nietzsche's prognose uitkomt.)
Wat is de progressie in ruim 100 jaar?

[Kochimodo]

Vergelijk ons mensen met dieren.

Goh, dan was Prediker zijn tijd ver vooruit. Hij zag immers al in dat mens en dier gelijk zijn....

Ik zeide bij mijzelf: Wat de mensenkinderen betreft, God wil hen schiften en laten zien, dat zij eigenlijk dieren zijn. Want het lot der mensenkinderen is gelijk het lot der dieren, ja, eenzelfde lot treft hen: gelijk dezen sterven, zo sterven genen, en allen hebben enerlei adem, waarbij de mens niets voor heeft boven de dieren; want alles is ijdelheid.

Grote fout is dat hij God in het verhaal betrekt, maar goed in zijn tijd wist men nu eenmaal niet beter.

[Rereformed]

Grote fout is dat hij God in het verhaal betrekt, maar goed in zijn tijd wist men nu eenmaal niet beter.

Inderdaad, daarom moeten we het hem vergeven. Hij stak desondanks toch huizenhoog uit boven alle andere 'denkers'.

[fbs33]

Als ik dát wat Prediker schreef als uitgangspunt voor zijn geloven in een god moet nemen, dan wijst alles in mij op het tegendeel.
Zijn koele waarneming(en) en analyses mbt. de mens (hijzelf c.s.) in het geheel der levensvormen, en het wijzen op dat ijdele aspect van het zelfbeeld dat die mens heeft in dat geheel (dat alleen kan als je jezelf aan een nauwkeurig niets verdoezelend onderzoek durft bloot te stellen) - -wijst m.i. onomstotelijk op het determineren van een god, als zijnde 'nonsens'
Nodig slechts om dat zelfbeeld overeind te houden en verder slechts toeval geheten
Op dát punt in zijn 'redenaties/reflecties' aangekomen zijnde, zal Prediker vermoedelijk gedacht hebben,"Ach wat maakt het uit, het zijn slechts woorden".
Of je het 'toeval' noemt, of 'nonsens' of 'god'?
"Laat ik het maar god noemen om mijn medejoodjes niet te shockeren en zo tevens de meeste kans te maken om mijn schrijfsels bij die andere schrijfsels te kunnen voegen"!

[Rereformed]

Als ik dát wat Prediker schreef als uitgangspunt voor zijn geloven in een god moet nemen, dan wijst alles in mij op het tegendeel.

Inderdaad. God was voor Prediker dan ook enkel een axioma. De gedachte kwam niet in hem op dat God wel eens niet zou kunnen bestaan, zelfs niet terwijl hij alle redenen die hij voor zo'n uitspraak zou kunnen bedenken al op een rijtje had staan. God was een automatisme. Het is interessant dit te overdenken.

Wellicht is de reden het "argument of design". Dat was ook de reden voor de opkomst van het deïsme in de tijd van de Verlichting. Op een gegeven moment had God ahw geheel afgedaan, maar men kon zich nog geen puur atheïsme indenken vanwege dat men nog een superdesigner nodig had.

Het komt me voor dat tenminste één verwijzing naar God in Prediker een latere toevoeging is van een vrome priester:

Prediker 11:
"En onthoud bij alles wat je doet dat God je aan zijn oordeel onderwerpt."
Hoe zou Prediker dit uit kunnen spreken. Hij gelooft niet in een hiernamaals, en heeft net opgemerkt dat er geen gerechtigheid op aarde bestaat.

...


"Belast je hart niet met verdriet en houd je lichaam vrij van kwalen, want je jeugd en jonge jaren zijn al snel voorbij. Gedenk daarom je schepper in de dagen van je jeugd – voordat de slechte dagen komen en de jaren naderen waarvan je zegt: In deze jaren vind ik weinig vreugde meer."

Wat hij hier eigenlijk opmerkt is: geloof maar in God zolang je nog jong en naief bent en in staat bent om te denken dat je daar baat bij hebt.