Peter van Velzen schreef: ↑09 mei 2023 03:59
Los van de hersenen ervaren wij niets!
Onze ervaringen bestaan nu eenmaal uit wat de hersenen doen.
Maar net als onze hersenen herinneringen hebben, zijn er ook in de wereld om ons heen sporen te vinden uit het verleden. Archeologie, paleontologie en Geologie zouden niet zonder dat kunnen bestaan!
Behalve in onze hersenen hebben wij ook herinneringen in de vorm van foto's, geluids opnames, video, geschriften en digitale bestanden. Ze bevatten - net als ons geheugen uitsluitend zaken uit het verleden. Het is dan ook een misvatting om te denken dat de richting van de tijd alleen voor onze hersenen geldt. Zij is universeel!
Als je experimenten doet met het heden, lijkt dat heden ten eerste onbepaald. Iets onbepaalds kunnen wij niet vastleggen, maar er is geen enkele reden om te denken dat momenten in het verleden anders zijn geweest dan het heden, te weten onbepaald. Wat wij min of meer toevallig vastleggen is dan een valse getuigenis.
Hoe doe je experimenten met het heden, heb je een voorbeeld?
Wij kijken altijd naar het verleden, de tekst die ik nu op mijn beeldscherm zie verschijnen stond er voordat ik hem waarneem en is daarmee vastgelegd voordat ik er iets mee kan. Het heden bestaat niet. Alles is verleden.
Zo moet ge dat zien, we worden geboren en we gaan dood, daar tussendoor begaan we stommiteiten (hoofdinspecteur van In, Aspe)
Peter van Velzen schreef: ↑09 mei 2023 03:59
Los van de hersenen ervaren wij niets!
Onze ervaringen bestaan nu eenmaal uit wat de hersenen doen.
Maar net als onze hersenen herinneringen hebben, zijn er ook in de wereld om ons heen sporen te vinden uit het verleden. Archeologie, paleontologie en Geologie zouden niet zonder dat kunnen bestaan!
Behalve in onze hersenen hebben wij ook herinneringen in de vorm van foto's, geluids opnames, video, geschriften en digitale bestanden. Ze bevatten - net als ons geheugen uitsluitend zaken uit het verleden. Het is dan ook een misvatting om te denken dat de richting van de tijd alleen voor onze hersenen geldt. Zij is universeel!
Als je experimenten doet met het heden, lijkt dat heden ten eerste onbepaald. Iets onbepaalds kunnen wij niet vastleggen, maar er is geen enkele reden om te denken dat momenten in het verleden anders zijn geweest dan het heden, te weten onbepaald. Wat wij min of meer toevallig vastleggen is dan een valse getuigenis.
Hoe doe je experimenten met het heden, heb je een voorbeeld?
Wij kijken altijd naar het verleden, de tekst die ik nu op mijn beeldscherm zie verschijnen stond er voordat ik hem waarneem en is daarmee vastgelegd voordat ik er iets mee kan. Het heden bestaat niet. Alles is verleden.
Is ook een visie. Ik denk aan superpositie, golf/deeltje dualiteit van licht, het is onbepaald of licht een golf is of een deeltje. In het verleden is het een deeltje.
Leon schreef: ↑10 mei 2023 13:37
In het verleden is het een deeltje.
Dat schreef ik, maar klopt bij nader inzien niet. Absorptie van licht in materie, dat is meer waar ik aan dacht.
Zwart lichaam?
Hoe rijm jij de tijdservaring, of interpretatie van tijd, met de ideale absorptie van licht?
Mijn punt was steeds dat wat wij kunnen opslaan van de wereld, de waarnemingen, maar een klein deel van de realiteit is geweest, een realiteit die verder vol zit met onbepaalde zaken. Dat onze lokale realiteit van waargenomen wereld, slecht een heel eenzijdig en lokale waarheid vormt. Dat je dus rationeel kunt bepalen dat de empirische wereld een zeer beperkt deel van de globale realiteit toont. Dat wat wij geschiedenis noemen feitelijk een vluchtig beeld was, en het niet waard om als enige gehele werkelijkheid te gelden. Onze geheugenfunctie kan maar een miniem deel van de werkelijkheid opslaan/absorberen. De rest zijn verhalen.
Dat schreef ik, maar klopt bij nader inzien niet. Absorptie van licht in materie, dat is meer waar ik aan dacht.
Zwart lichaam?
Hoe rijm jij de tijdservaring, of interpretatie van tijd, met de ideale absorptie van licht?
Mijn punt was steeds dat wat wij kunnen opslaan van de wereld, de waarnemingen, maar een klein deel van de realiteit is geweest, een realiteit die verder vol zit met onbepaalde zaken. Dat onze lokale realiteit van waargenomen wereld, slecht een heel eenzijdig en lokale waarheid vormt. Dat je dus rationeel kunt bepalen dat de empirische wereld een zeer beperkt deel van de globale realiteit toont. Dat wat wij geschiedenis noemen feitelijk een vluchtig beeld was, en het niet waard om als enige gehele werkelijkheid te gelden. Onze geheugenfunctie kan maar een miniem deel van de werkelijkheid opslaan/absorberen. De rest zijn verhalen.
Zo kan je er vanuit een menselijk gezichtspunt naar kijken. Maar je kunt "de realiteit" (wat dat ook precies moge zijn) niet verwijten dat het geen rekening houdt met ons beperkt waarnemings- en bevattingsvermogen. Zoals je een orkest niet kwalijk kunt nemen dat iemand die doof is niet meer dan misschien de pauken en bassen voelt en de rest van de muziek niet hoort.
Bewust zijn van die beperking is al heel wat.
En die dove moet opletten wat hij erbij verzint. Als er geen sopraan meezingt moet hij die niet in zijn voorstelling van de muziek frommelen ofwel hij moet de muziek proberen te herleiden uit de samenstelling van het orkest die hij waarneemt en niet uit de samenstelling die hij graag zou zien.
Zo moet ge dat zien, we worden geboren en we gaan dood, daar tussendoor begaan we stommiteiten (hoofdinspecteur van In, Aspe)
Hoe rijm jij de tijdservaring, of interpretatie van tijd, met de ideale absorptie van licht?
Mijn punt was steeds dat wat wij kunnen opslaan van de wereld, de waarnemingen, maar een klein deel van de realiteit is geweest, een realiteit die verder vol zit met onbepaalde zaken. Dat onze lokale realiteit van waargenomen wereld, slecht een heel eenzijdig en lokale waarheid vormt. Dat je dus rationeel kunt bepalen dat de empirische wereld een zeer beperkt deel van de globale realiteit toont. Dat wat wij geschiedenis noemen feitelijk een vluchtig beeld was, en het niet waard om als enige gehele werkelijkheid te gelden. Onze geheugenfunctie kan maar een miniem deel van de werkelijkheid opslaan/absorberen. De rest zijn verhalen.
Zo kan je er vanuit een menselijk gezichtspunt naar kijken. Maar je kunt "de realiteit" (wat dat ook precies moge zijn) niet verwijten dat het geen rekening houdt met ons beperkt waarnemings- en bevattingsvermogen. Zoals je een orkest niet kwalijk kunt nemen dat iemand die doof is niet meer dan misschien de pauken en bassen voelt en de rest van de muziek niet hoort.
Bewust zijn van die beperking is al heel wat.
En die dove moet opletten wat hij erbij verzint. Als er geen sopraan meezingt moet hij die niet in zijn voorstelling van de muziek frommelen ofwel hij moet de muziek proberen te herleiden uit de samenstelling van het orkest die hij waarneemt en niet uit de samenstelling die hij graag zou zien.
Dat klopt. De dove zal er niets aan hebben geluiden erbij te gaan verzinnen. Het volstaat al met de constatering dat wat wij opslaan in het geheugen, als zijnde de geweeste werkelijkheid, zeer beperkt is.
Pragmatisch is dan zeggen, we hebben niet meer, we moeten het ermee doen. Rationeel is zeggen dat misschien specifieke onenigheden over de waarheid voortkomen uit de beperkingen die we hebben, en in stand blijven als we dat niet erkennen.
De waarneming toont maar een (klein) deel van de werkelijkheid, het aanvullen met de ratio moet wel om de realiteit eer aan te doen. Met wisselend succes.
Leon schreef: ↑13 mei 2023 11:16
De waarneming toont maar een (klein) deel van de werkelijkheid, het aanvullen met de ratio moet wel om de realiteit eer aan te doen. Met wisselend succes.
De dove die klanken bij het orkest verzint. De dove kan misschien op basis van de partituur of de aanwijzingen van de dirigent de maat en het ritme van het muziekstuk ontrafelen (en zelfs ervaren). Maar de klank van de violen zal voor altijd buiten zijn bereik liggen.
Zo moet ge dat zien, we worden geboren en we gaan dood, daar tussendoor begaan we stommiteiten (hoofdinspecteur van In, Aspe)
Leon schreef: ↑13 mei 2023 11:16
De waarneming toont maar een (klein) deel van de werkelijkheid, het aanvullen met de ratio moet wel om de realiteit eer aan te doen. Met wisselend succes.
De dove die klanken bij het orkest verzint. De dove kan misschien op basis van de partituur of de aanwijzingen van de dirigent de maat en het ritme van het muziekstuk ontrafelen (en zelfs ervaren). Maar de klank van de violen zal voor altijd buiten zijn bereik liggen.
Het zien van kleuren is een beter voorbeeld.
Sommigen mensen kunnen veel meer kleuren zien dan het gemiddelde, voor wie dit niet kan zien is het onmogelijk voor te stellen wat zo iemand ziet.
Kan nog erger sommige dieren kunnen UV waarnemen.
PS.
Olifanten kunnen hele lage tonen horen, die onder ons bereik liggen.
Dan is er nog het hondenfluitje.
En als er nu meer keizers zijn geweest dan maanden, wat dan, geachte senatoren?
Leon schreef: ↑13 mei 2023 11:16
De waarneming toont maar een (klein) deel van de werkelijkheid, het aanvullen met de ratio moet wel om de realiteit eer aan te doen. Met wisselend succes.
De dove die klanken bij het orkest verzint. De dove kan misschien op basis van de partituur of de aanwijzingen van de dirigent de maat en het ritme van het muziekstuk ontrafelen (en zelfs ervaren). Maar de klank van de violen zal voor altijd buiten zijn bereik liggen.
De metafoor is voldoende opgerekt. Rationeel kunnen we inzien dat de tijdservaring van het verleden incompleet is. Dat het logischer is dat de onbepaaldheid in het heden incompleet in de verslaglegging van de hersenen komt. Dat wat wij geschiedenis noemen, zelfs het collectieve verhaal, een beperkte visie is op wat er werkelijk was ( mogelijk een multiversum van alle mogelijke geschiedenissen en toekomsten ). Ik zie het heden ook als groter dan men normaal denkt. Selectieve aandacht door een geschiedenisverhaal vormt een bias die moeilijk te doorbreken is. Dat betekent niet dat we de holocaust niet moeten herdenken, maar mogelijk wel begrip voor hen voor wie sommige geschiedenis gewoon niet waar is, omdat ze een andere verslaglegging hebben. Dat hoeft niet te leiden tot conflicten, we kunnen accepteren dat er lokale waarheden naast elkaar bestaan en dat het moeilijk is om over een globale waarheid te spreken. Een 'humble' benadering van wat we anders wappies noemen lijkt beter op de plek. De werkelijkheid is tegen-intuitief. De wappies hebben niet perse ongelijk, maar hebben hun lokale waarheid die nog moet 'mergen' met die van anderen. Ik hoop dat ik duidelijk ben.
Leon schreef: ↑13 mei 2023 11:16
De waarneming toont maar een (klein) deel van de werkelijkheid, het aanvullen met de ratio moet wel om de realiteit eer aan te doen. Met wisselend succes.
De dove die klanken bij het orkest verzint. De dove kan misschien op basis van de partituur of de aanwijzingen van de dirigent de maat en het ritme van het muziekstuk ontrafelen (en zelfs ervaren). Maar de klank van de violen zal voor altijd buiten zijn bereik liggen.
Het zien van kleuren is een beter voorbeeld.
Sommigen mensen kunnen veel meer kleuren zien dan het gemiddelde, voor wie dit niet kan zien is het onmogelijk voor te stellen wat zo iemand ziet.
Kan nog erger sommige dieren kunnen UV waarnemen.
PS.
Olifanten kunnen hele lage tonen horen, die onder ons bereik liggen.
Dan is er nog het hondenfluitje.
Daar ben ik het mee eens. Met kleuren kun je ook voor de niet kleurenblinde inzichtelijk maken wat een kleurenblinde ervaart.
Zo moet ge dat zien, we worden geboren en we gaan dood, daar tussendoor begaan we stommiteiten (hoofdinspecteur van In, Aspe)
Leon schreef: ↑13 mei 2023 11:16
De waarneming toont maar een (klein) deel van de werkelijkheid, het aanvullen met de ratio moet wel om de realiteit eer aan te doen. Met wisselend succes.
De dove die klanken bij het orkest verzint. De dove kan misschien op basis van de partituur of de aanwijzingen van de dirigent de maat en het ritme van het muziekstuk ontrafelen (en zelfs ervaren). Maar de klank van de violen zal voor altijd buiten zijn bereik liggen.
De metafoor is voldoende opgerekt. Rationeel kunnen we inzien dat de tijdservaring van het verleden incompleet is. Dat het logischer is dat de onbepaaldheid in het heden incompleet in de verslaglegging van de hersenen komt. Dat wat wij geschiedenis noemen, zelfs het collectieve verhaal, een beperkte visie is op wat er werkelijk was ( mogelijk een multiversum van alle mogelijke geschiedenissen en toekomsten ). Ik zie het heden ook als groter dan men normaal denkt. Selectieve aandacht door een geschiedenisverhaal vormt een bias die moeilijk te doorbreken is. Dat betekent niet dat we de holocaust niet moeten herdenken, maar mogelijk wel begrip voor hen voor wie sommige geschiedenis gewoon niet waar is, omdat ze een andere verslaglegging hebben. Dat hoeft niet te leiden tot conflicten, we kunnen accepteren dat er lokale waarheden naast elkaar bestaan en dat het moeilijk is om over een globale waarheid te spreken. Een 'humble' benadering van wat we anders wappies noemen lijkt beter op de plek. De werkelijkheid is tegen-intuitief. De wappies hebben niet perse ongelijk, maar hebben hun lokale waarheid die nog moet 'mergen' met die van anderen. Ik hoop dat ik duidelijk ben.
Je bent wel en niet duidelijk. Mijn punt is dat je alleen kunt uitgaan van wat je feitelijk kunt vaststellen en afleiden. En ja, de interpretatie kan tot verschillende inzichten of meningen leiden.
Maar als je weet dat er tijdens WOII 6 miljoen Joden de dood hebben gevonden in kampen waarvan er nog steeds resten zijn en waarvan feitelijke documenten, foto's en films zijn dan kun je een holocaust niet ontkennen. Wat je wel kunt is de schuld niet bij Hitler Duitsland leggen maar bij de Joden zelf of andere rare gedachte kronkels omdat een holocaust niet in je denkraam past of in je wereldbeeld of zoiets achterlijks.
Zo moet ge dat zien, we worden geboren en we gaan dood, daar tussendoor begaan we stommiteiten (hoofdinspecteur van In, Aspe)
Mullog schreef: ↑13 mei 2023 12:50
De dove die klanken bij het orkest verzint. De dove kan misschien op basis van de partituur of de aanwijzingen van de dirigent de maat en het ritme van het muziekstuk ontrafelen (en zelfs ervaren). Maar de klank van de violen zal voor altijd buiten zijn bereik liggen.
De metafoor is voldoende opgerekt. Rationeel kunnen we inzien dat de tijdservaring van het verleden incompleet is. Dat het logischer is dat de onbepaaldheid in het heden incompleet in de verslaglegging van de hersenen komt. Dat wat wij geschiedenis noemen, zelfs het collectieve verhaal, een beperkte visie is op wat er werkelijk was ( mogelijk een multiversum van alle mogelijke geschiedenissen en toekomsten ). Ik zie het heden ook als groter dan men normaal denkt. Selectieve aandacht door een geschiedenisverhaal vormt een bias die moeilijk te doorbreken is. Dat betekent niet dat we de holocaust niet moeten herdenken, maar mogelijk wel begrip voor hen voor wie sommige geschiedenis gewoon niet waar is, omdat ze een andere verslaglegging hebben. Dat hoeft niet te leiden tot conflicten, we kunnen accepteren dat er lokale waarheden naast elkaar bestaan en dat het moeilijk is om over een globale waarheid te spreken. Een 'humble' benadering van wat we anders wappies noemen lijkt beter op de plek. De werkelijkheid is tegen-intuitief. De wappies hebben niet perse ongelijk, maar hebben hun lokale waarheid die nog moet 'mergen' met die van anderen. Ik hoop dat ik duidelijk ben.
Je bent wel en niet duidelijk. Mijn punt is dat je alleen kunt uitgaan van wat je feitelijk kunt vaststellen en afleiden. En ja, de interpretatie kan tot verschillende inzichten of meningen leiden.
Maar als je weet dat er tijdens WOII 6 miljoen Joden de dood hebben gevonden in kampen waarvan er nog steeds resten zijn en waarvan feitelijke documenten, foto's en films zijn dan kun je een holocaust niet ontkennen. Wat je wel kunt is de schuld niet bij Hitler Duitsland leggen maar bij de Joden zelf of andere rare gedachte kronkels omdat een holocaust niet in je denkraam past of in je wereldbeeld of zoiets achterlijks.
Mijn visie is wat subtieler (hoop ik). De aard van de werkelijkheid (quantumonbepaaldheid) maakt dat we de “feiten” alleen kunnen interpreteren en niet objectief waarnemen. Feitelijk zijn er geen feiten, en dat is de aard van de werkelijkheid, en dus zijn we genoodzaakt tot interpreteren.
Leon schreef: ↑13 mei 2023 17:50
...
Mijn visie is wat subtieler (hoop ik). De aard van de werkelijkheid (quantumonbepaaldheid) maakt dat we de “feiten” alleen kunnen interpreteren en niet objectief waarnemen. Feitelijk zijn er geen feiten, en dat is de aard van de werkelijkheid, en dus zijn we genoodzaakt tot interpreteren.
Ontken je hier impliciet de holocaust niet mee?
Zo moet ge dat zien, we worden geboren en we gaan dood, daar tussendoor begaan we stommiteiten (hoofdinspecteur van In, Aspe)
