Vraag aan jou: Kom je ooit helemaal van het geloof af?

[Storm]

@Rereformed;

Je weet dat ik het niet erg vind dat je mijn manier van geloven aan kritiek blootstelt. Vind je mijn avatar zielig?? Ik vind hem prachtig!! Kijk eens goed; dat is toch niet persé zielig!

Ik begrijp zó goed wat je bedoeld en mijn reactie had ik geschreven voordat ik Gershoms bericht las. ( ik doe er nogal lang over dat typen)
Anders had ik even gewacht. Door al die jaren heen heb ik je begrepen al ben ik lang niet zo intelligent als jij.

Maar ik begrijp ook wat Gershom bedoelt en eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat er een last van mijn schouders viel, toen ik zijn bericht las..over hoe wij mensen in elkaar steken.

Ik kom hier steeds terug omdat ik het landschap niet dor leeg en droog vindt. Trek je niet te veel van mijn avatar aan, zie maar een ouwe bitch voor je.

[Fish]

Maar wordt het geen tijd voor een andere avatar? Eentje die minder zielig is, dan heb ik gelijk niet meer zo'n drang je te verlossen.

Ik ben voor!

[Gershom]

@ Rereformed
Beste vriend wij zitten lekker langs elkaar heen te praten. Ik begrijp jouw niet en jij begrijpt mij niet.
Dat schiet niet echt op zo.
Laten wij een poging wagen om tot een beter begrip te komen.
Allereerst kan ik mij voorstellen dat je niet gewend bent aan mijn schrijfstijl die, toegegeven, lang niet zo helder en exact is als de manier waarop jij jezelf uitdrukt.
Ik nam b.v. jouw metafoor van de "grasmaaier" over en borduurde daar wat op voort. Ik weet echt wel wat jij bedoelde

Ik maak inderdaad geen onderscheid tussen spiritualiteit en bijgeloof omdat die zaken nu eenmaal moeilijk uit elkaar te houden zijn. Vroeger noemde de RK kerk alles dat niet uit het Vaticaan kwam bijgeloof. En dat was een groot kwaad. Is Hara-Krishna spiritueel of bijgeloof? Wanneer houd een sekte op sekte te zijn en mag het geloof heten? Is dat afhankelijk van het aantal aanhangers? De mormonen hebben veel aanhangers!
Jezus is ooit een keer in z'n eentje begonnen. Als hij met z'n clubje van twaalf was blijven rondtrekken, was hij waarschijnlijk gewoon opgelost als een vrijzinnige stroming binnen het jodendom, en zou er helemaal geen wereldkerk ontstaan zijn. Alleen Paulus dacht daar anders over, en kwam op het idee om een exclusief Joodse sekte toegankelijk te maken voor iedereen. Keer op keer blijkt de mens te zoeken naar iets waar hij zich aan vast kan klemmen als een drenkeling. En telkens opnieuw staat er iemand op die aan hun verwachtingen lijkt te voldoen.

Wij schrijven 1975...En plotseling kleurde mijn omgeving oranje, mijn vrienden en vriendinnen gingen in oranje lappen lopen omdat een baardman in India zulke aardige ideeën had over onbeperkte rijkdom, vrije seks, en de overbodigheid van het lezen van boeken. Zij hadden niet door dat de man zelf een omgevallen boekenkast was, dat rijk worden niet algemeen bedoeld was maar meer betrekking had op hemzelf, en dat seks in groepsverband behoorlijk tegenvalt. Maar het was nieuw, en de man die niet eens wist hoe hij nou eigenlijk zelf wilde heten gaf iedere volgeling een romantisch klinkende naam. Was dat spiritueel bijgeloof? Of bijgelovige oplichting? Hoe het ook zij het het schaamteloze vertoon van perverse rijkdom uitgerekend in een land waar zoveel bittere armoede wordt geleden had die verwende westerlingen toch aan het denken had moeten zetten?
Dat gebeurde niet. De Kinderen van mijn vrouw vonden het wel wat, en mijn vrouw zelf ook. Die Osho verkocht ook cassettebandjes met moeilijk te volgen toespraken. En het viel mij op dat elke keer als die dingen voor mijn vrouw niet goed verliepen, of wanneer er sprake was van innerlijke spanning, ik uit haar slaapkamer een temerige stem hoorde met een sterk Indiaas accent. Het leek haar gerust te stellen, maar mij kwam het voor als een soort hypnose. Ik heb ooit geprobeerd te begrijpen wat er gezegd werd maar er was geen touw aan vast te knopen. Alleen dat stemgeluid, en de cadans waarmee een licht zangerig geluid werd voortgebracht leek te truc te doen. Zoals wat later Tibetaanse klankschalen de geest wat konden benevelen. Kort levende hypes waarvan je een leuk gevoeltje krijgt.
Daarom heb ik de term bijgeloof maar geschrapt uit mijn vocabulaire. a. omdat het een nare klank heeft, en b. het valt verdomd moeilijk te definiëren.

De dorheid en de kilheid van het atheïsme slaat natuurlijk niet op jou. Het is de weergave van de kritiek die vanuit de optiek van gelovige altijd weer naar voren komt. Veel gelovigen vinden dat atheïsten geen innerlijke diepgang hebben en geen moraal kennen, en eigenlijk niets hebben van wat zij menen allemaal wel te hebben.
Kom op nou man je kent die opvatting toch wel? Je luistert toch ook naar de gesprekken die Matt Dillahunty in zijn radioblog onvermoeibaar voert met gelovigen?

Ik vermeldde onze zorg voor de doden, om te illustreren dat ik dat verschijnsel nu juist beschouw als de oorsprong van onze drang tot religieus denken. Van daaruit is het ons duidelijk geworden dat mensen al in een zeer vroeg stadium nadachten over zaken die een raadsel vormden, en zich daar voorstellingen bij maakten. Later leerde ik dat alleen olifanten ook de neiging hebben graven te bezoeken en te verzorgen.
Geen andere diersoort zelfs mensapen niet vertonen vergelijkbaar gedrag. En hoe gaat dit in oorsprong eenheid bevorderende gedrag zich bij ons evolueren? Het is in de loop van de geschiedenis toch wel duidelijk geworden dat het meer verdeeldheid zaait dan verbondenheid? Dat het zelfs heel makkelijk kan uitmonden in een totale catastrofe voor onze soort? Of gaat onze technologische ontwikkeling zo snel dat de in oorsprong succesvolle eigenschappen teniet worden gedaan door een teveel aan succes? En dat de evolutie gewoon te traag is om op die ontwikkelingen in te spelen?


Tot besluit de reden waarom ik schreef dat jij er nog lang niet van af was is gelegen in de veelvuldigheid en gedetailleerdheid waarmee jij je in theologische debatten begeeft. Je strooit het ene Bijbelse citaat na het andere om je heen. En het is allemaal juist en accuraat en zeer goed geformuleerd.
Bijna op het vermoeiende af. En je spreekt dan tegen gelovige of niet zulke fanatieke gelovigen, en probeert aan te tonen dat die mensen het niet bij het juiste eind hebben? Waarom?
Matt Dillahunty doet al jarenlang niets anders. Volgens mij heeft hij nog geen debat verloren. Maar wat heeft hij gewonnen vraag ik mij af? Er belt nooit iemand op die zegt; "as a christian I must say that you are right! From now on I do not believe anymore.

Ik ben ervan overtuigd dat jij wel komt met een solide gefundeerd antwoord op deze vraag, zodat ik weer een halve nacht moet piekeren hoe dit nu weer te ontzenuwen...
Oy? Het houdt mij van de straat.

[Gershom]

@Storm
Eerlijk gezegd vind ik jou avatar op credibele veel mooier.
Wat zeg je?
eh...
Ja hoor over smaak valt best te twisten!

[Storm]

@ Gershom,

Deze avatar vond ik veel mooier dan die op Credible. Maar wanneer mensen er een soort zendingsdrang van krijgen omdat ik verlost moet worden dan doe ik maar afstand van deze dappere jongen. Jullie hebben zijn uitdrukking niet goed bekeken, kortzichtig hoor. https://www.google.nl/search?q=edward+c ... ABQQsAQIIg" onclick="window.open(this.href);return false; Is het nu beter?

[Fish]

@ Gershom,

Is het nu beter?

NEEeeeeeeeeeee!!

[Rereformed]

@Rereformed;
Maar ik begrijp ook wat Gershom bedoelt en eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat er een last van mijn schouders viel, toen ik zijn bericht las..over hoe wij mensen in elkaar steken.

Haha, nog tien jaar, dan ben ik op zijn leeftijd en denk ik er precies zo over als hij.

Ik kom hier steeds terug omdat ik het landschap niet dor leeg en droog vindt.

Fijn!
De reden dat ik hier telkens terugkom is waarschijnlijk omdat ik op Freethinker helemaal vastgeroest zit.

Trek je niet te veel van mijn avatar aan, zie maar een ouwe bitch voor je.

Ik zie nu een Pokemon. Heel leuk. Kun je op jagen.

[Gershom]

Rereformed schreef;

Haha, nog tien jaar, dan ben ik op zijn leeftijd en denk ik er precies zo over als hij

Lach maar niet te hard, want zo snel kan die aftakeling gaan. Ik moet er niet aan denken dat ik over tien jaar nog steeds zo over denk.

De reden dat ik hier telkens terugkom is waarschijnlijk omdat ik op Freethinker helemaal vastgeroest zit.

PFFFTT na die paar flutberichtjes nu al vastgeroest?? Wat moeten wij over tien jaar dan wel niet ondernemen om van je af te komen? Kruipolie haalt niets meer uit. Oplossen in zoutzuur is dan de enige optie.

Ik zie nu een Pokemon. Heel leuk. Kun je op jagen.

Kijk maar uit, over tien jaar schiet je vanuit een scootmobiel, en als je mist??...Heb je die tanden gezien van dat kreng?!

[Gershom]

@ Gershom,

Deze avatar vond ik veel mooier dan die op Credible. Maar wanneer mensen er een soort zendingsdrang van krijgen omdat ik verlost moet worden dan doe ik maar afstand van deze dappere jongen. Jullie hebben zijn uitdrukking niet goed bekeken, kortzichtig hoor. https://www.google.nl/search?q=edward+c ... ABQQsAQIIg" onclick="window.open(this.href);return false; Is het nu beter?

Veel beter Daar zitten prachtige mensen tussen.
Maar serieus die foeilelijke Mefistofeles die ga je toch niet houden hoop ik? Want dan vervang ik mijn foto door een zeer recente. (Weet Rereformed meteen hoe hij er over twintig jaar zal uitzien..Ach nee in Finland blijf je natuurlijk langer mooi vanwege de kou)

[Rereformed]

Veel beter Daar zitten prachtige mensen tussen.
Maar serieus die foeilelijke Mefistofeles die ga je toch niet houden hoop ik?

OK Storm, de boodschap is duidelijk. Je oude Avatar wint.
En het helpt enorm dat ik nu eindelijk weet dat het een foto van een Native American is. Mensen met hun volkomen eigen cultuur. Daar zou ik echt niet mee aan de praat gaan om ze ergens van te verlossen, enkel naar luisteren.

[Rereformed]

@Gershom,

Het lijkt er inderdaad op dat we een beetje langs elkaar heen praten. In bijna alles wat je me aanschrijft kan ik me wel vinden.
Allereerst zou ik me gelukkig wanen als ik over tien jaar nog van zulke mooie epistels maak als die je hierboven in het midden van de nacht aan me richt. Mijn schrijfproductie is al jaren aan het verminderen en af en toe loop ik met de gedachte rond dat de kaars nu wel zo'n beetje uitgedoofd is. Je opmerking "maar je bent nog steeds de zendeling die je vroeger al was" maakte me dan ook heel blij, want blijkbaar ziet iemand van buitenaf toch nog wel wat leven in mijn brouwerij. Ook je opmerking over Dillahunty is een schot in de roos. Toen ik met hem bekend raakte viel het me op hoeveel overeenkomsten hij heeft met mij en ik geniet ervan naar hem te luisteren en kan me helemaal met hem identificeren. Overigens was ik vroeger ooit wel van plan een zendeling te worden, maar kwam het er nooit van. Ik ben pas een zendeling geworden met mijn deconversie. Een apostel voor de deconversie.

Nu interpreteer je dat als zou ik niet van het geloof afgekomen zijn op basis van het feit dat ik doe aan het uitdragen van gedachtengoed of overreden van mensen. Maar aan de weg timmeren voor iets moge dan behoren tot de christelijke religie, denken dat zoiets een religieuze uiting is klopt niet. Ik ben net zo van geloof af als dat ik mijn tienertijd geheel achtergelaten heb. En mijn timmeren aan de weg is net zo min religieus als wanneer een feminist of een socialist of iemand van groenlinks aan de weg timmert.
Waar ik mee bezig ben is een zelfopgelegde taak die ik in mijn leven wil vervullen. Mijn schrijfsels zijn vrijwel zonder uitzondering gericht op een specifieke doelgroep: mensen die zijn zoals ik ooit was, vrome mensen die hun dagelijks leven met hun bijbeltje in de hand leven en de schim van God constant door hun brein zien flitsen. Het is een passie voor mij. Een passie die ik niet voorzien heb toen ik ermee begon, maar heel blij mee ben, want deze periode in mijn leven is een van de gelukkigste van mijn leven geweest. Voor een deel is het zelfs een passie die je een hobby kunt noemen. Voor mij is de bijbel altijd een heel bijzonder boek geweest, maar toen ik ex-gelovige werd begon die pas echt reuze-interessant te worden! Zo is de studie die dit onderwerp betreft voor mij een hobby zoals iemand van tuinieren kan houden. Wat dat betreft voel ik me heel verbonden met iemand als Robert Price, die iedere nieuwe vondst/mogelijkheid/interpretatie die wat met de bijbel te maken heeft in de regel begroet met "fascinating!" We zijn ons leven tenslotte ooit begonnen door dat boek zo centraal te stellen dat we er theologie voor gingen studeren, maar hadden ons toen nooit kunnen voorstellen hoelang en breed je daar voor verrassingen kunt staan.
Hoewel deze zelfopgelegde taak mijn passie is moet daar wel aan toegevoegd worden dat het ook een enorme hoeveelheid discipline van me gevergd heeft. Bij tijden had ik de kracht er niet voor, maar dwong ik me ermee door te gaan. Dertien jaar lang (het eerste jaar op het forum Fok), op wat uitzonderingen na, iedere dag erover lezen en schrijven! Hoe ik dat klaargespeeld heb is mij een raadsel. Als ik daarop een antwoord zou willen krijgen zou ik het zoeken in de hoek van psychische aandoeningen. De laatste jaren vraag ik me soms af wanneer het tijdstip komt dat ik met goed geweten me mag ontslaan van deze taak. Dat is moeilijk voor iemand die geen genade kent voor zichzelf. Maar ik heb dit jaar een belangrijke stap in die richting gedaan. Ik ben verhuisd naar de mooiste woning waar ik ooit in heb gewoond en na 17 jaar geen noot gespeeld te hebben afgelopen januari een vleugel gekocht. Tot aan de tijd dat mijn geloofscrisis toesloeg stond muziek centraal in mijn leven, en vanaf dit jaar ben ik het weer aan het oppakken. Afgelopen zomer ben ik begonnen met de Ballade op. 23 van Chopin en me voorgenomen om die in mijn vingers te hebben wanneer ik in maart 60 word. Het geeft me bijzonder veel plezier om weer met pianospelen bezig te zijn en te merken dat ik het nog kan, me onder te dompelen in de wereld van muziek die me veel dieper aanspreekt dan religieus geloof ooit gedaan heeft.

Je vraagt naar het waarom van proberen aan te tonen dat die mensen het niet bij het juiste eind hebben. Het antwoord is dat ik deze gelovigen als familie van me zie. Ik voel ze aan, ik ken ze, ik voel me ermee verbonden. En inderdaad op het vermoeiende af ben ik met ze in gesprek. Het laatste staaltje daarvan was het gesprek met Fundi. Dat zoiets het uiterste van je geduld vraagt is iets wat ik van mezelf eis. Zoiets is voor mezelf een uitdaging om het uit te houden en tot een kunst te verheffen. Want ik schrijf het voor iemand die het volgend jaar leest, of over vijf, tien jaar.

Je laat in verband met Dillahunty weten dat het zo nutteloos is, maar dat ben ik niet met je eens. Dillahunty krijgt regelmatig feedback van mensen dat hij enorm geholpen heeft om zich te bevrijden uit het religieuze spinnenweb. Mijn eigen schrijven heeft sinds 2004 op het internet gestaan en is (als ik het me goed herinner) nu zo'n 360.000 maal aangeklikt. Ik heb in de loop van de jaren talloze e-mails ontvangen van mensen die me erover aanschreven hoe mijn schrijven hun heeft geholpen. Soms hele verhalen erbij over hoe ze zijn opgevoed en hoe zwaar de tocht naar deconversie is. Veel mensen hebben het als een therapie ervaren, exact zoals ik het ook voor mezelf ervoer. Misschien ben je niet zo bekend met deze doelgroep. Met mensen die de essentie van de abrahamitische boekreligie begrijpen: dat het een kwestie is van alles of niets. De absolute waarheid, het belangrijkste in je leven, de volledige overgave (iets wat dan steeds grotesker vormen kan aannemen, want vroomheid kent geen bovengrens,) of de grootste leugen, iets wat je leven op een fundamentele manier schaadt. Lees vanaf hier even een pagina korte bijdragen om een indruk te krijgen.

Ook moet je weten dat het in gesprek met de gelovige bij mij nooit om die gelovige gaat. Ik ben in de eerste plaats met ze in gesprek om mijn teksten te kunnen schrijven. De gelovige is de bron voor inspiratie die me tot schrijven zet. Wanneer ze niet voorhanden zijn heb ik ze soms zelf geschapen door in gesprek te gaan met een fundamrentalistisch boek (zoals bijvoorbeeld hier en hier en hier). Als zij tot een ander inzicht komen is dat meegenomen, maar mij om het even. Ik schrijf om duizend tot een ander inzicht te laten komen. Dat is het mooie van schrijven. Je bent bezig met iets wat langere tijd zijn uitwerking kan hebben. Wat ik schrijf kan zelfs na mijn dood nog worden gelezen. Een scholier die het gesprek met Fundi leest en daar leert hoezeer het nieuwe testament doortrokken is van de belofte van een spoedige komst van Jezus, die dus vals is gebleken, zal niet voor christelijk geloof vallen.

Tenslotte is het schrijven wat ik doe de enige band die ik heb met het onderhouden van de Nederlandse taal, op af en toe een korte ontmoeting met mijn broers en schoonzusters na de enige link die ik nog heb naar Nederland. Volgend jaar is het 40 jaar geleden dat ik wegging om nooit meer terug te komen.

PS. Niet piekeren hoor! Laat me alsjeblieft weten dat dat niet meer hoeft als je 70 bent!

[Maria]

Vind je mijn avatar zielig?? Ik vind hem prachtig!! Kijk eens goed; dat is toch niet persé zielig!

De foto van je avatar en ook die op Credible, is zooooooo goed,
Het geeft zo indringend weer wat er achter die ogen schuilt, maar wat verder niet wordt geuit.
Je ziet de kracht van het karakter.
Maar ook kun je meerdere verschillende indrukken ervaren, al naar gelang je eigen cognities.

Als je mij vraagt?
Voor mij is een avatar niet alleen een afbeelding die je mooi of goed vindt, maar ook visitekaartje van wat jouzelf, van wat jou bezighoudt.
Maar ook heeft het de functie van een soort foto, die iets van jouzelf laat zien.
In ieder geval voor diegene, die hem steeds ziet, als hij je berichten leest.

De eerste keren, dat ik jou en je avatar hier zag, natuurlijk in combinatie met je nick, dacht ik aan een (verborgen) storm in je binnenste.
Het heen en weer geslingerd worden door diverse emoties, waaronder woede en verdriet, het bekijken van je omgeving met een argwaan, niet vanuit angst, maar meer vanuit een weten, dat die niet is te vertrouwen.
Exact diezelfde uitstraling heeft je andere avatar op Credible.

Later en in de loop der tijd, dat ik je beter leerde kennen en nu, heb ik het gevoel dat je veel meer rust en vrede hebt van binnen, dan uit je avatar straalt.
Ik weet niet of ik het juiste gevoel kreeg van jou via je avatar of dat je werkelijk in die tijd veranderd bent vanwege de keuzes die je hebt gemaakt en dat ook meer naar buiten kunt brengen.

Wat ik wel weet is dat ik, nu ik je wat beter heb leren kennen, een soort verwarring ervaar, steeds als ik jou zie in het beeld van deze avatars.

[Rereformed]

nu heb ik het gevoel dat je veel meer rust en vrede hebt van binnen, dan uit je avatar straalt.
Ik weet niet of ik het juiste gevoel kreeg van jou via je avatar of dat je werkelijk in die tijd veranderd bent vanwege de keuzes die je hebt gemaakt en dat ook meer naar buiten kunt brengen.
Wat ik wel weet is dat ik, nu ik je wat beter heb leren kennen, een soort verwarring ervaar, steeds als ik jou zie in het beeld van deze avatars.

Als je het mij vraagt zou ik zeggen dat Maria hier de spijker op de kop slaat. Klopt het dat je tegenwoordig veel meer rust en vrede hebt van binnen? Ik hoop het zo voor je.

[Gershom]

@Gershom,

Nu interpreteer je dat als zou ik niet van het geloof afgekomen zijn op basis van het feit dat ik doe aan het uitdragen van gedachtengoed of overreden van mensen. Maar aan de weg timmeren voor iets moge dan behoren tot de christelijke religie, denken dat zoiets enkel tot de religie behoort klopt niet. Ik ben net zo van geloof af als dat ik mijn tienertijd geheel achtergelaten heb. En mijn timmeren aan de weg is net zo min religieus als wanneer een feminist of een socialist of iemand van groenlinks aan de weg timmert.

Ik heb in mijn vorige post met opzet wat gecharcheerd. Om te voorkomen dat wij een doelloos woordenspel zouden aanvangen en toch vooral beleefd zouden blijven. Je hebt gelijk dat aan de weg timmeren net zo bij mensen lijkt te horen als ik noem maar wat "Wraakzucht" Je eerste impuls is; daar doe ik niet aan; terwijl je weet dat dat niet waar is.
Zelf ben ik heel voorzichtig met aan de weg timmeren voor organisaties met een ideologie. Ik heb dat in mijn leven net iets te vaak fout zien gaan. Erger fout had het in een religie niet kunnen gaan, en dat wil toch wel wat zeggen
Want de aardige gedachten van Karl Marx hebben bijna heel oost Europa naar de rand van de ondergang gebracht.
Daar liepen ook vooraanstaande mensen aan de weg te timmeren De Filosoof Jean Paul Sartre die zich zeer lovend uitliet over een totalitair regime, onze eigen gelauwerde cineast Joris Ivens, die een uitstekende propagandafilm maakte over Stalins hemel op aarde en dan niet te vergeten de CP Nederland die ijverig iedereen probeerde over te halen hun ideologie te omhelzen. Mensen die plotseling een notoire ruziezoeker als Pim Fortuyn op het schild hesen, (vermoedelijk dezelfde categorie die thans Geert Wilders verafgoodt)
Ik ben een democraat in hart en nieren, maar ik ga niet meer stemmen. Omdat ik zie dat die democratie steeds verder wordt uitgehold, juist door die zichzelf benoemende zieltjes winners, die even snel 40.000 handtekeningen verzamelen om een referendum te kunnen houden. Waardoor de zaken lekker in het honderd gestuurd kunnen worden.

Mijn schrijfsels zijn vrijwel zonder uitzondering gericht op een specifieke doelgroep: mensen die zijn zoals ik ooit was, vrome mensen die hun dagelijks leven met hun bijbeltje in de hand leven en de schim van God constant door hun brein zien flitsen. Het is een passie voor mij.

Ik heb grote moeite mij in die mensen te verplaatsen. Ik ben nooit in die kringen geweest. Ik dacht dat Katholieken al een flinke steek los hadden zitten, maar dat is niets vergeleken bij de waco's waar jij het over hebt.
Ik kom uit nieuwsgierigheid, (en een beetje om "Storm" een plezier te doen,) wel eens op "credeble". Ik geloofde niet dat redelijk intelligente mensen er zulke verwrongen ideeën op na konden houden. En dat ze zo'n eindeloze variatie aan absolute conversatie-stoppers konden produceren. Eerlijk waar na twee of drie van die antwoorden sta ik naar adem te snakken. Soms denk je; "dit is een geintje" maar zij maken daar opvallend weinig geintjes, en toen ik dan eens een grapje maakte kreeg ik te horen dat zulks niet van god was. Ik kon alleen een kwinkslag maken op Bijbelse grondslag.
Nou kom ik van alles tegen in de bijbel maar geen onbezorgde scherts en luim. Dus maak ik daar liever geen grapjes meer. Er heerst daar een cultuur van de sterk verzuurde azijnpisserij. Ik ben een groot bewonderaar van Maarten het Hart, maar als hij over zijn jeugd en achtergrond spreekt begrijp ik hem nooit zo goed. Ik dacht heel naiëf; nou als zij zo vervelend doen dan loop je toch gewoon weg? Maar de laatste tijd ben ik met een wereld in contact gekomen die volkomen vreemd voor mij is. Bij mij op de hoek is een echte zwarte kousenkerk, en op zondag kom ik daar wel langs.
Wat ik zag was een parkeerplaats vol met voornamelijk bedrijfswagens en bestelbusjes met daarop namen van bekende firma's en leveranciers. Daar stapten heel grote gezinnen uit, en eenmaal buiten deden alle meiskes een hoedje op. Ik vond dat iets feestelijks hebben, die kinderen in hun mooiste jurkjes en het manvolk in zwarte of zeer donkerblauwe kostuums. Ze hadden zich allemaal mooi gemaakt voor de aanvang van de dienst. Toen ik die mensen zo zag gaan dacht ik. Nu weet ik wat men bedoeld met hard werkende mensen. Dit was duidelijk de kurk waar Nederland op dreef.
Maar het is gebleven bij observatie van de buitenkant. Contact hebben wij nooit gehad. De volwassenen keken wel ernstig, maar wekten niet de indruk dat zij zaten te wachten op een beter idee. Ik zag voldoende grote emotionele groepsdruk voorbij komen om te beseffen; zomaar weglopen kan hier gewoon niet, je halve leven is er in geïnvesteerd, en de andere helft had je nodig om te slapen.

Voor mij is de bijbel altijd een heel bijzonder boek geweest, maar toen ik ex-gelovige werd begon die pas echt reuze-interessant te worden!

Veel vond ik er niet aan. Ik vond dat hele scheppings-verhaal al bar onwaarschijnlijk, en als daar ook nog eens een boort vol dieren om de hoek komt varen...Zodoende ik kreeg al vroeg de gedachte, nou als dat al zo begint kan de rest niet zo boeiend zijn. Het kan zijn dat ik een aangeboren afkeer heb van sprookjes. Ik las als kind geen sprookjesboeken
maar uitsluitend boeken die ik niet begreep, met veel moeilijke woorden en zo. Ik heb mijn kinderen nooit een sprookje voorgelezen. Ik verzon mijn verhaaltjes liever zelf. En als zij de keus kregen een verhaaltje uit een boek of een zelfbedacht verhaal, dan kozen zij steevast voor het laatste. Maar misschien wilden ze mij niet voor het hoofd stoten?

Voor een deel is het zelfs een passie die je een hobby kunt noeme

ik ben overtuigd. Maar dat was al veel eerder het geval.

Ik ben verhuisd naar de mooiste woning waar ik ooit in heb gewoond en na 17 jaar geen noot gespeeld te hebben afgelopen januari een vleugel gekocht. Tot aan de tijd dat mijn geloofscrisis toesloeg stond muziek centraal in mijn leven, en vanaf dit jaar ben ik het weer aan het oppakken. Afgelopen zomer ben ik begonnen met de Ballade op. 23 van Chopin en me voorgenomen om die in mijn vingers te hebben wanneer ik in maart 60 word.

[/quote]
Dat wordt oefenen !! Dit zal mijn vrouw leuk vinden. Wij hebben een piano en en vleugel in de huiskamer. Allebei gemaakt door de firma Lippmann. Mijn vrouw geeft piano en zangles. Helaas kan ik zelf niet meer zingen. Na een bypass operatie is mijn stem heel snel verdwenen. Ik mis het vreselijk want ik zong altijd en overal.
Ik luister heel veel naar muziek. Elke dag komt er minstens een cantate van JS.Bach voorbij als ik de honden uitlaat.
(Ipod is de mooiste uitvinding ooit) 75% van wat ik beluister is religieuze muziek. Niet gek voor een Atheïst toch? Nee, laat mij maar schuiven...Ik kom er wel...van los.

Ik ga nu weer even verder lezen, want je hebt me weer een hoop werk bezorgd.

word wel weer vervolgd naar ik hoop

[Rereformed]

word wel weer vervolgd naar ik hoop

Morgen niet. Zondagsrust.

[niet serieus nemen hoor, hahahaha. Na het lezen van bovenstaande bijdrage heb ik een hele tijd staan schaterlachen.]