van wedergeboren christen tot............

[collegavanerik]

vuurdoorn ik herken ook zelf heel veel van jouw verhaal, vooral dat kippenvel moment. Ik groeide zelf op in een atheistische gezin en kwam in de christelijke wereld terecht ook in een moeilijke tijd. Niets aantrekken van domme opmerkingen, zoals 'kinderlijk geloof' en zo. We zijn er nu uit toch?

Ik kan je het boek 'God als Misvatting' van Richard Dawkinsvan harte aanraden

goeie, helemaal vergeten, we hebben er zelfs een uitgebreid topicover

[vuurdoorn]

Mijn antwoord op een vraag uit het voorsteltopic: maar hoe ga je dan verder?

Normen en waarden t.o.v. abortus en euthanasie. Ik merk dat ik even moet nadenken over hoe ik er toen over dacht. En dat geeft eigenlijk al antwoord op je vraag. Ik weet hoe ik er nu overdenk, en niet meer hoe ik er toen overdacht. Als ik hoor van iemand waarop ze euthanasie hebben gepleegd, denk ik geen seconde. O, dat mag niet! Als het leven ondragelijk wordt, op wat voor manier dan ook, moet je blij zijn met deze oplossing denk ik. Weet nog wel dat ik toen moeite had met de christelijk gedachte: Alleen God gaat over leven en dood. En dat vind ik eigenlijk ook wel van abortus, maar ligt wel gevoeliger. Ik kan me nu heel goed voorstellen, dat als ik nu zwanger zou raken, ik het weg liet halen. Zou er gevoelsmatig wel moeite mee hebben, maar niet door een overblijfsel van mijn geloof. Zit wat betreft deze onderwerpen niet in een niemandsland.

Wat betreft de zin van het leven misschien wat meer. Ik heb jaren geleefd met de gedachte dat mijn leven een doel had, dat iemand het leidde, en dat je uiteindelijk een mooi plekje krijgt. En dat valt ineens weg. Vroeger als kind al eens gedacht, dat er wel wat moet zijn na je dood. Anders was het net alsof je een schilderij maakt, en het dan aan stukken scheurt. Zou toch zonde zijn..Kan wel zeggen dat ik denk dat de zin van het leven is, dat je ervan moet genieten, maar wat als je niet kunt genieten? Heeft het allemaal zin? Moet het allemaal zin hebben?

[Destinesia]

Ik heb jaren geleefd met de gedachte dat mijn leven een doel had, dat iemand het leidde, en dat je uiteindelijk een mooi plekje krijgt. En dat valt ineens weg. Vroeger als kind al eens gedacht, dat er wel wat moet zijn na je dood. Anders was het net alsof je een schilderij maakt, en het dan aan stukken scheurt. Zou toch zonde zijn..Kan wel zeggen dat ik denk dat de zin van het leven is, dat je ervan moet genieten, maar wat als je niet kunt genieten? Heeft het allemaal zin? Moet het allemaal zin hebben?

Ik zou deze negatieve gedachten lekker laten waaien als ik jou was. Dat sloopt je. Waarom heeft het leven geen zin als er "niets" zou zijn? Je leeft immers in het "nu".

Het is zoals het is. Hoe dan ook.

Misschien is er wel "iets". Weten wij veel? We zijn allemaal ondergeschikt aan het mysterieuze feit dat we bestaan. We hebben er niets over te zeggen gehad. We zijn tegen wil en dank geboren. Dat grote vraagteken zou je misschien 'god' kunnen noemen.

Ik ben doodmoe van dat geploeg in onzekerheden en 'openbaringen' die in de bronstijd zijn opgeschreven en die van jou, een ernstig "geloof" verlangen in de meest obscure en onlogische gebeurtenissen en wonderen. Die je moet analyseren, in de 'grondtekst moet leren zien' op het moment dat je in vertwijfeling uitroept dat je het niet geloven kan.

Zoeken en ploegen in teksten om jezelf constant te bevestigen in al dat gedraai, in puur in -nattevingergeloof- aangenomen 'zekerheden'. het 'eens' zijn met elkaar over zaken waar je stiekum je bedenkingen over hebt maar die je niet bespreekbaar durft te maken vanwege de - cognitieve dissonantie - die ontstaat.

Ik heb in dat opzicht zelfs meer 'gelogen' tegen mezelf dan tegen mijn geloofsgenoten.
Je liegt constant tegen jezelf. Je gelooft dat je gelooft, maar het is zoooo fake... Je "weet" van binnen dat het allemaal niet waar is. Dat het mogelijk is dat profetieen heel makkelijk zelf te vervullen zijn. Profetieen zijn als ik eerlijk ben mijn achillespees omdat dat jaren lang mijn geloofsfundament is geweest. Ik onderzoek nu sinds kort de theorie dat een collectief gelovigen heel gemakkelijk zelf profetieen zouden kunnen vervullen door de eeuwen heen. Ik ben daar nog steeds niet helemaal uit. Althans, ik wil dit op papier zien te krijgen. Uitgewerkt als feiten.

Ach feiten... De gemiddelde "eindtijd-auteur" bakt er in ieder geval helemaal niks van. Zoveel is wel duidelijk. Die plakt teksten aan elkaar als natte vellen behang om ze naast de gebeurtenissen van de 20e eeuw tot ver in de toekomst te kunnen 'passen'. Hoezo jezelf voor de gek houden. En altijd komt de opname van de ware christenen er spoedig aan. Dat irritante manipulerende "spoedig" dat duurt al 2000 jaar. En reken maar dat daar ook "spoedig" mee bedoeld werd. Nee roept een gelovige, dat moet je anders interpreteren!

tuurlijk Altijd interpreteer je het fout wanneer je iets niet gelooft of ergens moeite mee hebt. Altijd moet een tekst bewreven, geklopt, verdraait, verbogen, anders uitgelegd, in 'de context' worden geplaatst enz. enz. enz. Had de schepper van de gehele cosmos dan niet wat meer begrip kunnen hebben in het eeuwige gesteggel van de mensheid over al die teksten? Het lijkt wel een spelletje. Nee ..

... Religie zegt allemaal meer over de mens en zijn fantasie dan over "god". Of er "iets" is na de dood? Voor mij blijft altijd het "tot ziens" bestaan tegen mensen die me zullen voorgaan en ik hoop het eens te kunnen mompelen tegen geliefden rond mijn eigen sterfbed mocht ik die luxe hebben.

Waar ik wel helemaal uit ben is dat ik sinds ik geen christen meer ben eerlijker ben geworden tegen mijzelf en anderen. Dat zou eigenlijk iets christelijks moeten zijn. Eerlijkheid.



Maar nu ........het NU.

[Fenomeen]

Heeft het allemaal zin? Moet het allemaal zin hebben?

Weet je, ik heb dat maar gewoon laten varen.
Me erbij neergelegd dat ik daar toch nooit een antwoord op krijg.
Helemaal bevredigend is dat nooit maar het geeft wel een stuk gemoedsrust.

[vuurdoorn]

Ik zou deze negatieve gedachten lekker laten waaien als ik jou was.

Ja, speelt ook niet echt meer. Gewoon genieten van het heden.

Je liegt constant tegen jezelf. Je gelooft dat je gelooft, maar het is zoooo fake... Je "weet" van binnen dat het allemaal niet waar is.

Een christen weet van binnen dat het wel waar is. De HG. En leggen daardoor een heleboel dingen waar ze geen antwoord op hebben naast zich neer. Hoe vaak heb ik in gesprekken niet het antwoord gekregen: Dat weet ik niet. En dan geeft God zijn boekhouding niet prijs, zijn zijn gedachtes hoger dan onze gedachten, je kent het wel. vind het wel eens knap hoe ze (en ik toen ook) overal een antwoord op hebben. maar als je in je werk op zoveel dingen geen antwoord weet, was je allang weggeweest.

Misschien is er wel "iets". Weten wij veel?

Ik zit nog met "iets", waar ik niet echt een antwoord op heb. Ben benieuwd hoe jullie daar over denken.
En dat zijn de verhalen over engelen die mensen gezien hebben. Het verhaal van de vrouw die naast me zat, en niet 100 jaar geleden verweg in amerika. Het verhaal dat ze aan het bidden was voor een stervende jongen en toen in een licht op haar slaapkamer zag, dat hij meegenomen werd door engelen. En drie jaar later van zijn moeder hoorde, dat er meer mensen waren die dat ook gezien op hetzelfde tjidstip gezien hebben.
Het verhaal van een collega wiens oma had gezien dat een engel haar kind meenam na een auto-ongeluk. De verhalen uit de boekjes van Moolenburgh over engelen. Het verhaal van iemand uit het dorp dat ze aangesproken werd door een wildvreemde met de woorden: jij zult vruchtdragen. Een maand later was ze zwanger. Weet ondertussen wel dat je geest rare dingen met je kan doen, dat er psychische ziektes zijn, die je dingen laat zien die er niet zijn. Dat medicijnen of drugs invloed kunnen hebben, en dat je niet alles moet geloven wat in een boek staat.En dat sommige mensen een rjke fantasie hebben. Maar als meerdere mensen hetzelfde zien, wordt het wel een beetje vreemd.

Groet Kristel

[collegavanerik]

ik denk dat hier het fenomeen ingeprente herinnering speelt.

je hebt een droom en je " herinnert" je het later als echt gebeurt.
Iemand maakt een toevallige opmerking en het blijkt waar te zijn, de opmerkingen die niet waar zijn vergeet je (zo werkt char het medium ook)

Ik heb over mijn vader gedroomt toen hij overleden was, het leek heel erg op het verhaal van ongelovige thomas.

zie ook:
http://www.skepp.be/artikels/psycho-the ... -satanisme

[fbs33]

@ fbs33,

geweldige analyse!

Zo nu en dan heb ik van die uitschieters (maar ga me niet aanbidden!

[Rereformed]

@ fbs33,

geweldige analyse!

Zo nu en dan heb ik van die uitschieters (maar ga me niet aanbidden!

Je hebt inderdaad de laatste tijd goeddoordachte bijdragen geleverd. Het is mij ook opgevalen. Een compliment is wel op z'n plaats.
En je weet dat er hier op dit forum niet veel voelen voor aanbidding, dus daar hoef je niet bang te zijn lijkt me. Ga dus maar even in het zonnetje zitten.

[Rereformed]

Mijn antwoord op een vraag uit het voorsteltopic: maar hoe ga je dan verder?

Normen en waarden t.o.v. abortus en euthanasie. Ik merk dat ik even moet nadenken over hoe ik er toen over dacht. En dat geeft eigenlijk al antwoord op je vraag. Ik weet hoe ik er nu overdenk, en niet meer hoe ik er toen overdacht. Als ik hoor van iemand waarop ze euthanasie hebben gepleegd, denk ik geen seconde. O, dat mag niet! Als het leven ondragelijk wordt, op wat voor manier dan ook, moet je blij zijn met deze oplossing denk ik. Weet nog wel dat ik toen moeite had met de christelijk gedachte: Alleen God gaat over leven en dood. En dat vind ik eigenlijk ook wel van abortus, maar ligt wel gevoeliger. Ik kan me nu heel goed voorstellen, dat als ik nu zwanger zou raken, ik het weg liet halen. Zou er gevoelsmatig wel moeite mee hebben, maar niet door een overblijfsel van mijn geloof. Zit wat betreft deze onderwerpen niet in een niemandsland.

Precies zo denk ik er ook over.

Wat betreft de zin van het leven misschien wat meer. Ik heb jaren geleefd met de gedachte dat mijn leven een doel had, dat iemand het leidde, en dat je uiteindelijk een mooi plekje krijgt. En dat valt ineens weg. Vroeger als kind al eens gedacht, dat er wel wat moet zijn na je dood. Anders was het net alsof je een schilderij maakt, en het dan aan stukken scheurt. Zou toch zonde zijn..Kan wel zeggen dat ik denk dat de zin van het leven is, dat je ervan moet genieten, maar wat als je niet kunt genieten? Heeft het allemaal zin? Moet het allemaal zin hebben?

Ik had juist als christen dat gevoel van die zinloosheid. Ik leefde met dat idee dat er veel mensen 'voor eeuwig verloren gaan'. Ik vond dat God, als uiteindelijke bedenker van al deze ellende en prutswerk, daarmee in zijn hemd komt te staan. Iemand die erin gelooft verkondigt eigenlijk dat God een stumper is en alles wat hij doet voor een groot deel mislukt en dus zinloos is geweest. Ik had er dan altijd de gedachte bij dat zo'n hemel voor mij dan ook niet hoeft. Bij de gedachte aan hemel zat ik sowieso enkel met onzin in m'n hoofd: hoe in vredesnaam kan iets eeuwigs, iets wat nooit ophoudt en iets wat geen spanningen en tegengestelden kent, iets zaligs zijn? Eerder was de gedachte eraan een grote kwelling. Tot mijn verbazing zat m'n zoontje van vijf eens in de sauna met me, de plaats waar de diepste filosofische gesprekken plaatsvinden, en begon hij tegen mij te vertellen over 'zijn dilemma'. "Papa, als je doodgaat moet je dus naar de hemel, ja toch? Maar de hemel houdt nooit op. Dan móet je daar dus altijd maar zijn. Maar wat dóe je daar dan de hele tijd? Als het nooit ophoudt vind ik het naar." Het bleek dat dit probleem hem zelfs 's nachts bezighield! Toen besefte ik al dat het allemaal onzingedachten zijn van mensen. Het hele begrip God is de uiting van de arrogante mens die enkel om zichzelf draait. De hemel is enkel een fantasie om te kunnen ontsnappen aan het aardse bestaan. En hel is enkel de wens om wraak te nemen. Ik heb aan beiden geen enkele behoefte, maar zie ze als uitingen van menselijk denken dat niet erg diep gegaan is.

De zin van het leven is het aardse leven zelf. Ik heb van de zomer een microscoop gekocht. Enkel het aanzien van alles om ons heen is een wonder waar ik me nooit genoeg om kan verbazen. Het bevat zolang ik leef genoeg zin voor me. Ik hoop dat de mensheid eens de sterren bereikt. Dan hoeven we niet eens meer te spreken over ons 'aardse leven''. Ik hoop dat ik het nog mag meemaken te zien dat de eerste mens op Mars loopt. Ik wil er een klein radertje van zijn dat eraan meewerkt dat de mensheid ooit zover komt.

Life is amazing is mijn motto.

[fbs33]

Wat betreft de zin van het leven misschien wat meer. Ik heb jaren geleefd met de gedachte dat mijn leven een doel had, dat iemand het leidde, en dat je uiteindelijk een mooi plekje krijgt. En dat valt ineens weg. Vroeger als kind al eens gedacht, dat er wel wat moet zijn na je dood. Anders was het net alsof je een schilderij maakt, en het dan aan stukken scheurt. Zou toch zonde zijn..Kan wel zeggen dat ik denk dat de zin van het leven is, dat je ervan moet genieten, maar wat als je niet kunt genieten? Heeft het allemaal zin? Moet het allemaal zin hebben?

Met o.a. die vraag werd de mensheid geconfronteerd op het moment dat hij zich als diersoort bewust werd!
De drang om te leven zat er al vanaf het eerste begin v.d. evolutie mee ingebakken! [volgens mijn conclusie dat wanneer dat niet het geval was geweest, dat eerste levende weer uiteengevallen zou zijn tot de materie en energieën van waaruit het ontstaan was.]
Daarna mutatie gevolgd door mutatie, soms weggeselecteerd door de omstandigheden die het ontmoette, en soms ook niet, maar altijd begeleid door die drang tot leven die aanzette tot eten of vluchtend voor 'iets' wat het 'zijn' wilde beëindigen door dat 'zijn' als eten te beschouwen!
Als allerlei soorten van dieren (en planten etc.) levend in het'toen en nu' , maar altijd levend in het "nu" en belangrijke lessen opslaand en doorgevend naar het nageslacht en op die manier een "verleden" opbouwende.
Niet bewust leven, maar signalen van honger/dorst of voldaanheid krijgende.
Dan (ergens) een mutatie die onderscheid aanbracht tussen jezelf en je omgeving waar het eerder slechts de omgeving was waarvan je zelf déél uitmaakte (en verder de capaciteiten niet had om daar verder over na te denken)
Maar vanaf dat moment (v. bewust 'zijn') na ging denken over het 'hoe' en waarom v.d. omgeving en z'n ontstaan, maar óók de vraag of een olifant verder zou grazen of door zou lopen (en in feite zich daardoor bezig hield met toekomst-prognoses)
Via het sterven van soortgenoten en andere levensvormen zich begon af te vragen of dat in de toekomst misschien ook zijn eigen lot zou zijn!
Levensdrang dat zich bewust werd, wilde instinctief vluchten want dat hadden de diverse mutaties waarin het huisde altijd al gedaan!
Maar ontmoette een onverbiddelijke realiteit "Dood' genaamd maar kon dat van nature niet accepteren.
Zijn levensdrang was instinctief altijd van het individuele 'uniek-zijn' uitgegaan!
En sinds dat hij zich bewust was werd dat unieke aspect dusdanig versterkt (gevoelsmatig) dat hij op die uniciteit de conclusie baseerde dat zoiets unieks niet mocht of kon sterven (m.a.w. Hij zette een roze bril op voordat hij zichzelf als ijdeltuit in iets spiegelends ging bewonderen en iets anders zag dan het reële beeld)
De bijbel, als spiegel appelleert aan die gevoelens!
Een aanname slechts, maar door die roze bril tot utopische werkelijkheid groeiende.
Ongrijpbaar, maar zéér reëel als je maar sterk genoeg daarin ging geloven!
Een god natuurlijk!!! (eureka!) (want er gebeurde zóveel om hem heen waar hij geen barst van begreep en zelf niets mee van doen had en daardoor alleen maar toegeschreven kon worden aan dat ongrijpbare fluidum)
Een god die me over de streep het dodenrijk in trok waar hij verder kon leven
Maar dan moest ik natuurlijk in het voorafgaande leven wel mijn best gedaan hebben om 'goed' te leven. (goed leven betekent altijd t.o.v. je medemens/de maatschappij! [en maakt religie tot een religisme ( Geloof =politiek daarmee.)

Zin v.h. leven? Antw. Je bestaat en je levensdrang sleurt je vooruit terwijl je nageslacht krijgt wat zorg nodig heeft om je een aantal jaren vooruit te helpen met nieuwe zorg die de andere zorg wegdrukt!
Een schilderij dat streek voor streek wordt afgeschiderd en na de laatste streek wordt vernietigd!- -als (gevoelszorg.)
Behalve in de herinnering van anderen waar je gedurende hun leven nog verder leeft.
Wat een geluk als je voldoende bewustzijn hebt gekregen om te beseffen/je in te prenten dat je er niet meer bent om dat soort ellendige hersenspinsels überhaupt te krijgen.
Want dáár zijn levende hersens voor nodig die met zuurstof en voedsel levend kunnen blijven om zich te herinneren wat zijn lichaam gedaan en gemaakt heeft tijdens zijn leven!
Aangevoerd met bloed dat gedreven wordt door een kloppend hart!!
Maar het kan een gigantische strijd zijn voor de ratio om dat aan je gevoelens duidelijk te maken!
Hou je taai!

[vuurdoorn]

Goede uitspraak van je zoontje!

Over hoe het in de hemel is, is toch ook wel een antwoord op? Wat geen mens bedacht heeft, en geen oog gezien o.i.d. Ken de tekst niet zo goed.

Maar het was wel eens moeilijk in die tijd. Zie je je ouders, kinderen of weet ik wie nooit meer. En dat wil je dan natuurlijk wel. Erger nog, hun wacht voor eeuwig de hel. Ach, mijn lieve kinderen. Moet ze maar gauw vertellen hoe ze in de hemel kunnen komen!

Het leek me ook heel onredelijk dat al die lieve, aardige , mensen die ik ken, allemaal moeten branden.Maar........ gelukkig gaan wij daar niet over, en beslist God! Terwijl de bijbel daar weer heel duidelijk in is : eeuwig leven voor wie in Hem geloofd! Dus moeten ze wél allemaal branden! Het kringetje is rond!

Als ik nu dood zou gaan, zou ik er helemaal alleen zijn. Al mijn dierbaren leven nog op aarde.

Mijn buurjongen van 18 is twee jaar geleden verongelukt. Eg triest. Maar ik moest er eens aan denken hoe fijn het voor die jongen was. Gouden straten en zo.

Wat moet een jongen van 18 nou met gouden straten!

Mijn zoontje vroeg eens aan me: Mam, als je dood gaat, en je geloofd niet in God, ga je dan wel naar God toe? Dubbele uitspraak. Nee, natuurlijk niet. Dan heb je daar niets te zoeken.

Zin van het leven? Zin ín het leven!

Groet Kristel

[bipolair]

Moet het allemaal zin hebben?

Nee

[Rereformed]

Goede uitspraak van je zoontje!

Over hoe het in de hemel is, is toch ook wel een antwoord op? Wat geen mens bedacht heeft, en geen oog gezien o.i.d. Ken de tekst niet zo goed.

Dat had God dan in de eerste plaats moeten scheppen. Aan de bijbelgod zitten enkel denkbeelden vast dat het allemaal prutswerk is en in de soep loopt, allemaal 'zo had hij het niet bedoeld', maar dat het uiteindelijk wel zal lukken. Ik heb geen naïviteit genoeg om in zo'n god te geloven. De mensheid helpt zichzelf veel beter.

Maar het was wel eens moeilijk in die tijd. Zie je je ouders, kinderen of weet ik wie nooit meer. En dat wil je dan natuurlijk wel. Erger nog, hun wacht voor eeuwig de hel. Ach, mijn lieve kinderen. Moet ze maar gauw vertellen hoe ze in de hemel kunnen komen!

Het leek me ook heel onredelijk dat al die lieve, aardige , mensen die ik ken, allemaal moeten branden.Maar........ gelukkig gaan wij daar niet over, en beslist God! Terwijl de bijbel daar weer heel duidelijk in is : eeuwig leven voor wie in Hem geloofd! Dus moeten ze wél allemaal branden! Het kringetje is rond!

Zelfs als evangelisch gelovige heb ik nooit wat met 'branden' kunnen doen. Het is eenvoudig een onmogelijk denkbeeld om serieus in te geloven, té primitief. Ik ben eerlijk gezegd nog nooit een christen tegengekomen die deze dingen echt letterlijk neemt. Ik zou in dat geval ook meteen het gesprek met zo iemand stopzetten en hem/haar als 'niet toerekeningsvatbaar' beschouwen.

Als ik nu dood zou gaan, zou ik er helemaal alleen zijn. Al mijn dierbaren leven nog op aarde.

Ik heb nooit zo gezeten met dat soort gedachten. Een wildvreemde is mij soms na vijf minuten al dierbaar.

Mijn buurjongen van 18 is twee jaar geleden verongelukt. Erg triest. Maar ik moest er eens aan denken hoe fijn het voor die jongen was. Gouden straten en zo.

Wat moet een jongen van 18 nou met gouden straten!

Ja, voor die jongen zijn 72 maagden waarschijnlijk een leuker vooruitzicht.

Mijn zoontje vroeg eens aan me: Mam, als je dood gaat, en je gelooft niet in God, ga je dan wel naar God toe? Dubbele uitspraak. Nee, natuurlijk niet. Dan heb je daar niets te zoeken.

Tegenwoordig zou ik als atheïst zeggen: "Natuurlijk, joh, want wat zou er goed aan hem zijn indien hij alleen maar goed zou zijn aan mensen die in het stof bijten en enkel ja en amen tegen hem kunnen zeggen? Wat zou er goed aan jou zijn indien je van niemand kritiek zou kunnen aanhoren? Als je een boeiende relatie wil met iemand moet je iemand zoeken die je gelijke is en een wet voor zichzelf, anders is er niets aan. Waarschijnlijk is hij daarom zelfs het meest tevreden over die mensen die niet in hem geloofden, want dat waren pas mensen met karakter!
Als je maar één ding onthoudt van de opvoeding die ik je geef, onthoud dan deze woorden van me: de enige mensen die iets van god begrepen waren altijd de grootste ketters. En zo zal het zijn zolang er mensen op aarde zijn."

Zin van het leven? Zin ín het leven!

Dat is mooi verwoord!

[Kochimodo]

@ fbs33,

geweldige analyse!

Zo nu en dan heb ik van die uitschieters (maar ga me niet aanbidden!

Oh fbs33, mijn meester en goeroe, ik ben niet waardig u te aanbidden.........

Wees maar niet bang hoor, ik ben voorgoed genezen!

[vuurdoorn]

Ik ben eerlijk gezegd nog nooit een christen tegengekomen die deze dingen echt letterlijk neemt.

Ik wel!

Je zal het boekje: De hemel is zo echt! van Choo Thomas wel niet kennen. Het werdt toendertijd erg gepromoot door Jaap Dielemans, die gastspreker was bij ons. Het werd als zoete broodjes verkocht (waaronder door mij), en ik kreeg het later ook nog per post toegestuurd door een bevriend echtpaar. Was dus een erg belangrijk boek,wat ik zeker moest lezen. Er zijn mensen die door dat boekje tot geloof zijn gekomen.

Het gaat over een vrouw, die snachts lag te schudden in haar bed, en tig x door Jezus was meegenomen naar de hemel. Ze beschrijft erin hoe het er daar uit ziet, en wat ze er daar doet. Ook neemt Jezus haar mee naar de hel, en ziet ze haar ouders daar knarsend en weeklagend in de vlammen. Heel veel mensen waren wel kritisch over dat boek, maar heel veel ook niet. Ik heb zelf de conclusie getrokken dat ze last had van epileptische aanvallen, en daardoor die rare dingen zag. Heb ze alletwee ook weggegooid.

Wat je zegt over relaties is helemaal waar. Ooit even contact gehad met iemand, die alles wat ik deed en zei geweldig vond. Als hij iets zei, en ik was het er niet mee eens, was het het ineens met mij eens. Een ontzeeeeeeeeeetend lieve man, die alles voor me wilde doen, maar zooooooo saai! Ik merkte dat ik vreselijk kattig tegen hem ging doen, en heb het contact gauw verbroken. Je zal maar in de hemel zitten, en God begint zich vreselijk te irriteren aan je gedrag, en ontzettend gaan katten op je! Dan wil je er toch gauw weg?

O, nou snap ik het! Dáar komen die gevallen engelen vandaan! Satan is eigenlijjk een engel met karakter!