axxyanus schreef:
Dat is IMO een te ver doorgedreven vorm van reductionisme. Je sluit daarmee alle dieren uit bij wie angst en beloning zich zouden manifesteren door de wisselwerking binnen het hele systeem zonder dat ze daarbij een specifiek angst en beloningssysteem nodig hebben.
ja, goed, als er aanwijzingen zijn dat die angst kunnen voelen
Jawel menszijn heeft daar wel mee te maken. Want de kwestie is namelijk in hoeverre we dieren wel als persoon kunnen beschouwen.
dan is het beter te zeggen dat het om persoonzijn gaat dan om menszijn. Want sommige mensen zijn geen personen (en straks kunnen er personen bestaan die geen mensen zijn).
Als jij als persoon een keuze maakt voor als je een dier zou zijn dat niet over de capaciteiten beschikt om een persoon te zijn dan maak je een keuze die gebaseerd is op projectie en niet op basis van goed geïnformeerd te zijn.
goed, als je dat projectie wil noemen, dan speelt projectie mee achter de sluier. Het is inderdaad een beetje een mix van wat het dier zelf voelt en van wat jij weet en waardeert achter de sluier. Zolang je de sluieroefening maar oprecht doet, wegen jouw inschattingen van levenswelzijn evengoed mee.
Ik ben niet solipsistisch ik ontken namelijk niet a priori dat robots gevoelens en een wil zouden kunnen hebben.
de robots zoals we die nu kennen?
Nee dat kan je niet. Waar jij kan voor kiezen is het drankje dat anderen hebben voorzien met het etiket "20 minuten". Net zoals iemand die kleurenblind is en geen onderscheid kan maken tussen rood en groen niet kan kiezen als men hem een rood en groen voorwerp presenteert. Die kan alleen kiezen voor een voorwerp waar anderen het etiket rood of het etiket groen hebben opgeplakt.
die analogie gaat nog niet goed op. Achter de sluier van onwetendheid kan ik wel kleuren zien, en ik kan ook inschatten hoe belangrijk kleuren zijn als ik incarneer als een wezen voor de sluier. Stel dan dat het een kleurenblind wezen is, dan heeft het zien van rood versus groen geen rechtstreeks invloed op zijn welzijn. Maar stel dat het zien van rood licht schadelijker blijkt te zijn voor zijn ogen ofzo, en dat wezen beseft dat niet, dan zou ik toch achter de sluier voor de groene kleur kiezen...
PS: net gelezen dat ratten wel besef hebben van tijdsduur van een minuut (
http://plato.stanford.edu/entries/time-experience/" onclick="window.open(this.href);return false;)
Achter de sluier kunnen wij ook seksistisch zijn. Ik dacht dat de sluier nu juist bedoeld was om je specifieke waarden achter te laten en je te baseren op hoe je het leven verschillend zou beoordelen naargelang de situatie daar anders zou zijn. Je start dus niet met je seksistische houding achter de sluier maar probeert je voor te stellen dat je zelf een vrouw zou zijn in een seksistische maatschappij of dat je in een maatschappij zou terechtkomen waarin de mannen het slachtoffer zijn van seksisme.
ja, je mag niet met seksistische houding starten. Maar je mag wel met goede informatie starten. Je mag starten met informatie dat bv sterfbedbeloften gebroken kunnen worden, of dat je meer leuke ervaringen gaat hebben.
Dus als je je voorstelt dat je een hond zou zijn, misbruik je de sluier door de vertrekken van de waarden, waarvoor een hond niet capabel is om ze te hebben.
ja, het is een mengeling. Een hond is wel capabel om leuke ervaringen te voelen, dus vind ik het achter de sluier helemaal niet zo gek om te zeggen dat als een hond dan meer leuke ervaringen heeft, dat dat dan een beter leven is, met een hoger levenswelzijn. Dat een hond geen besef zou hebben van tijdsduur impliceert dan dat tijdsduur niet zo zwaar doorweegt, maar dus toch nog een beetje wel. Hetzelfde voor de sterfbedbelofte: een stervende is nog wel capabel om wensen uit te drukken, dus het respecteren van die wens is belangrijk. Dat de gestorvene het verbreken van de belofte niet kan ervaren wil zeggen dat het respecteren van die belofte niet zo zwaar doorweegt, maar dus toch nog een beetje wel.
Dus jij en ik doen de sluieroefening en zo geven we aan hoe sterk levensduur en naleven van sterfbedbeloften doorwegen, en dan nemen we een democratisch gemiddelde van onze oordelen. Dat lijkt me het eerlijkste te zijn. Het is zo democratisch mogelijk, en toch ook zo onpartijdig mogelijk.
Hebr 6: 
