Vuurtje schreef:Beste Kochimodo,
Bedankt voor je reactie en het inzicht dat je me wilt geven in jou beleving.
Graag gedaan.
Wat betreft abortus en euthanasie ben ik het ten dele eens met je analyse. Ik beleef het als een vorm van moord, die God verboden heeft.
Beleef je het zelf echt zo? In mijn geval was het zo, dat ik (toen) Gods woord liet prevaleren boven mijn eigen mening.
Dat wil overigens niet zeggen dat ik dus uit nederigheid maar de wens van God aanhang.
Maar is dat nu niet juist hét kenmerk van nederigheid.
Van Dale online:
ne·de·rig bn, bw 1 onaanzienlijk, gering 2 bescheiden, deemoedig
Je stelt jezelf zodaning bescheiden en onaanzienlijk op dat Gods regels altijd voorgaan.
Wat is jouw gedachte bij nederigheid?
Ik geloof dat er een reden voor is en dat het goed is voor de mens. Het stoppen van menselijk leven klinkt me niet goed in de oren.
Waarom niet? Zeker als iemand weloverwogen de beslissing neemt om een einde aan zijn leven te maken. Is dat dan aleen gebaseerd op het goddelijke verbod?
Dat neemt niet weg dat ik (ook) een vreselijke hekel heb aan menselijk lijden. Ik zal alleen niet degene zijn die beslist dat dit moord rechtvaardigt.
Vrijwillige euthanasie kan toch nooit moord zijn? Bij een moord wordt namelijk zonder instemming iemand van het leven beroofd.
Abortus ligt idd wat moeilijker, aangezien de foetus niet kan instemmen of protesteren tegen de levensbeeindiging.
Ingeval van verkrachting en incest ben ik zonder meer voor, aangezien ik het geestelijke leed van de aanstaande moeder meer zwaarwegend vind. Ook indien men vast kan voor de geboorte vast kan stellen dat het kind zwaar gehandicapt en allerlei afwijkingen geboren zal worden, ben ik van mening dat de ouders daarover moeten kunnen beslissen. Zij zijn het immers die het best kunnen inschatten of zij dat aankunnen, en belangrijker nog of het uberhaupt humaan is tov het kind deze geboren te laten worden. Maar goed dit hoort eigenlijk meer in het subforum ethische dilemma's thuis.
Ik heb dan ook bezwaar tegen het feit dat mensen het andere mensen kwalijk nemen indien ze niet mee willen werken aan abortus of euthanasie. Zo las ik enkele berichten geleden dat het een moeder kwalijk werd genomen dat die haar kind verzorgde in plaats van euthanasie te laten plegen. Blijkbaar doet de wil van het kind er dan meer toe dan de wil van de moeder.
Ik ken niet alle details van dit geval dus kan er niets zinnigs over zeggen.
[Ik concludeer hieruit dat je het niet eens bent met de 'goddelijke regels' immers, anders zou je er geen bezwaar tegen hebben dat ze je opgelegd werden.
Aangezien ik niet (meer) in een god geloof zijn de goddelijke regels voor mij irrelevant, tenzij een ander mij deze meent te moeten opleggen. Dan kom ik verzet.
Je laat je immers ook regels opleggen door de regering.
We leven nu eenmaal in een democratie en dus heb ik mij te houden aan de overheidsregels, ongeacht of ik het er mee eens ben. Dat zal ook wel moeten wil je een orderlijke samenleving hebben. Ook ter voorkoming dat er anarchie zal zijn en/of het recht van de sterkste zal gelden. Ik kan daar het nut wel van inzien.
Wat betreft Prediker is het 'noemen' van genieten van het leven een understatement, het is de moraal van het verhaal. Wat betreft de wet (eerste 5 boeken) en de profeten (uitleg ervan) deze zijn gericht op het welzijn van de mens.
Ik zal er niet te diep op ingaan anders loopt dit topic uit de hand, maar of alle regels op het welzijn van de mens zijn gericht is wat mij betreft niet onomstreden.
Ik probeer me weleens voor te stellen hoe het zou zijn als Gods geboden gehouden zouden worden. Er zou geen angst meer zijn maar rust, je weet dat niemand tegen je liegt. Je kunt iedereen dus vertrouwen en weet dat niemand een geheime agenda heeft, dat geeft rust. Je hoeft niet bang te zijn dat je echtgenoot je verlaat voor een ander, die zal je trouw blijven ook in moeilijkere tijden. Je hoeft je deur niet meer op slot te doen, er zal niets meer van je gestolen worden, enzovoorts. Je kunt hier volledig achterstaan, zonder dat het woord dienaar wat hier genoemd wordt een negatieve lading heeft.
Wat ben je toch heerlijk idealistisch. En ben je nu echt van mening dat dit zonder Gods geboden onmogelijk is? Hetzelfde is mogelijk met door mensen onderlig afgesproken regels. Enige voorwaarde is in beide gevallen dat een ieder zich aan deze regels houdt.
" Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu (nog) in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven."
Hier speelt nog iets anders. Paulus beseft dat hij de geboden van God,
die hij goed vindt, niet kan houden. Paulus heeft uit het OT geleerd dat het kwaad voor God niet kan bestaan, en dat hij daarom een middelaar nodig heeft. Hij aanvaard Jezus als de beloofde verlosser en middelaar.
Dat klopt. Maar als ik er tijd aan zou willen besteden kan ik nog wel meer voorbeelden vinden, waaruit ik concludeer dat de ware christen zichzelf verliest en Jezus in alles probeert na te volgen. Is dat immers ook niet waarom een christen de heilige Geest nodig heeft (even daar gelaten of deze uberhaupt bestaat)? Om Gods geboden in je hart te schrijven en het leven van Christus in iedere chrsiten gestalte geven in woord en daad?
Wat is een levensgenieter? Ik lees wel dat het hem moeilijk gemaakt wordt om te genieten en te laten genieten. Zo wordt hem verweten dat hij met zondaars eet en drinkt. Op een bruiloft (die daar enkele dagen duurt) veranderde hij water in wijn die lekkerder was dan tot dan toe geschonken was. Hem werd verweten dat hij iemand genas omdat het Sabbat was. Hij zei: denk hier maar eens over na: barmhartigheid wil ik, geen offers (citaat van God uit het oude testament).
Ik ben van mening dat dit geheel per persoon verschillend is. Waar het mij omgaat is dat ik de vrijheid heb om te genieten van het leven zoals ik dat wil. Uiteraard met de restrictie een anders leven daarbij niet te vergallen. Rekeninghouden met elkaar zal moeten, zeker in deze tijd van urbanisatie. In een hutje op de heid kan je nu eenmaal meer dan in een rijtjeswoning.
Nee, Jezus spreekt veel genuanceerder over zijn relatie met een mens. Bijvoorbeeld zo:
Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb. Daarnaast komt het beeld dat wij van een slaaf hebben (met ketenen, zwepen en kooien ofzo) niet overéén met het beeld van een slaaf in Israël. Een slaaf werkte een vastgestelde tijd voor zijn meester en kon daarna weer vrij zijn, was onderdeel van het gezin, mocht van God 1 dag per week niet werken, en moest goed behandeld worden. Zo'n beetje een baas werknemer verhouding dus
We hebben in het NT niet alleen met het Johannes-evangelie te maken dus dit is slechts één voorbeeld. Baas-werknemerverhouding? Vind ik niet. Bij een baas kan ik het al het mij niet bevalt opstappen en voor mijzelf beginnen of een andere baas zoeken. Bij God werkt dit niet zo. Dan zal je wel met mij eens zijn denk ik.
Volgens mij wordt hier een heel ander beeld geschetst dan in eerste instantie lijkt. Er wordt namelijk eerst tegen de oudsten gesproken. Er wordt ze gezegd geen dwang te gebruiken, maar het goede voorbeeld te geven. En wat is het goede voorbeeld geven? Jezelf niet zo belangrijk vinden, dus niet hoogmoedig zijn.
1 Ik doe een beroep op de oudsten onder u. Als uw mede-oudste en als ooggetuige van Christus’ lijden, en omdat ik evenals u zal delen in de luister die binnenkort zal worden geopenbaard, vraag ik u: 2 Hoed Gods kudde waarvoor u de verantwoordelijkheid hebt, houd goed toezicht – niet gedwongen maar vrijwillig, zoals God dat wil, en niet om er zelf beter van te worden maar met belangeloze toewijding. 3 Stel u niet heerszuchtig op tegenover de kudde die aan u is toevertrouwd, maar geef het goede voorbeeld
Het is terecht dat je het in z'n context plaatst, maar je wilt toch niet ontkennen dat de bijbel nederigheid aanmoedigt/ bevordert/ aanbeveelt?
Als je niet vindt dat wat hier genoemd wordt goed is (kennis, liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing) dan kan ik mee voorstellen dat je niet van zelfontplooiing kunt spreken.
Het gaat er niet om of ik iets goed vind of niet. Zelfontplooing is het waar het mij om gaat en m.n het woordje zelf. Ik wil zelf kunnen bepalen waarin ik mij wil ontplooien en hoe.
De bijbel is geschreven door een heleboel christelijke schrijvers, en de inspirator ervan is Nietzschespecialist.
Beweer je hier nou dat de heilige Geest die de vermeende inspirator van de bijbel is een Nietzschespecialist is? Vertel!
Vanuit mijn oogpunt zou je dat moeten begrijpen
Ik geloof dat hij Nietzsche beter kent dan dat Nietzsche zichzelf kent.[/quote]
1-0 voor jou.
Jouw analyses van de bijbel wekken bij mij echter de indruk dat je zelf de bijbel niet altijd begrijpt.
Niet begrijpen? Mwah, ik zie het geheel anders dan jij. Het grote verschil is dat ik de bijbel niet meer door voorgekleurde christelijke glazen zie. En zelfs dat is per denominatie weer anders. Als ik het goed heb zijn er 30.000 verschillende stromingen. Mss een nulltje teveel, maar dan nog!
Ik begrijp wat je denkt. Ik heb zo ook gedacht toen ik na 20 jaar kerkgang los kwam van kerk en God. Ik ben het met je eens dat als God niet bestaat, een heleboel zaken niet slecht meer zijn. Althans, wie heeft het recht dan om te bepalen dat je niet goed bezig bent? De hamvraag is dus, wat is waarheid?
Volgens Hobbes zijn waarheid en onwaarheid eigenschappen van taal. En waar geen taal is, is noch waarheid noch onwaarheid.
Gaat het hier om waarheid? Is liegen absoluut slecht? Is het niet geloven in God slecht? Is sex voor het huwelijk met iemand van wie je oprecht houdt en met wederzijdse instemming slecht? Is sex tussen 2 mensen van hetzelfde die van elkaar houden en met wederzijdse instemming, etc.
Kijk somimige zaken zijn algemeen aanvaard als slecht, zoals moord, diefstal, verkrachting, incest, corruptie, etc. Dus het gaat hier m.i. niet zozeer om dé waarheid.
Maar een hele hoop zaken kan je van mening over verschillen. Ik denk dat belangrijk is wat wij als samenleving afspreken als wel of niet wenselijk, toelaatbaar/ ontoelaatbaar.
Ik ben van mening dat het begrip slaaf van de zonde niet over-gedramatiseerd moet worden. De bijbelse definitie van zonde is 'niet doen wat God wil', als je niet in staat bent om volledig Gods wil te doen, ben je in die zin dus slaaf van de zonde.
Het is nu de vraag of jouw religieuze opvoeding ook vanuit christelijk oogpunt perfect was. God geeft ons namelijk aan om zelf na te denken.
Nou, ik denk dat zonde helemaal niet gedramatiseerd wordt. Wanneer we de bibel moeten geloven heeft de zonde geleid tot de kruisiging van Christus! Ga in je concordantie maar eens tellen hoe vaak het woord zonde allen al in het NT voorkomt! Ga maar na wat vlgs. de bijbel de gevolgen zijn van zonde. Dus nee ik vind niet dat zonde door mij over-gedramatiseerd wordt.
Onderzoek alles, behoud het goede en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet. Ook geeft Gods woord aan dat iemand die (door God) over ons gesteld is, niet per definitie ook de waarheid in pacht heeft/Gods wil doet. Zie bijvoorbeeld koning Saul. God doet dan ook regelmatig een beroep op ons verstand.
Ik wil niet onaardig worden, maar hemelvaart, opstanding, vurige paarden uit de hemel, sprekende engelen, brandende braambossen, de zon en maan die stil bliven staan, lopen op water, etc, druist toch wel heel erg in tegen het gezonde verstand.
Mvg.
Er bestaat kwaad, dus God is ofwel niet in staat, ofwel niet van zins het op te heffen. Als God het kwaad niet kán opheffen is hij niet almachtig. Als hij het niet wíl opheffen is hij kwaadaardig. Als hij het niet kán of niet wíl opheffen, waarom zou je hem God noemen? (Epicurus)
