ASP: stel dat er een god bestaat,
dan is ie nog te groot om door 1 religie geclaimd te kunnen worden...
Mooi gezegd. Die God zou door één universele religie voor de mensheid geclaimd kunnen worden maar een dergelijke religie bestaat niet en het is niet waarschijnlijk dat zelfs de eerste tekenen spoedig zullen komen van een dergelijke overkoepelende religie waarvan alle Christenen, Joden, Islamieten, (zen)Boeddhisten, Hindoeïsten en andere religieuze mensen op de één wereldwijde familiare geloofsgemeenschap vormen die in dezelfde God geloven.
MNb: Ha, ik ben niet de enige. De apostelen van Dawkins zijn nog opdringeriger dan de Amerikaanse zendelingen hier rond Moengo. Een woordje van twijfel aan de Heilige Dogma's van Dawkins en je wordt gefileerd.
Mooi, ik ben gelukkig niet de enige die denkt dat D. untouchable voor kritiek moet zijn. Nou als je gelijk hebt D. met behulp van 50/50-retoriek richting agnosten die laatsten van hun agnost-zijn tot zijn atheïsme-invulling wil bekeren dan mag een Dawkinsadept mij wel een keer de heilge 50/50-leer onder de neus wrijven, want ik ken deze niet.
Locutus: Agnost zie ik als een 50/50 positie, en zo voel ik dat dus niet. Ik sta voor de volle 100% achter Dawkins, al was er toch een keer iets moet worden ingebracht tegen een paar millennia religieuze propaganda. Mogen wij ook eens een keer?
En Siger, wanneer die pluraliteit van bekeerders komen dan zeg ik tegenwoordig met het schitterende lied van Maarten van Roozendaal: "Red mij niet". Lijkt mij duidelijk genoeg.
Nou, Maarten zei anders wel wat meer dan alleen "Red mij niet". De boodschap is misschien anders, maar de sarcastische ondertoon doet mij sterk aan Dawkins denken
Het verschil tussen atheïst-zijn en agnost-zijn is blijkbaar niet zo groot op het gevoelspunt van ongelovige 'goddenlozen' voor religieuze evangelisatiepogingen richting ongelovigen waarover M v Roozendaal zingt. Atheïsten en agnosten zijn twee soorten ongelovigen of goddenlozetypen. Uit de pragmatische overwe-gingen van blijkbaar ervaren hogere aantrekkingskracht van religieuze reddingspogingen en de last daarvan blijken sommige agnosten hun titel "agnost" al gemakkelijk te verwisselen voor het dragen van de "atheist"-titel. Dus zo hemelsbreed is het verschil tussenbeide ook weer niet. Ik sta voor de volle 100% achter het agnost-zijn en herken heus in Dawkins wel de menselijke 'Picard'-kant van zijn atheïst-zijn, maar in zijn evangelisatiepogingen om agnosten en theïsten te bekeren door Borg-assimilatie van zijn type atheïsme is Dawkins de bijenkoning-vertolker vam de collectieve Borg-wil van alle perfect atheïstisch gemodelleerde 'Dawkutus'-darren. (ik ben een trekkie.)
Nietweten en Geweten schreef:
Omwille van de vrede ben ik nog eens extra gemotiveerd om agnost te zijn en blijven aangezien ik die positie beschouw als de middenpositie tussen het atheïsme en het theïsme
.
Siger reageerde: Lastige positie lijkt me. Vind je dat de argumenten voor en tegen het bestaan van god(en) zozeer aan elkaar gewaagd zijn?
Ik bedoel de agnostische tussenpositie in existentiële zin tussen het atheïstische bestaan van Dawkins en het theïstische bestaan van André Rouvoet, de tussenpositie van nietweten waar mensen worstelend op hun individuele denkweg ooit voorbij komen in hun overgangen van atheïst-zijn naar theïst-zijn of andersom van theïst-zijn naar atheïst.
Steen: Ik geniet altijd nog van het voorbeeld dat Siger gaf in een discussue over agnostisisme en atheisme.
Siger schreef over agnosten:
Ik beweer bijvoorbeeld dat er geen roze walvis van 3 km lang in de Oosterschelde is aangespoeld.
Ik wil er zelfs mijn rechterhand voor verwedden.
Ik ga daar niet agnostisch over zijn omdat het theoretisch kan.
Ik beweer dat het niet zo is, en zolang niemand met een foto komt behoud ik mijn zekerheid.
De vergissing van mensen die de logica hier niet van begrijpen, is dat ze geloven dat je altijd je woord moet volhouden, maar dat is natuurlijk helemaal fout. Je mag best ergens redelijkerwijs zeker over zijn vandaag, en morgen vaststellen dat het anders was. Tot zolang ben je onbeschaamd zeker: er is geen roze walvis van 3 km lang in de Oosterschelde, en er is geen god
.
Een agnost houd het bestaan van een roze walvis open";... "Ja! Je kunt het niet weten!
En een atheïst die zegt; ..."Een roze walvis?... Wat een gelul!"
Een
roze walvis van drie meter 
Die bestaan alleen in de verbeelding, waar de agnost er het bestaan van open houdt wetende dat het een grappig verzinsel is dat die in de Westerschelde zou aanspoelen - net zoiets als dat de NLse band de Kift zingt, dat er in Engeland eens een vis is komen aanzwemmen die in zo'n vreemde taal sprak, dat de geleerden nu nog bezig zijn om het uit te zoeken. Ook de atheïst die zegt "Een roze walvis? ... Wat een gelul!", moet toegeven dat die roze walvis tenminste bestaat in zijn/haar eigen verbeelding tijdens deze gedachtengang. En in die verbeelding maakten de oude Grieken hun polytheïstische godenwereld na mbv de mythen van Homerus en Hesiodus en die mythische godenbeelden van de Grieken op straat en de markt ondervroeg Socrates kritisch - in de oudste Westerse religiekritiek. Het 'nietweten' in mijn nick verwijst naar mijn agnost-zijn (agnoos=niet weten of bezitten vd gnosis = kennis) maar ook naar het eerste beginsel van Socrates' filosoferen, het weten van nietweten (later bij Cusanus: docta ignorantia=geleerde onwetendheid). Misschien behoor ik me 'socratisch agnost' te noemen. De twee delen van mijn nickname verwijzen naar de twee filosofische beginselen van Socrates en komen samen in een negatief filosofisch weten, het (door)vragende weten van nietweten en het geweten dat slechts "nee" zegt bij een handelingsvoornemen. Het agnostische en socratische 'weten van nietweten en geweten' is vollediger, maar dat wordt mi een te lange nickname. Vandaar de verkorting.
Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen. Art.1 vd Universele Verklaring vd Rechten vd Mens