axxyanus schreef: ↑28 aug 2021 12:44
vegan-revolution schreef: ↑28 aug 2021 12:22
In deze draad had ik onderzoeksresultaten van Ruud Koopmans inderdaad nog niet eerder ter sprake gebracht voordat jij jouw opmerking maakte over mijn gevoel van ongemak en waar dat op gebaseerd is. Maar komaan, moet dat nu bij elke draad die aan dit onderwerp raakt? Zo langzamerhand mag dit toch wel als bekend verondersteld worden.
Daar gaat het niet om. Heb jij al eens verder gekeken dan Ruud Koopmans?
Zeker. Er zijn bijvoorbeeld ook interviews die een verontrustend beeld laten zien. Bijvoorbeeld :
Hoe moslims mij minder naïef maakten over de islam
Daaruit :
De islam was helemaal geen bedreiging voor de Nederlandse cultuur, zo vond ik, maar juist een verrijking! Bouyeri was gewoon een gevaarlijke gek. Tolerantie en de integratie van andere culturen was juíst oer-Nederlands, en dat moesten we vooral omarmen. Om dat punt te verbeelden, schilderde ik een moslima in de oud-Hollandse traditie van Johannes Vermeer. Inmiddels ben ik toch wat minder naïef geworden…
Alle moslims die ik sprak, eisten respect voor hun profeet, maar toonden tegelijkertijd begrip voor de doodsbedreigingen. Hoe konden mensen niet inzien dat je onmogelijk respect kan eisen zonder het zelf ook te tonen? Waarom zagen ze niet dat islamitische cartoons over Joden hetzelfde zijn als westerse cartoons over Mohammed? Het ergste was nog hoe een imam met een rode baard − die ik helaas niet mocht filmen − kalm uiteenzette dat Mohammed Bouyeri keurig volgens de islamitische wetten had gehandeld, alleen niet de juiste religieuze status had gehad om zijn rituele slachtpartij te mogen uitvoeren. Ik sloeg stijl achterover. Had ik dat wel gefilmd, dan was het een nationale rel geworden – en dat wist hij.
Op sociale media vroeg ik laatst aan jonge moslims of ze Güls verhaal konden herkennen. Niemand ontkende het, maar allemaal vonden ze de bagger die ze over zich krijgt uitgestort haar eigen schuld. Binnen een paar uur werd het topic verwijderd wegens oververhitte reacties.
Dus natuurlijk moeten moslima's gewoon een hoofddoek kunnen dragen wanneer ze dat zelf willen. Maar ze moeten die ook weer kunnen afdoen zonder angst voor eerwraak.
BIJ1 verwerpt alles wat door gemarginaliseerde groepen als kwetsend kan worden beschouwd, en doet legitieme islamkritiek te vaak af als 'islamofobie'. Het werkt als een stok in de spaken van het debat. Het oplossen van gevoelige maatschappelijke kwesties vereist dat ze openlijk moeten kunnen worden aangekaart, zonder alleen al dáárvoor te worden verketterd.
een vrije, open, tolerante, multiculturele samenleving betekent ook intolerant zijn jegens intolerantie. We moeten echt elkaars én onze eigen ideeën heel nauwgezet gaan beschouwen in het licht van dat universele principe van vrijheid.
Of bijvoorbeeld dit :
Journalist Caroline Fourest: 'Zolang je godsdienst niet aan banden legt, gaan gelovigen hun gang'
Daaruit :
Fourest hoort bij de overtuigde voorstanders van de laïciteit, de typisch Franse variant van de scheiding van kerk en staat. Ze is journalist, verbonden aan onder meer het linkse blad Marianne, met een jarenlange staat van dienst bij het satirische weekblad Charlie Hebdo.
Mijn onderwerp voordien was katholiek rechts en de antiabortusbeweging. Ik was een jonge, geëngageerde lesbienne en feminist, hield me bezig met extreem-rechts en ook het Front National. In de jaren negentig werd ik wel uitgenodigd door antifascistische groepen. In die tijd was ik een held, maar dat veranderde toen ik me begon te verdiepen in de radicale islam.
Ze schreef een boek waarin ze Joodse, christelijke en islamitische radicalen vergeleek. Ze stelde vast dat radicalisme in de godsdienst zelf besloten ligt. 'Je kunt aan de brandstapel van Jeanne d'Arc aflezen dat het christendom ook heel wreed was. Zolang je godsdienst niet aan banden legt, gaan gelovigen hun gang, omdat ze denken dat ze de waarheid in pacht hebben. Het antwoord is de tegenmacht van het secularisme.'
Alleen extreem-links wil niet begrijpen dat er fanaten zijn die ons willen doden om wie we zijn, al zouden we morgen ophouden met spotprenten tekenen, of naar de film gaan, of helemaal met nadenken. En er is een risico dat extreem-rechts aantrekkelijk wordt voor degenen die het kwaadst zijn over de terreurmoorden. Tot dusver is dat risico beperkt gebleven, omdat we ook een seculier links hebben – ik noem dat Charlie Hebdo-links – dat antifanatisme verenigt met antiracisme. Charlie Hebdo was daarvan het symbool: de krant die de hoogste prijs betaalde, was de meest antiracistische van Frankrijk.'
Wij stemden allemaal Macron omdat anders Marine Le Pen zou winnen. Macron weet dat als hij nu niets doet, na de onthoofding van Samuel Paty, extreem-rechts alleen maar groter wordt.'
debat is niet, zoals een beroemde Franse komiek zei, vijf minuten voor de Jood en vijf minuten voor Hitler
'Daar is het de islamisten precies om te doen: moslims radicaliseren en de vrijheid vermoorden.
In Amerika staat de vrijheid van gelovigen kennelijk boven alle andere vrijheden. In Frankrijk betekent het secularisme de bescherming van vrijheden tegen de macht van religie
'Links in Frankrijk kent een sterke seculiere stroming, maar er is ook dat andere deel van links. Daar denkt men dat het Westen verantwoordelijk is voor alle ellende in de wereld.
In 2004 publiceerde Fourest een ophefmakend boek over Tariq Ramadan, de kleinzoon van de oprichter van de Moslimbroeders, Hassan al-Banna. Toentertijd stond Ramadan nog bekend als een hervormer. Hij kreeg in Rotterdam en Oxford een goed betaalde baan als 'bruggenbouwer'.
ik kocht banden met zijn preken voor een moslimgehoor, niet voor de media. Ik hoorde precies het wereldbeeld dat de radicalen erop na houden. Ramadan beweerde dat hij niets te maken had met Hassan al-Banna, behalve dat het zijn grootvader was. Maar het is zijn rolmodel
Ik heb religieus rechts in de VS bestudeerd, het Front National, de neonazi's, allerlei extremisme. Maar nooit heb ik een beweging ontmoet die zo kwaadsappig is als de Moslimbroederschap, die zo strategisch opereert, zo geduldig, en die in staat is om met een vriendelijk gezicht een even agressief als regressief project te maskeren.
'Onlangs is er in Frankrijk een organisatie ontmanteld, de Organisatie tegen Islamofobie, die zichzelf uitstekend presenteerde. Als je niets over de Moslimbroederschap weet, denk je dat dit een leuke antiracistische club is, die zich verzet tegen haat jegens moslims – wat beslist noodzakelijk is. Dit soort clubs verspreiden het verhaal dat Frankrijk een land is waar moslims moeten leven als de islamitische Oeigoeren in China, die volkomen onderdrukt zijn en bijna openlijk worden vermoord op straat. Hun leugens kunnen levens kosten. Want iemand die islamofoob wordt genoemd, wat 'vijand van de islam' betekent, loopt het risico te worden vermoord.
'De Moslimbroeders hebben hun eigen theologen, ze hanteren een bepaald woordgebruik, ze delen tactieken. En natuurlijk beschuldigen ze mensen die absoluut niet racistisch zijn van islamofobie. Dat is hun manier van doen.'
'De grootste valkuil waarin we kunnen trappen is dat links de verdediging van de vrijheid overlaat aan extreem-rechts.
Elke keer dat we de indruk wekken dat extreem-rechts de vrijheid verdedigt, geef je het zuurstof. Voor de verdediging van het vrije woord en de seculiere staat hoeft links zich toch werkelijk niet te schamen?'
