Zij Zetten Zichzelf Buitenspel
De Britse premier Tony Blair zegt dat de Islamitische sluier een markering is van segregatie, één die maatschappelijke integratie van moslima’s ernstig bemoeilijkt. Hij heeft gelijk. Zij die zich verschuilen achter islamitische uniformiteit, zetten zichzelf buitenspel.
Vele moslima’s worden gedwongen het lichaam vergaand te verhullen. De islamitische sluier, hoofddoek of anderszins, is het zichtbare symptoom van hun meer omvattende onderwerping.
Moslima’s dienen te gehoorzamen, toestemming te vragen van hun mannelijke ‘superieuren’ als zij, meestal onder begeleiding, het huis verlaten. Deze slachtoffers van de hen omringende krachten hebben bijna altijd zeer weinig scholing genoten, ongeacht of ze nu in Saoedi-Arabië of Engeland leven. Zij trouwen jong, via gearrangeerde of gedwongen huwelijken, en worden getraind voor een dociel bestaan. Zij komen niet voor in de werkloosheidsstatistieken, of welke statistieken dan ook. Zij zijn onzichtbaar, precies zoals voorgeschreven door hun geloof.
De vrouwen die vrijwillig kiezen voor de islamitische sluier zijn anders. Zij zijn veelal alfabeet, verbaal sterk en onafhankelijk. Velen van hen zijn recent bekeerde, born again moslima’s of zelfs islamitische activisten die maatschappelijk mogelijk zeer goed geïntegreerd zijn. Niettemin hebben zij een heldere keus gemaakt.
Zij wijzen het westerse leven af. De islamitische sluier is een uitdrukking van een morele filosofie die zij hooghouden en graag anderen opleggen. Zij zijn er op uit om te provoceren, te intimideren. Het is in vele Europese steden meer en meer gebruikelijk om meisjes, soms al vanaf een jaar of vijf, te zien met een strak omgeknoopt hoofddoekje of zelfs een echte sluier.
Zij worden geleerd uit de buurt te blijven van jongens, ongelovigen en moslims die zwak in het geloof zijn – dat zijn dus de andere, niet-gesluierde islamitische kleine meisjes. Dit is nu precies het doel van de islamitische sluier.
De islamitische sluier markeert ook een tweedeling tussen man en vrouw. Vrouwen moeten zich verhullen, mannen niet. Dit simpele dogma is gefundeerd in een seksuele moraal die vrouwen verantwoordelijk houdt voor het seksuele gedrag van mannen. Mannen zouden geprikkeld kunnen worden tot zondige gedachten bij het zien van een vrouw. Ongesluierde vrouwen zullen, door Allah, hiervoor gestraft worden in de hel. De hoogste islamitische geestelijke van Australië, Sjeik Taj Din al-Hilali, sprak recent over een bende islamitische mannen die tot jarenlange gevangenisstraffen veroordeeld zijn voor groepsverkrachting: “als je vlees onbeschermd op straat laat liggen…en katten eten er van…wiens schuld is het…van de katten of van het onbedekte vlees? Het onbedekte vlees is het probleem”. Hij ging verder: “Als zij in haar kamer zou zijn geweest, in haar huis, in haar Hijab, dan zou er zich geen probleem voorgedaan hebben”.
Het meest verdorven aspect van deze “moraal” is het volledig ontbreken van mannelijke verantwoording voor mannelijk gedrag. Het is, meer nog, een seksuele moraal die volstrekt onverenigbaar is met die van het Westen, één die vrouwelijke erotiek benadrukt in mode, muziek, film, reclame etc. Feministen kunnen het verdienstelijke hiervan beargumenteren maar één belangrijk onderscheid blijft
. In het Westen is er de veronderstelling dat mannen in staat zijn tot significante seksuele zelfbeheersing. Het is juist deze veronderstelling die het voor ons vrouwen mogelijk maakt om in vrijheid deel te nemen aan het openbare leven en privé individuele keuzes te maken. Het verkrachtingsslachtoffer in een minirok heeft er niet om gevraagd en de man die zijn vrouw verkracht begaat een misdrijf.
En wat te denken van het debat over scheiding van kerk en staat, zoals actueel in Frankrijk?
Geen enkele religie mag de publieke ruimte domineren, laat staan annexeren. Iedereen kan in vrijheid de eigen religie aanhangen – een recht afwezig in Saoedi-Arabië, Iran of Pakistan – maar er niet op uit zijn deze religie op te leggen aan anderen. Men mag geen “provocerend zichtbare” religieuze symbolen dragen.
Vrouwen die zich – in westerse samenlevingen – verbergen achter islamitische sluiers schenden al deze elementaire normen. Zij zijn hierdoor zeer onbescheiden en hun verschijning krijgt hierdoor een invasief karakter. Zij zullen slechts slagen in het creëren van vijandigheid. Tot elke vrouw die de deur uit gaat in iets waardoor zo op Batman lijkt, en ook nog klaagt dat hoon haar deel is, zeg ik het volgende: je vraagt er zelf om. Verdraag het ridiculiseren of dump je uniform.
Ayaan Hirsi Ali is een vaste medewerker van AEI (American Enterprise Institute).
Bron:
HoeiBoei
Oorspronkelijk bericht:
Setting Themselves Apart
Hirsi Ali heeft helemaal gelijk waar zij het invasieve karakter van het segegratie-uniform duidt. Ik noem het een overvraging van religieuze tolerantie en beschouw het niet anders dan de opmerkelijke schreeuw om aandacht van een punker in vol ornaat die als streepje voor heeft dat diens gezicht nog zichtbaar is.
, maar hier wil ik even een kantekeningetje bij plaatsen. 
Hebr 6: 
.
