Hopelijk bedoel je dat "Ik vond dat iets feestelijks hebben, " min of meer ironisch. Een paar km van mijn huis is ook zo'n zwarte kousenkerk. De avonddienst begint daar om kwart over zes.Gershom schreef: Daar stapten heel grote gezinnen uit, en eenmaal buiten deden alle meiskes een hoedje op. Ik vond dat iets feestelijks hebben, die kinderen in hun mooiste jurkjes en het manvolk in zwarte of zeer donkerblauwe kostuums. Ze hadden zich allemaal mooi gemaakt voor de aanvang van de dienst.
Afgelopen zomer ben ik daar naar toe gegaan zo'n kwartier voor aanvang, dat wil zeggen, tegenover de kerk is een mooi park en daar ben ik gaan zitten om de aankomst van de gelovigen (ja, ook daar de vrouwen met hoedjes) te aanschouwen.
Ik vond het niets feestelijks hebben, ik vond het huiveringwekkend. Volwassen intelligente mensen die als een kudde naar de kerk gaan, de vrouwen met hoedjes, kuddegedag dus, en de mannen in het donker gekleed. Het ergste vond ik nog de kinderen die erbij waren, die zag ik als slachtoffer van de waanzin die zich voor mijn ogen afspeelde.
Vanaf de plek waar ik zat kon ik het gegalm van de psalmen die de kudde ten gehore bracht horen. Ik werd er koud van en weer drong het beeld zich bij me op van totale waanzin en krankzinnigheid.
Ik vind het moeilijk om bij mezelf vast te stellen wat mijn drijfveren zijn om dit soort taferelen te aanschouwen en aan te horen. Ik weet wel dat er een intens gevoel van dankbaarheid door me heen stroomde dat ik niet deel hoefde uit te maken van wat ik zag. Een soort geluksgevoel dat ik helemaal vrij was en niet besmet was door die gestoordheid die bezit had genomen van die gelovigen.
Maar ik weet niet zeker dat dit mijn enige drijfveren waren om dit te doen.
Het deed me ook terugdenken aan de tijd dat ik zo'n elf, twaalf jaar was. Ik had geen enkele kennis van het christendom en ik begon uit nieuwsgierigheid te lezen in de bijbel, die bij ons thuis aanwezig was, ondanks dat mijn ouders niet gelovig waren.
Ik weet nog goed hoe geschokt en verbijsterd ik was door de teksten in de bijbel. Voor mijn gevoel spatte de waanzin, de meedogenloze bruutheid, de moordzucht en bloeddorst van elke bladzijde af. Ik ben na korte tijd gestopt met lezen, omdat ik het niet meer goed kon verwerken, ik was nog een kind.
Maar ook toen voelde ik diezelfde opluchting dat ik er niet aan mee hoefde te doen, dat ik vrij was en niet gedwongen zou worden opgenomen te worden in die wereld van bloeddorstige gekte.
